Ποῦ πῆγαν τά λεφτά ἀπό Ε.Ε. καί Δ.Ν.Τ.

«σωτῆρες»,οἰκονομία,πολιτική ἐν Ἑλλάδι by Μινώταυρος

Μινώταυροςon 4 Ιανουαρίου 2012.
Ἔτσι γιά νά μαθαίνουμε καί νά μή μᾶς θεωροῦν κορόϊδα, σάν καί τά μοῦτρα τους.
Από τα 73 δις ευρώ που έλαβε η χώρα μας από την Τρόικα των δανειστών, το 85,5% αυτού του κεφαλαίου ή 62,4 δις. ευρώ κατευθύνθηκε για την αναχρηματοδότηση του υφιστάμενου χρέους.
Το κομμάτι που έμεινε από αυτό το δάνειο, και το οποίο ανέρχεται σε μόλις 10,6 δις. ευρώ αξιοποιήθηκε κατά το δοκούν από την κυβέρνηση και για διάφορες υποχρεώσεις και ανάγκες που είχε το Δημόσιο.
Μόλις ένα πολύ μικρό μέρος αυτού του ποσού χρησιμοποιήθηκε για την κάλυψη της μισθοδοσίας των εργαζομένων που υπηρετούν σε Υπουργεία,ΟΤΑ, Υπηρεσίες και Οργανισμούς του Δημοσίου.
Με τα λεφτά της Τρόικας το κράτος πλήρωνε κυρίως συντάξεις,εσωτερικά οφειλές που είχε σε προμηθευτές φαρμάκων, εργολάβους και τεχνικές εταιρίες, ακόμη και επιχορηγήσεις σε ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία και ΔΕΚΟ.
Όταν οι δανειστές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ καθυστερούσαν να πληρώσουν μία δόση – κάτι που συνέβη με την 6η των 8 δις. ευρώ η οποία εκταμιεύθηκε με καθυστέρηση τριών μηνών– το Δημόσιο διέκοπτε αμέσως τις πληρωμές.
Από τον Ιούνιο του 2010που η Ελλάδα μπήξε στον μηχανισμό της ευρωβοήθειας (ΔΝΤ και Ευρωζώνη) μέχρι σήμερα, η χώρα μας πέρασε τρεις τρικυμίες με την καταβολή των δόσεων από την Τρόικα.
Αυτοί οι οποίοι βιώνουν πιο έντονα αυτές τις καταστάσεις σε σχέση με τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας ήταν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα και οι συνταξιούχοι οι οποίοι απειλούνται με τη μη καταβολή του μισθού ή της σύνταξης .
Όμως η απειλή αυτή ήταν καθαρά ψυχολογική και την οποία η κυβέρνηση έβγαζε τεχνηέντως προς τα έξω για να μπορέσει να πάρει τα μέτρα που ζητούσαν οι πιστωτές.
Και αυτό γιατί όπως προκύπτει από το σχέδιο δημοσιονομικής χρηματοδότησης της Ελλάδας από την Τρόικα – και αποκαλύπτει σήμερα η «Κυριακάτικη δημοκρατία» – ελάχιστα είναι τα ποσά που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να καλύψει τέτοιου είδους υποχρεώσεις.
Οι μισθοί στο Δημόσιο πληρώνονταν σχεδόν αποκλειστικά από τις εκδόσεις γραμματίων, οι οποίες είχαν πυκνώσει το τελευταίο διάστημα, εξαιτίας της καθυστέρησης που σημειώθηκε στην καταβολή της 6η δόσης. Οι ανάγκες σε μισθούς φθάνουν σε μηνιαία βάση το ποσό του 1,1 δις. ευρώ.
Αντιθέτως, οι συντάξεις πληρώνοντας με τα δάνεια της Τρόικας.Σύμφωνα με το προηγούμενο σχέδιο οι μηνιαίες δαπάνες για συντάξεις ανέρχονται στο ποσό των 530 εκατ. ευρώ.
Από το σχέδιο δημοσιονομικής χρηματοδότησης προκύπτουν και άλλα ενδιαφέροντα συμπεράσματα σχετικά με τις ανάγκες του Δημοσίου αλλά και για την κατανομή των δανείων της Τρόικας για τους 18 μήνες της ευρωβοήθειας.
Συγκεκριμένα:
- Τα συνολικό ποσό του δανείου από την Τρόικα φθάνει τα 73 δις. ευρώ. Από αυτά τα 52,9 δις. ευρώ κατέβαλε η ευρωζώνη και τα 20,1 δις. ευρώ το ΔΝΤ.
- Τα 62,4 δις. ευρώ χρησιμοποιήθηκε για απόσβεση του υφιστάμενου χρέους. Τα 24,9 δις. ευρώ «απορρόφησαν» τα έντοκα γραμμάτια και τα 37,5 δις. ευρώ τα ομόλογα.
- Οι ανάγκες αναχρηματοδότηση αυτών των τίτλων για το β’ εξάμηνο του 2010 διαμορφώθηκαν σε 19,3 δις. ευρώ και σε 43,1 δις. ευρώ συνολικά για το 2011.
- Οι συνολικές ανάγκες του κράτους για το διάστημα Ιούνιος 2010 – Δεκέμβριος 2011 ανέρχονται σε 94,4δις. ευρώ. Στο ποσό η Τρόικα έχει υπολογίσει υποχρεώσεις που σχετίζονται με την κάλυψη του ελλείμματος, τρεχουσών αναγκών του Δημοσίου, έκτακτες δανειακές ανάγκες, χρεολύσια και κόστος ανανέωσης του χρέους ( βραχυπρόθεσμο – μακροπρόθεσμο). Αυτές επιμερίζονται σε 32,8 δις. ευρώ για το 2010 και σε 61,6 δις. ευρώ για το 2011.
- Σε 32 δις. ευρώ ανέρχονται τα ποσά που άντλησε το δημόσιο από την εσωτερική αγορά(έντοκα) προκειμένου να καλύψει την διαφορά των αναγκών που υπήρχε σε σχέση με το δάνειο της Τρόικας.
- Οι ανάγκες για μισθούς και συντάξεις στο Δημόσιο μαζί με τα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιρινής αδείας ανέρχονται για το διάστημα Ιουνίου 2010 – Δεκεμβρίου 2011 σε 28,7 δις. ευρώ.
- Για εσωτερικά χρέη και επιχορηγήσεις σε νοσοκομεία και ασφαλιστικά ταμεία το υπουργείο Οικονομικών χρησιμοποίησε το 4,5% του δανείου της Τρόικας. Ήτοι 3,3 δις. ευρώ.
Να σημειωθεί ότι από το 2012 η Τρόικα παύει να δίνει δάνεια για την κάλυψη ελλειμμάτων και εσωτερικών χρεών. Η εξυπηρέτηση αυτών των υποχρεώσεων θα γίνεται αποκλειστικά από τον προϋπολογισμό και οι πιστωτές, εφόσον όλα πάνε καλά θα συνεχίσουν τη ροή της χρηματοδότησης μόνο για την κάλυψη των δανείων της Ελλάδας.
Βέβαια σύμφωνα με το προηγούμενο κείμενου του σχεδίου οι χρηματοδοτικές ανάγκες στο πρώτο εξάμηνο του 2012 ανέρχονται σε 40,5 δις. ευρώ. Στο πρώτο τρίμηνο λήγουν ομόλογα και έντοκα19,1 δις. ευρώ και στο δεύτερο 13,2 δις. ευρώ.
Σύμφωνα με τον υφιστάμενο σχεδιασμό μέσα σ το καλοκαίρι θα πρέπει να καλυφθούν τίτλοι αξίας 12,6 δις. ευρώ εκ των οποίων τα 8,1 δις. ευρώ αφορούν σε ομόλογα, ενώ από τον Σεπτέμβριο έως και τον Δεκέμβριο του 2012 το δημόσιο θα πρέπει να καλύψει λήξεις 5,5 δις. ευρώ.
Τα έντοκα γραμμάτια που έχουν προγραμματιστεί να εκδοθούν για το σύνολο του 2012 υπολογίζονται σε17 δις. ευρώ.
Μ. Χριστοδούλου

«εν κρυπτώ»: Και τώρα μάχη για το οικόπεδο 8

ΤΕΤΆΡΤΗ, 4 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2012

του Ανδρέα Κωστουρή

Κολοσσοί από όλο τον πλανήτη που ασχολούνται με την ενέργεια ρίχνονται στη μάχη ενόψει του β΄ γύρου αδειοδοτήσεων της κυπριακής ΑΟΖ. Την ίδια ώρα που το Υπουργείο Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού ετοιμάζει τις τελευταίες λεπτομέρειες για τη δεύτερη και ιδιαίτερα φάση, που είναι σημαντική τόσο για την οικονομία όσο και για το μέλλον του τόπου, εταιρείες που ασχολούνται με τις έρευνες και την εξόρυξη υδρογονανθράκων επιδιώκουν συμμετοχή στην εκμετάλλευση των κυπριακών κοιτασμάτων.

