ΠΈΜΠΤΗ, 2 ΑΠΡΊΛΙΟΣ 2009
Οι Αττίλες έκαψαν ζωντανούς τους αιχμαλώτους στις ακτές της Αϊρκώτισσας
Για περισσότερα http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/04/blog-post_9221.html
Σ' αυτό το blog εμφανίζεται το αρχείο μου με το περιεχόμενο του, το οποίο είναι ελεύθερα προσβάσιμο από τον οιονδήποτε.
Για περισσότερα http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/04/blog-post_9221.html
Η επόμενη «βόμβα» που θα σκάσει στη χώρα μας θα σχετίζεται πιθανότατα με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και τις συμμορίες μεταναστών. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, δεν έχει ορατή και πολιτικά ορθή λύση και κινδυνεύει να οδηγήσει σε κοινωνικές εκρήξεις. Η Πάτρα υποφέρει εδώ και παρά πολύ καιρό από τους πρόσφυγες που έχουν καταλάβει το λιμάνι και τους αρμόδιους φορείς που δεν μπορούν να βρουν λύση. Πολλά νησιά του Αιγαίου δεν αντέχουν άλλο τη συνεχή εισροή λαθρομεταναστών και βρίσκονται στα όρια της απελπισίας. Η Τουρκία αφήνει τα κυκλώματα να κάνουν τη δουλειά τους και βεβαίως λίγο ενδιαφέρεται αν η Ελλάδα αποκτά ένα μεγάλο και ενδεχομένως άλυτο πρόβλημα.
Το ποτάμι της λαθρομετανάστευσης είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Εξίσου μεγάλο όμως πρόβλημα είναι και η ανεξέλεγκτη δράση εγκληματικών συμμοριών διαφόρων μειονοτήτων στο κέντρο της Αθήνας. Ακόμη και οι πλέον επιρρεπείς σε δακρύβρεχτες κουβέντες περί πολυπολιτισμικότητας αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Ένας φίλος βλέπει με τρόμο μια παρέα με ρόπαλα και μαχαίρια να κινείται απειλητικά στο κέντρο της Αθήνας. Ένας άλλος διηγείται το πώς μια ομάδα ξένων επισκεπτών ξεναγήθηκαν στο πάλαι ποτέ ιστορικό κέντρο της πόλης όπου υπέστησαν άγρια επίθεση από μια ομάδα Αφρικανών. Η Ελλάδα είναι μια φιλόξενη χώρα, αλλά φοβούμαι πως οι απρόσκλητοι αυτοί ξένοι επισκέπτες έχουν αντιληφθεί πως είναι και ξέφραγο αμπέλι, με μια αστυνομία διαλυμένη και ένα κράτος ανίσχυρο να επιβάλει τον νόμο. Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, όπως φάνηκε στους πυρπολημένους δρόμους της Αθήνας τον περασμένο Δεκέμβριο. Είναι λογικό ανάμεσα στους χιλιάδες παράνομους μετανάστες να συγκαταλέγονται εγκληματικά στοιχεία και είναι ακόμη πιο λογικό ο αριθμός τους να αυξηθεί επικίνδυνα όσο θα βαθαίνει η κρίση και θα μειώνονται οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας. Το ζήτημα αυτό, το οποίο συχνά αγνοούμε λόγω υπερβολικής πολιτικής ορθότητας, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και, καλώς ή κακώς, συνδέεται από τον κόσμο με τη διογκωμένη αίσθηση ανασφάλειας στην κοινωνία. Πολιτικοί που αφουγκράζονται την κοινωνία διαισθάνονται πως η κοινή γνώμη μοιάζει με καζάνι που βράζει σε σχέση με αυτά τα θέματα. Είναι μαθηματικώς βέβαιο πως με το άκουσμα της σύλληψης κάποιου «ξένου» για κάποια μεγάλη ποινική ή τρομοκρατική ενέργεια θα ξεσπάσει ένα κύμα κοινωνικής οργής. Είναι φυσικό και έχει ήδη συμβεί στην Ιταλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι όμως και επικίνδυνο, γιατί μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά: οι μετανάστες που έχουν νοικοκυρευτεί, δίνουν τη μάχη της βιοπάλης κόντρα σε όλη την επιθετική ελληνική γραφειοκρατία και προσφέρουν στην ελληνική οικονομία και την επίλυση του ασφαλιστικού. Δυστυχώς όμως ούτε αυτούς έχουμε φροντίσει όπως θα έπρεπε. Προσωπικώς, πάντως, αυτό που με φοβίζει είναι ότι αν σε μια κοινωνία που βυθίζεται κάθε μέρα στη βία και δικαιολογεί δολοφονίες στους δρόμους ως απλά... «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών» προσθέσει κανείς ολίγο ρατσισμό και ολίγες οργανωμένες συμμορίες μεταναστών, το μείγμα γίνεται επικίνδυνα εκρηκτικό.
