1.017 Έλληνες ψάχνουν δουλειά στην Κωνσταντινούπολη

Ο Ελληνισμός μπροστά σε κρίσιμες ανατροπές και ιστορικές αποφάσεις

Ἡ ἀπόκρυψις μίας σπουδαίας ἀνακαλύψεως

17 Ιανουαρίου 2012.

Last revised by: Μινώταυρος on 16 Ιανουαρίου 2012.

Πῶς θά σᾶς ἐφαίνετο νά παράγεται ἐνέργεια ἀπ΄εὐθείας ἀπό τό νερό καί τόν ἀέρα;

Κάτι τέτοιο προσπαθοῦσε νά καταφέρῃ ἕνας Γερμανός ἐπιστήμων ἀλλά – ὅπως ὅλοι εκεῖνοι οἱ ἐπιστήμονες πού ἀνακαλύπτουν κάτι πού δέν συνάδει μέ τά συμφέροντα τοῦ παγκοσμίου οἰκονομικοῦ συστήματος, καί ὄχι μόνον – δέν τελείωσε τίς προσπάθειές του. Δέν τόν ἄφησαν.

Μινώταυρος

Νέες μορφές κινήσεως καί ἐνεργείας

Ο Δρ. Σάουμπεργκερ ασχολή­θηκε και με την παραγωγή χρήσιμων μορφών ενέργειας. Μέσα από παρατηρήσεις και πειράματα, είχε εντοπίσει την α­ντίθεση ανάμεσα στις μεθόδους της Φύσης και της τεχνολογίας των ανθρώπων. Βεβαιωνόταν όλο και πιο πολύ ότι η ανθρώπινη τε­χνολογία θα απειλούσε την ζωή του ίδιου του πλανήτη, τον οποίο τον έβλεπε σαν έναν τεράστιο ζωντανό οργανισμό, πάνω στον οποίον εμείς είμαστε οι μικροορ­γανισμοί του.

«Οι ατμομηχανές και οι μηχα­νές εσωτερικής καύσης - πάνω στις οποίες στηρίζεται ο σύγχρο­νος κόσμος – δεν λειτουργούν ού­τε στο πενήντα τοις εκατό της απαιτούμενης δραστηριότητας. ΙΙερισσότερη από την μισή ενέρ­γεια που χρησιμοποιούν, κατα­στρέφεται ή αχρηστεύεται. Γιατί λειτουργούν τόσο άσχημα; Η Φύ­ση μας δίνει την απάντηση: Γιατί χρησιμοποιούμε λάθος μορφή κίνησης…»

Η μορφή_κίνησης που δημιουργεί, αναπτύσσει, εξαγνίζει και «μεγαλώνει, είναι η “υπερβο­λική σπειροειδής κίνηση”, που εξωτερικά είναι φυγόκεντρη και εσωτερικά κινείται προς το κέ­ντρο. Την συναντούμε παντού στην Φύση: στις σπείρες τθ)ν νε­φελωμάτων του διαστήματος, στην κίνηση του ηλιακού μας συστήματος, στον σχηματισμό του γαλαξία, στην φυσική ροή του νερού, στην κυκλοφορία του αί­ματος, στα ρεύματα του αέρα.

Από την άλλη, η καταστροφι­κή και διαλυτική μορφή κίνη­σης στην Φύση έχει την αντίθε­τη φορά, από το κέντρο προς τα έξω, προς την περιφέρεια – σε ευθείες γραμμές. Τα στοιχεία ε­ξαναγκάζονται να κινηθούν έξω από το κέντρο. Το μέσο πρώτα αδυνατίζει κι έπειτα διαλύεται και καταστρέφεται.

Η περιστροφική κίνηση προς τα μέσα – η «υπερβολική σπειρο­ειδής κίνηση» – είναι συνώνυμη με την πτώση της θερμοκρασίας, την συστολή, τη συγκέντρωση. Η αντίστροφη κίνηση είναι συνώνυμη με την άνοδο της θερμοκρασίας, την θερμότητα, την διαστολή, την επέκτα­ση, την έκρηξη.

Ολόκληρη η σύγχρονη τεχνο­λογία μας βασίζεται πάνω στην ιδέα της κατάρρευσης, στο μέσο της θερμότητας, της ανάφλεξης, της έκρηξης, της προέκτασης… Ο Σάουμπεργκερ συμπέρανε ότι τα ζημιογόνα και φτωχά αποτε­λέσματα της σύγχρονης τεχνολο­γίας, προέρχονται από την αντί­σταση της Φύσης στην επιθυμία του ανθρώπου για καταστροφή και αποσύνθεση! Τα προβλήμα­τα των μεγάλων θερμοκρασιών, η αντίσταση του αέρα, το φράγ­μα του ήχου, είναι επιβεβαιώσεις ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε λά­θος μονοπάτι.

«Η τεχνολογία μας, οδηγεί στον θάνατο! Σπαταλά κάρβουνο κα πετρέλαιο, τα οποία έχουν πιο ση­μαντικούς οικολογικούς ρόλους από το να καίγονται σε avόητεc μηχανές, που αναλώνουν τα υλικά και που δηλητηριάζουν και μολύ­νουν όλο μας το περιβάλλον.»! Αυτές τις απόψεις εξέφραζε ο Σάουμπεργκερ, την δεκαετία τ 1930, όταν καμιά μεγάλη οικολο­γική καταστροφή δεν ήταν ακό­μη ορατή σων ορίζοντα…

Πρότεινε έναν άλλο τρόπο- μιά βιοτεχνολογική μέθοδο – πα­ραγωγής ενέργειας. Μια μέθοδο που θα χρησιμοποιεί την κυκλοειδή μορφή κίνησης, για την θετική παραγωγή ενέργειας από τον αέρα και το νερό. Σύμφωνα με τον παράξενο προφήτη, sη διάσπαση του ατόμου και η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας οδηγεί το μέλλον των κοινωνιών μας στην απόλυτη καταστροφή.