Εταιρείες-γίγαντες όπως η ρωσική Gazprom, η γαλλική Chevron και η αμερικανική Exxon Mobil ετοιμάζονται να «ρίξουν τα δίκτυά τους» για ένα ή και περισσότερα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Σημειώνεται πως πληροφορίες του INBNews αναφέρουν ότι συγκεκριμένα οικόπεδα για τα οποία υπάρχουν ενδείξεις ότι διαθέτουν πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού.

Οι πληροφορίες κάνουν λόγο πως τα οικόπεδα 7, 8 και 9 διαθέτουν φυσικό αέριο περισσότερο από την Αφροδίτη, το κάθε ένα ξεχωριστά βέβαια και όχι στο σύνολό τους. Μάλιστα για το οικόπεδο 8 υπάρχει έντονο ενδιαφέρον αφού το φυσικό αέριο που διαθέτει υπολογίζεται σε πέραν των 12 τρισ. κυβικών ποδών βάσει συντηρητικών υπολογισμών. Για το εν λόγω τεμάχιο όπως και για όλα τα υπόλοιπα φυσικά είναι σημαντικό να υπολογίζεται για τη μελλοντική διαδικασία εξόρυξης όχι μόνο η ποσότητα του φυσικού αερίου αλλά και η γεωφυσική κατάσταση του κάθε οικόπεδου. Σημαντικός είναι ο ρόλος των πετρωμάτων που βρίσκονται υποθαλάσσια καθώς και τι δύναται να συναντήσει το τρυπάνι της κάθε εταιρείας, αφού αρχίσει τη διαδικασία εξόρυξης.

Πάντως, το οικόπεδο 8 αν και χαρακτηρίζεται από τα πλέον πλούσια από πλευράς κοιτασμάτων, δεν θεωρείται μοναδικό αφού κι άλλα οικόπεδα διαθέτουν ικανοποιητικές ποσότητες φυσικού αερίου. Η διαδικασία που θα ακολουθήσει τον δεύτερο γύρο -δηλαδή οι τρισδιάστατες επισκοπήσεις και οι πειραματικές εξορύξεις- θα αποκαλύψει και τη γεωλογική κατάσταση του κάθε οικοπέδου, αφού οι έρευνες που έκανε μέχρι στιγμής η Noble, εξυπηρετούν ακριβώς τον σκοπό της εξαγωγής συμπερασμάτων με ακρίβεια για κάθε περιοχή της ΑΟΖ.

Το μεγάλο θέμα που αφορά στην Gazprom και τις πληροφορίες που κάνουν λόγο πως ήδη έχει εξασφαλίσει ένα ή δύο οικόπεδα στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι επίσης εκ των ζητημάτων που θα ξεκαθαρίσουν με το β’ γύρο αδειδοτήσεων. Οι ίδιες πληροφορίες πάντως συνδέουν την εξασφάλιση δανείου από τη Ρωσία -ύψους 2,5 δισ.- με την παροχή προς την κρατική Gazprom οικοπέδου στην κυπριακή ΑΟΖ. Η εν λόγω πληροφόρηση δεν θα επιβεβαιωθεί ποτέ επίσημα, ωστόσο, μεγάλη συζήτηση θα προκύψει εάν τελικά η Gazprom θα είναι εκ των εταιρειών που θα εξασφαλίσουν ένα ή και περισσότερα, από τα 12 διαθέσιμα οικόπεδα νότια της Κύπρου. Υπενθυμίζεται ότι η Gazprom είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ευρώπης, το οποίο αξιοποιείται κάθε χρόνο τόσο για παραγωγή ενέργειας όσο και για θέρμανση χώρων. Κατά καιρούς έγιναν συζητήσεις για απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία, ωστόσο, καμία ουσιαστική αλλαγή δεν προέκυψε μετά από αυτές.

SigmaLive

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους: Η απάτη του ευρώ, το ανύπαρκτο χρέος και η κατάλυση του Συντάγματος

Η απάτη του ευρώ, το ανύπαρκτο χρέος και η κατάλυση του Συντάγματος

Posted by ΚωνσταντίνοςFeature, Απόψεις, Ελλάδα, οικονομία, Ροή1/05/2012 02:40:00 μμ

Γράφει ο Δ. Κ. Μόσχος

Δικηγόρος Θεσσαλονίκης

Ο λαός έχει ξεσηκωθεί. Διαμαρτύρεται, φωνάζει, ζητά να μη του πιουν το αίμα και απλά να κάνει τις απαραίτητες θυσίες, στα όρια του ανεκτού, για να αποπληρώσει τα χρέη του. Τα χρέη τα οποία δημιούργησε ¨τρώγοντας¨ τα λεφτά των εργατικών και συνετών ευρωπαίων εταίρων του, οι οποίοι ξαφνικά διαπίστωσαν ότι η Ελλάδα έχει χρέος που δεν ξεπληρώνεται και πρέπει να … χάσει την εθνική της κυριαρχία με το ξεπούλημα ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας στους … ξένους.

Αυτό όμως που δεν γνωρίζει ο μέσος ξεσηκωμένος έλληνας, ο μέσος εξεγερμένος ευρωπαίος των νοτίων κυρίως χωρών της ευρωπαϊκής ένωσης και ο μέσος δυτικό – βόρειο ευρωπαίος, που βρήκε την ευκαιρία να εμπαίξει τον έλληνα και τους πολίτες από τις λεγόμενες PΙIGS χώρες (με υψηλό δημοσιονομικό χρέος) είναι ότι:

1. Το Ευρώ ως νόμισμα δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας) αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους) !!! Το Ευρώ στην έκδοσή του από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (http://en.wikipedia.org/wiki/European_Central_Bank) δεν αντικατοπτρίζει απολύτως τίποτε. Η έκδοση του Ευρώ στηρίζεται σε ένα οικονομικό κατασκεύασμα που λέγεται fiat money (http://en.wikipedia.org/wiki/Fiat_money), δηλαδή νόμισμα το οποίο έχει αξία μόνον και μόνον επειδή η κυβέρνηση (ή εν προκειμένω η ευρωπαϊκή ένωση) το όρισε ως νόμιμο μέσον συναλλαγών, κατά παράβαση των κανόνων της αγοράς των συναλλαγών, δεδομένου ότι η πολιτική εξουσία, εκ του ρόλου της δεν μπορεί να επιβάλλει εμπορικά ειωθότα και πρακτικές, αλλά μόνο να ρυθμίσει ήδη υφιστάμενα. …

2. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα νόμισμα των 50 Ευρώ δεν αντικατοπτρίζει ισόποση αξία αλλά ισόποσο χρέος (!!!) προς τον εκδότη, εν προκειμένω την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα.

3. Ο μηχανισμός αυτός, που μοιάζει με αυτόν της έκδοσης του αμερικάνικου δολαρίου αλλά έχει κάποιες διαφορές, λειτουργεί με έναν εξαιρετικά απλό τρόπο, δηλ. κάθε χώρα – μέλος της Ε.Ε. αντί να εκδίδει το νόμισμά της κυριαρχικά, έστω στα πλαίσια της Ε.Ε., αναγκάζεται να δανείζεται το χρήμα (τα Ευρώ) από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, είτε με τη μορφή των βραχυπρόθεσμων ρέπος, είτε με κρατικά ομόλογα, είτε με απευθείας δανεισμό τραπεζών. Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα χορηγεί τα ποσά με τόκο (!!!), ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι το ελάχιστο 1,25 %, δηλ. εάν δανείσει 100 Ευρώ σε μια τράπεζα, ή εάν αγοράσει βραχυπρόθεσμα ρέπος ή ομόλογα για 100 Ευρώ θα εισπράξει τουλάχιστον 101,25 Ευρώ !!! Αυτό σημαίνει ότι κανένα εθνικά κυρίαρχο κράτος εντός της Ε.Ε., που χρησιμοποιεί το Ευρώ, να μην έχει δικό του νόμισμα, που να μη το χρωστά σε κανένα – ούτε ένα λεπτό του Ευρώ !!! Και φυσικά ποτέ κανένας ευρωπαίος (Γάλλος, Γερμανός κλπ) δεν έχει στερηθεί το αντίστοιχο ποσό, που εξέδωσε με αυτό τον τρόπο η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, αφού ποτέ δεν το στέρησε από "την αγοραστική του δύναμη", δηλ. από τα Ευρώ που έχουν διατεθεί στη χώρα του (Γαλλία, Γερμανία κλπ).