Δ. Χριστόφιας
Οι στόχοι του Ταλάτ
Με τη φράση ότι ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ έχει τους στόχους του και με την προσθήκη ότι δεν γνωρίζει αν όλα αυτά θα τον βοηθήσουν, σχολίασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τη συνάντηση του Τ/Κ ηγέτη με τον ΓΓ του ΟΗΕ, αύριο στο Παρίσι. Ο Δ. Χριστόφιας τόνισε ότι δεν μπορούσε, ούτε ήταν λογικό, να αποτρέψει μια επιθυμία του κ. Ταλάτ για συνάντηση με τον Μπαν Γκι-μουν. Δεν σχολίασε τη μετάβαση του Τ/Κ ηγέτη, σήμερα, στη Στοκχόλμη, για συνάντηση με τον Σουηδό ΥΠΕΞ Καρλ Μπιλντ σε κεντρικό ξενοδοχείο. Σε δηλώσεις του μετά την πανηγυρική δοξολογία για την 1η Απριλίου, ο κ. Χριστόφιας απέρριψε δηλώσεις του προέδρου του ΔΗΣΥ για προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας του απελευθερωτικού αγώνα. Τόνισε ότι η διαχρονική παρουσία του σε όλες τις εκδηλώσεις για τον αγώνα της ΕΟΚΑ δείχνει τη διάθεση για εθνική συμφιλίωση. Αναφερόμενος στο Κυπριακό υπογράμμισε ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος για τη σημερινή κατάσταση, χωρίς όμως να επεκταθεί περαιτέρω.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο Ρώσος ομόλογός του Ντμίτρι Μεντβέντεφ υποδηλώνουν με τη γλώσσα του σώματος τη νέα εποχή στις αμερικανορωσικές σχέσεις. Κατά τη χθεσινή τους συνάντηση στην κατοικία του Αμερικανού πρεσβευτή στο Λονδίνο αναγνώρισαν ότι οι διαφορές τους είναι μεγάλες, συμφώνησαν όμως ότι ο αμοιβαίος περιορισμός των πυρηνικών κεφαλών θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο βήμα για τη βελτίωση των διμερών σχέσεων. Παράλληλα ανακοινώθηκε ότι ο Ομπάμα θα επισκεφθεί τη Μόσχα τον Ιούλιο. ΣXETIKA ΘEMATA |
Διπλωματικός «μαραθώνιος» πριν τη σύνοδο_(...KOΣMOΣ...) |
Γερμανία, Γαλλία θέλουν να σφυρηλατήσουν την ενότητα της Ε.Ε._(...KOΣMOΣ...) |
Το ΔΝΤ πιθανόν να γίνει «γέφυρα» για συναίνεση_(...KOΣMOΣ...) |
Η Μισέλ Ομπάμα κέρδισε τις εντυπώσεις_(...KOΣMOΣ...) http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100060_02/04/2009_309741 |
Να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα
Του Χρίστου Κ. Σενέκη
Η εθνική παλιγγενεσία, που διαπέρασε το Είναι μας κατά τη διάρκεια των δύο εθνικών εορτών, πρέπει, επιτέλους, να δράσει. Πρέπει να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Λίγο ακόμα. Πολύ περισσότερο, όσοι γεννηθήκαμε και ανδρωθήκαμε μετά την εισβολή. Που μεγαλώσαμε με το «Δεν Ξεχνώ». Η γενιά, δηλαδή, που σήμερα μπαίνει στο στίβο της ζωής και παλεύει να αφήσει το στίγμα της. Θα τα καταφέρει;
Είμαι βέβαιος ότι αν συνεχίσουμε να υποκύπτουμε στους πειρασμούς της καθημερινότητας και παράλληλα αφεθούμε να ξεχάσουμε τον εθνικό ιστορικό μας βίο, τότε για τις επόμενες γενιές, απλώς, θα περάσουμε απαρατήρητοι... Η περηφάνια που νιώθουμε για τη γενιά που έφερε, εμάς, στον κόσμο (όσο και αν ο εγωισμός μας δεν μας επιτρέπει να τους το πούμε), δεν απαιτήθηκε από τους ίδιους, αλλά κερδήθηκε μέσα από τους αγώνες που έδωσε.
