Να τι μας περιμένει ...

STRANGE DAYS STRANGE SKIES

MAYBE ITS TIME TO START THINKING WHAT TO DO ? ? ? ? ? After that go to link: http://www.rense.com/politics6/chemdatapage.html but especially on that: http://imageevent.com/firesat/strangedaysstrangeskies and there is a photo with banner :need2know.eu click on the image and use the arrows above to navigate.... this is the world we living oooo Phil Collins. xaxa

Έκθεση για τον Μέγα Αλέξανδρο

Φέρελπις ...

Δευτέρα, 28 Σεπτέμβριος 2009

Τα "κανάλια" οδηγούν τους ψηφοφόρους στον...Καραμανλή!

Ο Καραμανλής με έχει απογοητεύσει.

Κι ο Παπανδρέου δεν με έχει κερδίσει…

Τα μικρότερα κόμματα ούτε που τα σκέπτομαι.

Όχι γιατί έχω κάτι εναντίον των μικρών κομμάτων.

Αλλά γιατί δεν πιστεύω στην ψήφο διαμαρτυρίας.

Η ψήφος δεν είναι για να διαμαρτύρομαι.

Είναι για να αποφασίζω το μέλλον του τόπου μου.

Δεν είναι για να "τιμωρώ" εκείνον, ή τον άλλο ηγέτη.

Δεν είναι "δικαστήριο" οι εκλογές…

Ίσως έχω κάθε λόγο να είμαι οργισμένος με τον ένα ή τον άλλο από τους ηγέτες των μεγάλων κομμάτων.

Για να είμαι ειλικρινής, και με τους δύο…

Αλλά αν "τιμωρήσω" αυτόν που με έχει ενοχλήσει περισσότερο – ας πούμε γιατί "πρόδωσε" τις προσδοκίες μου – και βοηθήσω έτσι να βγει ο άλλος, που δεν με έπεισε ποτέ, τότε δεν "τιμωρώ" εκείνον που θα ηττηθεί.

Μάλλον τιμωρώ τον εαυτό μου.

• Δεν μου αρέσει η προσπάθεια που γίνεται από τα ΜΜΕ, να πειστούν οι αφελέστεροι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου "κέρδισε" τα "ντιμπέϊτ"…

Για περισσότερα http://gianniotis.blogspot.com/2009/09/blog-post_8050.html

Πολύ μου αρέσουν αυτά τα ... λάθη

Παρασκευή, 2 Οκτώβριος 2009

ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΣΤΗ GOOGLE ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ

Ο Διευθυντής Εθνικής Εκπαίδευσης της Κωνσταντινούπολης Μουαμέρ Γιλντίζ, αποποιούμενος την ευθύνη για τον χάρτη της Τουρκίας που εκτείνεται από την Θεσσαλονίκη μέχρι το Κιρκούκ του Ιρακινού Κουρδιστάν και ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στο εκπαιδευτικό CD που διανεμήθηκε στους μαθητές των σχολείων, είπε: "Οι υπεύθυνοι της επιτροπής χρησιμοποίησαν τον πρώτο χάρτη που βρήκαν μέσα από αναζήτηση στη Google. Αυτός ο χάρτης είναι βέβαιο ότι δεν αντλήθηκε από το αρχείο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας ή την Διεύθυνση Εθνικής Παιδείας. Η εν λόγω ιστοσελίδα είναι μία τοποθεσία την οποία χρησιμοποιούν οι μαθητές στις εργασίες τους. Πρόκειται για ένα ατύχημα, είναι κάτι αρνητικό. Από το πάθημα βγάλαμε το μάθημα ότι οφείλετε να είστε πολύ προσεκτικοί όταν χρησιμοποιείτε ένα στοιχείο".

Το αξιοσημείωτο είναι ότι η εφημ. Μιλλιέτ που δημοσίευσε πρώτη την είδηση, αναφέρει ότι "ο χάρτης επεκτείνει τα σύνορα της Τουρκίας, Ανατολικά και Νοτιοανατολικά αλλά καταργεί τα σύνορα και στην Κύπρο, εμφανίζοντας τις περιοχές αυτές με τα χρώματα της Τουρκίας...."

Προφανώς διέφυγε του συντάκτη, ότι ο χάρτης εμφανίζει την ελληνική Δυτική Θράκη, ως τουρκική επικράτεια. Στο δημοσίευμα δεν υπάρχει καμία αναφορά στην επέκταση του χάρτη προς δυσμάς, παρ' ό,τι δίπλα ακριβώς δημοσιεύεται ο επίμαχος χάρτης. Να υποθέσουμε ότι ο συντάκτης της είδησης ήταν αγεωγράφητος;

Για περισσότερα http://anatoliblog.blogspot.com/2009/10/google.html

Παπανικολής : Ερωτήσεις αφελούς...

ΤΕΤΆΡΤΗ, 30 ΣΕΠΤΈΜΒΡΙΟΣ 2009

-Φερρρμπότεν!!