4. Η πρακτική του fiat money, μέσω δανεισμού, ισοδυναμεί με υποδούλωση και απώλεια κυριαρχίας, από τη στιγμή της έκδοσης του νομίσματος αυτού καθ’ εαυτού (βλ. και σχετ. άρθρο), αφού είναι δεδομένο ότι, από τη στιγμή που το κεφάλαιο του δανείσματος προέρχεται από τον ένα και μοναδικό εκδότη του νομίσματος, δηλ. την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα, τότε είναι αδύνατο να αποδοθεί ο τόκος, όσο μικρός και εάν είναι αυτός, αφού το ποσό του τόκου πολύ απλά δεν υφίσταται. Φαντασθείτε ένα πολύ απλό παράδειγμα, όπου μαζεύεται μια παρέα για να παίξει μπίλιες (τις θυμάστε τις μπίλιες;) και μόνον ο ένας, αποκλειστικά, παρέχει π.χ. 100 μπίλιες για το παιχνίδι, με τη συμφωνία ότι στο τέλος του παιχνιδιού η παρέα θα πρέπει να του αποδώσει 101 μπίλιες! Στο τέλος του παιχνιδιού θα λείπει μια μπίλια. Όσο προσεκτικά και εάν έπαιξε η παρέα θα χρωστάει πάντα τουλάχιστο μια μπίλια, εκτός από τις 100 που επέστρεψε και πρέπει να ξαναδανεισθεί εάν θέλει να συνεχίσει να παίζει. Φυσικά οι απρόσεκτες παρέες που ενδεχομένως να έχασαν μπίλιες ή να τις ¨οικειοποιήθηκαν¨ (κοινώς έκλεψαν) απλά χρωστούν περισσότερες. Και αυτός που παρείχε τις μπίλιες θα απειλεί ότι δεν θα ξαναδώσει εάν δεν του αποδοθεί η επιπλέον μπίλια, την οποία βέβαια δέχεται και σε είδος π.χ. νησιά, ΔΕΚΟ, πετρέλαια, χρυσό κλπ. Μήπως σας θυμίζει κάτι από αυτά που κυκλοφορούν στο δίκτυο για τα χρέη των κρατών σε σχέση με το ακαθάριστο εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) τους; Η Γερμανία αυτή τη στιγμή, η 3η μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη στον κόσμο έχει χρέος 74,4% του ΑΕΠ της και η Ελλάδα 123,9%. Μια ματιά στην ιστοσελίδα είναι τελείως αποκαλυπτική: οι χώρες με το μεγαλύτερο χρέος είναι αυτές οι οποίες χρησιμοποιούν fiat money, όπως το Ευρώ και το δολάριο (!!!), ενώ χώρες όπως η Λιβύη και το Ιράν έχουν χρέος 3,7% και 16,7% αντίστοιχα. Τυχαίο άραγε;

5. Η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και, ως τέτοια, δεν μπορεί να ανατίθεται σε όργανα ακόμη και θεσμικά, τα οποία όμως λειτουργούν υπό καθεστώς εμπορικής εταιρίας, όπως η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα. Όποιος έχει την παραμικρή αμφιβολία για αυτό ας αναρωτηθεί το εξής: εάν η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δεν λειτουργούσε ως εμπορική εταιρία (άσχετα εάν δεν είναι επισήμως τέτοια) τότε για ποίο λόγο τα Ευρώ, δηλ. το μέσον συναλλαγής, τα δανείζει στους εθνικά κυρίαρχους λαούς της Ευρώπης και μάλιστα με τόκο; Και γιατί στο άρθρο 9 της Σύμβαση του Άμστερνταμ ρητά προβλέφθηκε ότι η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα εξαιρείται από κάθε μορφής φορολογίας του κεφαλαίου και των κερδών της; Πρόβλεψη για μη φορολογία στο όργανο της πολιτικής εξουσίας που εκδίδει το νόμισμα; Είναι ποτέ δυνατόν; Φαντάζεσθε να υπήρχε ανάγκη για διάταξη νόμου που να εξαιρούσε από τη φορολογία τα Υπουργεία, δηλ. το κράτος να μη φορολογεί το κράτος; Άρα, δεν πρόκειται για δημόσιο όργανο, έστω στα πλαίσια της Ε.Ε. αλλά για θεσμοθετημένο μεν, πλην όμως σαφώς ιδιωτικής φύσεως όργανο, εξ’ ου και η ρητή νομοθετική πρόβλεψη για τη φορολογική εξαίρεση.

6. Προ της δημιουργίας του Ευρώ το βασικότερο εργαλείο διακρατικού δανεισμού ήταν το δολάριο, το οποίο από τον Αύγουστο του 1971, που ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον, με μονομερή δήλωση, απεξάρτησε το δολάριο από τα αποθέματα χρυσού, τα οποία ήδη είχαν φθάσει να καλύπτουν μόλις το 22% των δολαρίων που είχαν τεθεί σε κυκλοφορία, να μετατραπεί το δολάριο σε fiat money, δηλ. νόμισμα άνευ αντικρίσματος. Όσα δάνεια χορηγήθηκαν υπό αυτό το καθεστώς πάσχουν από την εξής ανήκουστη παραφροσύνη: ότι δηλ. στην αγορά των συναλλαγών μπορεί ένα κομμάτι χαρτί ευτελούς αξίας, το οποίο γράφει επάνω ¨100 δολάρια¨, δημιουργημένο από το τίποτα, να αγοράσει πραγματικά κάτι το οποίο ισοδυναμεί στη αγορά με 100 δολάρια, ή στην περίπτωση δανεισμού, 100 δολάρια άνευ αντικρίσματος, δημιουργημένα από το τίποτα, να δημιουργούν υποχρέωση αποπληρωμής για ισόποση αξία, πλέον τόκου (ο οποίος φυσικά δεν υπάρχει) και στην περίπτωση της μη αποπληρωμής ο πιστωτής να διεκδικεί εθνική κυριαρχία (!!!) με μνημόνιο και ρητό όρο στη σύμβαση δανείου, για να σου ξαναδανείσει, για ένα ακόμη χρόνο, δολάρια δημιουργημένα από το τίποτε !!! Το ίδιο ακριβώς φυσικά ισχύει και για το Ευρώ, ως νόμισμα άνευ αντικρίσματος…

7. Λόγω της πρόδηλης σχέσης ανάμεσα στην έκδοση / διάθεση του νομίσματος και της καθημερινότητας των πολιτών, της ελευθερίας τους, των εν δυνάμει ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας, όπως η υπογραφή σύμβασης δανεισμού, με την οποία ρητά παραιτείται ένα κράτος της εθνικής του κυριαρχίας (καλήν ώρα σαν αυτή που υπέγραψε κάποιος υπουργός οικονομικών πρόσφατα), είναι προφανές ότι τα ανωτέρω ζητήματα δεν μπορεί να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας και απόφασης από ένα πρόσωπο, όπως ο πρωθυπουργός, ο υπουργός οικονομικών κλπ. Το άρθρο 1 του Ελληνικού Συντάγματος ρητά αναφέρει ότι :

«ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.

3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι την κυριαρχία των αποφάσεων την έχει το εκλογικό σώμα («…λαϊκή κυριαρχία …», ούτε καν η Βουλή) και όχι το εκτελεστικό, δηλ. η κυβέρνηση, ακόμη και εάν έχει πρόσφατη νομιμοποίηση. Για αυτό και στο άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπεται η διενέργεια δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα, αλλά και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Και στις δύο περιπτώσεις προϋποτίθεται σχετική πρωτοβουλία συγκεκριμένου αριθμού βουλευτών, γεγονός που το Σύνταγμα θεωρεί σίγουρο ότι θα υπάρξει σε μια από τις παραπάνω περιπτώσεις (δηλ. κρίσιμα εθνικά θέματα, σοβαρό κοινωνικό ζήτημα), θεωρώντας ως δεδομένο ότι οι βουλευτές, οι οποίοι εκπροσωπούν τον κυρίαρχο λαό στη ¨Βουλή¨, μεταφέροντας τις δικές του απόψεις εκεί και όχι τις απόψεις του εαυτού τους, ως μια ανεξάρτητη εξουσία του πολιτεύματος και δη του νομοθετικού, δεν σχετίζεται ούτε εξαρτάται καθοιονδήποτε τρόπο από το εκτελεστικό και την κυβέρνηση… Αλήθεια η υποθήκευση της χώρας, η εκτόξευση της ανεργίας, η μείωση μισθών και συντάξεων, το ξεπούλημα των αποθεμάτων χρυσού και του εθνικά κυρίαρχου κράτους δηλ. της ελληνικής επικράτειας για αποπληρωμή οφειλών που δημιουργήθηκαν από χρήμα άνευ αντικρίσματος, η μετάβαση από τη δραχμή (νόμισμα με αντίκρισμα σε χρυσό, άρα αξιόγραφο) στο Ευρώ (νόμισμα άνευ αντικρίσματος, άρα χρεόγραφο), η έκδοση του νομίσματος (όποιο και εάν είναι αυτό) από ιδιώτη, ο οποίος απλά το δανείζει με τόκο και όχι από το κυρίαρχο κράτος ως πράξη εθνικής κυριαρχίας, δεν συνιστούν κρίσιμα εθνικά θέματα και σοβαρά κοινωνικά ζητήματα; Ή μήπως οι βουλευτές είναι άνθρωποι μειωμένης αντίληψης, εκτός τόπου και χρόνου, χρήζοντες δικαστικής συμπαράστασης και δεν αναλαμβάνουν τη σχετική πρωτοβουλία; Ή μήπως έχει καταλυθεί το πολίτευμα και υφίσταται σύγχυση των δύο διακριτών εξουσιών, δηλ. του νομοθετικού και του εκτελεστικού σε βαθμό που να μη μπορούμε να συζητήσουμε πλέον για Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, αλλά για κάποιου είδους ολοκληρωτικού καθεστώτος, με το εκτελεστικό στο ρόλο του απόλυτου δικτάτορα;