Στην τρίτη ηλικία, έχουμε σήμερα τη γενιά που έγραψε, με χρυσές σελίδες, το Έπος του 55-59. Που βίωσε τη φρίκη της εισβολής. Που μέσα από τα τσαντίρια της προσφυγιάς ξανάρχισε τη ζωή της από το μηδέν. Σ’ αυτή τη γενιά απευθυνόταν ο Εθνάρχης Μακάριος όταν έλεγε: «Σε χαιρετίζω με αισθήματα τιμής και θαυμασμού για το αδούλωτο φρόνημά σου, το αγωνιστικό πνεύμα σου, θαυμάζω τη μεγαλοσύνη που μετριέται με της καρδιάς το πύρωμα και με το σθένος, τις πολλές δοκιμασίες, που άντεξες και δεν ελύγισες, ήρωα και μεγαλομάρτυρα Κυπριακέ λαέ». Μπορούμε, άραγε, να σταθούμε απέναντί σε αυτούς τους ηρωικούς ανθρώπους και βλέποντάς τους στα μάτια να τους πούμε ότι είμαστε αντάξιοι των αγώνων και των θυσιών τους; Ότι είμαστε εμείς, που θα μεταφέρουμε το μεγαλείο των ιδεών τους στις επόμενες γενιές; Ομοίως, όταν εμείς θα είμαστε στη θέση τους, με τί αισθήματα θα μας αντιμετωπίσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας; Για ποιο κατόρθωμά μας, θα πρέπει να νιώθουν περήφανοι;
Η γενιά του 55-59 κατέλειπε σ’ εμάς ιεράν παρακαταθήκη, να μεταφέρουμε το μεγαλείο του ελληνισμού (με ό,τι ο όρος συνεπάγεται) στις επόμενες γενεές. Για να το κατορθώσουμε αυτό, θα πρέπει να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα. Ίσως, τότε, να καταφέρουμε να ιδούμε τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο...
Πηγή: εφημερίδα «Σημερινή», 2/4/2009
Φιλικά,
Χρίστος Κ. Σενέκης
Τηλ. (+357) 99-808010
E-mail: senekis@cytanet.com.cy
«Εκείνο το "ΟΧΙ" δεν το επανέλαβε η ηχώ, ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει»
Κώστας Μόντης
Για το περισπούδαστο άρθρο του ιεροκήρυκα του νεο-παλαιο-φιλελευθερισμού που μας έδειξε τα δόντια του το 90-92 και στη συνέχεια εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ για ευνόητους λόγους, σου στέλνω ένα ποιητικό αντίλογο από τον ταλαντούχο Ε. Ανευλαβή.
Καλή μελέτη και προβληματισμό.
Θ.Α.
ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ! 2 Απριλίου 2009, 00:30 Τα δομημένα∙ τα ομόλογα, ντε. Χάθηκαν, τα δομημένα. Και εκείνον τον Εφραίμ και τους συν αυτώ σφουγγοκωλάριους, κολυβυστάδες, μοναχούς τε και πολιτικατζήδες και άλλους παρατρεχάμενους, συμβόλαια γράφοντες, σαν αστροπελέκι, τους έχει καταπιεί η σιωπή της επικαιρότητας. Χρόνια τώρα οι διαχειριστές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, κάθονται τρων και πίνουν και τον κόσμο φοβερίζουν. Τα χρυσά αγόρια, κωλόπαιδα, χρυσοκάνθαροι της μίζας και της αρπαχτής, που τα έλεγαν μάνατζερς, έφαγαν μέχρι που έσκασαν και βρώμισαν με τη δυσωδία των αερίων της σάπιας κοιλιάς τους και της σάπιας ψυχής τους, τον αέρα της χώρας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Πέντε χρόνια τώρα επανιδρύεται το κράτος και γκρεμίζεται η παιδεία, η οικονομία, η σοβαρότητα του Κράτους, η γλώσσα μας, η παράδοσή μας. ─ Την παιδεία την ξαναγράφουν σε άγραφη πλάκα (tabula rasa), για να μουτζουρώνει τις καλλικατζούρες του ο κάθε (της πλάκας) Υπουργός επί της (α)παιδείας. Μιας παιδείας εκτεχνικευμένης, απορφανισμένης από το ιδεώδες τους ανθρωπισμού. Μιας παιδείας που παρέχει πτυχία ανεργίας, όπου η κορνίζα του πτυχίου αξίζει περισσότερο από το κορνιζαρισμένο πτυχίο. ─ Την ισχυρή οικονομία, αφού την έβαλλαν και την έβγαλαν από την