«Οι θεωρίες του Αϊνστάιν για την απόκτηση ενέργειας από την διάσπαση του ατόμου, είναι μιά προσβολή ενάντια στην Φύση. Ένας βιασμός της… Μπορούμε ό­μως να κάνουμε χρήση της ατομι­κής ενέργειας μέσω της βιοτεχνολογίaς της σύντηξης…»

‘ Ο Σάουμπεργκερ θέλησε να μιμηθεί την σύντηξη που συμβαί­νει στη Φύση με τον σχεδιασμό των μηχανημάτων του που ονό­μασε ‘^;μηχανές σύντηξης”. Yποστήριζε_ότι ήταν μοναδικές γιατί δεν χρειάζονταν καύσιμα! «Όλα τα καταστροφικά συστήματα είναι βασι­σμένα πάνα σε κινητήρες έκρηξης, αλλά οι κινητήρες σύντηξης δημιουργούν την δική τους πηγή ενέργειας, με την διαμαγνητική χρήση του νερού και του αέρα. Δεν χρειάζονται άνθρα­κα, πετρέλαιο, ουράνιο ή ενέργεια από την διάσπαση του ατόμου, γιατί μπο­ρούν να παράγουν τψ δική τονς ενέρ­γεια (ατομική) με βιολογικά μέσα και σε ανεξάντλητη ποσότητα – σχεδόν χα-, ρίς καθόλου κόστος. Η ενέργεια  μπο­ρεί να είναι Βιο-ηλεκτρική, δηλαδή καταστροφική, ή Βιο-μαγννητική, δη λαδή αναζαογονητική...»,

Ο Σάουμπεργκερ εστίασε όλο του το ενδιαφέρον στην κατα­σκευή μιας μηχανής για να πα­ράγει ενέργεια απευθείας από νερό και αέρα. Εργάστηκε πάνω σ’ αυτό το 1932 μαζί με τον Δρ. Βίντερ, ένα μηχανικό από την Βιέννη. Είναι γνωστό ότι κατα­σκεύασαν δύο τέτοια μοντέλα, α­πό τα οποία το ένα καταστράφη­κε, γιατί εκτινάχτηκε στο ταβάνι του εργαστηρίου! Δεν μπόρεσε να ελέγξει την τεράστια ποσότη­τα ενέργειας που δημιούργησε. Εφ’ όσον δεν εμπιστεύτηκε τον τρόπο κατασκευής σε κανέναν και πειραματιζόταν συνήθως μό­νος, τα αποτελέσματα και οι λε­πτομέρειες αυτών των παράξε­νων ερευνών δεν είναι γνωστά. Πιστεύεται ότι έχουν καταλήξει στα χέρια των ΗΠΑ…

■ Μια συνάντηση με τον Χίτλερ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’30, ο Αδόλφος Χίτλερ άκου­σε για τον Αυστριακό με τις πρω­τότυπες ιδέες για την τεχνολογία και τις παράξενες εφευρέσεις του. Τον προσκάλεσε σε μιά συ­νάντηση, μέσω της Γερμανικής πρεσβείας. Ο Σάουμπεργκερ παρουσιάστηκε ανακαλύπτοντας ό­τι ο Γερμανός Καγκελάριος ήταν πάρα πολύ καλά ενημερωμένος για το έργο του και για τις έρευνές του.

Ο Χίτλερ του ζήτησε μιά λεπτο­μερή εξήγηση των ιδεών και των πειραμάτων του και ο Σάουμπερ­γκερ μίλαγε χωρίς διακοπή για μία ώρα. Περιέγραψε τα λάθη των συγχρόνων τεχνολόγων, τους κινδύνους που εγκυμονούσαν οι μέθοδοι τους για την φύση, αλλά και τις ατέλειες που παρουσίαζε το τετραετές επιστημονικό πρό­γραμμα του Χίτλερ.

Όταν τελείωσε, ο Χίτλερ τον ρώτησε: «Με τι θα αντικαταστή­σεις τις γεννήτριες και τις μεθό­δους που χρησιμοποιούμε σήμε­ρα;» Ο Σάουμπεργκερ απάντη­σε: «Δώσε μου εγκαταστάσεις και προσωπικό – και τα υλικά που θα χρειαστώ – και σε λίγους μήνες θα δεις τις μεθόδους μου για την παραγωγή ενεργείας. Τότε θα μπορείς να αποφασίσεις μόνος σου ποια είναι η πιο αποτελε­σματική και η πιο σωστή μέθο­δος, με τις καλύτερες προοπτικές για το Μέλλον…» -«Και ποιαθα είναι η πηγή των καυσίμων μα τις γεννήτριες σου;…» Νερό και αέρας. Περιέχουν όλη την ε­νέργεια που χρειαζόμαστε… ‘.

Τότε ο Χίτλερ έδωσε διαταγή στον γραμματέα της κυβέρνη­σης: «Δώστε σ’ αυτόν τον Αυ­στριακό – που έχει ιδέες που με ενδιαφέρουν πολύ – όλα όσα χρειάζεται για να αποδείξει ότι έχει δίκιο….»

Μόλις ο Σάουμπεργκερ απο­χώρησε, ο διευθυντής του “Επι­στημονικού Ινστιτούτου Κάιζερ” αλλά και υφυπουργός, Φρίντριχ Βίλουν – ο οποίος είχε παρακο­λουθήσει την συζήτηση – πλησία­σε τον Σάουμπεργκερ και τον κα­τηγόρησε ότι προσπαθούσε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Χίτλερ για να του βάλει «ανόητες ιδέες” στο μυαλό. Οι δυο άντρες λογομάχησαν πολύ έντονα και ο Σάουμπεργκερ έφυγε πολύ θυμω­μένος. Αργότερα όταν τον ξανα­κάλεσαν στην Καγκελαρία, δεν πήγε αλλά έφυγε στην Αυστρία.

Όταν το 1938 η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία, αμέ­σως ο Σαάουμπεργκερ έλαβε μή­νυμα από τον Τζούλιους Στράικερ, ότι υπήρχε ρητή διαταγή του Φύρερ, να του παρέχουν ότι ζητήσει. Του έδωσαν δέκα εκα­τομμύρια μάρκα για να διευθε­τήσει με τις μεθόδους του την ξν-λεία και τα δάση της Βαυαρίας, της Βόρειας Αυστρίας και της Βοημίας. Ένα μεγάλο εργαστή­ριο στην Νυρεμβέργη ήταν επί­σης διαθέσιμο για τις έρει -του. Εκεί, ο Σάουμπεργκερ, μαζί με τον γιο του Βάλτερ, συνέχισαν τα πειράματα για να εξάγουν η­λεκτρική ενέργεια απευθείας α­πό μια υδρορροή.

Σύντομα τα ηλεκτρικά φαινό­μενα άρχισαν να εμφανίζονται, το φορτίο μπορούσε να ενισχυθεί μέχρι τα 50.000 βολτς. Το ότι το νερό μπορούσε να παράγει από μόνο του τόσο μεγάλο φορτίο ή­ταν κάτι το απίστευτο. Αλλά προς στιγμήν δεν κατέληξε σε κάποια πρακτική χρήση – κι έτσι επέστρεψε για λίγο στην Αυ­στρία.   