-Γκαρσόνι :τι παράγγειλες?

-Θαμώνας : ένα υποβρύχιο..

Η υπόθεση του περιβόητου πλέον υ/β Παπανικολής είναι λίγο πολύ γνωστή στο πανελλήνιο.Νομίζουμε δεν χωράει αμφιβολία ότι μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για την αρνητική εξέλιξη στο θέμα των υ/β την φέρει ο ευθυνόφοβος πρώην ΥΠΕΘΑ Β.Μειμαράκης και ο υπ'αυτόν ΓΔΑΕΕαρχης Βασιλάκος.Καθότι όταν τα προβλήματα που όντως παρουσιάστηκαν επιδιορθώθηκαν και το υ/β πιστοποιήθηκε απο τον Γερμανικό νηογνώμωνα θα έπρεπε να επιτευχθεί ο πολυπόθητος συμβιβασμός μεταξύ ΤΚMS και ΥΠΕΘΑ. Αλλά αυτός ο χειρισμός προϋποθέτει ότι σε κάποιο σημείο ο κ. υπουργός θα αναλάμβανε την ευθύνη του συμβιβασμού,βάζοντας την υπογραφή του. Και προφανώς ο αξιότιμος κ.Μεϊμάρακης και ο Βασιλάκος ΔΕΝθέλανε αυτή την ευθύνη ακόμα και με κόστος να αφήσουν το ΠΝ χωρίς 5 υ/β ΑΙΡ εν μέσω ιδιαιτέρως κρίσιμης περιόδου... Κι έτσι, ενώ το υποβρύχιο πιστοποιήθηκε με βούλα του γερμανικού νηογνώμονα, ενώ το παραδέχτηκε και ο Α/ΓΕΝ ότι το ΠΝ το θεωρεί εντάξει, συνεχίσαμε - εντελώς αναιτιολόγητα πια - να μην πληρώνουμε. Αυτά για να απαριθμήσουμε τα δικά μας λάθη,αλλά και για να οριοθετήσουμε και την έκταση της ευθύνης που φέρει η ελληνική πλευρά.

http://www.enkripto.com/2009/09/blog-post_379.html

Επαληθεύται τώρα το ...«George owes us» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ

Σάββατο, 12 Σεπτέμβριος 2009

Επαληθεύται τώρα το ...«George owes us» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ !

Στο πρώτο μου άρθρο σε αυτό το blog ( 6 Ιανουαρίου 2008) , τρεις μόλις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές του 2007, όταν ΟΛΟΙ περί άλλων ετύρβαζαν, έδινα συγκεκριμένο στίγμα των μελλοντικών εξελίξεων στην χώρα μας.

Έγραφα ότι : Για όποιον βλέπει τις κινήσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα και γνωρίζει νααποκωδικοποιεί, γίνεται αντιληπτό ότι τελικός και αποκλειστικός στόχος των ... πέραν του Ατλαντικού, θα είναι η ανατροπή των σημερινών δεδομένων και ο Πρωθυπουργός. Κ`αυτό γιατί έχει πάρει ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ το συγκεκριμένο θέμα των ενεργειακών αγωγών.

Θυμηθείτε με ,έγραφα τότε! Στο επόμενο διάστημα ο στόχος τους θα είναι αυτός και όχι η οποιαδήποτε πολιτική της ΝΔ.
Οι... γνωστές ξένες μυστικές υπηρεσίες θα ανοίγουν τα συρτάρια τους και θα προωθούν «σκάνδαλα» και«σκανδαλάκια» , ροζ ιστορίες και τα συναφή , με παραλήπτες ...Έλληνες.


Για περισσότερα κλικ στο :

Επαληθεύται τώρα το ...«George owes us» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ !

Ρωσική παρέμβαση για Μπουργκάς

11/9/2009
15:45

Εάν κάθε φορά μια νέα κυβέρνηση ακυρώνει νόμιμες αποφάσεις που ελήφθησαν από μια προηγούμενη κυβέρνηση, πώς μπορούμε να συνεργαστούμε, δήλωσε σήμερα ο Ρώσος υπουργός ενέργειας Σεργκέι Σμάτκο, αναφερόμενος σε σχετικές δηλώσεις Βούλγαρων κυβερνητικών αξιωματούχων. Υπενθυμίζεται ότι η νέα βουλγαρική κυβέρνηση του φιλοδυτικού κόμματος GERB έχει "παγώσει" τα τρία μεγάλα κοινά ενεργειακά project με τη Ρωσία, επικαλούμενη ακριβώς λόγους μη επαρκούς ενημέρωσης για το περιεχόμενο των συμφωνιών που είχε υπογράψει η προηγούμενη σοσιαλιστική κυβέρνηση.  Σύμφωνα με τις δηλώσεις που μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, ο κ. Σμάτκο τόνισε ότι δεν υπάρχει καμία μυστική συμφωνία για τα κοινά ενεργειακά project μεταξύ Ρωσίας και Βουλγαρίας.