επιτήρηση, είναι έτοιμοι να την ξαναβάλουν, τοις Αλμούνια ρήμασι πειθόμενοι, καλώντας, ως συνήθως, τους μισθοσυντήρητους πολίτες να πληρώσουν τα γλέντια και τα τσιμπούσια αυτών που οδήγησαν το σύστημα στην κρίση. Δισεκατομμύρια ευρώ έφαγαν τα χρυσαγόρια-κωλόπαιδα και καλείται τώρα ο λαός, το μόνιμο υποζύγιο, ο κυρ Μέντιος, να κουβαλήσει το φορτίο της κρίσης. Να πληρώσει από το υστέρημά του, ξανά, για δεύτερη φορά, τα ρεζιλίκια αυτών που έφαγαν τα λεφτά των ανθρώπων, αλαζόνες, υπερφίαλοι, αδιάφοροι, γνήσια τέκνα της νεοφιλελεύθερης αγοράς και μπάσταρδοι της χώρας. ─ Την σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική, την έχουν κάνει, οι πολιτικατζήδες, ψηφοθηρικό σπορ κυνηγώντας, όταν αρχίζει η περίοδος του κυνηγίου (συζήτηση περί εκλογών) τους ψηφοφόρους με το ντουφέκι, μέσα στη γυάλινη οθόνη. Οι σπουδαιογελοίοι πολιτικάντηδες, που νομίζουν ότι ο λαός έχει ξεχάσει τις λοβιτούρες τους. Οι πονηροί πολιτευτές, που ποντάρουν στην ανάγκη του κοσμάκη (γιατί έτσι τον έμαθαν) για ένα ρουσφέτι. Για μια θέση, για ένα ξεροκόμματο στον δημόσιο τομέα. Να, επιχειρηματίας πρώην Υπουργός των σκαφών και διαμερισμάτων και των παρακτίων, να κυνηγάει, ξανά στο γυαλί, καινούργια ψηφοθηράματα, ψοφοδεείς ψηφοφόρους, που η πολιτική του τους έκανε τέτοιους, αναγκασμένους να προστρέχουν στον πάτρωνα του ρουσφετιού, για τον επιούσιο. Να, πρώην Υπουργός, φιλάνθρωπος Μαικήνας των Ινδών του αναψυκτηρίου, ξεπροβάλλει στο γυαλί, προς άγραν ψηφοθυμάτων, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα μέτρα της κυβέρνησής του εναντίον των μη εχόντων, υπερασπιζόμενος την ασυδοσία των υπερεχόντων. Να, πρώην Υπουργός, Δουξ της Βιστωνίδος, ξανά, σε τηλεοπτικό πάνελ, να αναλύει την οικονομική κρίση και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, καθαρό παιδί του επιχειρηματικού σωλήνα, με λαμπρή σταδιοδρομία τραπεζικού στελέχους στην Ελλάδα και στην αλλοδαπή. Να, η υψηλοτάτη των εξωτερικών να δεινοπαθεί για ένα χαμόγελο της Κοντολίζας και τώρα της χαρούμενης Χίλαρυ, ΥΠΕΞΗΠΑ, συνιστώντας ψυχραιμία και σωφροσύνη, όταν οι βόρειοι σκοπιανο-γείτονες αλωνίζουν, σφετεριζόμενοι την ιστορία μας και οι τουρκο-γείτονες υπερίπτανται των φαρμακωμένων νησιών μας και περιπλέουν το Σούνιο. Ψυχραιμία και σωφροσύνη και ορθάνοιχτη η υφαλοκρηπίδα στο οθωμανικό δίκαιο. Να, κενόκρανοι (κενό, άδειο κρανίο) «διανοούμενοι» (διανοούμενος σήμερα είδος έν ανεπαρκεία) μπουρμπουληθρίζουν πολυπολιτισμικές παρλαπίπες, για να δικαιολογήσουν την αναρρίχησή τους σε θώκους, παρ’ αξίαν. Και, «Ντυμένοι φίλοι οι εχθροί», από την Εσπερία μας πήραν ό,τι πολύτιμο αφήσανε έκθετο, στο κατώφλι και στους δρόμους της παγκοσμιοποιημένης λαίλαπας, οι ντόπιοι κουφιοκεφαλάκηδες, θαμπωμένοι από τα μπιχλιμπίδια της παγκόσμιας ασύδοτης και απάνθρωπης αγοράς. Αρχές, ιδέες, αξίες, που έδεναν, συνδετικός ιστός, τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, σήμερα κουρελιάζονται και ανασκολοπίζονται στην καταβόθρα του άθλιου δόγματος: «καταναλώνω, καταναλώνω, καταναλώνω, άρα υπάρχω». Αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κοινωνική προσφορά, φροντίδα για τον αδύναμο, χάθηκαν και όσοι διατηρούν και υπηρετούν αυτές τις αρχές και αξίες θεωρούνται, τουλάχιστον, μαλάκες, από