Μετά το ξέσπασμα του Β’ Πα­γκοσμίου Πολέμου, το 1943, κά­λεσαν τον Σάουμπεργκερ για στρατιωτική υπηρεσία, γιατί α­κόμη και οι γέροι έπρεπε να πο­λεμήσουν. Διορίστηκε διοικητής ενός λόχου αλεξιπτωτιστών(!) στην Ιταλία, αλλά δεν έμεινε για πολύ εκεί, όταν έφτασαν διατα­γές από τον Χίμλερ για να πα­ρουσιαστεί στο Κολέγιο των Ες-Ες σιο Ρόζενχάγκελ της Βιέννης.

Όταν έφτασε εκεί, οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μάουτχάουζεν. Εκεί συναντήθη­κε με τον υπασπιστή του Χίμλερ που του έδωσε το μήνυμα: «Σκε­φτήκαμε πολύ τις επιστημονικές σου έρευνες και καταλήξαμε ότι είναι πολύ σημαντικές. Μπορείς να διαλέξεις… Ή θα μείνεις στο Μάουτχάουζεν ν’ αναλάβεις την διοίκηση μιας επιστημονικής ο­μάδας από τεχνικούς και φυσι­κούς που θα σου δώσουμε από τους κρατουμένους, για να κατα­σκευάσεις μηχανές που θα χρη­σιμοποιούν την ενέργεια που α­νακάλυψες, ή αλλιώς θα σε κρε­μάσουμε..

Ο Σάουμπεργκερ, φυσικά δέ­χτηκε και άρχισε μιά περίοδος ε­ντατικής έρευνας. Υπάρχουν α­ξιόπιστες μαρτυρίες επιστημό­νων που δούλεψαν μαζί του στο Κολέγιο των Ες-Ες στην Βιέννη, ότι ξεκίνησε να τελειοποιεί μο­ντέλα “ιπτάμενων αντικειμένων” με βιοτεχνολογικά μέσα! Το 1945, ο Σάουμπεργκερ ανακοί­νωσε ότι τα λειτουργικά σχέδια για ιπτάμενα οχήματα και υπο­βρύχια είχαν τελειώσει και μπο­ρούσαν να κατασκευαστούν δυο διαφορετικά μοντέλα.

Με τις νέες μορφές κίνησης και ενέργειας που είχε ανακαλύ­ψει, κατασκεύασε πολλά μοντέλα ιπτάμενων δίσκων, τα οποία λει­τούργησαν και πέταξαν, ακόμη και επανδρωμένα, σε μυστικές δοκιμαστικές πτήσεις!

Μεγάλο μυστήριο καλύπτει ό­λη την υπόθεση, για τους Ιπτάμε­νους Δίσκους που κατασκεύασαν οι Ναζί… Στο τέλος του πολέμου, εμφανίστηκε μια ομάδα Αμερι­κανών που φαινόταν να καταλα­βαίνει τι συμβαίνει – και κατά­σχεσε τα πάντα. Έπειτα από α­νακρίσεις, ο Σάουμπεργκερ μπή­κε σε “πρόγραμμα προστασίας και παρακολούθησης”. Ένα ση­μαντικό κομμάτι της μηχανής, που κρατούσε μυστικά ο Σάου­μπεργκερ σε ένα διαμέρισμα, α­νακαλύφθηκε από τις Ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.

Ανατίναξαν το διαμέρισμα φεύγοντας, για να μην ανακαλύψει κάποιος άλλος τυχόν πληροφορίες που τους διέ­φυγαν…

Πολλοί από τους κρατούμε­νους συνεργάτες του Σάουμπερ­γκερ ήταν Ρώσοι, που επέστρε­ψαν στην Σοβιετική Ένωση. Όταν οι Ρώσοι ανέπτυξαν τις διαστημικές ρουκέτες τους, κυκλοφόρησε η πληροφορία ότι εί­χαν κάνει χρήση κάποιων σχε­δίων του Σάουμπεργκερ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι πολύ μεγάλο μέρος των τεχνολογικών εξελίξε­ων που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο, οφείλεται στην εκμετάλ­λευση των Ναζιστικών επιστημο­νικών προγραμμάτων από τους Συμμάχους.

Στην δεκαετία του ’50, ο Σάου­μπεργκερ κρατήθηκε παρά την θέληση του στις Η.Π.Α., όπου τον ανάγκασαν να δουλέψει σε έ­να μυστικό εργαστήριο στην Αρι­ζόνα. Αργότερα, του επέτρεψαν επιστρέψει στην πατρίδα του.

Πέντε μέρες έπειτα από την επι­στροφή στο σπίτι του – στις 25 Σεπτεμβρίου 1958 – ο Βίκτωρ Σάουμπεργκερ πέθανε στο Λιντς (γενέτειρα και του Χίτλερ), σε η­λικία 73 ετών. Έλεγε ξανά και ξανά: «Μου πήραν τα πάντα.Τα πάντα! Δεν μου ανήκει καν ο εαυτός μου…» (ἔρευνα, ἐπιστήμη

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΙΝΙΓΜΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΥΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΉ | HTTP://KSIPNISTERE.BLOGSPOT.COM/ |    2012-01-16 14:09:08

 << Προηγούμενο 

 Επόμενο >>
Μυστηριώδης, προειδοποιητική και αρκετά αινιγματική επιστολή, με την πληροφορία ότι ο Γ. Παπανδρέου επρόκειτο σύντομα να παραιτηθεί, είχε σταλεί σε όλους τους βουλευτές του κοινοβουλίου, από τις 3 Ιουνίου 2011!!!. Στην αρχή κανείς δεν πίστεψε τα αναφερόμενα στην επιστολή. Όμως όταν αργότερα προέκυψε η παραίτηση του Γ. Παπανδρέου, αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, έχοντας στο μυαλό τους...........
το περιεχόμενο της επιστολής που είχαν λάβει, αναστατώθηκαν και άρχισαν να πιστεύουν ότι κάποια εξωθεσμικά κέντρα γνωρίζουν εκ των προτέρων τις κινήσεις του πρώην Πρωθυπουργού, ενώ αυτοί είχαν πλήρη άγνοια για τα σχέδια και τις προθέσεις του. Το γεγονός πάντως ότι εν αγνοία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ κάποιοι ήξεραν πολύ πριν ότι ο Γ. Παπανδρέου επρόκειτο να παραιτηθεί, εγείρει μεγάλα ερωτηματικά για τη λειτουργία του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος και ας έχει περάσει στα ¨ψιλά¨ των ΜΜΕ και του Πολιτικού κόσμου.