Ο Ρώσος υπουργός επανέλαβε ότι είναι απολύτως αναληθές ότι υπήρχε μυστικότητα γύρω από τα κοινά ενεργειακά project με τη Βουλγαρία και ειδικότερα για το νέο πυρηνικό εργοστάσιο στο Μπέλενε, τον αγωγό South Stream και τον πετρελαιαγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.

Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο

  
Το πρακτορείο RIA Novosti μεταδίδει επίσης ότι ο Ρώσος υπουργός μαζί με τον πρόεδρο της Rosatom Σεργκέι Κιριένκο θα επισκεφθούν τη Βουλγαρία το Σεπτέμβριο προκειμένου να συζητήσουν τα τρία project που πάγωσαν από τη νέα βουλγαρική κυβέρνηση.

Σημειώνεται ότι στην πρόσφατη συνάντηση μεταξύ του Βλ. Πούτιν και του Μπ. Μπορισόφ, ο ρώσος πρωθυπουργός είχε καλέσει τη βουλγαρική κυβέρνηση να αποφασίσει σύντομα για το μέλλον των συνεργασιών της με τη Ρωσία στον τομέα της ενέργειας.

Χ. Φλουδόπουλος

http://www.capital.gr

Πίσω 

Καλά τον Αμερικανικό δάκτυλο δεν τον βλέπει κανείς;

Εκείνο πού χρειάζεται είναι μαχαίρι στα βρώμικα δάκτυλα... πριν η γάγκραινα της Ιμπεριαλιστικής σαπίλας των Αμερικανών επεκταθεί και σε αυτό το σώμα...

... και ασφαλώς δεν είμαι κομουνιστής τσι πλάκας και του καλαμπουριού όπως η πλειοψηφία των ΚΚΕδων...

Το παράδειγμα της Βουλγαρίας να μας γίνει μάθημα αλλά χωρίς τα κομμένα δάκτυλα θα το ξεχάσουμε πολύ γρήγορα...

Ακολουθει και ο δικος μας αμερικαμαξ κατα ποδας τον βουλγαρομαξ, τι νομιζατε αγαπητα ρωσακια οτι θα σας αφησουν τα αμερικανακια να κανετε παιχνιδι στο δικο τους τσιφλικι,και που εισαι ακομα???????? οι καταληλοι στο καταληλο ποστο βλεπε σκοπια -κοσοβο-βουλγαρια-τουρκια και σε λιγο φευγη και το τελευταιο αγκαθι[καραμανλης]ερχεται ο μεγας γαπ και ετσι εχουν τα αμερικανακια κανει πενταρε απο ΑΜΕΡΙΚΑΜΑΞ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ, ο θεος να βαλει το χερι του!!!!!!!!!!!!!!

Περιμενω στην ΔΕΘ να τον τρελανουν με τις ερωτησεις σε ολα και προπαντων στα εθνικα!!!!!!!ημουν αναποφασιστος! το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν θα ψηφισω τον παπανδρεου(αμερικανο)

Μια καθόλου «αθώα» συνάντηση

Posted: 10 Sep 2009 10:38 PM PDT

Συνάντηση με την αντιπροσωπεία των «Elders» είχαν χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου και η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη. Η «άγνωστη», για τους πολλούς, αυτή οργάνωση που αυτοαπακαλλείται «πρωτοβουλία προσωπικοτήτων για την εμπέδωση της ειρήνης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων», έχει πολύ γνωστά μέλη με πλούσια και συγκεκριμένη δράση.

Μια καθόλου «αθώα» συνάντηση

Συνάντηση με την αντιπροσωπεία των «Elders» είχαν χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου και η υπουργός Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη. Η «άγνωστη», για τους πολλούς, αυτή οργάνωση που αυτοαπακαλλείται «πρωτοβουλία προσωπικοτήτων για την εμπέδωση της ειρήνης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων», έχει πολύ γνωστά μέλη με πλούσια και συγκεκριμένη δράση. Μέλη που ισχυρίζονται ότι «προσφέρουν την συλλογική τους επιρροή και πείρα για να στηρίξουν πρωτοβουλίες ειρήνευσης και δραστηριοποιούνται σε διάφορα παγκόσμια θέματα, όπως το Μεσανατολικό και το Κυπριακό»... Πίσω από τους «αθώους» τίτλους που χρησιμοποιούν, βρίσκονται πολιτικά πρόσωπα που στήριξαν, δρομολόγησαν και προώθησαν ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Σήμερα οι «Elders», βρέθηκαν στην Ελλάδα και πραγματοποίησαν τις συγκεκριμένες συναντήσεις «στο πλαίσιο των επαφών για την επίλυση του Κυπριακού»... Μάλιστα, η αντιπροσωπεία των «Elders» ήρθε από την Αγκυρα και θα μεταβεί μετά την Αθήνα, στην Κύπρο!