8. Η Ελλάδα έχει πτωχεύσει επίσημα 4 φορές μέχρι σήμερα: 1827, 1843, 1893, 1932. Σε κάθε πτώχευση, που πρακτικά σημαίνει μονομερής διαγραφή χρεών λόγω αδυναμίας αποπληρωμής, εξυπακούεται ότι τα οφειλόμενα ποσά δεν οφείλονται πλέον και η χώρα οφείλει μόνο για τα νέα δάνεια που θα συνάψει μετά την πτώχευση. Στην περίπτωση της Ελλάδος όμως, κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, τα περισσότερα χρέη αναγνωρίσθηκαν εκ νέου τη δεκαετία του 1960 (με ποια νομιμοποίηση άραγε και από ποίον;), με αποτέλεσμα την αποπληρωμή των παλαιότερων εξ αυτών μέχρι και τη δεκαετία του ’90!

9. Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κος Γ. Κασιμάτης πρόσφατα σε σχετική ομιλία του, αναφέρθηκε στο άρθρο 120 του Συντάγματος. Για όσους δεν γνωρίζουν το άρθρο 120 στην παρ.4 αναγράφει «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία», η δε έννοια της βίας δεν αφορά μόνον τη σωματική και φυσική βία, αλλά και την ψυχολογική, όπως π.χ. ψυχολογική βία του τύπου «Πώς θα πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις εάν δεν συμφωνήσουμε με το Μνημόνιο; (με το οποίο ξεπουλάμε όλη την Ελληνική Επικράτεια)». Βέβαια αυτό που δεν αναφέρεται είναι, ότι με ρητό όρο της δανειακής σύμβασης οι δανειστές μας μπορούν να καταγγείλουν τη σύμβαση εάν δεν πληρωθεί το ¨Σχετικό χρέος¨ της χώρας (άρθρο 8 παρ.1 (ζ) ), ήτοι οι υφιστάμενες υποχρεώσεις της Ελλάδας σε Ευρώ ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. Δεδομένου όμως ότι τα ποσά του δανείου είναι μικρότερα του υποτιθέμενου χρέους αυτό συνεπάγεται ένα και μόνο πράγμα: ότι τα ποσά που δανεισθήκαμε δεν πάνε σε μισθούς, συντάξεις κλπ, αλλά σε αποπληρωμή προηγούμενων οφειλών !!!

Άρα εκτός από ψυχολογική βία έχουμε ταυτόχρονα και εξαπάτηση από τον πολιτικό κόσμο !!!

Συνεπώς κατά το Σύνταγμά μας έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να αντισταθούμε, με κάθε μέσον, κατά οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει ή το έχει ήδη καταλύσει. Η συγκεντρώσεις που γίνονται σε όλη την Ελλάδα είναι μια καλή αρχή αλλά όχι αρκετές για τους σκοπούς του αρθ. 120. Η αντίσταση κατά της βίαιης κατάλυσης του Συντάγματος ουσιαστικά σημαίνει την φυσικώ τω τρόπω εκδίωξη των όσων κατέλυσαν το Σύνταγμα, με απλά λόγια την εκδίωξη ¨κλοτσηδόν¨ από το Μαξίμου των βιαστών του Συντάγματος. Και αυτό αφορά όλους, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου.

Θεσσαλονίκη, 30.05.2011

από το ιστολόγιο Στοχασμός-Πολιτική

Μερικές αλήθειες για τα CDS του ελληνικού χρέους

Με αφορμή την ελληνική κρίση, τα credit default swaps (CDS) βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων παγκοσμίως για την επιβολή αυστηρότερων κανόνων και εποπτικού πλαισίου στις χρηματοοικονομικές αγορές. Οι απόψεις διίστανται αν πρέπει να καταργηθούν ή να θεσπιστούν αυστηρότεροι κανόνες εποπτείας της συγκεκριμένης αγοράς.

Το Ελληνικό haircut πρέπει οπωσδήποτε να χαρακτηριστεί credit default, διαφορετικά κινδυνεύει να καταρρεύσει συνολικά η αγορά των credit default swaps (CDS). Και αυτό διότι εάν η Ελληνική περίπτωση δεν κατορθώσει να ενεργοποιήσει τα CDS, τότε ποίος είναι ο λόγος για να ξαναγοράσει κάποιος CDS στο μέλλον;

Τα CDS το αγοράζουν δύο κυρίως κατηγορίες ενδιαφερομένων:

Α) Οσοι έχουν αγοράσει ομόλογα και προσπαθούν να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο (κάνουν δηλαδή το λεγόμενο hedging) και

Β) Λοιποί επενδυτές, χωρίς ομόλογα στο χαρτοφυλάκιό τους, που τα αγοράζουν με σκοπό να κερδίσουν από την αύξηση της τιμής τους, που μεγαλώνει όσο ο κίνδυνος του default αυξάνεται.

Εμείς στην Ελλάδα έχουμε εστιάσει την προσοχή μας στην δεύτερη κατηγορία. Tους έχουμε χαρακτηρίσει «κερδοσκόπους» και κυρίως ενδιαφερόμαστε να μην πλουτίσουν στην πλάτη του Ελληνικού λαού.

Πάνω σε αυτή τη βάση οι Ευρωπαίοι φίλοι μας, η Ελληνική κυβέρνηση, ο τύπος και όλοι οι οικονομολογούντες ενδιαφέρονται να μην ενεργοποιηθούν τα CDS.

Προφανώς διότι όλοι οι παραπάνω φοβούνται ότι εδώ μάλλον κρύβεται ο μεγάλος κίνδυνος να πάρει (μέσω παραγώγων) τεράστιες διαστάσεις το Ελληνικό χρέος.

Προσέξτε όμως την πρώτη κατηγορία.

Φανταστείτε π.χ. μια Τράπεζα που έχει αγοράσει Ελληνικά ομόλογα, έχει αγοράσει (και πληρώσει extra) μια ασφαλιστική κάλυψη προκειμένου να επιμερίσει τον κίνδυνο και την κρίσιμη ώρα που ο οφειλέτης δηλώνει ότι δεν θα πληρώσει το 50% του χρέους του, δεν μπορεί να ενεργοποιήσει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο και να εισπράξει την αποζημίωσή της. Η ζημιά είναι διπλή. Χάνει το 50% της επένδυσής της και ταυτόχρονα χάνει και τα ασφάλιστρα, τα οποία με αυτό τον τρόπο αποδεικνύεται ότι τα πλήρωνε τσάμπα. Και τα χάνει όχι διότι δεν επήλθε το ασφαλιστικό γεγονός, αλλά διότι με ιδιαίτερες συμφωνίες επιλέχθηκε να μην χαρακτηριστεί ως τέτοιο.

Η Ελληνική περίπτωση είναι καραμπινάτη περίπτωση credit default. Εάν λοιπόν δεν ενεργοποιηθούν σε αυτή την περίπτωση τα συμβόλαια, τότε πότε θα ενεργοποιηθούν;

Ο φόβος είναι ότι δεν θα ενεργοποιηθούν ποτέ. Επομένως ποιός είναι ο λόγος για κάποιον να ξαναγοράσει;

Επίσης, τα Ελληνικά CDS είναι πολύ μικρό κομμάτι της συνολικής αγοράς του συγκεκριμένου προϊόντος. Που σημαίνει ότι οι ασφαλιστές μάλλον προτιμούν να πληρώσουν την Ελληνική περίπτωση, παρά να κάψουν ένα τόσο σημαντικό προϊόν.

Όσοι ενδιαφέρονται να επενδύσουν σε διαφόρων ειδών ομόλογα στην πραγματικότητα αξιολογούν (σταθμίζουν) τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν και τον τιμολογούν αναλόγως μέσω του επιτοκίου που χρεώνουν. Η διαδικασία του hedging μέσω ενός CDS προσθέτει μεν λίγο κόστος στην συναλλαγή, αλλά ταυτόχρονα μειώνει τον κίνδυνο. Εάν πάψει να είναι διαθέσιμη (εάν καούν δηλαδή τα CDS) το αποτέλεσμα θα είναι ή να αυξηθούν τα επιτόκια ή να μην δανείζουν καθόλου.