Έχω στα χέρια μου ολόκληρο το κείμενο της αποκαλυπτικής επιστολής , που διαπιστωμένα στάλθηκε στις 3 Ιουνίου 2011 στα e-mail όλων των Βουλευτών του κοινοβουλίου, γνωστοποιώντας τους υπό τύπον αινίγματος, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε πάρει απόφαση να παραιτηθεί από Πρωθυπουργός εντός του 2011.


Διαβάστε παρακάτω το αποκαλυπτικό κείμενο της επιστολής, στο οποίο έχω προσθέσει μέσα σε παρένθεση και με πλάγια γράμματα τις απαραίτητες επεξηγήσεις για τη γρήγορη κατανόηση των αινιγματικών φράσεων που περιέχει.


03- Ιουνίου 2011

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

ΑΙΝΙΓΜΑ ΠΟΥ Η ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

¨ ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΤΙΒΟ¨.

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΙΝΙΓΜΑ ΔΟΘΗΚΕ ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 2011 ΣΕ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΟ ΚΩΣΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΣΕ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ


ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΛΕΙΣΤΕ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΛΥΣΕΤΕ ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΝΑ ΔΡΑΣΕΤΕ ΟΧΙ ΓΙΑ ΙΔΙΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Έχει γενέθλια αφού κυκλοφορήσουν τα κεράσια και τα βερίκοκα .
(Επεξήγηση: Ο Γ. Παπανδρέου που γεννήθηκε 16 - 06-1952 έχει πράγματι γενέθλια λίγο μετά την ωρίμανση και την κυκλοφορία στην αγορά των κερασιών και των βερίκοκων)

Είτε στη γιορτή του, είτε στα γενέθλιά του, συνηθίζει να παίρνει πάντα κρίσιμες αποφάσεις . Πέρυσι στη γιορτή του πήγε σε ένα μικρό απομακρυσμένο νησί και από εκεί μας ανακοίνωσε μια κρίσιμη απόφασή του.
(Επεξήγηση: Ο Γ. Παπανδρέου το 2010 και συγκεκριμένα την ημέρα της ονομαστικής του εορτής, πήγε όντως Καστελόριζο και από το ακριτικό μας νησί, ανακοίνωσε την πραγματικά πολύ κρίσιμη απόφαση για τη χώρα , να μας βάλει στον μηχανισμό διάσωσης Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε.)

Φέτος στη γιορτή του δεν θα πάρει κάποια κρίσιμη απόφαση , αλλά στα γενέθλιά του είναι οπωσδήποτε αποφασισμένος "να την κάνει", δηλαδή "όπου φύγει-φύγει"
(Επεξήγηση: Πράγματι κατά την ονομαστική του εορτή το 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πήρε κάποια κρίσιμη απόφαση, αλλά λίγο αργότερα στις 16 Ιουνίου 2011, ημέρα που γιόρταζε τα γενέθλιά του, πήρε μια άλλη κρίσιμη απόφαση, αφού το πρωί μας ανακοίνωσε ότι παραιτείται για να δημιουργηθεί Κυβέρνηση Συνεργασίας , αλλά το ίδιο βράδυ το πήρε πίσω για να παραιτηθεί τελικώς, τέσσερις μήνες μετά).

Ποιος είναι ;

Η απάντηση θα μεταδοθεί απ' ευθείας από όλα τα ΜΜΕ , πέντε μέρες ακριβώς πριν το θερινό ηλιοστάσιο του 2011.
(Επεξήγηση : Το όνομα του Γ. Παπανδρέου, ήταν η σωστή απάντηση στην ερώτηση του αινίγματος , αφού παραιτήθηκε προσωρινά στις 16-06-2011, δηλαδή πέντε μέρες ακριβώς πριν το θερινό ηλιοστάσιο του 2011, γεγονός που πράγματι μεταδόθηκε από τα ΜΜΕ).


ΜΕΤΑ ΤΗ ΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΓΝΟΙΑ ΟΥΤΕ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

Τα δυσοίωνα σημάδια ενός επερχόμενου τρίτου παγκοσμίου πολέμου - Λόγιος Ερμής

Τετάρτη, Νοέμβριος 23, 2011 Λόγιος Ἑρμῆς 0 Σχόλια

By Eberhard Hamer

Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, όχι μόνο μέσω της ενσωμάτωσης των τραπεζικών χρεών στον κρατικό προϋπολογισμό τους, αλλά και λόγω του δραστικά αυξανόμενου κρατικού χρέους τους – με τις ΗΠΑ να απαιτούν 1 δισ. εκατομμύρια δολάρια ημερησίως από τις ξένες χώρες. Εάν η ξένη οικονομική εισροή διακοπεί, ή εάν οι ξένες χώρες φύγουν από το δολάριο, οι ΗΠΑ σίγουρα θα αντιμετωπίσουν την κρατική πτώχευση.

Ακόμα οι ΗΠΑ δεν κάνουν καμία ικανοποιητική προσπάθεια να μειώσουν τα αυξανόμενα κρατικά χρέη τους μέσω οικονομικών μέτρων. Ούτε αυξάνουν τους φόρους προκειμένου να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία, ούτε κάνουν οποιεσδήποτε σοβαρές προσπάθειες αποταμίευσης στους κυβερνητικούς προϋπολογισμούς, ενώ ολοένα αυξάνεται, πάρα πολύ γρήγορα, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός.

Λάβετε υπόψη ότι σε όλο τον κόσμο, οι ΗΠΑ έχουν 200.000 στρατιώτες στη δράση. Γί αυτό κανένας δεν καταλαβαίνει ότι, παρά την αύξηση των στρατιωτικώ δυνάμεων, ο κύριος πολέμαρχος έχει λάβει το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Μια πιθανή εξήγηση για αυτό μπορεί να είναι ότι απονεμήθηκε το βραβείο ως προληπτικό μέτρο, βλέποντας ότι θα εξαρτηθεί κυρίως από το εάν ο πόλεμος με το Ιράν αρχίζει ή όχι. Στο παρελθόν, οι πολιτικοί των χωρών που αντιμετώπιζαν την οικονομική καταστροφή προσέφευγαν συχνά στον πόλεμο σε μια τελευταία προσπάθεια να επανακτήσουν ισχύ. Αυτό είναι ακόμα πιθανότερο εάν μια χώρα διαπερνάται από κρίσεις και θεωρεί έναν πόλεμο ως τελευταία επιλογή προκειμένου να υπερνικηθεί το οικονομικό αδιέξοδό της.

Είναι εμφανές ότι οι ΗΠΑ ξεπέρασαν τη χειρότερη οικονομική κρίση τους, τον προηγούμενο αιώνα, με την είσοδο στον Α΄παγκόσμιο πόλεμο. Ξεπέρασαν την κρίση της παγκόσμιας οικονομίας μέσω της ένωσης στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο, και τώρα μπαίνουν στον πειρασμό να λύσουν την τρίτη οικονομική κρίση τους κατά τρόπο ομοειδή.

1. Ο δεξιός πρωθυπουργός του Ισραήλ είναι εμπόλεμος και απρόβλεπτος. Συνεχώς υποστηρίζει ότι το Ισραήλ είναι κάτω από τις συνεχώς μεταβαλλόμενες απειλές από το Ιράν, από τις οποίες καμία δεν έχει επαληθευτεί. Εντούτοις, ο τόνος του γίνεται πιό κοφτερός, και πρόσφατα, πριν λίγους μήνες είχε ταξιδεψει σε όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου για να σφυγμομετρήσει την υποστήριξη του. Η κα Merkel λέγεται ότι έχει δεσμευτεί απέναντι του με “πίστη μέχρι το θάνατο.” Πριν από τους παγκόσμιους πολέμους, η ίδια δέσμευση έγινε από το Wilhelm ΙΙ στους Αυστριακούς, ενώ οι Άγγλοι και οι Γάλλοι έκαναν το ίδιο με την Πολωνία.

2. Το Ισραήλ ήδη έχει συγκεντρώσει πυρηνικά υποβρύχια, που παραδίδονται από τη Γερμανία με πυρηνικούς πυραύλους, σε θέσεις κοντά στο Ιράν, και στη Γεωργία όχι μόνο επανοικοδόμησαν την βάση των πυραύλων τους, που είχε καταστραφεί πριν ενάμιση χρόνο από τη Ρωσία, και την έστρεψαν κατά του Ιράν αλλά και την ενίσχυσαν με 90 πρόσθετους ειδικούς στους αμερικανικούς πυραύλους.

3. Βδομάδα με την βδομάδα, ο τόνος του παγκόσμιου Τύπου που επηρεάζεται από το Ισραήλ ενάντια στο Ιράν γίνεται όλο και πιο οξύς, για ποικίλους λόγους – η ίδια στρατηγική προπαγάνδας που, με ψεύτικους ισχυρισμούς, προετοίμασε τον κόσμο – και τον εξανάγκασε να γίνει πιο συνεργάσιμος – πριν από τον πόλεμο του Ιράκ. Επίσης, οι στρατιωτικές προετοιμασίες είναι σε ένα προχωρημένο στάδιο. Οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ δεν έχουν κατορθώσει μέχρι τώρα “να κατευνάσουν” δύο γειτονικές χώρες στο Ιράν, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, στις οποίες την εποχή που εισέβαλαν είχαν δημιούργησει τη μεγαλύτερη στρατιωτική συγκέντρωση στη γνωστή ιστορία. Επιπλέον, κοντά στην ακτή του Ιράν, οι ΗΠΑ έχουν επίσης διενεργήσει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ναυτικών δύναμεων που έχουν διαπράξει ποτέ στην ιστορία τους. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η επιτροπή βραβείων Νόμπελ έκανε μια συνετή υπόθεση: Ένας πόλεμος ενάντια στο Ιράν μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με την άδεια του Προέδρου, άδεια που έχει λιγότερες δυνατότητες να δοθεί από έναν νικητή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης.

Από την εποχή του Β΄παγκόσμιου πολέμου, ποτέ ο κίνδυνος ενός νέου παγκόσμιου πολέμου δεν ήταν πιό επικείμενος από τώρα. Δικαίως έτσι, οι προειδοποιήσεις που κατευθύνονται στις ΗΠΑ εν προκειμένω, ειδικά από ευρωπαίους διανοούμενους αυξήθηκαν στη διάρκεια του προηγούμενου έτους. Εντούτοις, αυτό δεν θα είναι σε θέση να αποτρέψει τον πόλεμο.

Ένας πόλεμος στο Ιράν δεν θα παρέμενε πλέον ένα τοπικό γεγονός, ακόμα κι αν αρχικά διενεργείτο μόνο με τους πυραύλους. Εξ ονόματος του Ιράν, οι Κινέζοι θα επέμβουν άμεσα ή έμμεσα, και ενδεχομένως οι Ρώσοι επίσης, αφενός για να αποτρέψουν την αμερικανική στρατιωτική παρουσία στα σύνορά τους και αφετέρου για να εμποδίσουν τη πολύ μεγάλη ισχυροποίηση των ΗΠΑ.

Εξ ονόματος του Ισραήλ και της Αμερικής, τα κράτη του ΝΑΤΟ θα υποχρεωθούν να βοηθήσουν, όπως συνέβη στον πόλεμο του Ιράκ, ειδικά εάν προηγουμένως έχουν δεσμευτεί με “την πίστη μέχρι το θάνατο”. Κατά συνέπεια, στην Ευρώπη επίσης θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τη συμμετοχή στον επικείμενο πόλεμο.

Ποια θα είναι τα αποτελέσματα ενός Γ΄ παγκοσμίου στο Ιράν για εμάς (Γερμανία);

1. Οποιοσδήποτε πόλεμος με το Ιράν θα καθιστούσε το στενό Hormuz αδιάβατο (αυτό είναι ένα στενό που συνδέει τον Περσικό Κόλπο με τον κόλπο του Ομάν, στρατηγικά σημαντικό λόγω της πρόσβασης που δίνει στα μεγάλα παράκτια αποθέματα πετρελαίου της Μέσης Ανατολής). Αυτό θα οδηγήσει σε μια δραματική αύξηση τιμών του πετρελαίου, μια τάση που θα συνεχιστεί όσο διακυβεύεται η περιοχή. Μια άνοδος στην τιμή του πετρελαίου πάντα συνοδεύεται από μια αντίστοιχη άνοδο στις δαπάνες για την οικονομία και τους καταναλωτές. Κατά συνέπεια πρέπει να συνυπολογίσουμε με τις ελλείψεις, τους περιορισμούς και τις αυξήσεις τιμών στον τομέα του ανεφοδιασμού αγαθών.

2. Κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε πολέμου, η απαίτηση για εξοπλισμούς αυξάνεται. Η βιομηχανία εξοπλισμών του κόσμου – ειδικά στις ΗΠΑ – θα είναι χαρούμενη, θα οδηγηθεί σε υψηλή παραγωγή και θα αναπτυχθεί περισσότερο απο ποτέ. Αυτό θα οδηγήσει επίσης στην αυξανόμενη παραγωγή στους συμπληρωματικούς τομείς όπως η αυτοκινηστική βιομηχανία, οι βιομηχανίες ναυτιλίας και αεροσκαφών και άλλες. Η παραγωγή θα αυξηθεί, ακόμα και με απότομα αυξανόμενες τιμές.

3. Οι νικητές οποιουδήποτε πολέμου είναι οι τράπεζες. Δεν θα γίνεται καμιά συζήτηση πλέον για τοξικά προϊόντα και “banksters” ενώ οι κεντρικές τράπεζες υποχρεωτικά θα πλημμυρίσουν τον πόλεμο με φρέσκα χρήματα. Κατόπιν, οι τράπεζες θα μπορούν και πάλι να τροφοδοτούν με νέες πιστώσεις. Προς το παρόν, ένας αυξανόμενος πληθωρισμός θα κρατήσει σταθερό το δολάριο των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του πολέμου. Συνήθως μόνο μετά από τον πόλεμο τακτοποιούνται όλες εκείνες οι αμαρτίες που διαπράχτηκαν στη διάρκεια της χρηματοδότησης του πολέμου.

Μας οδηγούν σε πόλεμο. Οι επόμενοι μήνες θα καθορίσουν εάν θα συρθούμε στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ή όχι.

μετάφραση Μαργαρίτα Πατσιλίβα Σταύρου

Ο Eberhard Hamer υπήρξε (μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1994) καθηγητής Οικονομικών στο Technical Commercial College της γερμανικής πόλης Bielefeld. Επίσης διετέλεσε σύμβουλος του καγκελάριου Gerhard Schroeder, όπως και άλλων πολιτικών της Γερμανίας.

Δημοσιεύτηκε στις 20-3-2010 υπό τον τίτλο «Les signes annonciateurs d’une troisieme guerre mondiale s’accumulent» στην ιστοσελίδα Mondalisation.ca(http://www.mondialisation.ca/index.php?context=va&aid=18245 )

Πώς οι Ελληνες έπεσαν στα τούρκικα

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Πέρυσι, όταν άρχιζε να φουντώνει η κρίση, σε ένα εστιατόριο της Θεσσαλονίκης έβλεπα τους Ελληνες να τραγουδούν και να χορεύουν λαϊκά. Αρχιζαν με Ρασούλη και κορύφωναν με Στράτο Διονυσίου και Ακη Πάνου. Βαριά τραγούδια, νταλκαδιάρικα, ζεϊμπέκικα προ πάντων. Σκέφτηκα τότε ότι στον δύσκολο καιρό που έρχεται οι Ελληνες θα αναδιπλωθούν προς τα έσω, για καλό και για κακό. Καλό, γιατί η ενδοσκόπηση μπορεί να δώσει καρπούς αυτογνωσίας, να απομακρύνει έναν ορισμένο επιπόλαιο κοσμοπολιτισμό, συνυφασμένο με την εύκολη χλιδή των δανεικών. Κακό, γιατί η εσωστρέφεια μπορεί εύκολα να φουντώσει έναν αμυντικό ναρκισσισμό και μιαν αυταρέσκεια θύματος.

Θυμήθηκα εκείνη την έλλαμψη πρόσφατα, παρακολουθώντας τουρκικά σίριαλ σε δημόσιους χώρους. Είχα αναρωτηθεί στο παρελθόν γιατί έχουν τέτοια επιτυχία τα τουρκικά σίριαλ στο ελληνικό μαζικό κοινό και δεν εύρισκα ικανοποιητική απάντηση. Τώρα τολμώ να κάνω μια υπόθεση, συνοπτικά την εξής: τα λαϊκά στρώματα, αυτά που τρέφονται ψυχαγωγικά με τηλεόραση, αναγνωρίζουν στις χονδροειδείς τυπολογίες των τουρκικών σίριαλ κάτι από τον χαμένο κοινωνικό εαυτό και τις παλαιές βεβαιότητες.

Κατ’ αρχάς, το ορατό. Στα τουρκικά σίριαλ οι χαρακτήρες είναι αδροί, με ξεκάθαρα περιγράμματα, δραματικά καλοί ή κακοί, οι άντρες είναι άντρες και οι γυναίκες είναι γυναίκες. Οι άντρες φορούν σκούρα κοστούμια και λευκά πουκάμισα. Οι γυναίκες είτε φορούν μαντίλες και τσεμπέρια, οι πιο ηλικιωμένες, είτε είναι κορέκτ καλλονές δυτικού τύπου, παίζουν ρόλο συζύγου, ερωμένης ή μάνας, σε έναν ανδρικό κόσμο. Η φαμίλια είναι το ισχυρότερο κοινωνικό (και δραματουργικό) κύτταρο. Το κράτος στέκει στο φόντο, αυστηρό, συγκαλυμμένα αυταρχικό. Οι άνθρωποι συγκρούονται μεταξύ ορμεμφύτων και ηθικών κανόνων, μεταξύ φατρίας και κράτους, μεταξύ φεουδαρχίας και νεωτερικότητας. Αντρες και γυναίκες, ντυμένοι συντηρητικά, απολύτως κομφορμιστικά, πάντως «ευρωπαϊκά», συνομιλούν διαρκώς με κινητά, κυκλοφορούν με χλιδάτες κούρσες BMW και Mercedes, μπαινοβγαίνουν σε σπίτια πολυτελώς υβριδικά, σημερινές εκδοχές του τουρκομπαρόκ.

Τα τουρκικά σίριαλ εικονίζουν σχηματικά, με τη φόρμα του λαϊκού ρομάντσου και της σαπουνόπερας, έναν κόσμο ταυτοχρόνως ιδεατό και πραγματικό, μακρινό και κοντινό, ανατολικό-ασιατικό και δυτικό-ευρωπαϊκό, έναν κόσμο μεταιχμιακό. Το ελληνικό κοινό αντικρίζει τον εαυτό του ακριβώς σε αυτό το μεταίχμιο, στο πέρασμα. Οπισθοδρόμηση; Αν το δούμε τυπικά, γραμμικά, ναι, το ελληνικό κοινό «οπισθοδρομεί», ταυτιζόμενο ενδοψυχικά με την τουρκική κοινωνία των σίριαλ, την τόσο ανδροκρατική και αυταρχική, όπου κυριαρχούν η ενδοοικογενειακή τιμή και αντιπαλεύουν η ωμή δύναμη και τα σφοδρά συναισθήματα. Μπορούμε να πούμε ότι το προχωρημένο ελληνικό κοινό, ευρισκόμενο κοινωνικά-πολιτισμικά-ιστορικά σε ανώτερο στάδιο, σαγηνεύεται από τους καθυστερημένους ιδεότυπους και την προνεωτερική ηθογραφία των Τούρκων.

Γιατί; Γιατί η εγχώρια παραγωγή δεν παράγει ηθογραφία, που να καθρεφτίζει την ελληνική κοινωνία πειστικά, με χιούμορ ή με αληθοφανείς συγκρούσεις. Ούτε δραματική ούτε κωμική. Τα τελευταία αρκετά χρόνια, η ελληνική τηλεοπτική παραγωγή κατακλύστηκε από καλιαρντές καρικατούρες, στις οποίες οι άντρες εικονίζονται ως ευνούχοι ηλίθιοι, οι γυναίκες ως τραβεστί ντόμινες, και όλοι μαζί διαλέγονται ουρλιάζοντας και αλληλοκραζόμενοι. Εξ ου και οι αδροί, συχνά χονδροειδέστατοι, χαρακτήρες των τουρκικών φαίνονται πιο πειστικοί, πιο αληθοφανείς ή, τουλάχιστον, πιο ελκυστικοί για ταυτίσεις.

Αλλά η σημαντικότερη αιτία για τη δημοτικότητα των τουρκικών είναι μάλλον η ψυχοκοινωνική αναδίπλωση των λαϊκών στρωμάτων ενώπιον του ναυαγήσαντος εκσυγχρονισμού. Οι αδρές, στέρεες δομές των τουρκικών οικογενειών, οι σπαθάτοι άντρες, με την υπερχειλίζουσα αρρενωπότητα, οι υπερθηλυκές γυναίκες που είναι όμως σύζυγοι και μητέρες, και όχι ξέκωλα ή dominatrix, το προστατευμένο χρήμα της κλειστής φαμίλιας, οι παγιωμένοι κώδικες τιμής, όλα τούτα τα προνεωτερικά ή πρωτοαστικά αναδύονται οικεία και ελκυστικά μπρος στα διψασμένα μάτια ενός ακροατηρίου που έχει χάσει τα ζύγια του, το ειδικό του βάρος, το παλαιό του μέτρο. Το ελληνικό κοινό βλέπει διψασμένο έναν παλαιό κόσμο, «ανατολικό», βραδύ και αδρό, τον κόσμο που έχασε. Εχασε τις μαντίλες και τα τσεμπέρια, λυτρώθηκε από προκαταλήψεις και αγκυλώσεις, αλλά δεν βρήκε σίγουρο βηματισμό και γονιμότητα στη φρενιτιώδη υστερονεωτερικότητα. Ο εκσυγχρονισμός έφερε διαψεύσεις, ματαιώσεις, πρόδωσε τις υπερτροφικές προσδοκίες. Και μας έριξε στα τούρκικα.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_15/01/2012_1297356

Πόσο άσχηµα είναι τα πράγµατα; Αγωνία στην ευρωζώνη, άγχος στην Αµερική, αβεβαιότητα στην Ασία και οργή στους αραβικούς δρόµους

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  07/01/2012, 05:45

Η Ιταλία, µια πλούσια χώρα, επιβιώνει µετά τον ανίκανο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, κατά τον ίδιο τρόπο που το Βέλγιο τα πάει µια χαρά µετά την παρατεταµένη ανικανότητα να σχηµατίσει την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Καθώς ο κόσµος ξεπερνάει το ορόσηµο των 7 δισ. κατοίκων, υπάρχουν περισσότεροι παχύσαρκοι παρά πεινασµένοι άνθρωποι στον πλανήτη. Πολλοί από αυτούς τους παχύσαρκους είναι φτωχοί. Οι προηγούµενες γενιές µπορούσαν µόνο να ονειρευτούν τέτοια προβλήµατα.

Τεράστιος αριθµός ανθρώπων βγήκε από τη φτώχεια την περασµένη δεκαετία. Η αύξηση του πληθυσµού επιβραδύνεται. Οι χειρότερες προβλέψεις για λιµούς, θανατηφόρες ασθένειες και µια δηλητηριασµένη ατµόσφαιρα αποδείχθηκαν υπερβολικές. Η Κίνα, η Ινδία, και η Βραζιλία δεν είναι οι µόνες που αισθάνονται ότι το ρεύµα της ιστορίας κινείται προς το µέρος τους.

Πόσο άσχηµα είναι λοιπόν στην πραγµατικότητα τα πράγµατα; Εξαρτάται από το πού κάθεσαι. Ο κόσµος µοιάζει ιδιαιτέρως απρόβλεπτος επειδή αυτό που παρουσιάζεται σαν µια χρηµατοπιστωτική κρίση στη Φραγκφούρτη και στη Νέα Υόρκη είναι σε ένα βαθύτερο επίπεδο µια κρίση µετάβασης σε άλλη εποχή. «Εχουµε συνηθίσει να κάνει κουµάντο µία µικρή οµάδα δηµοκρατιών που έχουν ίδιες ιδέες, αλλά αυτές οι δηµοκρατίες ασκούν τώρα όλο και µικρότερη επιρροή στην παγκόσµια πολιτική» είπε ο Τσαρλς Κάπτσαν, καθηγητής ∆ιεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήµιο Georgetown στην Ουάσιγκτον. «Κατευθυνόµαστε προς τον κόσµο του κανενός, έναν κόσµο αλληλοεξαρτώµενο και παγκοσµιοποιηµένο, χωρίς ένα κυρίαρχο πολιτικό κέντρο ή µοντέλο».

∆εν είναι περίεργο που η οργή κατοικεί στο µεγαλύτερο µέρος της ∆ύσης. Για τους πολίτες της ευρωζώνης (των 17 κρατών που έχουν κοινό νόµισµα το ευρώ) τα πράγµατα είναι σκούρα. Ο Νικολά Σαρκοζί, ο πρόεδρος της Γαλλίας, λέει τώρα ότι ήταν «σφάλµα» η ένταξη της Ελλάδας στο ευρώ. Οι Γάλλοι ξέρουν. Το κοινό νόµισµα ήταν εν πολλοίς δική τους ιδέα. Ηταν ένα µέσο για να προσδεθεί η Γερµανία στην Ευρώπη. Και υπήρχε καλύτερος τρόπος για την Ευρώπη να στέψει αυτή την πολιτική απόφαση από το να συµπεριλάβει στην αδελφότητα του κοινού νοµίσµατος το λίκνο του πολιτισµού της, την Ελλάδα;

Η Ακρόπολη είχε πολύ µεγαλύτερο βάρος, τότε, από τον υπερµεγέθη δηµόσιο τοµέα ή από την υπερπρόχειρη ηθική της εργασίας. Το ρίσκο µπήκε στην άκρη. Φυσικά και θα µπορούσε η Ελλάδα να προσδεθεί στο ίδιο οικονοµικό άρµα µε τη Γερµανία! Η ανθρώπινη ικανότητα να αψηφά τα γεγονότα και να πιστεύει ότι πετάει-πετάει ο γάιδαρος είναι απύθµενη.

