Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος:

Διακινείται στο δίκτυο, καλό άρθρο, από γνωστό δημοσιογράφο σε έγκριτο έντυπο. Προσέξτε την τρίτη παράγραφο από το τέλος.

Δίνει απάντηση στο τι συμβαίνει αυτήν την περίοδο. 

 

7 Nοεμβρίου, 2011.     Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος:   Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες. Το κείμενο αυτό θα πρέπει να φυλαχτεί στο αρχείο σας. Είναι μια σύντομη Ιστορική Έρευνα που περιλαμβάνει βαρυσήμαντα Ιστορικά Στοιχεία).   «Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».   «Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. «Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος –όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου– ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.   Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του –όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα– Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.   Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής. «Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.   2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.   Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία. Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο! Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται.   Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.   Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.   Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Οικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής».   Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.   3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια –η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της– αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει.   Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.   Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ.   Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες –ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ)– είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.   Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.   Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ.   Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.   Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα[4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη.   Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.   Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση.    Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.   Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.   Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.   [1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96. [2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax [3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005. [4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998. *Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο “Η μεγάλη ληστεία”

Κοπιᾶστε πεινασμένοι!

Ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου

Κοπιᾶστε… Μὴν στέκεστε τόσο μακριά! Πλησιᾶστε…. Μὴν φοβᾶστε! Ἐλᾶτε πιὸ κοντὰ ὅλοι οἱ πεινασμένοι τῆς Ἑλλάδος! Ὅλοι!!

Πιαστεῖτε χέρι, χέρι… Ὅλοι στὴν σειρά! Ἔτσι!

Προσέξτε καλὰ τώρα!

Πεινᾶτε!

Ἴσως νὰ μὴν πεινᾶτε πολὺ ἀκόμη! Ἴσως νὰ μὴν πεινᾶτε ὅλοι! Ἀλλὰ δὲν γίνεται, σὲ λίγο θὰ πεινᾶτε ΟΛΟΙ!!!  Οὐδεῖς θὰ ἔχῃ τὰ ἀπαραίτητα! Οὐδεῖς!

Τὸ καταλάβατε αὐτό; Θὰ ψοφήσετε ἀπὸ τὴν πείνα! ΟΛΟΙ!!!! Ἕλληνες καὶ μή!  Ὅλοι οἱ κατοικοῦντες στὴν Ἑλλαδικὴ χερσόνησο!  ΟΛΟΙ!!!! Τὸ καταλάβατε;

Ἢ νὰ τὸ ξαναπῶ; Ὠραῖα! Τὸ καταλάβατε! Ὅσοι δὲν τὸ κατάλαβαν, δὲν πειράζει! Θὰ τὸ λέμε πολλὲς φορὲς τὴν ἠμέρα! Κάποτε θὰ τὸ καταλάβουν! Καὶ τότε θὰ ἀντιδράσουν κι αὐτοὶ γιὰ νὰ μὴν ψοφολογήσουν!

Τὸ μεγαλύτερό μας πρόβλημα εἶναι τὸ μνημόνιο! Νὰ τὸ θυμᾶστε! Ὅλα τὰ ἄλλα, τὰ σχετικὰ μὲ αὐτό, ὅπως οἱ κλοπές, οἱ ὑπεξαιρέσεις καὶ τὰ σκάνδαλα, μᾶς ὁδήγησαν στὸ μνημόνιο! Δὲν ἔχουμε ἄλλα προβλήματα! Μόνον τὸ μνημόνιο! Πρέπει νὰ ῥίξουμε τὴν κυβέρνησι τοῦ μνημονίου! Διότι εἶναι ἡ κυβέρνησις τῆς ἁρπαγῆς! Μόνον αὐτοὶ τὰ ἔφαγαν! Ἐμεῖς τοὺς βλέπαμε ἀνίκανοι κι ἀδύναμοι νὰ ἀντιδράσουμε!

Πόσο ἀθῶοι εἴμαστε! Πόσο ἄσπιλοι! Ποτὲ δὲν ὑποσκάψαμε τὴν ἐπιχειρηματικὴ ἀνάπτυξι μὲ τὸν συνδικαλισμό μας! Ποτὲ τὰ θεμέλια τῶν δημοσίων ἐπιχειρήσεων μὲ τὶς αὐθαιρεσίες μας! Ποτὲ τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία μὲ τὴν σιωπή μας καὶ τὴν συνενοχή μας!

Εἴμασταν πάντα τὰ κινήματα ἀπὸ κάτω. Ἀπὸ τὴν βάσι! Ποὺ θέλαμε νὰ ἀνατρέψουμε τὴν κεφαλαιοκρατία καὶ νὰ σώσουμε τὸν πλανήτη!Τόσα χρόνια μᾶς λήστευαν! Μόνον χρήματα μᾶς πῆραν! Τίποτα ἄλλο! Τώρα λοιπὸν πρέπει νὰ ἀντιδράσουμε ὅλοι! Νὰ πάρουμε πίσω τὰ κλεμμένα! Νὰ τοὺς διώξουμε! Νὰ διοικήσουμε ἐμεῖς! Ἐμεῖς! Ἡ βάσις! Ὁ λαός!

Κάπως ἔτσι μᾶς ἀντιμετωπίζουν ὅλες οἱ ἀντιμνημονιακὲς παρατάξεις! Μονόπλευρα! Μονοδιάστατα! Μονόπαντα!

Ξέρετε κάτι Ἕλληνες; Ὅσοι ἀπὸ ἐσᾶς καταλάβατε πὼς ἔχουμε κατοχὴ μετὰ ἀπὸ τὴν 23η Ἀπριλίου τοῦ 2010, κάτι δὲν ἔχετε καταλάβει σωστά! Κάποια πληροφορία σᾶς λείπει! Ἢ, ἀκόμη χειρότερα, κάποιαν μεθόδευσι ἑτοιμάζετε γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ λαό!