1. Τι είναι τα CDS 

Πρόκειται για συμβόλαια παραγώγων χρηματοοικονομικών προϊόντων. Αρχισαν να χρησιμοποιούνται στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και αποτελούν «ασφάλιστρα» έναντι ομολόγων που εκδίδουν είτε κράτη είτε επιχειρήσεις, τα οποία οι επενδυτές αγοράζουν για να καλυφθούν από τον κίνδυνο χρεοκοπίας του κράτους ή της επιχείρησης. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ως το 2007 η εν λόγω αγορά διογκώθηκε και η αξία των συναλλαγών (αγορές και πωλήσεις τέτοιων προϊόντων) υπολογίζεται στα 50 τρισ. δολάρια. Η εν λόγω αγορά λειτουργεί χωρίς καμία εποπτεία και με ελάχιστη διαφάνεια. Σε περίπτωση που υπάρχει η υπόνοια ή η εκτίμηση ότι ο εκδότης του ομολόγου θα δυσκολευτεί να το αποπληρώσει, τότε η τιμή του αντίστοιχου ασφαλίστρου (CDS) ανεβαίνει.

2. Ποιος μπορεί να αγοράσει συμβόλαια CDS 
Τα συμβόλαια CDS μπορούν να αγοραστούν από επενδυτές που κατέχουν κάποιο ομόλογο, αλλά μπορούν να αγοραστούν και από επενδυτές που δεν κατέχουν το ομόλογο. Οταν ο αγοραστής δεν κατέχει ομόλογο τότε το CDS ονομάζεται «naked» CDS, δηλαδή «γυμνό». Τα «naked» CDS έχουν βρεθεί στο επίκεντρο των επικρίσεων το τελευταίο διάστημα.

3. Γιατί; 

Διότι όποιος αγοράζει το ασφαλιστήριο συμβόλαιο χωρίς να κατέχει ομόλογο είναι σαν να ασφαλίζεται για να προστατευτεί από μια καταστροφή που δεν τον αφορά και από την οποία αν συμβεί θα κερδίσει. Δηλαδή είναι σαν να αγοράζει ασφαλιστήριο συμβόλαιο για να καλυφθεί από πιθανή καταστροφή που μπορεί να υποστεί το σπίτι του διπλανού του. Με τον τρόπο αυτό έχει κάθε συμφέρον να βάλει φωτιά στο σπίτι του διπλανού του για να εισπράξει την ασφάλεια. Κατ΄ αναλογία, όσοι έχουν αγοράσει CDS που ασφαλίζουν τον κίνδυνο χρεοκοπίας της Ελλάδας έχουν κάθε λόγο να συντηρούν το σενάριο της χρεοκοπίας για να ανεβαίνει η τιμή των CDS που κατέχουν και να τα πουλήσουν με κέρδος.

4. Ποιοι τα αγοράζουν; 

Τα αγοράζουν μακροπρόθεσμοι επενδυτές, π.χ. στην περίπτωση των ελληνικών ομολόγων θεσμικοί επενδυτές όπως αμοιβαία κεφάλαια, συνταξιοδοτικά ταμεία, κ.ά. που έχουν αγοράσει τίτλους του ελληνικού Δημοσίου και δεν θέλουν να τους πουλήσουν διότι τότε οι τιμές τους θα καταρρεύσουν και θα ζημιωθούν οι ίδιοι περισσότερο.

5. Πρέπει να απαγορευτούν τα CDS; 

Πολλοί υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να απαγορευτούν τα «naked» CDS. Αλλοι πάλι ζητούν την επιβολή ενός αυστηρότερου καθεστώτος ελέγχου προκειμένου να μπορεί να υπάρχει εποπτεία.

6. Τι υποστηρίζουν οι υποστηρικτές των CDS; 

Οι υπέρμαχοι της αγοράς CDS υποστηρίζουν ότι τα εν λόγω συμβόλαια δεν «κινούν» τις αγορές, απλώς ανακλούν τους φόβους των επενδυτών και τους βοηθούν να καλυφθούν έναντι μελλοντικών κινδύνων. Μάλιστα αρκετοί εξ αυτών επικαλούνται έκθεση της γερμανικής Επιτροπής Ελέγχου Κεφαλαιαγορών (ΒaFin), σύμφωνα με την οποία η επενδυτική δραστηριότητα στην αγορά CDS είχε «ελάχιστες επιπτώσεις» στην ελληνική κρίση.

Πού βρίσκονται σήμερα τα CDS;

Για να είσαι σίγουρος ότι θα πληρωθείς π.χ το Σουηδικό ομόλογο που κατέχεις, πρέπει να πληρώσει στην “ασφαλιστική” 26,40 μονάδες (φανταστείτε ας πούμε ότι τους λες “έχω ένα ομόλογο 100.000 ευρώ. Πόσα λεφτά θέλετε για να μου το πληρώσετε εσείς σε περίπτωση που δεν μπορούν να το πληρώσουν οι Σουηδοί;”, Σου λένε 26,40 ευρώ. Όπως ασφαλίζουμε το σπίτι μας αξίας 100.000 ευρώ και πληρώνουμε 26,40 ευρώ το χρόνο για να είμαστε σίγουροι ότι αν καεί, θα πάρουμε από την ασφαλιστική τα 100.000).
Το ποσό για τα ελληνικά ομόλογα είναι 80 φορές μεγαλύτερο !!!! Δηλαδή 2.000 μονάδες. Αυτό δείχνει ότι είναι πολύ μεγάλος ο φόβος ότι αυτοί που κατέχουν τα ομόλογα δεν θα τα πληρωθούν, άρα μεγαλώνει το ρίσκο της “ασφαλιστικής”, άρα θέλει μεγαλύτερο ασφάλιστρο.

Αntiκοινοβουλευτικός

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/11/cds.html#ixzz1iYSghyU5

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/11/cds.html#ixzz1iYSYIJt8

Ηρθε το... "Κόμμα Πειρατών Ελλάδας"!

Ένα νέο κόμμα κάνει την εμφάνισή του στο πολιτικό στερέωμα της χώρας.Πρόκειται για το «Κόμμα Πειρατών» Ελλάδας στα πρότυπα των ανάλογων κομμάτων που ήδη υπάρχουν σε ευρωπαϊκές χώρες και αλλού.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα τους, οι έλληνες «Πειρατές» έχουν την ίδια ατζέντα με τους ξένους συναδέλφους τους, δηλαδή την προστασία της ιδιωτικής ζωής στο νέο ψηφιακό περιβάλλον, την μεταρρύθμιση της νομοθεσίας για τα πνευματικά δικαιώματα και την αλλαγή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας για τις πατέντες.

Επιδιώκουν επίσης όπως αναφέρουν να φτιάξουν το «λειτουργικό σύστημα της κοινωνίας μας για τον 21ο αιώνα».

Όσον αφορά την οικονομική τους πολιτική, δεσμεύονται για πρωτογενή πλεονάσματα, με την θέσπιση μεγαλύτερου ελέγχου εκ μέρους των πολιτών στα δημόσια οικονομικά, ενώ τάσσονται υπέρ της άμεσης δημοκρατίας στη λήψη των αποφάσεων.

Η ιστοσελίδα του νέου κόμματος είναι: www.pirateparty.gr

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΦΙΑΣΚΟ ;

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιανουαρίου 3, 2012

Γράφει ο Νίκος Χριστοδουλόπουλος

Στις 30 Δεκεμβρίου του 2011, ημέρα που δημιουργήθηκε το θέμα με τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς έγραφα:

Απόψε όλα τα δελτία ειδήσεων με παραπληροφόρηση χαρακτηρίζουν ως φιάσκο την υπόθεση που προέκυψε με τους δυο οικονομικούς εισαγγελείς που άλλα λένε στις δηλώσεις τους , άλλα έβγαλε το πόρισμα, άλλα λένε τα παπαγαλάκια. Τελικά τι να πιστέψουμε;

Αν τελικά είναι φιάσκο και έχουν δίκαιο τα παπαγαλάκια, τότε να κινηθεί η διαδικασία και να τιμωρηθούν οι κύριοι εισαγγελείς, διότι διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις και δημιούργησαν φρούδες ελπίδες στον ελληνικό λαό για το ότι επί τέλους κάτι λειτουργεί σωστά σε αυτό τον τόπο.

Αυτά έγραφα και τελικά δεν επρόκειτο για φιάσκο αλλά για μια επιχείρηση συγκάλυψης και απαξιώσεως των δύο εντιμότατων εισαγγελέων που πράγματι άρχισαν να βάζουν το «μαχαίρι στο κόκκαλο» και μερικοί ίσως πόνεσαν αρκετά και τις επόμενες ημέρες ίσως και κάποιοι άλλοι υψηλά ιστάμενοι πονέσουν ακόμη περισσότερο μετά τα όσα αποκαλυφθούν.