Η ευρωζώνη, µε το κοινό νόµισµά της και τις πολλές εθνικές κυριαρχίες, αναγκάστηκε τώρα να πάει µε ανοιχτή παλάµη στην Κίνα, της οποίας τα 3,2 τρισ. δολάρια σε συναλλαγµατικά αποθέµατα θα µπορούσαν να ενισχύσουν ένα µεγαλύτερο ταµείο διάσωσης. ∆ύσκολα θα βρισκόταν πιο ισχυρό σύµβολο για το προς τα πού πηγαίνει η δύναµη. Οι Κινέζοι αγοράζουν τα πάντα που µπορούν να αγοράσουν. Η Κίνα είναι το µέρος για να γίνεις πλούσιος.

Στη ∆ύση τα πράγµατα είναι διαφορετικά.

Τι είναι αυτός ο σίφουνας; Είναι οι θέσεις εργασίας που εξαφανίζονται και δεν πρόκειται να επιστρέψουν. Τι είναι αυτό που δεν κοιµάται τα βράδια; Τα βουνά του χρέους που έχει συσσωρευτεί την τελευταία δεκαετία. Τι είναι αυτό το πανδαιµόνιο στους δρόµους; Τα πλήθη του κινήµατος των καταληψιών που έχουν αγανακτήσει µε την ασυλία των ισχυρών. Τι είναι αυτός ο τριγµός; Η αγωνία της Ευρωπαϊκής Ενωσης που βρίσκεται κάπου ανάµεσα στα έθνη και στον φεντεραλισµό.

Κανένας δεν ξέρει ακόµα πώς να διοικήσει έναν παγκοσµιοποιηµένο κόσµο, ή πώς να τον κάνει πιο οµοιόµορφο. Αυτό είναι το ζήτηµα των καιρών µας, ένα ζήτηµα για το οποίο η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και άλλες νέες δυνάµεις θα πρέπει να κάνουν πολύ πιο σηµαντικές συνεισφορές απ’ ό,τι έχουν κάνει. Η Αµερική, διχασµένη στο εσωτερικό, δεν µπορεί πλέον να επιβάλει τη βούλησή της, και όµως οι πυλώνες του κόσµου στηρίζονται ακόµα στην Pax Americana.

Η Κίνα είναι έτοιµη να συµφωνήσει µε αυτό, προς το παρόν, στο όνοµα της σταθερότητας που είναι αναγκαία για την πλήρη ανάπτυξή της ως το 2050. Υπάρχει µια δίψα για κάποια νέα τάξη, αλλά όχι προθυµία για την υιοθέτησή της. Αυτό µεταφράζεται σε ανησυχία.

Οι διαδηλωτές στη Νέα Υόρκη και στη Μαδρίτη ξέρουν τι δεν θέλουν, αλλά το τι είναι αυτό που θέλουν είναι πολύ λιγότερο σαφές. Η ανατροπή του καπιταλισµού ακούγεται σαν να βγήκε από τον 20ό, ακόµη και από τον 19ο αιώνα. Η µεταρρύθµιση του καπιταλισµού για να αντισταθµιστούν οι πιο σκληρές πλευρές του είναι επίσης µπαγιάτικη είδηση. ∆οκιµάστηκε µε τη µορφή του κράτους Πρόνοιας – και αυτά τα συστήµατα βρίσκονται υπό µεγάλη πίεση, καθώς οι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια.

Οχι, το πραγµατικό, αν και όχι καλά διατυπωµένο, επίκεντρο των κινηµάτων κατάληψης είναι η µεταρρύθµιση της παγκοσµιοποίησης – ιδίως του τρόπου µε τον οποίον η παγκοσµιοποίηση ευνοεί τους πλουσίους.

Μια έµπνευση για αυτό το κίνηµα ήρθε από τον αραβικό κόσµο. Αλλά υπάρχει µία διαφορά, οι καταληψίες της πλατείας Ταχρίρ, των δρόµων της Βεγγάζης και των λεωφόρων της Τύνιδας ήξεραν τι ήθελαν: πιο αντιπροσωπευτικές κοινωνίες. Ο δρόµος προς αυτόν τον στόχο έχει ήδη αποδειχθεί άνισος, καθώς µαίνεται η συζήτηση για το πώς θα συµφιλιωθεί µε τον µοντερνισµό η πίστη στο Ισλάµ.

∆ύο διδάγµατα από τον κόσµο σήµερα είναι τα εξής: τα πράγµατα δεν είναι ακριβώς όπως φαίνονται και η αλλαγή µπορεί να είναι αιφνιδιαστική. Η ξαφνική γέννηση µιας νέας αραβικής υπερηφάνειας είναι σηµαντική. Μεταφέρει το κέντρο βάρους. Αραβες που είναι κύριοι της ζωής τους δεν είναι πλέον Αραβες που πρέπει να αναζητήσουν σε έναν εχθρό, το Ισραήλ, την εξήγηση για τα δεινά τους. Η ταπείνωση οδηγεί σε περισσότερο πόλεµο: συνέβη στην Ευρώπη όταν η Συνθήκη των Βερσαλιών τιµώρησε τη Γερµανία, το 1919. Η Ευρώπη έβαλε τέλος στον πόλεµο µόνον όταν άρχισε να ενοποιείται.

Οι δυσκολίες της ευρωζώνης έχουν γίνει αντικείµενο εύκολης διακωµώδησης, αλλά το µοντέλο της είναι µία έµπνευση και µπορεί να γίνει χρήσιµο στον νέο αραβικό κόσµο. Οπως στην ευρωζώνη, όπως σε ολόκληρο τον παγκοσµιοποιηµένο κόσµο, η ενοποίηση είναι αναπόφευκτη στη Μέση Ανατολή. Το µόνο ερώτηµα; Ποιο θα είναι το περαιτέρω τίµηµα σε αίµα και χρήµα, προτού επιτευχθεί αυτή η ενοποίηση.

© 2011 The New York Times

Ο Ρότζερ Κόεν είναι αρθρογράφος στην «International Herald Tribune» και στους «New York Times».