Διότι:

Ξεχνᾶτε βασικὰ προβλήματα, ἐθνικοῦ χαρακτῆρος. Ξεχνᾶτε γιὰ παράδειγμα τὰ λεγόμενα «κυριαρχικὰ δικαιώματα» τῆς Πατρίδος μας. Καὶ τὰ ξεχνᾶτε, εἶτε ἐσκεμμένως εἶτε γιατὶ τὰ θεωρεῖτε δευτερεύοντα! Σὲ κάθε περίπτωσι, εἶστε «καθυστερημένοι πατριῶτες» ἢ ἀκόμη καὶ πατριδοκάπηλοι!

Ξεχνᾶτε βασικὰ προβλήματα ἀρνήσεως, κάθε κυβερνήσεως τῶν τελευταίων σαράντα ἐτῶν, νὰ ἐπιλύσῃ τὸ ζήτημα τῆς ὑφαλοκρηπίδος. Εἶτε λόγῳ ἀνικανότητος, εἶτε λόγῷ φοβίας, εἶτε λόγῳ προδοσίας. Σὲ κάθε περίπτωσινλησμονήσατε ἢ παρακάμψατε καὶ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, κεκτημένα ποὺ ἐκατακτήθησαν μὲ ποτάμια αἵματος! Ἀρνεῖστε τὴν διατήρησι καὶ συντήρησι ὅσων ἄξιοι πρόγονοι κατέκτησαν! Ἀνάξιοι ἀπόγονοι ἐσεῖς ἀξίων προγόνων!

Ξεχνᾶτε βασικὰ προβλήματα οἰκονομικῆς κακοδιαχειρίσεως.  Σαφῶς καὶ  θυμᾶστε τοὺς πολιτικούς, τοὺς κομματοσκυλικούς, τοὺς βολεμένους, τοὺς ὅσους ὑπεξαίρεσαν ὁ,τιδήποτε… Ἀλλὰ τὰ τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου; Δὲν ὑπάρχουν; Ἡ πλήρης παράδοσις τοῦ Ἑλληνικοῦ Χρυσοῦ σὲ ἰδιῶτες; Δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει;  Τὰ ΥΠΑΡΚΤΑ πετρέλαια τῆς Ἑλλάδος; Τὸ φυσικόν ἀέριον; Ἡ ΑΟΖ; ΑΟΖ; Ναί, ἡ ΑΟΖ!!! Τὸ «ξεχνᾶτε»!!! Ἐπιδεικτικῶς!!! Σὰν νὰ μὴν ὑπῆρξε ποτὲ θέμα! Ὅλα λελυμένα  λοιπόν; Μόνον τὸ μνημόνιον πονάει; Μόνον αὐτὸ ποὺ μᾶς ῥουφάει τὸ χρῆμα; Κι ὅλα αὐτὰ ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς δόσουν χρῆμα; Δὲν ὑπάρχουν; Τόσο καλὰ ἐκτιμᾶτε τὰ δεδομένα; Ἢ μήπως δὲν ἔχει σημασία τίποτα περισσότερο ἀπὸ τὴν «ἐξουσία στὸν λαό»; Τὴν παύσιν πληρωμῶν; Τὴν ἀκύρωσι τῶν ὑπογραφῶν; Ἀνάξιοι «ἐκτιμητές»!  Ἀνίκανοι «συναγωνιστές»!

Ξεχνᾶτε τὸν Ἕλληνα! Στὰ πάντα! Ξεπουλήσατε, ἢ ἀνεχθήκατε τὴν καπήλευσι τοῦ ἀσφαλιστικοῦ μας συστήματος! Προσφέρατε ἀπλόχερα σὲ κάθε «ἀναξιοπαθούντα» τὶς «ἀνθρωπιστικές» σας ὑπηρεσίες. Μὲ ἕνα σύστημα ὅμως ποὺ Ἕλληνες ἔστησαν, χρηματοδότησαν, στήριξαν κι ἐξακολουθοῦν νὰ στηρίζουν! ΟΥΔΕΙΣ ἐξ ὅσων γεύονται τὶς παροχὲς τοῦ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ἀσφαλιστικοῦ συστήματος δὲν ἔχει προσφέρει κάτι ἐλάχιστο σὲ αὐτό! Στιγματίζετε μόνον τὶς κακοδιαχειρίσεις καὶ τὶς ὑπεξαιρέσεις! «Ἀγνοεῖτε» συνειδητὰ τὴν ἀποδιάλυσι τοῦ ἀσφαλιστικοῦ μας συστήματος ἀπὸ τοὺς ΛΑΘΡΟεισαγωμένους!Ἀγνοῶ τὰ κίνητρά σας! Ἀλλὰ σίγουρα εἶναι μεροληπτικά! Καὶ ἀνθελληνικά! Καὶ διόλου ἀνθρωπιστικά! Διότι, τὸν συνάνθρωπό σας, αὐτὸν μὲ τὸν ὁποῖον ζούσατε τόσους αἰῶνες πλάι πλάι τὸν καταστρέφετε! Τὸν πετᾶτε στὰ σκατά! «Ἀνθρωπιστές» τοῦ κώλου! Ἀνθέλληνες!

Ξεχνᾶτε τὶς κλοπές, τοὺς βιασμούς, τὶς καταπατήσεις κάθε δικαιώματος παντός Ἕλληνος! Δὲν ἀσχολεῖστε! Γενικῶς κι ἀορίστως λέτε πὼς ἔχουμε μίαν φασιστικὴ  κυβέρνησι! Γενικῶς κι ἀορίστως. Ὅμως ὅλες οἱ φασιστικὲς πράξεις τῆς κυβερνήσεως, ἐὰν ἐρωτηθεῖτε, περιορίζονται στὰ οἰκονομικὰ μέτρα! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ ἡ δραγώνειος δράσις στὴν Θράκη καὶ σὲ κάθε δημοτικό σχολεῖο μας! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ ἡ κατάληψις τῶν σχολικῶν αἰθουσῶν μας ἀπὸ πανσπερμίες φυλῶν! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ τίποτα ποὺ ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ἀσφαλὴ διαβίωσι τοῦ Ἕλληνος! Σὲ κάθε τομέα! Πνευματικό, πολιτιστικό, φυλετικό, κοινωνικό, ἐθνικό. Μόνον τὰ οἰκονομικά! Μόνον! Λὲς κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἤμασταν πλούσιοι κάποτε! Ποτὲ δὲν ἤμασταν πλούσιοι! ΠΟΤΕ! Πάντα δουλεύαμε στὴν σεβαστή μας Γῆ! Μὲ κόπο καὶ μόχθο! Μὲ ἀπόλυτο συνειδητότητα! Μᾶς ξεγέλασαν καὶ μᾶς ἔριξαν στὴν δανεική ζωή!  Καὶ τώρα μᾶς παραπλανᾶτε ἐσεῖς! Μᾶς δεικνύετε ἄλλους δρόμους! Ἄλλες ὀπτικές! Δὲν ἀναφέρεστε στὰ προβλήματα. Ἁρπάζετε ἕνα πρόβλημα καὶ τὸ τερατοποιεῖτε!Ἐμεῖς, οἱ κάποτε μὲ ἀξιοπρέπεια κι αὐτοσεβασμό! Ἐμᾶς λοιπὸν παρακινεῖτε ἐσεῖς νὰ μὴν ἀσχολούμαστε μὲ ὅλα τὰ ἄλλα! Μόνον μὲ τὸ χρῆμα ποὺ μᾶς κλέβουν!  Μόνον μὲ αὐτό!

Ξεχνᾶτε τὰ προβλήματα ποὺ ἔχει ἐγείρει ἡ ΛΑΘΡΟμετανάστευσις. Τὰ ἀντιμετωπίζετε ὡς …ἀνύπαρκτα! Ὡς νὰ μὴν ὑπάρχουν! Ἀλήθεια, ἐσεῖς ποὺ τόσο κόπτεσθε γιὰ τὰ οἰκομομικὰ μας, γιατὶ δὲν μᾶς λέτε πῶς  θὰ ταΐσουμε τὰ ἑκατομμύρια ποὺ μᾶς κουβαλήθηκαν; Σιωπή; Γιατί; Ἕναν τρόπο θέλω! Μίαν πρότασι! Ἀλλά, ὡς καθυστερημένοι πατριῶτες σιωπᾶτε!

Ξεχνᾶτε τὰ προβλήματα τῆς συστηματικῆς ἀπαιδείας! Ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν στὸ νὰ γινόμαστε ἄσκεφτα ὄργανα κι ἐργαλεῖα στὰ χέρια ἐπιτηδείων!

Ξεχνᾶτε τὸ ξεπούλημα τῆς γλώσσης! Τῆς ἱστορίας! Θὰ ἔλεγα μάλλιστα πὼς δὲν θέλετε νὰ ἔχουμε γνώσεις ἱστορίας καὶ γλώσσης! Βολεύει νὰ παραμένουμε ἀμόρφωτοι κι ἀπαίδευτοι! Ἐλεγχόμενοι! Ἕνας λαὸς πρόβατα! Αὐτὸ μᾶς θέλετε!

Ξεχνᾶτε τὰ Σκόπια καὶ τὴν Ἀλβανία. Συστηματικῶς! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ! Δὲν θέλετε νὰ τὸ ἀγγίξετε ὡς θέμα! Εἶστε διεθνιστές! Τί ἀκριβῶς σημαίνει ὅμως αὐτό; Κατάργησις συνόρων; Παντοῦ; Ἢ μόνον στὴν δική μας Πατρίδα; Ἀγνοεῖτε ὅμως πὼς ὁ διεθνισμός γιὰ νὰ ὑπάρξῃ ἀπαιτεῖ  ΕΘΝΙΣΜΟ!  Προϋποθέτει ὕπαρξιν ΕΘΝΟΥΣ! Ἀκόμη καὶ οἱ  ἰδεολογικοί σας «πατέρες» (ΜΑΡΞ, ΛΕΝΙΝ) τὸ ξεκαθαρίζουν!!! Μήπως ὅμως διαβάζετε κι ἀντιλαμβάνεστε μόνον ὅσα ἐπιθυμεῖτε; Μόνον ὅσα ἐγκρίνουν οἱ χρηματοδότες σας; Δὲν ἐξηγεῖτε διαφορετικὰ τὸ «ὄψιμό» πᾶθος σας! Καὶ τελικῶς, αὐτὸ ποὺ προσπαθεῖτε νὰ κάνετε μήπως σημαίνει καὶ παράδοσιν ἑλληνικῶν ἐδαφῶν σὲ ὅσους τὰ ὀρέγονται; Τῆς Ἠπείρου στοὺς τρελοτσάμηδες; Αὐτοὺς ποὺ δολοφονοῦσαν ἐπὶ κατοχῆς κάθε Ἕλληνα; Τῆς Θράκης καὶ τῆς Μακεδονίας στοὺς Βουλγάρους; Αὐτοὺς ποὺ ἀπὸ ὅπου πέρασαν, ὅποτε πέρασαν, ξεπέρασαν ἀκόμη καὶ τοὺς Τούρκους σὲ κτηνωδίες; Τῆς ὑπολοίπου Μακεδονίας στὰ Σκόπια; Αὐτῶν ποὺ ἔχουν καταγράψει ὡς πρωτεύουσὰ τους τὴν Θεσσαλονίκη; Πῶς νὰ σᾶς χαρακτηρίσω λοιπόν; Ἐμπόρους ἢ ἐχθρούς τῶν Ἑλλήνων;

Ξεχνᾶτε τὶς Ἑλληνικές μειονότητες! Δὲν ὑπάρχουν γιὰ ἐσᾶς μειονότητες! Δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφερόμαστε σὲ αὐτά τὰ θέματα! Δεικνύουν ἐθνικιστικὲς κορῶνες! Φασιστικές! Καὶ δὲν εἶναι φασιστική ἡ ἀντιμετώπισις ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ἀπὸ τοὺς γείτονες μὲ ἐκφοβιστικούς τρόπους; Μὲ τὴν ἄσκησι βίας; Τολμᾶ κάποιος στὰ Σκόπια ἢ στὴν Βόρειο Ἤπειρο νὰ δηλώσῃ τὴν Ἑλληνική του καταγωγή; Ἀλλὰ δὲν σᾶς ἀφορᾷ!  Εἶστε διεθνιστές ἐσεῖς!  Ἐὰν καταφέρετε νὰ καταργήσετε τὰ ἑλληνικὰ σύνορα, θὰ προσφέρετε ὅπου σᾶς ζητηθῇ ὅ,τι σᾶς ζητηθῇ! Διεθνιστές! Τραγικό!