Έτσι δικαιολογείται γιατί τα παπαγαλάκια της παραπληροφόρησης και οι όμοιοί τους σκύλιασαν εναντίον των οικονομικών εισαγγελέων και επεχείρησαν να τους απαξιώσουν στη κοινή γνώμη αντί να τους παροτρύνουν να προβούν σε αποκαλύψεις μήπως και ξεβρομίσει αυτός ο τόπος επιτέλους.

Αντίθετα τώρα δεν επιτίθενται εναντίον του ενεργήσαντος την ΕΔΕ που προσπάθησε να την καταχωνιάσει στο αρχείο γράφοντας μάλιστα ότι οι δύο οικονομικοί εισαγγελείς ήταν παρορμητικοί και γι αυτό ενήργησαν κατά τον τρόπο που ενήργησαν. Αυτό τον κύριο που έβγαλε αυτό το πόρισμα πως θα τον χαρακτήριζαν; Αδέκαστο δικαστή ή κάπως αλλιώς;

Μα τέτοιους «παρορμητικούς» ανθρώπους χρειάζεται η Δικαιοσύνη για να αποδίδει και δικαιοσύνη και να μην βρίσκει τοίχους που απέναντί της να έχουν θεμέλια την εξουσία ή μεγαλοπαράγοντες και ανθρώπους της διαπλοκής και της διαφθοράς. Διότι περί αυτού πρόκειται. Κάποιοι προσπάθησαν να χειραγωγήσουν τους εισαγγελείς και δρομολόγησαν την αντικατάστασή τους από την υπηρεσία που τους είχαν αναθέσει, διότι κατάλαβαν ότι το κουκούλωμα από αυτούς δεν περπατάει και πήγαν δια νόμου να βάλουν κάποιον άλλο πρόθυμο, ανώτερο σε βαθμό υποτίθεται, που θα τους εξυπηρετούσε και θα τα έβρισκε όλα καλά και όλα ωραία και το πολύ – πολύ να «έπιανε και κανένα μαριδάκι», έτσι για να λέμε ότι κάτι «ψάρεψε» το δίχτυ της κάθαρσης και οι πολιτικοί και οι καλοί τους φίλοι και διαπλεκόμενοι να τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση, διότι όλα πάνε καλά κατά τις επιθυμίες τους.

Μα πως να πάνε καλά τα πράγματα σε αυτό τον έρμο τόπο, όταν όλοι το μόνο που κοιτάνε είναι το ίδιο συμφέρον και όχι το συμφέρον της πατρίδος; Διότι περί αυτού πρόκειται και όταν αυτοί οι κύριοι δίδουν όρκο απλά τον δίνουν για να τηρηθεί το γράμμα του νόμου και όχι για να τον τηρήσουν.

Ακόμη και ο διορισμένος πρωθυπουργεύων κύριος Παπαδήμος που καλεί τους Έλληνες να υποστούν νέες θυσίες, ο ίδιος δεν έκανε επί 13, ναι 13 χρόνια την μικρή θυσία να παραιτηθεί από τη θέση του καθηγητή που κατείχε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα του καθηγητή κ. Βαρουφάκη, όπως ο ίδιος καθηγητής είχε αποκαλύψει, προκειμένου να μην χάσει ένα «ευτελές μέρος της σύνταξής του», συμπληρώνοντας ο κ. καθηγητής : «… όμως με αυτή την κίνηση θα καθιστούσε πειστικότερες τις προτροπές του προς τους υπολοίπους».

Τα ίδια και σε μεγαλύτερο βαθμό ισχύουν και για τον Ανώτατο Άρχοντα, που συνεχώς μας καλεί να «βάλουμε πλάτη» για να σώσουμε τη χώρα, αλλά εμείς θέλουμε δεν θέλουμε μας εξαναγκάζουν να βάλουμε πλάτη κύριε Πρόεδρε και χωρίς να ρωτήσουν αν έχουμε ή δεν έχουμε, μας τα «χώνουν» τα τέλη, τα χαράτσια, τους φόρους, τις ειδικές εισφορές και ότι άλλο τους κατέβει. Εσάς ποιος σας είπε ότι δεν βάζουμε και μας το υπενθυμίζετε συνεχώς; Εσάς θα σας θυμίσει κανείς ότι πρέπει και σεις κάποτε να βάλλετε πλάτη δια της εθελούσιας δραστικής περικοπής της χορηγίας σας, που ξεπερνά και αυτή του Προέδρου των ΗΠΑ; Διότι άλλο περικοπή 30 ή 40 % στις μηνιαίες συντάξεις και μισθούς των 1000 ή 2000 ευρώ και άλλο στις 447.600 ευρώ ετησίως και με τα έξοδα διατροφής, διαμονής, κλπ που έχει μια οικογένεια πληρωμένα.

Ποιος βάζει λοιπόν περισσότερο πλάτη; Εμείς ή εσείς και οι πρώην συνάδελφοί σας οι πολιτικοί;