Ας δούμε όμως μερικά από τα μέλη της για να καταλάβουμε πώς ακριβώς έχουν δραστηριοποιηθεί στην περιοχή, για να ...«στηρίξουν πρωτοβουλίες για την ειρήνευση». Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζ. Κάρτερ που υπήρξε βασικός «εμπνευστής» των σχεδίων για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, με πρωταγωνιστικό ρόλο την περίοδο της ιμπεριαλιστικής επιδρομής των ΗΠΑ στη γειτονική χώρα επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον.

Μάλιστα, ο Τζ. Κάρτερ θεωρείται και ο «αρχιτέκτονας» της συμφωνίας του «Ντέιτον» που οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Στην «πρωτοβουλία» συμμετέχει και ο πρώην γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν γνωστός για την προώθηση του «ομώνυμου» σχεδίου για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Βασικός χρηματοδότησης της οργάνωσης είναι ο Ρ. Μπράνσον μεγάλος Βρετανός ιδιοκτήτης της αεροπορικής και δισκογραφικής εταιρείας «virgin».

Με τέτοιες «προσωπικότητες» στις τάξεις τους, μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς το σκοπό της επίσκεψής τους και στις συναντήσεις τους με τον Γ. Παπανδρέου και την Ντ. Μπακογιάννη, σε προεκλογική μάλιστα περίοδο στην Ελλάδα και ενώ «αναθερμαίνονται» τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για τη διχοτόμηση της Κύπρου. Τις προθέσεις των εταίρων του δικομματισμού σφυγμομετρούν, ειδικά για την επομένη των εκλογών. Και είναι βέβαιο ότι βρίσκουν απόλυτα εναρμονισμένες τις θέσεις και των δύο.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκλογές για Λωτοφάγους

Αρης Τερζόπουλος

Τα πράγματα δεν αλλάζουν όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις. Τα πράγματα αλλάζουν όταν αλλάζουν οι λαοί.

Image: Rene Magritte – “The Magician”

Το βράδυ εκείνο που ο Καραμανλής επρόκειτο να ανακοινώσει την απόφασή του ναπροχωρήσει σε εκλογές, η τηλεόραση έδειχνε ένα ματς του τένις από το American Open και κάποιος που είχε μάθει από αλλού τα νέα για την επικείμενη ανακοίνωση του Πρωθυπουργού, έσπευσε να αλλάξει το κανάλι που έπαιζε. Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους εξακολούθησαν να κάνουν αυτό που έκαναν. Άλλοι τη μεγαλόφωνη συζήτηση που έκαναν από πριν, άλλοι την παρτίδα τάβλι που έπαιζαν και μερικοί φώναξαν «σουτ να ακούσουμε τι θα πει». Όταν το διάγγελμα του Πρωθυπουργού τέλειωσε, όλοι επίσης συνέχισαν τις ασχολίες τους. Κανένας δεν φάνηκε να θορυβήθηκε ή να εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα. Κάποτε η αναγγελία των εκλογών προξενούσε κάποια εντύπωση. Τώρα οι μόνοι που εντυπωσιάζονται είναι οι άνθρωποι των Μέσων Ενημέρωσης. «Πως σου φάνηκε η ομιλία του Πρωθυπουργού;» με ρώτησε ένας φίλος που παρακολουθούσε και ίσως ο μοναδικός, από τα καμιά εικοσαριά άτομα που βρίσκονταν στο χώρο, που εξακολουθεί να παίρνει του πολιτικούς στα σοβαρά. «Αναμενόμενη» του απάντησα. Τώρα που το σκέφτηκα καλύτερα θα έπρεπε να προσθέσω δυο ακόμα λέξεις: «Αναμενόμενη και πληκτική». Μετά από πεντέμισι χρόνια στην Πρωθυπουργία ο Καραμανλής εξακολουθεί να λέει τα ίδια και τα ίδια, τα οποία επίσης έχουν και ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα. Είναι προφανές ότι θεωρεί την άσκηση των καθηκόντων του ένα ακόμη είδος βίντεο γκέημ.