Καλῶς λοιπόν! Κάνετε θαυμάσια! Συνεχίστε! Ἔτσι πρέπει νὰ κάνετε! Βοηθάει πολύ ἠ στάσις σας! Πάρα πολύ! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεστε ὅμως! Διότι ὁ Ἕλλην, ὁ κινούμενος ἀπό ἔνστικτα ἐπιβιώσεως, ποὺ αἰώνων διωγμοὶ τοῦ ἐδόμησαν, κάτι μυρίζεται… Κάτι αἰσθάνεται… Κάτι τοῦ λέει πὼς ὅλο αὐτὸ ποὺ στήνεται, γιὰ καλό του δὲν εἶναι! Κοπιᾶστε λοιπὸν πεινασμένοι καὶ διψασμένοι γιὰ ἐξουσία!

Κοπιᾶστε! Ἐδῶ εἴμαστε! Καὶ νοιώθουμε! Ἀντιλαμβανόμαστε!

Κοπιᾶστε… Κάτι μέσα μας ξυπνᾶ… Καὶ ἀναγεννᾶ Ἑλλάδα… Ἀναγεννᾶ Ἕλληνες!!! Κι αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες ποὺ τώρα κτίζονται, τὸ χρῆμα τὸ βλέπουν ὠς μέσον… Ὄχι ὡς ὄνειρο… Κοπιᾶστε λοιπόν… Ἐδῶ  εἰμαστε!  Καὶ ὑπερασπιζόμαστε τὰ ἱερὰ καὶ ὅσιά μας!

Φιλονόη.

H ΣΥΜΒΑΣΗ COOPER !!!

ΤΕΤΆΡΤΗ, 25 ΙΟΥΛΊΟΥ 2012

Νέες συγκλονιστικές αποκαλύψεις - Από το 1940 πως φτάσαμε στη χρεοκοπία του 2010 - Η ανανέωση της σύμβασης Cooper ίσως αποτελεί απάντηση στο γιατί η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010, τον χρόνο κατά τον οποίον έληγε και τυπικά η σύμβαση cooper - Γιατί εκτέλεσαν τον οικονομολόγο Δημήτρη Μπάτση το 1952!...

Πολλοί θα αναρωτιούνται, γιατί άραγε κανείς πολιτικός στην Ελλάδα από το 1974 και εντεύθεν δεν απετόλμησε να αποκαλύψει τον πλούτο τον οποίον “έκρυβε και κρύβει” η Ελληνική επικράτεια, παρά τίς κατά καιρούς αμφισβητήσεις της κυριαρχίας της απο γείτονες, όργανα συμφερόντων και άσπονδους “φίλους”.

Δεν εγνώριζαν !!!, δεν υπήρχαν στοιχεία !!!, ή υπήρχε κάτι άλλο το οποίο τούς απαγόρευε ρητά και δια "ροπάλου" έστω και την παραμικρή αναφορά περί του θέματος του “ορυκτού πλούτου” της Ελλάδος, συμπεριλαμβανομένων των (υπεδάφιων και υποθαλάσσιων) υδρογονανθράκων.

Σε ποιους παρεχωρήθη η χώρα, ή τουλάχιστον η διαχείρισή της, ώς οικόπεδο άνευ ιδιοκτήτου ;;;

Προκαλεί έντονο ενδιαφέρον και συγχρόνως προβληματισμό, το ότι μία χώρα σαν την Ελλάδα με μοναδικό ορυκτό πλούτο στο υπέδαφός της, να μην έχει αναπτύξει ανάλογη βιομηχανία, και μάλιστα εάν κρίνουμε από τα “ορυκτά” στα οποία θα αναφερθώ παρακάτω, η βιομηχανία αυτή θα αποτελούσε και “μονοπώλιο” στην Ευρώπη, μιάς και τέτοια ορυκτά δεν υπάρχουν σε αυτήν.

Όπως ο καθένας αντιλαμβάνεται τα έσοδα από ανάλογη βιομηχανική δραστηριότητα είναι τεράστια, εξ αιτίας του γεγονότος ότι αυτά τα ορυκτά χρησιμοποιούνται ώς προαπαιτούμενα στην κατασκευή μηχανημάτων, πολεμικού υλικού, διαστημικών εξαρτημάτων και άλλων “χρησίμων” κατασκευών και υπάρχουν αποκλειστικά και σε ποσότητες εκμεταλλεύσιμες στον ορυκτό πλούτο της Ελλάδος.Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος το έτος 2009 και σήμερα βέβαια, φαντάζει “παρωνυχίδα” μπροστά στο μέγεθος του ποσού των Εσόδων τα οποία θα προέκυπταν από αντίστοιχη και ανάλογη ανάπτυξη βιομηχανικής δραστηριότητος στην Ελλάδα.

Ως φαίνεται η “ομερτά” στα υψηλά κλιμάκια των κυβερνήσεων από το 1940 και εντεύθεν στην Ελλάδα προέκυπτε από ανάλογες συμβάσεις με αυτήν της λεγόμενης “cooper”, ή αλλιώς την σύμβαση εκπροσώπων του Ελληνικού Δημοσίου με την Hugh Cooper & co, την οποίαν απεκάλυψε ο Δ. Μπάτσης στο βιβλίο του με τίτλο “Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα”.

Οφείλω να επισημάνω ότι την τελευταία 35ετία υπήρξε πλήρης αποβιομηχάνιση της χώρας, συνειδητά ή όχι από ένα πολιτικό προσωπικό, ας το κρίνει ο κάθε αναγνώστης.

Ένα είναι βέβαιο, ότι το "Γουδί" πρέπει να ξαναλειτουργήσει, μας "φτωχοποιούν" με σχέδιο υφαρπαγής του πλούτου της χώρας.

Και υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί οι οποίοι συνεννούν, Δυστυχώς !!!

Ο μακαρίτης ο Δ. Μπάτσης στο βιβλίο που ειχε γράψει το 1947 με τίτλο "Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα", αποκάλυψε την ύπαρξη της λεγόμενης "σύμβασης Cooper" και τούς αντισυμβαλλόμενους αυτής, (υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010). Υπάρχει στο υπουργείο βιομηχανίας και παραδίδεται κάτι σαν "ιερό κείμενο", από υπουργό σε υπουργό, βάσει της οποίας τα λεγόμενα "στρατηγικά ορυκτά" της Ελλάδος, καθώς και ο υδάτινος μας πλούτος (με ότι αυτός συμπεριλαμβάνει), τίθενται υπό την αποκλειστική αιγίδα και διαχείριση, ενός Αμερικάνικου consortium εταιρειών, τού οποίου υψηλά ιστάμενα στελέχη αφίχθησαν προσφάτως εν Αθήναις. Το αποτέλεσμα αυτής της αποκάλυψης ήταν να εκτελεστεί ο Δημήτρης Μπάτσης μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη το έτος 1952. Απο τους "12", που ήταν για "ντουφέκι", επέλεξαν μόνον τούς "3", ένας εκ των οποίων ήταν και ο Δ. Μπάτσης. Εκτοτε κανένας πολιτικός δεν αποτόλμησε να ακουμπήσει τα παρθένα κοιτάσματα ορυκτού πλούτου που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Εξ ού και οι δημόσιες αρνήσεις εντός της βουλής των Ελλήνων, των ΓΑΠ, Θ.Πάγκαλου, και άλλων, περί της υπάρξεως υδρογονανθράκων στον Ελλαδικό χώρο. Είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη με σιδηρο-χρώμιο και νικέλιο και άλλα "βαρέα" μέταλλα, αλλά δεν παράγουμε ούτε γραμμάριο ανοξείδωτου χάλυβα, ούτε ξυραφάκι. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.

Ο ακριβής τίτλος και το περιεχόμενο της "σύμβασης" μεταξύ του Ελληνικού δημοσίου και της Hugh Cooper & Co, απεκαλύφθη σε σύγγραμμα το οποίο δημοσίευσε, ο οικονομολόγος και δικηγόρος Δημήτρης Μπάτσης, συγγραφέας του σημαντικού έργου «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» (εκδ. «Τα νέα βιβλία», το έτος 1947) στο οποίο αναλύει τους μηχανισμούς παράνομου πλουτισμού που συνδέθηκαν με την παραλαβή, κατεργασία και διανομή των εφοδίων της ΟΥΝΡΑ στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα.

Και βέβαια μια τέτοιας μορφής εκμετάλλευση της συμμαχικής βοήθειας 45 Εθνών (ΟΥΝΡΑ), αποτελεί παράβαση θεμελιώδους διατάξεως του Καταστατικού Χάρτου της ΟΥΝΡΑ, που ορίζει ρητά και κατηγορηματικά ότι απαγορεύεται η χρησιμοποίηση των εφοδίων της για προνομιακή ωφέλεια, οικονομική ή πολιτική, ορισμένης μερίδας του πληθυσμού (τούς αντισυμβαλλόμενους δια της συμβάσεως cooper) και ότι η διανομή πρέπει να είναι δίκαιη και ίση στον πληθυσμό.

Αποτελεί ή δεν αποτελεί αυτή η σύμβαση (cooper) παράνομο πλουτισμό και αντίθετο προς τις αρχές του Καταστατικού Χάρτη της ΟΥΝΡΑ σε βάρος του συμμάχου Ελληνικού Λαού;

Ναι ή όχι;

Η ανανέωση της σύμβασης "cooper" ίσως αποτελεί απάντηση στο γιατί η Ελλάδα "χρεοκόπησε" το 2010, τον χρόνο κατά τον οποίον έληγε και "τυπικά" η σύμβαση cooper.

Ανανεώθηκε η σύμβαση Cooper και αν ναι από ποιόν και γιατί ;;;

Εχω πει αρκετές φορές σε αντίστοιχα άρθρα μου ότι η λεγόμενη “χρεοκοπία” της Ελλάδος, ή αλλιώς η σχεδιασμένη και ελεγχόμενη “πτώχευσή” της, αποτελούσε αντικείμενο ευρύτερων γεωπολιτικών οικονομικών συμφερόντων, δεν γνώριζα όμως το χρονικό βάθος και το οικονομικό εύρος αυτού του σχεδιασμού, ήταν αδύνατον άλλωστε, όπως πλέον προκύπτει από τα στοιχεία στα οποία εδράζω την πεποίθησή μου περί αυτού.

Έλεγε ο Δ. Μπάτσης στο εισαγωγικό του συγγράμματός του “ Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη, τότε και μόνο τότε, όταν η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από τον λαό της. Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει δηλαδή ο δρόμος για να λυτρωθούν οι πιο ενεργές παραγωγικές και άξιες δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας μας”.

Η οικονομική και Εθνική απεξάρτηση από ξένα οικονομικά κέντρα, είναι δυνατόν να γίνει μέσα από την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, και αυτό θα πρέπει να αποτελεί ΕΘΝΙΚΟ ΣΤΟΧΟ απαράβατο.

Θα πρέπει να αποτελεί κυρίαρχη Εθνική στρατηγική επιλογή η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας, ανάλογη της αντίστοιχης της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, χωρίς δεσμεύσεις και συμβάσεις, υπογεγραμμένες από δοσίλογους πολιτικούς.

Τώρα γνωρίζουν, δεν έχουν κανένα άλλοθι περί μη γνώσης, ή τουλάχιστον ας διασταυρώσουν τα λεγόμενά μας.

Αναφέρομαι συνεχώς στον ορυκτό πλούτο της χώρας μας, και θα πρέπει να αναφέρω και από τί συνίσταται αυτός ο “ορυκτός πλούτος”, για τον οποίον πάρα πολλοί Έλληνες, αφανώς, έδωσαν και την ζωή τους, για να έχουν τα παιδιά μας το δικαίωμα να τον αξιοποιήσουν και να τον εκμεταλλευτούν και όχι να εξαναγκάζονται να “ξενιτεύονται” επειδή κάποιοι, εντός και εκτός της Ελλάδος, αποφάσισαν έτσι.

Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας.

Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150.

Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή, κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών, ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.

Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros (ο συνομιλητής του ΓΑΠ), η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!

Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).

Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.

Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.

Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους “Σύμβολο” του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ.

Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου (U 235), στην διεθνή αγορά το έτος 1998 ήταν 20.000 δολάρια το γραμμάριο!

O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών κ. Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα «Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών.

Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του.

Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και συγκεκριμένα:

1.Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου.

2.Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές.

3.Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού.

4.Μαγγάνιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας.

5.Νικέλιο: Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.

6.Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα.

7.Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

8.Χρωμίτης: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα.

9.Ουράνιο: Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας «Αθηναϊκή» είχε ως τίτλο «Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα» και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα.

Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσουν στο μέλλον και οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου.

ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο. Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.

Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την «εύφλεκτη πίσσα». Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή.

Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής.

Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο.

Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.

Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα.

Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές !!!»

Αρχίζοντας από το περίφημο ΟΣΜΙΟ (σκληρό, άμορφο, μεταλλικό χημικό στοιχείο της ομάδος του λευκοχρύσου) που εντοπίζεται, σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, σε μεγάλες μάλιστα ποσότητες, στα Ίμια και γενικώς στο Αιγαίο ΜΑΣ. Και διερωτώμεθα γιατί οι προηγούμενες αλλά και η νυν πολιτική ηγεσία της Χώρας, σιωπούν επί του θέματος.

Η Ελλάδα επίσης μόνο από το απόθεμα του »μεθανίου» που έχει στην μια άκρη μόνο της Κρήτης φτάνει για 10.000 χρόνια τα αυτοκίνητα του πλανήτη γη να τα τροφοδοτεί με καύσιμα δωρεάν.

Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα «περίεργα» και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ, κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται. Ουσιαστικά πρόκειται για 10.000 τόνους Όσμιο και 100.000 τόνους Κόκκινο υδράργυρο !!!

Πηγές : 1. http://miastala.com/s/archives/21654

2. http://greeknation.blogspot.gr/2010/11/blog-post_26.html

aegeantimes 

Το ψευτοδίλημμα Ευρώ ή δραχμή

02 Ιουν 2012

Η πρόταση της «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» για την έξοδο από την οικονομική κρίση

Σήμερα στην πολιτική σκηνή δεσπόζουν τα ψεύτικα διλήμματα, Ευρώ ή δραχμή, με την Ευρώπη ή σε απομόνωση, με την πρόοδο ή την οπισθοδρόμηση.

Γινόμαστε μάρτυρες μίας ακατάσχετης προπαγάνδας, μίας άνευ όρων κινδυνολογίας από τα ΜΜΕ την οποία ενορχηστρώνουν οι βασικοί μέχρι χθες πυλώνες του πολιτικού συστήματος της Χώρας.

Γινόμαστε μάρτυρες αθέμιτων παρεμβάσεων των «φίλων» και «συμμάχων» στο εσωτερικό της Χώρας για να μην αλλάξει το πολιτικό σκηνικό. Εκφοβίζουν κι εκβιάζουν γιατί πήραν το μήνυμα στις εκλογές της 6^ηςΜαΐου, ότι ο Ελληνικός λαός δεν θέλει, δεν αντέχει την εξαθλίωση που του επέβαλαν. Αυτές οι πιέσεις θυμίζουν τις αφόρητες απειλές και τους εκβιασμούς προς τον πρόεδρο Τάσο Παπαδόπουλο και τον Κυπριακό λαό, ώστε να αποδεχθούν το προδοτικό σχέδιο ΑΝΑΝ. Τα αποτελέσματα διέψευσαν τους εκβιαστές.

Ειδικά για την οικονομία, η οποία έχει γίνει το πεδίο χείριστης παραπληροφόρησης και εκφοβισμού του Ελληνικού λαού. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ έχει συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Το δίλημμα Ευρώ ή δραχμή είναι ψευδές, διότι δεν υπάρχει τρόπος η Χώρα να βγει άμεσα από το Ευρώ. Συγχρόνως, πέραν του όποιου οικονομικού κόστους για το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, απαιτεί η έξοδος της Χώρας μας, υπάρχει ο σοβαρότατος κίνδυνος να προκληθεί ένα ντόμινο εξελίξεων που θα οδηγήσει στην κατάρρευση του Ευρώ. Οι ισορροπίες είναι ασταθείς όπως έδειξε το γεγονός με την Ισπανική τράπεζα που συνέβη προ ολίγων ημερών. Είναι παράλογο να πιστέψουμε ότι θα «αυτοκτονήσουν», ότι θα επιτρέψουν σε μία χώρα με περίπου 1% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης να «καταστρέψει» το κοινό νόμισμα, χάνοντας συγχρόνως τα χρήματά τους (οι «επίσημοι» δανειστές κατέχουν Ελληνικά ομόλογα ύψους 162 δις €). Στα τέλη Μαΐου ο κ. Νταλάρα, επικεφαλής της Διεθνούς Ένωσης Τραπεζών, δήλωσε ότι η έξοδος της Ελλάδος από το Ευρώ «θα αποσταθεροποιούσε την Παγκόσμια οικονομία».

Επιπλέον, η Ελλάδα έχει ιδιαίτερη, συμβολική αξία για την Ευρώπη, γιατί είναι η κοιτίδα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Το πραγματικό δίλημμα είναι Εθνική ανεξαρτησία ή Εθνική υποτέλεια και εξαθλίωση του λαού μας.

Η Ελλάδα ανήκει δικαιωματικά στην Ευρώπη, γιατί της έδωσε τα φώτα του πολιτισμού. Η Ελλάδα είναι Ευρώπη. Είναι όμως, η Ευρώπη χώρος της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, όπου η πολιτική ορίζει την οικονομία ή αυτή που την οικονομία την ορίζουν οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι; Αυτή την Ευρώπη δεν την θέλουμε. Η Ρωμαίικη παράδοση του λαού μας, καταδεικνύει την οικουμενικότητα του Ελληνισμού και τον κοσμοπολιτισμό του. Άλλο όμως αυτό κι άλλο η Παγκοσμιοποίηση ,την οποία προσπαθούν με το ζόρι να μας επιβάλλουν και είναι ο πνευματικός θάνατος των ανθρώπων. Οι περισσότεροι από τους «Ευρωπαϊστές» είναι οι εραστές της αντίληψης του πελατειακού κράτους, της αδιαφάνειας, της δουλοπρέπειας και της μεταφοράς ξένων πολιτιστικών προτύπων στη Χώρα μας. Είναι αυτοί που μέχρι τελευταία στιγμή ψήφιζαν νομοσχέδια εξυπηρετώντας συγκεκριμένα συμφέροντα. Είναι αυτοί οι οποίοι κατηγορηματικά δήλωναν ότι τίποτα δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε και τώρα δήθεν θα αλλάξουν το Μνημόνιο. Η όποια χαλάρωση των όρων του, αν επέλθει, θα είναι αποτέλεσμα της ψήφου του Ελληνικού λαού, γιατί οι Ευρωπαίοι πήραν το μήνυμα των εκλογών της 6^ης Μαΐου. Τώρα πρέπει να το ξαναπάρουν στις 17 Ιουνίου.

Το πραγματικό δίλημμα, για να επανέλθουμε στην οικονομία, είναι με ποια μέθοδο δημιουργείται ανάπτυξη και αντιμετωπίζονται τεράστια κοινωνικά προβλήματα, όπως η ανεργία και η φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, γιατί η σημερινή τραγική κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί με την ανεργία στο 22,8% (και ειδικότερα την ανεργία των νέων στο 51,7%).

Οι θέσεις μας είναι:

Στάση (Μορατόριουμ) πληρωμών στους δανειστές και σύσταση Διεθνούς Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (Ε.Λ.Ε.) η οποία θα καθορίσει το ακριβές ποσό του χρέους, διαγράφοντας μεγάλο μέρος του ως επαχθές. Είναι αδύνατο να επιβιώσει ο λαός μας όταν δίνουμε για τόκους 17 δις € το 2011 και 12έως 19 δις € το 2012. Τα χρήματα που εισπράττει το Ελληνικό κράτος από την φορολογία, είναι επαρκή για την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Όσα διαδίδονται περί του αντιθέτου, είναι ασύστολα ψεύδη και τρομοκράτηση του Ελληνικού λαού. Λόγω της τεράστιας ύφεσης, μπορεί να υπάρξει ένα έλλειμμα 1 έως 2 δις €. Αυτό μπορεί να καλυφθεί, με την έκδοση εντόκων γραμματίων του Ελληνικού Δημοσίου τρίμηνης ή εξάμηνης διάρκειας, πράγμα που έχει ξαναγίνει προσφάτως.

Τα συμπεράσματα της Ε.Λ.Ε. απαιτούν χρονικό διάστημα κάποιων μηνών, κατά τη διάρκεια των οποίων, η Χώρα μένει στο Ευρώ (δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά) και διαπραγματεύεται με τους δανειστές.

Θα απαιτήσουμε:

Η Ε.Κ.Τ. να αναλάβει την στήριξη των τραπεζών, μιας και είναι δική της αρμοδιότητα. Έτσι θα σταματήσουν να μεταβιβάζονται οι ζημιές τους στον κρατικό προϋπολογισμό. Έχουμε δώσει μέχρι τώρα 106 δις € στις τράπεζες και το 2012 θα δώσουμε πάνω από 50 δις €.

Να «κουρευτούν» τα ομολόγα του Διοικητικού Τομέα (official sector), τα οποία δεν «κουρεύτηκαν» με το PSI, ύψους 162 δις €.

Την έντοκη επιστροφή του κατοχικού δανείου του 1942.

Να αναγνωριστεί το γεγονός, ότι σύμφωνα με το δόγμα της αλληλεγγύης και της ισονομίας των μελών της Ε.Ε., θα έπρεπε να κριθούμε με το ίδιο κριτήριο δανεισμού χρημάτων με τις υπόλοιπες χώρες (η Γερμανία δανειζόταν με επιτόκιο 2% στα δεκαετή ομόλογα και η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας μας δάνειζε με 8%).

Να αναγνωριστεί ότι οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι συνυπεύθυνες με τις Ελληνικές για την χρεοκοπία της Πατρίδος μας, διότι υπήρξε εν γνώσει τους συμπαιγνία εις βάρος του Ελληνικού λαού (αποδοχή ψευδών στοιχείων κλπ).

Στις διεκδικήσεις μας αυτές, θα βρούμε συμπαραστάτες πολλούς ανθρώπους του πνεύματος και της οικονομίας από όλο τον κόσμο.

Οι δικές μας νομοθετικές ενέργειες θα είναι:

Δημιουργία του νομικού πλαισίου για την εθνικοποίηση της ΤτΕ.

Άμεσος έλεγχος στις υπόλοιπες Τράπεζες, ώστε να έλθουν στο φως όλα τα οικονομικά τους στοιχεία, προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις σε σχέση με την ελάφρυνση των δανειοληπτών.

Απονομιμοποίηση των συμβάσεων

Ενώ τα χρήματα του κρατικού προϋπολογισμού επαρκούν για την λειτουργία του κράτους, θα χρειαστούμε κι άλλα ώστε να τροφοδοτήσουμε την ανάπτυξη, τα οποία θα βρεθούν με δανεισμό από τρίτες χώρες πράγμα που τώρα απαγορεύεται.

Συγχρόνως, στο πλαίσιο του στρατηγικού πλάνου ανάπτυξης της Ελλάδος:

Αν υπάρχει μέχρι τότε Ευρωομόλογο, για την κάλυψη των ελλειμμάτων και την ανάπτυξη, προφανώς θα το χρησιμοποιήσουμε.

Είτε υπάρχει, όμως, είτε όχι, η Χώρα πρέπει να αποκτήσει την πηγή του χρήματος για να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη. Αν η Ε.Κ.Τ. αποφασίσει τη δημιουργία χρήματος το οποίο θα δίνεται δωρεάν (όπως στις Η.Π.Α.) ή με το βασικό επιτόκιο του 1%, αυτό μπορεί να γίνει. Αν όχι, θα γίνει είτε με ένα «μεσοβέζικο» νόμισμα την Ευρωδραχμή, είτε με τη νέα δραχμή.

Η επανεκκίνηση της οικονομίας θα αρχίσει από τον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία) στον οποίο τα αποτελέσματα είναι άμεσα, ώστε να γίνει αυτάρκης η Χώρα και να προωθηθούν οι εξαγωγές.

Ο τουρισμός και η ναυτιλία θα αποτελέσουν πυλώνες ανάπτυξης.

Προβλέπεται μείωση του Φ.Π.Α.

1. Στα αναγκαία αγαθά
2. Στην αγροτική οικονομία.
3. Στον τουρισμό, όπου θα έχουμε άμεσο οικονομικό αντίκτυπο.

Προβλέπεται αύξηση του Φ.Π.Α. στα πολυτελή αγαθά.

Άμεσες επενδύσεις για την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου.

Διεθνής διαγωνισμός για εταιρείες με σκοπό τη λειτουργία εργοστασίου κατασκευής ή έστω συναρμολόγησης οχημάτων στην Ελλάδα.

Θα ανασυσταθεί η ΜΟΜΑ για την άμεση εκτέλεση έργων υποδομής στη Χώρα.

Αν υπάρξει αλλαγή του νομίσματος, την οποία πολλοί διάσημοι οικονομολόγοι προτείνουν σαν την μόνη λύση (Κρούγκμαν), απαιτούνται:

Μία υποτίμηση που δεν θα υπερβαίνει το 30 %, σύμφωνα με την εκτίμηση του ΟΑΣΣΑ (έχει ήδη προηγηθεί εσωτερική υποτίμηση περίπου 40%).
Το θέμα της ισοτιμίας του νέου νομίσματος εξαρτάται από το πόσο αξιόπιστο είναι το πλάνο ανάπτυξης της Χώρας (βασίζεται στις προσδοκίες της αγοράς και του επενδυτικού κινδύνου).

Να τονίσουμε ότι ο Ελληνικός λαός δεν εστερείτο τίποτα από τα καταναλωτικά αγαθά όταν υπήρχε δραχμή, ενώ παράλληλα με τη δυνατότητα της υποτίμησης, μπορούσε να τονώσει την ανταγωνιστικότητα προϊόντων και υπηρεσιών.

Συναλλαγματικός έλεγχος (capital control).

Υψηλότερα επιτόκια από αυτά που ισχύουν στην Ε.Ε. ώστε να γίνει προσέλκυση καταθέσεων.

Μείωση των φόρων στα καύσιμα για να καλυφθεί η αύξηση των τιμών λόγω της υποτίμησης.

Χρειάζονται ριζικές αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση και στη λειτουργία του κράτους. Χρειαζόμαστε κράτος λιγότερο δαπανηρό, κράτος αρωγό του πολίτη. Όπως έχουμε κατ' επανάληψη τονίσει, αυτό που άμεσα απαιτείται, είναι η αλλαγή της νοοτροπίας όλων μας. Πρέπει να παράγουμε. Πρέπει να δώσουμε το μήνυμα ότι είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε, να παράγουμε και να αποκτήσουμε αυτό που μας ανήκει. Η τρέχουσα κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και δεν υπάρχει εύκολος δρόμος.

Η Πατρίδα μας χρειάζεται Εθνική ανάταξη ,από μία ηγεσία με όραμα για τον τόπο, που θα δίνει η ίδια το παράδειγμα της αυτοθυσίας. Πρέπει να κάνουμε υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης, που άφησαν τα χρόνια της παραλυτικής διακυβέρνησης.

Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από πολιτικούς και κόμματα που λειτουργούν με βάση την κληρονομικότητα και το ρουσφέτι και κατέστρεψαν την αξιοπιστία, αλλά και τις δομές της Χώρας. Από αυτούς οι οποίοι με την εφαρμογή των μνημονίων, που με ευκολία τους επέβαλλαν οι εντολείς τους, διέλυσαν τη Χώρα και μετά χρησιμοποιούσαν την καταστροφή ως επιχείρημα για την ανάγκη νέων μέτρων. Έχουν ψηφίσει νέα μέτρα ύψους 11,6 δις € για τον Ιούνιο και η εφαρμογή τους έχει ανασταλεί προσωρινά χάρη στην ψήφο του Ελληνικού λαού.

Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από αυτούς, οι οποίοι πλήρωσαν ομόλογο 435 εκ € στους κερδοσκόπους στις 15 Μαΐου, ενώ μπορούσαν να το αποφύγουν και συνάμα μας απειλούν, ότι δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς και συντάξεις. Χρήματα δεν θα υπάρχουν για τον Ελληνικό λαό, όσο θα διοικούν κυβερνήσεις οι οποίες θα «εξυπηρετούν» τους δανειστές κατά προτεραιότητα, όπως η προηγούμενη υπό τον κ. Παπαδήμο, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και την Ν.Δ. Όσο θα υπάρχουν κυβερνήσεις που υποθηκεύουν την Εθνική μας κυριαρχία και υπογράφουν συμβάσεις με το Αγγλικό Δίκαιο, βάζοντας θηλιά στο λαιμό των Ελλήνων.

Έλληνες,

Η πνευματική και οικονομική βαρβαρότητα μπαίνει στα σπίτια και διαλύει τις ζωές μας. Αυτοί που μας έκλεψαν τα όνειρα και το χαμόγελο ,ζητούν πάλι την ψήφο μας.

Ας μην τους επιτρέψουμε τόσο την δική μας αξιοπρέπειά να ποδοπατήσουν, όσο και την Εθνική μας κυριαρχία να διαπραγματευτούν.

Ας εναντιωθούμε στην πολιτιστική μας αλλοτρίωση και τον νέο Γραικυλισμό.

Με όπλο την Ρωμιοσύνη μας ας αγωνιστούμε για την κατάρρευση του ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.

Ας αγωνιστούμε να πάρουμε πίσω την Πατρίδα μας!

Ο πρόεδρος της Πολιτικής Παράταξης "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"

Μιχάλης Ηλιάδης