Gmail - Σιωπηλή Πλειοψηφία (03/01/2012) - sotsot36@gmail.com

Τρίτη, 03 Ιανουαρίου 2012

Μία όμορφη περιγραφή του προβλήματός μας από το Γ. Μπαμπινιώτης

Ο νέος Ελληνικός Διαφωτισµός Μπαμπινιώτης Γεώργιος ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 04/12/2011, 05:45 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 04/12/2011, 05:45 Από το κράτος τής δουλείας που καταπλάκωνε τη χώρα επί 400 χρόνια κατόρθωσε η Ελλάδα να απαλλαγεί το 1821 µε τον ένοπλο αγώνα των Ελλήνων µετά τον φωτισµό τους από µερικούς εµπνευσµένους διανοούµενους εντός και εκτός Ελλάδος. Με ηγετική µορφή έναν παθιασµένο για ελευθερία και παιδεία διανοούµενο, τον Αδαµάντιο Κοραή, µια σειρά από καλλιεργηµένους Ελληνες, πολλοί από τους οποίους ήταν ιερωµένοι, αναλώθηκαν στην πνευµατική αφύπνιση τού Γένους, η οποία οδήγησε στον νικηφόρο ξεσηκωµό. Κι είναι αυτό ένα τρανό παράδειγµα από την πρόσφατη ιστορία µας πώς η αληθινή παιδεία µπορεί να εµπνεύσει, να ενθουσιάσει και να ξεσηκώσει έναν ολόκληρο λαό, οδηγώντας τον να συνειδητοποιήσει ότι η ιστορία και η πολιτιστική κληρονοµιά του υπαγορεύουν µια καλύτερη τύχη γι’ αυτόν και τα παιδιά του. Ετσι η συµβολή τού Νεοελληνικού ∆ιαφωτισµού, µιας παιδευτικής αφύπνισης τού Γένους µε τη βοήθεια των διανοουµένων τής εποχής, των ∆ιδασκάλων τού Γένους, αποδείχθηκε καθοριστική. Τα τελευταία χρόνια οι Ελληνες – πολιτικοί κυρίως αλλά και πολίτες – µε πράξεις και παραλείψεις µας οδηγήσαµε την Ελλάδα σε µια πρωτόγνωρη µορφή δουλείας, σε µια πλήρη εξάρτηση από αγορές, τράπεζες και ξένα εποπτικά όργανα. Πρόκειται για µια οικονοµική δουλεία που βυθίζει χιλιάδες Ελλήνων σε ανεργία, σε ανατροπή τής ατοµικής και οικογενειακής τους ζωής, σε µια οδυνηρή εξαθλίωση και απόγνωση. Η εξαθλίωση αυτή µάλιστα τείνει να καλύψει όλες τις µορφές τής ελληνικής ζωής, πλήττοντας θανάσιµα – ως µη ώφειλε – και την πνευµατική µας υπόσταση, την παιδεία και τον πολιτισµό µας. Μια καταχνιά όλο και περισσότερο σκεπάζει τις ψυχές των πολιτών. Ενα σκοτάδι ξεχύνεται σε όλες τις δραστηριότητές µας. Μια κατάθλιψη κυριεύει τη διάθεσή µας και µαυρίζει τις ελπίδες µας για το µέλλον. Εχουµε περάσει σε µια δουλεία που – τηρουµένων των αναλογιών – είναι το ίδιο βαριά, αν δεν είναι βαρύτερη από την ανελευθερία που έχει βιώσει η χώρα υπό ξένο ζυγό. Γιατί τώρα, απρόσµενα και υπό συνθήκες ειρήνης και συµπόρευσης των λαών τής Ευρώπης, διακυβεύονται η αξιοπρέπεια, η ψυχική ισορροπία, η συλλογική εικόνα τής χώρας, οι ελπίδες, το µέλλον και τα όνειρα ενός ολόκληρου λαού. Το ζήτηµα πλέον είναι πώς θα αποτινάξουµε αυτόν τον νέο ζυγό που «ανεπαισθήτως» βάλαµε στον τράχηλό µας µετά από περίοδο σχετικής υλικής ευφορίας, προόδου και ευηµερίας που φάνηκαν µετά τον Εµφύλιο. Πρόκειται για µια ιδιότυπη δουλεία στρεβλών αντιλήψεων και άνοµων επιδιώξεων που επέφεραν την οικονοµική µας υποδούλωση. Πρόκειται για τη δουλεία τού βολέµατος, τού καταναλωτισµού, τής διαφθοράς, των πελατειακών σχέσεων, τής φοροδιαφυγής, τής ανοργανωσιάς, τής ανευθυνότητας, τής φιλαυτίας, τού καιροσκοπισµού, τής αρπαχτής, τής ευθυνοφοβίας, τού εύκολου πλουτισµού, τής απαξίωσης προσώπων και θεσµών, τής κατάλυσης αρχών και κανόνων, τής θεοποίησης τού χρήµατος, τής υποβάθµισης των αξιών και τής παιδείας, τής ποικιλόµορφης ξενοµανίας (από τις ξενόγλωσσες πινακίδες µέχρι τα Greeklish µας), τής αποµάκρυνσης από την παράδοση, τής υποτίµησης τού πολιτισµού, τής αποστασιοποίησης από την ορθόδοξη πίστη και τη θρησκεία γενικότερα. Πρόκειται για τη δουλεία τού ψευτοπροοδευτισµού, τής µόνιµης εξέγερσης πάντων εναντίον πάντων, τής καταρράκωσης τής εκπαίδευσης, των πάσης µορφής καταλήψεων ευκαίρως ακαίρως, τής άσκησης βίας προς και από ποικίλες πηγές, τής ισοπέδωσης και τού εξισωτισµού, τού αχαλίνωτου συνδικαλισµού, τού γενικού ξεχαρβαλώµατος και βαθµιαίου γκρεµίσµατος τής χώρας µας χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ. Ετσι – εκτός από µεµονωµένες φωνές και µικρές ανήµπορες δυνάµεις που αντιστάθηκαν, όπως κάποιοι διανοούµενοι – µόνοι µας κτίσαµε τα τείχη τής δουλείας µας, µιας δουλείας για την οποία τώρα όλοι θρηνούµε και κοπτόµεθα και αλληλοκατηγορούµαστε, µε αποδιοποµπαίο τράγο – όχι χωρίς λόγο – τους πολιτικούς. Χρειαζόµαστε, λοιπόν, µέσα στην καταχνιά και στο σκοτάδι το φως που θα τα διαλύσει. Και αυτό δεν µπορεί να είναι παρά «τα φώτα» µιας εθνικής αυτοσυνειδησίας, µιας αυτογνωσίας και πολιτικοκοινωνικής εγρήγορσης που θα µάς βγάλουν από τα σηµερινά αδιέξοδα. Χρειαζόµαστε µια πνευµατική αφύπνιση, έναν σύγχρονο διαφωτισµό που θα βοηθήσει να πετάξουµε από πάνω µας τα βαρίδια που µάς κατέβασαν στον πάτο τής εθνικής απαξίωσης. Αυτός ο διαφωτισµός µπορεί να προέλθει από επιστήµονες και διανοούµενους, πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά άφθαρτους και αδιάφθορους, µε ήθος και ηθική, µε παιδεία και φρόνηµα, µε όραµα, παρρησία, µαχητικότητα και ετοιµότητα για σύγκρουση όπου και όσο χρειαστεί, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς ατοµικά συµφέροντα, χωρίς προσωπικές βλέψεις. Τέτοιοι άνθρωποι, σε στενή συνεργασία µε ανιδιοτελείς πνευµατικές και πολιτιστικές δυνάµεις τού τόπου και, κυρίως, µε νεότερους µαχητικούς και αγνούς ανθρώπους, µέσα από δηµοκρατικές πάντοτε διαδικασίες (χωρίς αυτόκλητους σωτήρες), πρέπει να βγουν µπροστά, να αφυπνίσουν συνειδήσεις και να εµπνεύσουν τους Ελληνες να αγωνισθούν για να αποτινάξουν τη δουλεία των στρεβλώσεων και την απότοκη οικονοµική δουλεία. Με την προϋπόθεση ότι είµαστε αποφασισµένοι να υπερβούµε τον εαυτό µας και να προχωρήσουµε σε ανατροπές. Η παιδεία στην πιο ευρεία της έννοια, µε αρχές, κανόνες, ιδανικά και αξίες, µπορεί να ξαναγίνει η αφετηρία ενός νέου ελληνικού διαφωτισµού. Τα λόγια τής κορυφαίας µορφής τού Νεοελληνικού ∆ιαφωτισµού, τού Αδαµάντιου Κοραή, είναι όσο ποτέ επίκαιρα: «Τρόπον µεταβολής τής Ελλάδος από την εις την οποίαν ευρίσκεται κατάστασιν την σήµερον ούτ’ εστοχάσθην ποτέ ούτε στοχάζοµαι δυνατόν άλλον παρά την παιδείαν. […] Εξω τούτου τού µέσου τής αναγεννήσεως τής Ελλάδος, αν ήναι κανέν άλλο (και τι άλλο εµπορεί να νοµίση τις πλανώµενος παρά το µέσον τής βίας;) το στοχάζοµαι και άδικον και ανόητον». Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τέως πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.

SAKIS24: Η Ρωσία ματαίωσε κοινές αεροναυτικές ασκήσεις με το Π.Ν. και την Π.Α.

Τρίτη, 3 Ιανουαρίου 2012

Η Ρωσία μετά την τελευταία κρίση στις σχέσεις με την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν προχώρησε στην διεξαγωγή κοινών ασκήσεων μεταξύ του ρωσικού Στόλου που διαπλέει τη Μεσόγειο και του ΠΝ, αλλά και της ΠΑ, καθώς η αρχική πρόθεση που είχε εκφραστεί πριν από ένα μήνα από την Μόσχα δεν αποτυπώθηκε σε αίτημα, παρά την επιθυμία ειδικά της Π.Α. να συνασκηθεί με αντίπαλο τα μαχητικά Su-33 στον αέρα.

Το ενδεχόμενο της διεξαγωγής κοινών ασκήσεων είχε συζητηθεί μεταξύ των δύο πλευρών, όταν η ρωσική ναυτική δύναμη έβαζε πλώρη για τη Μεσόγειο, καθώς υπήρξε ένας καταρχήν σχεδιασμός, τα γεγονότα όμως που μεσολάβησαν με την υπόθεση του Βατοπαιδίου, τον εγκλεισμό του μοναχού Εφραίμ στη φυλακή και η πρωτοφανής αντίδραση της Μόσχας σε αυτό, φαίνεται πως έχουν δημιουργήσει ρήξη διαρκείας.

Μια κρίση η οποία μεταφράζεται σε μια περαιτέρω υποβάθμιση των σχέσεων των δύο χωρών η οποία δεν άφησε ανεπηρέαστη και τη στρατιωτική συνεργασία.

Πάντως, δεδομένου του μεγάλου χρονικού διαστήματος που θα παραμείνει ο ρωσικός Στόλος στην περιοχή εκφράζεται η εκτίμηση ότι μπορεί να υπάρξει εξομάλυνση των ελληνορωσικών σχέσεων και συνακόλουθα να πραγματοποιηθεί η άσκηση μέχρι την αναχώρησή του την ερχόμενη άνοιξη.

Κατά τα άλλα ο ρωσικός Στόλος τα ξημερώματα σήμερα βρισκόταν 100 ν.μ. δυτικά του FIR Αθηνών και λογικά τώρα πρέπει να κινούνται εντός αυτού αν δεν έχουν καθυστερήσει πάλι με ανθυποβρυχιακές ασκήσεις. Για αύριο 3 του μήνα έχει δεσμεύσει, όπως ήδη έχει αποκαλύψει το defencenet.gr μια περιοχή 60 ν.μ. νοτιοδυτικά της Πύλου ( η δέσμευση ίσχυε και για τις 2 του μήνα), ενώ υπήρχε δέσμευση και για την σημερινή ημέρα.

Πάντως έχει δεσμεύσει την ίδια ακριβώς περιοχή η αρμάδα και για τις 6 Ιανουαρίου. Να σημειώσουμε ότι η περιοχή που έχει δεσμευθεί είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για το ρωσικό Ναυτικό: Είναι ακριβώς στην έξοδο της Αδριατικής Θάλασσας...

Να σημειωθεί πως από τη ρωσική πλευρά δεν έχει εκδοθεί subnote κάτι που σημαίνει ότι το ή τα ρωσικά υποβρύχια που ακολουθούν τη ναυτική δύναμη παραμένουν σε καθήκοντα φύλαξης ακριβώς κάτω από το αεροπλανοφόρο Admiral Kuznetsov.