αυτούς που έχουν θεοποιήσει το χρήμα. Έχουν εγκολπωθεί την αρχή της αρπαχτής και διάγουν βλαχογκλαμουράτο βίο. Γιατί οι ψηφοκυνηγοί πολιτικάντηδες, μη ενδιαφερόμενοι παρά μόνον για την ψήφο των θυμάτων τους, μαζί με, τους περί άλλα τυρβάζοντες, κενόκρανους διανοούμενους αυτής της χώρας, κατάντησαν τον λαό μάζα. Αδρανή μαζοχυλό, ο οποίος παίρνει το σχήμα του δοχείου όπου τον βάζουν. Και αυτό το δοχείο είναι το μεταμοντέρνο δοχείο νυκτός. Γιατί, λένε, οι λεγόμενοι πραγματιστές, τα πράγματα είναι προφανή. Ας είμαστε ρεαλιστές, λένε, οι ασπαζόμενοι, Το δόγμα της μετανεωτερικότητας: αποθέωση του ατόμου, που σκοπός του έχει γίνει μόνο η δική του καλοπέραση, αδιαφορώντας για τον διπλανό του και Το δόγμα της ελεύθερης (διάβαζε ασύδοτης) αγοράς: δηλαδή, ατέρμονη αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης με αποθέωση του ανταγωνισμού, και αδιαφορία για τους ανθρώπους και για το περιβάλλον. Το χρήμα κινεί τον κόσμο και η κατανάλωση είναι ο σκοπός της ζωής. Αυτή, λένε, είναι η αλήθεια. Και αυτή ίσως είναι η αλήθεια τους. Μα η μεγάλη αλήθεια είναι πως, Το βρώμικο χρήμα βρωμίζει τον κόσμο μας. Το άνομο χρήμα απανθρωποποιεί τον άνθρωπο και τις κοινωνίες μας. Οι σπουδαιογελοίοι, κορδωμένοι, περπατούν, χωρίς να βλέπουν, από την τύφλα τους την πνευματική και τη νεόπλουτη αρχοντοχωριατιά τους, Πως τα οπίσθια τους είναι γυμνά. Πως η πολύτιμη τουαλέτα και το ακριβό φράκο έχει σκιστεί. Εκεί στο καίριο σημείο. Και φαίνεται ο κώλος τους. Δαχτυλοδείξτε τους. «ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ» Του μόχθου και του Ιδρώτα μας. Της ζωής μας. Της παράδοσής μας. Της πόλης μας. Της αξιοπρέπειάς μας. Της ανθρωπιάς μας. ΠΟΙΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ;» Μ. Αναγνωστάκης
Ελευθέριος Ανευλαβής
http://taxalia.blogspot.com/
Η Αθήνα του Βορρά. Ξέρετε ποιά είναι;
ΤO ΕΔΙΜΒΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΣΚΩΤΙΑΣ ΟΙ ΣΚΩΤΣΕΖΟΙ ΤΟ ΛΕΝΕ ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ (ATHENS OF THE NORTH)
ΣΤΗΝ ΣΚΩΤΙΑ, ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΚΑΛΤΟΝ (CALTON HILL), ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΒΑΤΕΡΛΩ (WATERLOO) ΟΠΟΥ ΝΙΚΗΣΑΝ ΤΟΝ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ, ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΞΑΝΑΧΤΙΣΟΥΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦO ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΣΚΩΤΣΕΖΟΙ ΕΙΝΑΙ ...ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΔΕΣ. ΕΤΣΙ, ΜΟΝΟ 12 ΚΟΛΟΝΕΣ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΝ !
ΕΤΣΙ, ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΤΟ ... ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ! “Edinburg’s folly”
Athens of the North
The unfinished monument... The Scottish Acropolis....
"Calton Hill is one of the most fantastic landscapes of monuments in Europe and is a principal part of the World Heritage Site."
Begun in August 1822, the monument was designed by renowned architects Charles Cockerell and William Playfair and was modelled on the Parthenon in Athens.
It was intended to commemorate Scottish servicemen who died in the Napoleonic War and funds for its construction were raised by a public appeal.