Το ίδιο βράδυ, λίγο αργότερα, είδα στην τηλεόραση και την απάντηση του Παπανδρέου στην Πρωθυπουργική αναγγελία της προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Τραγωδία σκέτη. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πιθανόν να γίνει και Πρωθυπουργός, αλλά οι ομιλίες του αποτελούν μια ακαταμάχητη πηγή γέλιου. Κάτι σαν παρωδία του εαυτού του. Και αυτός εκτός πραγματικότητας επίσης. Και από τις δυο ομιλίες ένα είναι σαφές. Ότι και οι δυο έχουν την επίγνωση ότι ζουν στη χώρα των Λωτοφάγων, οι κάτοικοι της οποίας μόλις έτρωγαν τον καρπό του λωτού, αμέσως ξεχνούσαν τα πάντα. Αργότερα το βράδυ όπως και τις επόμενες μέρες, άρχισε η παρέλαση των στελεχών των δυο κομμάτων, αλλά και των υπολοίπων στα κανάλια, όπου ο καθένας βέβαια έλεγε το μακρύ του και το κοντό του.Φρίκη και πάλι Φρίκη. Ακόμη με κάνει να απορώ το μέγεθος της κυνικής κοροϊδίας.

http://www.klik.gr/magazine/16/εκλογές-για-λωτοφάγους

ΕΛΛΑΔΑ: Η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης!

Τετάρτη, 23 Σεπτέμβριος 2009 21:00

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

 ( 4 Αξιολογήσεις )

Σχόλια

Εμφανίσεις: 333

Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150! Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.

Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού. Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο!!!.Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας "Επενδυτής" στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών). Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.
Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο !. O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα "Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα", η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας 30 ετών. Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του. Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και συγκεκριμένα:

Για περισσότερα http://www.schizas.com/site3/component/option,com_content/Itemid,200/catid,22/id,1615/view,article/

«Μηδέν στο πηλήκιο»!

Tου Χρηστου Γιανναρα

Ναι, το είπε ο ανελλήνιστος: «Και τι κατάφεραν οι αντίπαλοί μας; Μηδέν στο πηλήκιο»!

Υπήρξε υπουργός Παιδείας, υπουργός Εξωτερικών, ετοιμάζεται να είναι αυριανός πρωθυπουργός των Ελλήνων. Και δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» (αποτέλεσμα της διαίρεσης δύο αριθμών) από το «πηλήκιο» (στρατιωτικό κάλυμμα της κεφαλής).

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε γεωγραφία ούτε Ιστορία αλλοτριωμένη σε ιδεολόγημα. Είναι στάση ζωής και νόημα ζωής σαρκωμένα και τα δύο στη γλώσσα. Οσο υπήρχαν Ελληνες, πρώτη ανάγκη είχαν: «Ελευθερία και γλώσσα» (Σολωμός). Ελευθερία είναι η κατακτημένη ετερότητα, η ανάγκη να είσαι ο εαυτός σου, να αυτοκαθορίζεσαι, όχι να σε διαφεντεύουν άλλοι. Και η γλώσσα σαρκώνει την ετερότητα, καθιστά τον αυτοκαθορισμό κοινή, κοινωνούμενη πράξη.

Ο ανελλήνιστος πολιτικός αρχηγός δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο». Πώς να εμπιστευθούμε ότι καταλαβαίνει πού βρίσκονται τα γλωσσικά σύνορα της ελληνικής ετερότητας: ποια η διαφορά (βιωματικού φορτίου αιώνων) ανάμεσα στην «κοινωνία» και στη «societas», στη «δημοκρατία» και στη «respublica», στον «λόγο» και στη «ratio», στην «αλήθεια» και στη «veritas», στο «πρόσωπο» και στην «persona», στον «νόμο» και στη «lex». Και αν στις διαφορές αυτές δεν έχει ριζωμένα παιδικά βιώματα πατρίδας, τι θα υπερασπίσει σαν πρωθυπουργός; Το ακαθάριστο εθνικό προϊόν και την κατά κεφαλήν καταναλωτική ευχέρεια; Αλλά τότε ας δικτυωθεί καλύτερα η οικογένειά του να τον κάνει πρωθυπουργό σε κράτος με γλώσσα (και συνείδηση) δίχως ετερότητα - σε κανένα Βέλγιο ή Λουξεμβούργο.

Οι επερχόμενες εκλογές, στις 4 Οκτωβρίου 2009, θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του Νοεμβρίου 1920, τότε που οι Ελληνες, ασυλλόγιστα και φανατισμένα, όδευαν προς τη συμφορά. Σαν οσμή και τώρα στην ατμόσφαιρα η ανατριχίλα από το κακό που συνοδεύει πάντα την αλογία και την τυφλότητα. Και μάλιστα χωρίς να υπάρχει σήμερα αμφιλεγόμενος ηγέτης, δίλημμα για τον λαό. Μια παράδοση στόχων αλήθειας και ποιότητας ζωής τρεισήμισι χιλιάδων χρόνων παραδίνεται (από αμηχανία, αγανάκτηση ή απερισκεψία) στα χέρια ενός ανθρώπου που δεν ξέρει να ξεχωρίσει το «πηλίκον» από το «πηλήκιο».

Δεν φταίει που είναι ανελλήνιστος ο μεθοδικά κατασκευασμένος «ηγέτης». Δεν είχε παιδικά βιώματα πατρίδας στην Ελλάδα ούτε γλώσσα μητρική τα ελληνικά. Το κρίμα και η ιστορική ευθύνη είναι των παραιτημένων από τη σκέψη και την κρίση τους ψηφοφόρων. Ο ίδιος απέδειξε απροσχημάτιστα πόσο έτοιμος είναι να απεμπολήσει κοιτίδες της ελληνικής πρότασης πολιτισμού, όταν προπαγάνδιζε, δίχως αιδώ ή λύπη, την εξωφρενική πλεκτάνη του Σχεδίου Ανάν για την Κύπρο. ΄Η, πριν από λίγες μέρες, με τις δηλώσεις του εκπροσώπου του για το Σκοπιανό.

Στην προεκλογική του εκστρατεία μιλάει μόνο για λεφτά, πώς θα μπουκώσει τον Ελλαδίτη της παρακμής με ψευδαισθητική ευζωία. Ούτε λέξη για τις τουρκικές έμπρακτες (καθημερινής βίας) απαιτήσεις κυριαρχίας στο Αιγαίο, για τα πολιτικά καμώματα του «κομμουνιστή» (αλλά νατοϊκής ποδηγέτησης) προέδρου της Κύπρου να νεκραναστήσει, μαζί με τον Ταλάτ, την εκτρωματική πανουργία του Ανάν. Ούτε σχολίασε ποτέ (όπως και κανένας Ελλαδίτης πολιτικός) τον προγραμματικό αφελληνισμό της παιδείας και των θεσμών στην Κύπρο από το καθεστώς Χριστόφια.

Το ορθολογικό συμπέρασμα είναι αδυσώπητο: Η ελληνικότητα της Κύπρου, η ελληνικότητα του ονόματος Μακεδονία αφήνουν παγερά αδιάφορο τον αυριανό πρωθυπουργό της Ελλάδας. Τι φυσικότερο να τον αφήνει αδιάφορο και η ελληνικότητα του Αιγαίου, της Θράκης, του Καστελλόριζου, της Λήμνου, της Μυτιλήνης. Με ανελλήνιστη ηγεσία, βουβή και άλαλη για τα εθνικά θέματα, ο ορθολογισμός μεταγγίζει τον φόβο της σαφέστατα επαπειλούμενης συμφοράς. Γι' αυτό και οι επερχόμενες εκλογές θυμίζουν κάτι από τις αποφράδες εκείνες του 1920, έχουν μια πρόγευση φόβου προσφυγιάς, ξεριζωμού, ίσως αίματος. Τα σημάδια της πολιτικής «σταδιοδρομίας», ώς τώρα, του γλωσσικά ανελλήνιστου μάλλον βεβαιώνουν ότι, αν γίνει πρωθυπουργός, η «λύση» του Κυπριακού, του Σκοπιανού, της μοιρασιάς του Αιγαίου θα επιβληθεί μέσα σε εβδομάδες ή ελάχιστους μήνες. Ομως Θρακιώτες, Καστελλοριζιοί, Μυτιληνιοί, μέσα στο περίπου 40% των Ελλαδιτών ψηφοφόρων, χοροπηδάνε, με πράσινες σημαιούλες, κάτω από το μπαλκόνι του ξενότροπου κομματάρχη διαδηλώνοντας την ίδια εκείνη επιλογή του 1920: «Μικράν Ελλάδα», συρρικνωμένη, και ούτε λόγος για «έντιμον» - σήμερα τη θέλουμε «πάροχον καταναλωτικής ευχέρειας».

Εναλλακτική λύση; Μα είναι φανερό πως δεν υπάρχει, ο ανελλήνιστος δεν έχει αντίπαλο. Η «Νέα Δημοκρατία» έχει τελειώσει πολιτικά, ήταν είκοσι χρόνια ανύπαρκτη ως αντιπολίτευση και πέντε χρόνια ανύπαρκτη ως κυβέρνηση. Σίγουρα δεν μπερδεύει το «πηλίκον» με το «πηλήκιο», αλλά έχει πια αποδείξει, επί είκοσι έξι χρόνια, ότι είναι το ίδιο ή και πιο θεαματικά ανελλήνιστη: στα μπλα-μπλα που με στόμφο εκφέρει και στα αυτοκτονικής ατολμίας διαχειριστικά της ενεργήματα. Δεν πιστεύει αυτό το κόμμα σε τίποτα, το μόνο που ήθελε, και προσπάθησε υστερικά, ήταν να γίνει ΠΑΣΟΚ. Και δεν τα κατάφερε. Αποδείχτηκε, εκτός από εξωφρενικά ανίκανη, και ανήκεστα φαύλη.

Μένει ακόμα μία εβδομάδα ώς τις εκλογές. Η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη, όσοι οσφραίνονται τα επερχόμενα νιώθουν ανήμποροι να αναχαιτίσουν την αλογία. Για την εξαφάνιση των «εθνικών» θεμάτων και της άμυνας από την προεκλογική ατζέντα θα μπορούσε να έχει υπάρξει κάποια παρήγορη παρέμβαση (συμβολική αντίσταση συλλογικής αξιοπρέπειας) της Ακαδημίας Αθηνών, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Εχει μάλλον χαθεί η επίγνωση ότι μπροστάρηδες στην κοινωνία δεν μπορεί να είναι μόνο οι ανυπόληπτοι επαγγελματίες της εξουσιαστικής μονομανίας και ιδιοτέλειας.

Τουλάχιστον, στην εβδομάδα που απομένει, ας μπορούσε να εμφανιστεί ένας τίμιος και ανυστερόβουλος «εκλογολόγος» από αυτούς που σπουδάζουν την σε βάρος μας πανουργία των εκλογικών νόμων, να μας συμβουλέψει: Ποια είναι η αποτελεσματικότερη οδός για να αποτραπεί η αυτοδυναμία του ανελλήνιστου: Η αποχή; Η υπερψήφιση εξωκοινοβουλευτικών κομματιδίων «της πλάκας»; Το λευκό; Το άκυρο;

Στη δεκαετία του 1950 ή '60, αν ένας πολιτικός μιλούσε για «μηδέν στο πηλήκιο» θα είχε τελειώσει αυθημερόν την καριέρα του μέσα στον γενικό καγχασμό. Η γλωσσική ευαισθησία ήταν τέτοια, που επέτρεπε στο χιούμορ του Μποστ να λειτουργεί καθολικά στην ελληνική κοινωνία και να σπάζει κόκαλα. Σήμερα, μια σατυρική ιδιοφυΐα με τη γλώσσα του Μποστ δεν θα προκαλούσε ούτε μειδίαμα. Μέσα σε πενήντα χρόνια οι Ελληνες ξεριζώθηκαν μεθοδικά από τη συνέχεια της γλώσσας τους, από την κοινή σάρκα και κοινωνούμενη πράξη του αυτοκαθορισμού τους, της ετερότητάς τους.

Αυτή η απώλεια φαίνεται πως πρέπει να μετρηθεί και με εδαφική συρρίκνωση. Το ιστορικό τέλος ιστορικών λαών πάντοτε εντοπίζεται και χαρτογραφημένο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_27/09/2009_331008

"Macedonian"-Turkish joint event GEORGIADIS SOT X

http://www.maknews.com/announcements/Macedonian_Turkish_Event.jpg

Ανέφικτη στην Ελλάδα η δημοκρατία

Tου Χρηστου Γιανναρα

Aν, νηφάλια και απροκατάληπτα, βάλουμε στην άκρη τις ρητορικές «ομολογίες πίστεως» στη δημοκρατία όλων των πολιτικών μας κομμάτων, με ποια κριτήρια θα ξεχωρίζαμε ποια εμπράκτως πιστεύουν στη δημοκρατία και ποια όχι;

Η εξαγγελία και μόνο μιας τέτοιας διαστολής προκαλεί την οργισμένη αντίδραση των κομματανθρώπων: «Ποιος αυτόκλητος κήνσορας έχει το θράσος να κρίνει τη δημοκρατική μας συνέπεια και ευαισθησία;». Δεν διανοούνται ότι αυτό ακριβώς είναι το «κράτος» του «δήμου», ο ρόλος και το χρέος των πολιτών: να κρίνουν την πιστότητα των θεσμών της δημοκρατίας στις αρχές και στους στόχους της δημοκρατίας.

Σήμερα τα κόμματα έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι, όχι ο «δήμος». Τα κόμματα θεσμοποιούν έμπρακτα το πολίτευμα, μπορούν να ονομάζουν «δημοκρατία» την κατάφωρη άρνηση της δημοκρατίας, να φιμώνουν ή να αγνοούν προκλητικά τους πολίτες που απαιτούν συνέπεια στις αρχές της δημοκρατίας.

Τουλάχιστον να διασώσουμε τα κριτήρια. Η ελληνική πρώτη στοχοθεσία και διαχρονική παράδοση της δημοκρατίας είναι μια υπόθεση χαμένη και στην πράξη και στην παιδεία μας. Η αναφορά στον αρχαίο «δήμο» στρεβλωμένο ιδεολόγημα και η αυτοδιαχειριζόμενη «κοινότητα», στην ελληνορωμαϊκή και οθωμανική αυτοκρατορία (με τις συνελεύσεις των πολιτών και τον μεταφυσικό άξονα κοινωνικής συνοχής) αντικείμενο σκόπιμης χλεύης. Να διασώσουμε τουλάχιστον τα κριτήρια έστω της μεταπρατικής μας επιλογής: του νεωτερικού υποκατάστατου της δημοκρατίας, του «αντιπροσωπευτικού» ή «κοινοβουλευτικού» πολιτεύματος.