Υπενθυμίζουμε πως η ρωσική ναυτική δύναμη αποτελείται από το αεροπλανοφόρο Admiral Kuznetsov, το καταδρομικό Admiral Chabanenko κλάσης Udaloy II, την φρεγάτα Yaroslav Mudry κλάσης Neustrashimy, την φρεγάτα Ladny κλάσης Krivak II, το ρυμουλκό Nikolai Chiker, τα πλοία ανεφοδιασμού Sergei Osipov, Vyazma, Kama και Lena και ένα ή δύο υποβρύχια πυρηνικής κρούσης που την προστατεύουν υποθαλάσσια.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΗΠΑ: Ο 5ος στόλος δεν θα επιτρέψει το κλείσιμο των στενών του Ορμούζ

Ο 5ος στόλος των ΗΠΑ ανακοίνωσε πως δεν θα επιτρέψει οποιαδήποτε διακοπή των θαλάσσιων μεταφορών μέσω των στενών του Ορμούζ έπειτα από την απειλή του Ιράν πως θα κλείσει τη στρατηγικής σημασίας διαδρομή σε περίπτωση επιβολής κυρώσεων στις εξαγωγές πετρελαίου.

«Η ελεύθερη ροή αγαθών και υπηρεσιών μέσω των στενών του Ορμούζ είναι ζωτική για την περιοχή και την παγκόσμια ευημερία,» αναφέρει η διοίκηση του στόλου σε απάντηση ερωτήματος του Reuters.

“Όποιος απειλεί να θέσει εμπόδια στην ελεύθερη διέλευση σε ένα διεθνές στενό βρίσκεται ξεκάθαρα εκτός της κοινότητας των εθνών και οποιαδήποτε διακοπή δεν θα γίνει ανεχτή,» τονίζεται στην ανακοίνωση. Σημειώνεται πως ο 5ος στόλος έχει τη βάση του στο Μπαχρέιν.

Εν τω μεταξύ στο Ιράν μετά τη χθεσινή δήλωση του αντιπροέδρου της χώρας, στο θέμα επανήλθε ο επικεφαλής του πολεμικού ναυτικού ναύαρχος Habibollah Sayari, ο οποίος δήλωσε πως το κλείσιμο των στενών θα είναι εξαιρετικά εύκολο αλλά δεν είναι απαραίτητο να γίνει τώρα.

Σε συνέντευξή του στην ιρανική τηλεόραση ο ναύαρχος σημείωσε πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ανάγκη κλεισίματος των στενών καθώς το Ιράν ελέγχει τη θάλασσα του Ομάν και συνεπώς ελέγχει τις μεταφορές.

Σημειώνεται πως το Ιράν διεξάγει ναυτικές ασκήσεις στα διεθνή ύδατα ανατολικά των στενών στον Κόλπο του Ομάν.

Πηγή:www.capital.gr

ΑΟΖ: Από τις εκτιμήσεις στα αποτελέσματα και ο αετός και το γεράκι.

Του Νίκου Λυγερού*

Εδώ και μήνες ακούμε μερικούς αναλυτές να μας εξηγούν ότι η ΑΟΖ είναι μόνο και μόνο ένα θεωρητικό πλαίσιο δίχως καμιά πρακτική αξία στον τομέα της οικονομίας. Δέχονταν βέβαια την πραγματικότητα του παραδείγματος της Κύπρου, αλλά όχι τις εφαρμογές του στην Ελλάδα. Οι θέσεις της Κύπρου ήταν πολύ πρωτοποριακές και ριψοκίνδυνες. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι γνωρίζουμε όλοι τη γεωπολιτική της θέση και τις στρατιωτικές της ικανότητες. Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος είναι μαζί μας και μετέτρεψε σιγά σιγά τις εκτιμήσεις σε πραγματικότητα. Τώρα η Κύπρος δεν προσφέρει πια θεωρητικούς υπολογισμούς για το φυσικό αέριο αλλά χειροπιαστά αποτελέσματα τα οποία δεν δίνουν μεγάλες δυνατότητες επιλογής. Η Κύπρος θέλουνε δεν θέλουνε έχει με την ΑΟΖ της έναν πραγματικό πλούτο. Και αυτοί που δεν το βλέπουν, ήρθε η ώρα να ξεστραβωθούν, διότι δεν υπάρχει πια δικαιολογία. Η επόμενη πραγματικότητα είναι ήδη εδώ και βρίσκεται στην Κύπρο. Τα διαγράμματα Voronoi και η τριγωνοποίηση Delaunay δεν είναι μόνο και μόνο θεωρητικές έννοιες, αλλά αληθινά εργαλεία που παράγουν έργο μέσω του απέραντου γαλάζιου του ελληνισμού. Ποιος θα έρθει τώρα να μας πείσει ότι η διαχείριση της ΑΟΖ δεν είναι μια οικονομική λύση; Ποιος θα έρθει να μας κατηγορήσει ότι αυτή η στρατηγική δεν είναι αποτελεσματική; Η ίδια εταιρία Noble έρχεται να μας δείξει την αξία της ελληνικής ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι όποια κι αν είναι η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να θεσπίσει όσο πιο γρήγορα την ΑΟΖ, για να υλοποιήσει αυτήν την στρατηγική δίχως να περιμένει άλλο. Δεν θα έχει τα περιθώρια της αδράνειας, διότι τώρα ο ελληνικός λαός γνωρίζει τα πάντα για την ΑΟΖ και περιμένει. Όχι, όμως, όπως περίμεναν οι ειδικοί εδώ και χρόνια, διότι ο λαός μας είναι μια δύναμη και έχει την ικανότητα να πιέσει τους πολιτικούς για να πάρουν τις απαραίτητες αποφάσεις. Επιπλέον, η ΑΟΖ αφορά και το μέλλον των παιδιών του. Δεν έχει πια δικαίωμα μια κυβέρνηση να καθυστερεί, διότι όπου να ‘ναι ακόμα κι αν δεν τολμούμε να κάνουμε γεωτρήσεις, θα πρέπει να περάσει και ο αγωγός της Κύπρου για να εφοδιάσει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση με το αέριό του. Και αυτός ο αγωγός θα πρέπει να περάσει από την περιοχή όπου βρίσκεται η ελληνική ΑΟΖ. Τι θα πούνε τότε οι ειδικοί και οι πολιτικοί της αδράνειας και της απραξίας, ότι δεν ήταν ενημερωμένοι; Δεν υπάρχουν πια δικαιολογίες και ο χρόνος και το δίκαιο της θάλασσας είναι με την πατρίδα μας. Ας αποφασίσουν οι δικοί μας αν είναι και αυτοί μαζί της, αλλιώς δεν έχουν πια κανένα ρόλο στη γη της θάλασσας.

πηγή

Ο αετός και το γεράκι

- Πρέπει να σας ρωτήσω κάτι.
- Τώρα;
- Ναι, τώρα.
- Τι έχεις;
- Αλλάζω.
- Σωστά.
- Το θέμα είναι αν είναι αρκετά γρήγορα.
- Εξαρτάται από τις κινήσεις τους.
- Γι’ αυτό ρωτώ.
- Ο χρόνος είναι μαζί μας.
- Έχετε δίκιο. Δεν θα έπρεπε να σας…
- Δεν υπάρχει πια πρέπει εδώ.
- Είναι όμως το πρέπον να ζητώ.
- Είναι το πρέπον να δίνω.
- Δεν είναι το ίδιο.
- Είναι όμως η απάντηση.
- Ήταν η ερώτηση.
- Έχεις άλλη;
- Έχω.
- Πες μου.
- Πώς θα πετάξω;
- Με την ανακάλυψη.
- Κι αν δεν επαρκεί;
- Υπάρχει και η αποκάλυψη.
- Μέσω της διδασκαλίας;
- Μέσω του έργου.
- Κι αν δεν είναι προσβάσιμο;
- Τότε είναι αποστολή των δασκάλων.
- Οι ιππότες, οι ευγενείς, οι ναήτες, οι ιωαννίτες… Πώς μπορώ να μάθω όλα αυτά;
- Δεν μπορείς.
- Γιατί;
- Δεν είναι ο ρόλος σου.
- Ποιος είναι;
- Η συνέχεια.
- Δηλαδή;
- Δεν είναι το πρέπον να σπάσει η αλυσίδα.
- Πώς θα βρω τη συνέχεια;
- Κοίτα το έργο του δασκάλου.
- Κι αν δεν το βλέπω;
- Θα το δείξεις.
- Δεν καταλαβαίνω.
- Ο φύλακας του φάρου.
- Φύλακας;
- Γεράκι.
- Ναι.
- Ο φύλακας του φάρου βοηθά για να φωτίσει.
- Τους άλλους…
- Ο ρόλος του είναι η ύπαρξη του έργου, αυτός το προστατεύει.
- Από ποιον;
- Τη φωτιά.
- Δεν λέτε ότι η φωτιά δεν καίει το φως.
- Αρκεί να είναι ήδη φως.
- Γι’ αυτό δυσκολεύομαι.
- Εργαζόμαστε τη νύχτα.
- Για να φέρουμε το φως της ημέρας.
- Ενάντια στη βαρβαρότητα.

πηγή

* Ο Νίκος Λυγερός είναι Στρατηγικός Σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής.