Μυθεύματα και πολιτικές ...εντέχνως ερριμμένες
Δημοσιεύτηκε από τον Το Μανιτάρι του Βουνού [mtb] στις 21/12/11 (76 Αναγνώσεις)
Μυθεύματα και πολιτικές …εντέχνως ερριμμένες
Του Νικήτα Χιωτίνη*
1. Επικρατεί η άποψη πως το Ευρώ είναι «φούσκα», δηλαδή δεν αντιπροσωπεύει την αξία του. Η αλήθεια είναι πως επί του παρόντος τουλάχιστον, η Ευρώπη ως Ευρώπη δεν έχει οικονομικό πρόβλημα, οικονομικό πρόβλημα έχουν οι νότιες χώρες της.
Τα ελλείμματα του Νότου είναι τα πλεονάσματα του Βορρά, όπως έχει επανειλημμένως βεβαιωθεί, θα μπορούσαμε δηλαδή – με κάποια δόση απλοποίησης αλλά όχι απλοϊκότητας - να λέγαμε πως αν ο Βορράς (δηλαδή η Γερμανία) διέθετε τα πλεονάσματά του στο Νότο, τα
2. Τα κόμματα που διαχειρίζονται σήμερα τις τύχες της Ελλάδος, με την αρωγή των οικονομολόγων ή/και των οικονομολόγων «τους», αντιμετωπίζουν το θέμα στενώς οικονομικά, οικονομικίστικα όπως θα λέγαμε παλαιότερα. Σκέφτονται δηλαδή μόνο το πώς και υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, θα καταφέρουμε να πάρουμε δανεικά, που θα βρούμε λεφτά να ξεχρεώσουμε αυτά που τώρα θα πάρουμε και κάποια μικρής εμβέλειας «επαναδιαπραγματευτικά» ζητήματα. Το ζήτημα όμως είναι πρωτίστως πολιτικό, με τη σημερινή έστω έννοια της πολιτικής. Έχει να κάνει με μεσο-μακροοικονομικές εκτιμήσεις – μια που έτσι θεωρούμε σήμερα την πολιτική, μέχρι δηλαδή να καταλάβουμε το μεθοδολογικό μας αυτό λάθος – και με βάση αυτές να κινηθούμε, διαχειριζόμενοι τη τρέχουσα και την επερχόμενη πραγματικότητα.
3. Επισημαίνουμε τον επικρατούντα μύθο του πλούσιου και παραγωγικού Βορρά και του φτωχού και αντιπαραγωγικού Νότου: ο Βορράς υπήρξε πλουσιότερος και παραγωγικότερος από το Νότο, κατά τη διάρκεια ελάχιστου μόνο μέρους της διαδρομής του ανθρώπου στον πλανήτη αυτό, μόλις τα τελευταία χρόνια και δεν θα διαρκέσει για πολύ ακόμα, αυτό άλλωστε είναι επαρκώς αναλυμένο και επιβεβαιωμένο.
4. Ας δούμε όμως πως η Γερμανία έγινε πλουσιότερη και παραγωγικότερη τα τελευταία χρόνια: αφού αιματοκύλισε την Ευρώπη δύο φορές μέσα σε έναν αιώνα με στόχο να ηγεμονεύσει σε αυτήν[1], σήμερα κερδοσκοπεί εις βάρος της, με εργαλείο τον άθλιο και ανήθικο φονταμενταλισμό του νεοφιλελευθερισμού[2]. Η Γερμανία δανείζεται με 1%, ο Νότος με πάνω από 5%. Οι διαφορές είναι τεράστιες, ο λόγος δε αυτής της εύνοιας προς τη πλούσια Γερμανία είναι - ή ήταν κατά τα τουλάχιστον 30 τελευταία χρόνια - άνευ πρακτικής αξίας. Αν δεν υπήρχε αυτή η «εύνοια», σήμερα δεν θα υπήρχε πρόβλημα για κανένα, τουλάχιστον στο βαθμό που υπάρχει σήμερα.
5. Στην Ελλάδα πανηγυρίζουν οι πολιτικοί και τα Μέσα (που έχουν τα «μέσα») γιατί σωζόμαστε με τα δάνεια που μας δίνουν. Μα έχουμε τρελαθεί τελείως; Τα δάνεια αυτά είναι τοκογλυφικά, κερδοσκοπούν «σώζοντάς» μας, είναι κατάδηλον πως επιδεινώνεται η κατάσταση, αντί να επιλύεται, από αυτήν την κερδοσκοπία. Γιατί αυτό αποσιωπάται από τους «πολιτικούς» και τα «μέσα»; Οι νέες κυβερνήσεις Ιταλίας και Ελλάδος προς αυτήν την κατεύθυνση του φαύλου κύκλου εργάζονται, δεν κάνουν άλλο παρά να διευκολύνουν τους κερδοσκόπους δανειστές τους και όλα δείχνουν πως γι’ αυτό «εξελέγησαν». Ο στα όρια άλλωστε της αντισυνταγματικότητας αναδειχθείς σημερινός πρωθυπουργός μας, αυτό το επάγγελμα εξασκεί, χρόνια τώρα: είναι τραπεζίτης, λειτουργός δηλαδή της σημερινής υφής των χρηματοπιστωτικών αυτών ιδρυμάτων. Και μια που το αναφέραμε: γιατί οι «πολιτικοί» όταν δούν τα σκούρα επικαλούνται «τεχνοκράτες»; Οι «πολιτικοί» είναι μόνο για τα εύκολα; Ακόμα είναι περίεργο το γιατί χρησιμοποιούμε με τέτοια επιμονή και μάλιστα επιτιμητικώς, τον όρο τεχνοκράτης. Ετυμολογικώς, ο όρος τεχνοκράτης σημαίνει αυτόν που πάνω απ’ όλα βάζει την τεχνική – όπως ο φαλλοκράτης βάζει πάνω απ’ όλα το φαλλό. Αυτό θέλουμε από τους επιστήμονες «τεχνικούς» και από την πολιτική; Ελπίζω οι επιστήμονες να μη θεωρούν έτσι την επιστήμη τους.
6. Έχουν εκπονηθεί πάμπολλες μελέτες που αποδεικνύουν πως η παντοδυναμία της Γερμανίας έχει ημερομηνία λήξεως. Είναι δηλαδή σαφές πως αυτή τη στιγμή η Γερμανία παίζει με το χρόνο και συνακολούθως με τη φωτιά. Η Γαλλία όμως δείχνει και αυτή να παίζει με το δικό της χρόνο. Εμείς τι κάνουμε γι’ αυτό; Γνωρίζουν οι πολιτικοί μας πως αν ο Νότος φύγει από το Ευρώ, η Γερμανία θα οδηγηθεί πίσω στην ανεργία του 1938 και ότι το ξέρει αυτό; Γιατί δεν επιχειρηματολογούμε στο ότι πτωχεύσαμε γιατί εξοπλιζόμαστε με δικά μας λεφτά, για να υπερασπίσουμε εαυτούς και ευρωπαίους; Γιατί δεν απαιτούμε τις πολεμικές αποζημιώσεις που όλοι έλαβαν εκτός από εμάς; Γιατί δεν αρνούμαστε να είμαστε θύματα κερδοσκοπίας; Γιατί δεν διαπραγματευόμαστε γεωπολιτικώς (όπως έκαναν οι όντως πολιτικοί μας παλαιότερα); Γιατί έχουμε παραιτηθεί κάθε πολιτικής σκέψης και πράξης;
Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και όλοι στα όριά μας. Επικαλούμενος όμως την Ιστορία, που εξελίσσεται από το συλλογικό ασυνείδητο των λαών, που πάντα δείχτηκε αποτελεσματικότερο από τις πρόσκαιρες εξουσίες και χιμαιρικές αλαζονείες άλλοτε σιωπηρώς και ανεπαισθήτως, άλλοτε βιαίως και ριζοσπαστικώς, δηλώνω αισιόδοξος!
Παραπομπές
[1] και που οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, γενναιόδωρα φερόμενοι απέναντί της, την διέσωσαν όταν αυτή διαλύθηκε μετά τις δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες καθυπόταξής τους.
[2] κακώς και εκ του πονηρού χρησιμοποιείται σήμερα ο όρος νέο-φιλελευθερισμός. Είναι εντελώς διαφορετικός ο φιλελευθερισμός, που οδήγησε στη σημερινή βιομηχανική παραγωγή, με τον νεοφιλελευθερισμό που επιδιώκει σε κερδοσκοπία, με φαντασιακό, παρασιτικό και αντιπαραγωγικό τρόπο.
* Ο Δρ Νικήτας Χιωτίνης είναι Αρχιτέκτων - Καθηγητής ΤΕΙ Αθήνας
Αναρτήσεις