The monument drew on ideas from the classical world which had been central to the Scottish Enlightenment of the previous century, producing figures such as Adam Smith, David Hume and Sir Walter Scott.
http://kostasxan.blogspot.com/
Ερωτά δε το Συμβούλιο "αν έχει ήδη αντιδράσει προς τις τουρκικές αρχές για να σταματήσουν τις προκλητικές αυτές ενέργειες προς κράτος μέλος της Ένωσης. Σε ποιες περαιτέρω ενέργειες προτίθεται να προβεί προκειμένου η Τουρκία να εφαρμόσει στην πράξη τις αρχές της καλής γειτονίας στις σχέσεις της με την Ελλάδα, αρχές τις οποίες έχει δεσμευτεί να εφαρμόζει".
Η σκληρή απάντηση του Συμβουλίου έχει ως εξής:
"Όσον αφορά τις σχέσεις της Τουρκίας με τις γειτονικές χώρες, και ιδίως με την Ελλάδα, το Συμβούλιο θα επιθυμούσε να υπενθυμίσει ότι η Τουρκία, ως υποψήφια χώρα, οφείλει να συμμερίζεται τις αξίες και τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως έχουν στις Συνθήκες. Απαιτείται σαφής δέσμευση για σχέσεις καλής γειτονίας, καθώς και για την επίλυση των διαφορών σύμφωνα με την αρχή του ειρηνικού διακανονισμού των διαφορών δυνάμει του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Εν προκειμένω, το Συμβούλιο, στα συμπεράσματά του, της 8ης Δεκεμβρίου 2008, καλούσε την Τουρκία να αποφύγει κάθε μορφή απειλής, κάθε πηγή τριβής ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει τις σχέσεις καλής γειτονίας και τον ειρηνικό διακανονισμό των διαφορών. Το ζήτημα αυτό καλύπτεται στο διαπραγματευτικό πλαίσιο, συνιστά βραχυπρόθεσμη προτεραιότητα στην αναθεωρημένη Εταιρική Σχέση ενόψει της Προσχώρησης, και θίγεται συστηματικά από την ΕΕ στις συνόδους του Συμβουλίου Σύνδεσης και στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Σύνδεσης καθώς και στις συνεδριάσεις πολιτικού διαλόγου με την Τουρκία. Εθίγη για τελευταία φορά κατά τη συνεδρίαση τρόικας πολιτικών διευθυντών με την Τουρκία, που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα στις 6 Φεβρουαρίου 2009".
Η απάντηση του Συμβουλίου κλείνει υπογραμμίζοντας πως "Στα πλαίσια αυτά, το Συμβούλιο είναι σε θέση να διαβεβαιώσει το αξιότιμο μέλος του Κοινοβουλίου ότι το ζήτημα θα εξακολουθήσει να παρακολουθείται και να συζητείται σε όλα τα επίπεδα ανάλογα με την περίπτωση, καθότι οι σχέσεις καλής γειτονίας αποτελούν ένα από τα κριτήρια για την αξιολόγηση της προόδου της Τουρκίας ως υποψήφιας χώρας".
Η υπόθεση Παυλίδη πάει στη Βουλή καθώς ο ανακριτής δεν πείστηκε ότι δεν εμπλέκεται ο πρώην υπουργός Αιγαίου στην υπόθεση εκβιασμού του εφοπλιστή Φ.Μανούση. Κλειδί η αποπληρωμή δανείου από την κόρη του | 16:08 |
Διαβάστε ομιλία εκλεκτού φιλολόγου, και δείτε αμεσότητα, ήθος, ζωντάνια, υπόδειγμα δασκάλου!
Αλλά ταυτόχρονα δείτε και την κατάντια που αντιμετωπίζει το σημερινό ελληνικό σχολείο.
Αυτά τα λόγια απηύθυνα στους μαθητές μου, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
Ή και περισσότερα χρόνια,
Θα σου μιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.
Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις,
Οι μαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος.
Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές
Δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ' επανάληψη.
Με έργα, με λόγια, με ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος
Το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια
Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα,
Για να μας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.
Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε,
το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας,
Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
Τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα,
Ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.
Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον,
Να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους,
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.
Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που
Αύριο θα κάνετε.
Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι
Πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.
Όμως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν βλέπω την εποχή μας
Να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεμήσετε,
να νικήσετε.
Μη μας απογοητεύσετε.
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
Μποϊκοτάζ στις καφετέριες
Τά χάνει ο νους του ανθρώπου μπροστά στην μεταναστολαγνία του φαιδρού Παυλόπουλου.
Αφού καταργεί εθνικό έδαφος και καταγωγή ως «ξεπερασμένα» (sic) πράγματα, μάς λέγει ότι όποιος αλλόφυλος εισβολέας γουστάρει να μάς καθήση στον σβέρκο (κατά την έκφραση του Παυλόπουλου: «ψυχισμός του αιτούντος, πόσο δηλαδή θέλει και νιώθει την ανάγκη») δικαιούται και ιθαγένεια! Τώρα, το πόσο ικανοποιείται ο δικός μου ψυχισμός να μέ «γονιμοποιούν» (και αυτή η λέξις του Παυλόπουλου, από παλαιότερη δήλωσί του για το θέμα) Αφγανοί, αδιάφορον· αφού ικανοποιείται ο ψυχισμός του Αφγανού («νιώθει την ανάγκη» ο άνθρωπος), εμένα δεν μού πέφτει λόγος!
Το κριτήριο της ιθαγένειας
Tης Ελλης Τριανταφυλλου
Πέρασε στα ψιλά των ΜΜΕ -δείγμα κι αυτό της εποχής- αλλά έχει μεγάλο ενδιαφέρον η παρέμβαση που έκανε πρόσφατα ο υπουργός Εσωτερικών Πρ. Παυλόπουλος σε συζήτηση εν όψει αλλαγής του υφιστάμενου Κώδικα Ιθαγένειας. Ο κ. Παυλόπουλος είπε ότι τόσο το δίκαιο του αίματος όσο και το δίκαιο του εδάφους είναι έννοιες ξεπερασμένες και προέκρινε την έννοια του «animus», του ελέγχου δηλαδή του ψυχισμού, της συνείδησης του αλλοδαπού που επιθυμεί την ελληνική ιθαγένεια! Ανέφερε χαρακτηριστικά πως η απόδοση της ιθαγένειας δεν σχετίζεται «ούτε με τη γέννηση ούτε με το έδαφος ούτε ακόμη με το αίμα» και εκτίμησε ότι «πρέπει να ερευνάται αν η απόκτηση αυτής ανταποκρίνεται στον ψυχισμό του αιτούντος, πόσο δηλαδή θέλει και νιώθει την ανάγκη να αποτελέσει μέλος ενός έθνους».
Η αντίληψη αυτή δοκιμάστηκε και πέτυχε στην πράξη στη Γαλλία, μετά τη Γαλλική Επανάσταση, όταν εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η αρχή ότι «Γάλλος πολίτης είναι όποιος αισθάνεται Γάλλος». Από τότε μέχρι σήμερα, η Γαλλία δίνει τη γαλλική ιθαγένεια και μέσα από αυτή τη νομική πράξη προσπαθεί να προσφέρει ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα σε όλους τους Γάλλους πολίτες. Αντιμετωπίζει, βέβαια, ένα βαθύ πρόβλημα κοινωνικού ρατσισμού και διαφοροποίησης, που έχει τις ρίζες του στην αποικιοκρατική περίοδο και την ιδεολογία που τη συνόδευε. Με την έννοια αυτή, οι πολιτικές ενσωμάτωσής της έχουν αρκετά διακεκριμένα όρια και η κοινωνική κατηγοριοποίηση δεν γίνεται με γνώμονα την ιθαγένεια αλλά την εθνική καταγωγή.
Αντίθετα, η Γερμανία έχει επιλέξει να διατηρεί την ιδιότητα του ξένου και του μετανάστη ανεξάρτητα από τα χρόνια παραμονής στη χώρα, προωθώντας όμως ταυτόχρονα άλλες ουσιαστικές δομές που επιτρέπουν στους μετανάστες να συμμετέχουν στους γερμανικούς θεσμούς και μάλιστα κάποιες φορές έχοντας και ρόλους ευθύνης. Και οι δύο μεταναστευτικές πολιτικές έχουν έναν κοινό τόπο. Αυτόν που αφορά τα παιδιά δεύτερης γενιάς και την ενσωμάτωσή τους στις εθνικές κοινωνίες. Η Ελλάδα, πάλι, αποτελούσε μια αρκετά ομοιογενή κοινωνία μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 με σταθερά δημογραφικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Η εικόνα άρχισε να μεταλλάσσεται από το 1990 και μετά, όταν η ελληνική κοινωνία κλήθηκε να εντάξει στους κόλπους της μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα κυρίως από τις χώρες των Βαλκανίων, της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μέση Ανατολή, την Τουρκία κ.λπ. και τους παλιννοστούντες.
Μέχρι σήμερα, η ελληνική μεταναστευτική πολιτική -αποσπασματική και πρόχειρη- έδειχνε να προσομοιάζει περισσότερο με το γερμανικό μοντέλο, χωρίς να διαθέτει τις δομές κοινωνικής ενσωμάτωσης που προσφέρει η Γερμανία στους μετανάστες που συρρέουν στη χώρα. Είναι κοινό μυστικό για παράδειγμα ότι υπάρχουν ουκ ολίγα παιδιά μεταναστών, που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ενηλικιώθηκαν στην Ελλάδα και παραμένουν χωρίς ελληνική υπηκοότητα, με προσωρινά χαρτιά, δηλαδή κυριολεκτικά στον αέρα, χωρίς ουσιαστικά περιθώρια επιλογών για τη ζωή τους. «Κατά τον αναθεωρημένο Κώδικα Ιθαγένειας, την ελληνική ιθαγένεια αποκτά από τη γέννησή του και όποιος γεννιέται σε ελληνικό έδαφος, εφόσον δεν αποκτά με τη γέννησή του αλλοδαπή ιθαγένεια ή είναι άγνωστης ιθαγένειας.
Με τις διατάξεις του Π.Δ. 131/2006 που αναφέρονται στο δικαίωμα της οικογενειακής επανένωσης καλύπτεται η νόμιμη διαμονή των ανήλικων τέκνων υπηκόων τρίτων χωρών. Σε περίπτωση γέννησης τέκνου στην Ελλάδα, οι γονείς του μπορούν να καταθέσουν αίτηση στον Δήμο, προκειμένου να του χορηγηθεί άδεια διαμονής. Με τη συμπλήρωση του 18ου έτους χορηγείται αυτοτελής άδεια διαμονής μέχρι τη συμπλήρωση του 21ου έτους και στη συνέχεια η άδεια μπορεί να ανανεωθεί για σπουδές ή εργασία».
Τι συμβαίνει όμως με τα παιδιά, οι γονείς των οποίων έρχονται από μια άλλη χώρα και όπως είναι φυσικό διαθέτουν ήδη μία ιθαγένεια ή φτάνουν στην Ελλάδα από μια εμπόλεμη ζώνη, χωρίς να έχουν δυνατότητα να πάρουν χαρτιά από τη χώρα τους;
Τα ερωτήματα πολλά και τα διλήμματα κρίσιμα. Ο κ. Παυλόπουλος έβαλε μία νέα οπτική στο τραπέζι. Θα ήταν χρήσιμο να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος και ανταλλαγή απόψεων.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_54_01/04/2009_309551
Όσον όμως αφορά το Διαδίκτυο, με χαρά μου σας πληροφορώ ότι η κοινοτική νομοθεσία προβλέπει την εγγύηση του απορρήτου στις επικοινωνίες.
Πιο συγκεκριμένα, η οδηγία 2002/58/ΕΚ αναφέρει τα εξής: “ Η οδηγία υπενθυμίζει ως βασική αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται, μέσω της εθνικής νομοθεσίας, το απόρρητο των επικοινωνιών που πραγματοποιούνται μέσω δημόσιου δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Οφείλουν, ειδικότερα, να απαγορεύουν σε κάθε άλλο πρόσωπο εκτός των χρηστών την ακρόαση, την υποκλοπή, την αποθήκευση των επικοινωνιών χωρίς τη συγκατάθεση των ενδιαφερόμενων χρηστών. Ο συνδρομητής ή ο χρήστης που αποθηκεύει αυτές τις πληροφορίες θα πρέπει προηγουμένως να ενημερώνεται για τον σκοπό της επεξεργασίας των δικών του δεδομένων. Του δίνεται η δυνατότητα να ανακαλέσει τη συγκατάθεσή του για την επεξεργασία των δεδομένων κίνησης.” Στην κάτωθι ιστοθέση θα βρείτε ολόκληρο το κείμενο της οδηγίας αυτής, καθώς και λεπτομερέστερες πληροφορίες επί του θέματος:
http://europa.eu/legislation_summaries/information_society
Η παρούσα οδηγία ισχύει στα κράτη μέλη από τις 25 Μαΐου 2011. Εάν λοιπόν κάποιο κράτος μέλος ψηφίσει νομοθεσία που να αντιβαίνει στις αρχές της οδηγίας περί απορρήτου στο Διαδίκτυο, έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε καταγγελία ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράβαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στον κάτωθι ιστότοπο της Επιτροπής θα βρείτε όλες τις πληροφορίες σχετικά με την υποβολή καταγγελίας:
http://ec.europa.eu/eu_law/your_rights/your_rights_el.htm