Ακόμη και το δάνειο υποκατάστατο το έχουμε αλλοτριώσει εξωφρενικά: Τιτλοφορούμε «κοινοβουλευτική δημοκρατία» την Απόλυτη Πρωθυπουργική Μοναρχία, που είναι, εν πολλοίς και Κληρονομική Ηγεμονία. Δηλαδή όχι πολίτευμα, αλλά καθεστώς φεουδαλικής απολυταρχίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορισμένος από τον πρωθυπουργό ή προϊόν των πρωθυπουργικών συναλλαγών, οι υπουργοί αυθαίρετα ευνοημένοι πρωθυπουργικοί κομπάρσοι, οι βουλευτές άβουλα πιόνια στη σκακιέρα του πρωθυπουργού που μόνο εκτάκτως, σπανιότατα και με ειδική άδεια, ψηφίζουν «κατά συνείδησιν».

«Νέα Δημοκρατία» και «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα» είναι κόμματα αρχηγικά, απολυταρχικά, δίχως την παραμικρή σχέση με δημοκρατικό ήθος, δημοκρατικές διαδικασίες. Η τυπική μορφολογία της οργάνωσης και λειτουργίας τους είναι προσχηματικά δημοκρατική –τα κομματικά όργανα (συνέδριο, κεντρική επιτροπή, πολιτικό γραφείο κ.τ.ό) έχουν δημοκρατικές προδιαγραφές– αλλά τα πάντα ελέγχονται απολύτως από την εσωκομματική φατρία την εκάστοτε επιδεξιότερη στην υφαρπαγή της εξουσίας. Λείπουν εκείνες οι θεσμικές πρόνοιες που θα απέκλειαν τη χειραγώγηση των κομματικών οργάνων από φατρίες ή «οικογένειες», την αλλοτρίωση της δημοκρατίας σε αντιμαχία ομαδοποιημένων συμφερόντων.

Ο κομματικός αρχηγός είναι απόλυτος μονάρχης, αλλά μοναρχεί ελέω φατρίας (όπως συνέβαινε πολύ συχνά και στη βασιλική μοναρχία). Εξαρτάται από την πυγμή και το σθένος του πόσο υποταγμένος είναι στη φατρία που τον ανέδειξε. Οφείλει παραχωρήσεις, μεράδια εξουσίας και στις υπόλοιπες εσωκομματικές φατρίες για εξισορρόπηση φιλοδοξιών και διεκδικήσεων. Τελικά, η φαινόμενη στο κράτος και στα κόμματα Απόλυτη Μοναρχία είναι σιωπηρά συνομολογημένη Ολιγαρχία απεριόριστης αυθαιρεσίας. Η Ελλάδα σήμερα δεν κυβερνάται από αυτούς που φαίνονται ότι την κυβερνούν. Τουλάχιστον τη στελέχωση του κράτους, τους διαχειριστές του κοινωνικού πλούτου και της αξιοπρέπειας των Ελλήνων στον διεθνή στίβο τους καθορίζουν εσωκομματική μάγειροι και εξισορροπιστές συμφερόντων, με εξουσίες ανεξέλεγκτες.

Στις ανεξέλεγκτες από τον «δήμο» εξουσίες πρέπει να προστεθούν και οι ιδιώτες που χρηματοδοτούν τα «κόμματα εξουσίας», φυσικά για να υπαγορεύσουν τα θελήματά τους και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Είναι το διαβόητο φαινόμενο της «διαπλοκής», που ακυρώνει, χωρίς να καταργεί, θεσμικά τις δημοκρατικές λειτουργίες ελέγχου της εξουσίας.

Αν αυτά είναι τα γράδα δημοκρατικότητας των δύο μεγάλων κομμάτων, τι γίνεται με τα λεγόμενα κόμματα μειοψηφίας;

Εδώ τα δεδομένα είναι πιο γυμνά και τετραχηλισμένα, όμως όχι περισσότερο ειλικρινή. Αν οι στοιχειώδεις αρχές και προϋποθέσεις λειτουργίας της δημοκρατίας είναι ο πολυκομματισμός, ο σεβασμός της πλειοψηφίας, η συμμόρφωση με τους νόμους, η ελευθερία φρονημάτων και έκφρασης, ο σεβασμός του φυσικού δικαστή και της έννομης τάξης, αποδέχονται τα κόμματα μειοψηφίας του ελληνικού κοινοβουλίου αυτές τις αρχές;

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σαφέστατα όχι. Το πολίτευμα στο οποίο πιστεύει και για το οποίο εργάζεται είναι (διακηρυγμένα) η δικτατορία του προλεταριάτου. Χρησιμοποιούν τις δημοκρατικές ελευθερίες του κοινοβουλευτισμού για να προετοιμάζουν τον δικό τους στόχο. Χρηματοδοτούνται ως κόμμα και μισθοδοτούνται οι βουλευτές τους από το πολιτικό σύστημα που θέλουν να καταλύσουν. Εχουν όλες τις προνομίες που παρέχει η δημοκρατία (μερίδιο προβολής των ιδεών τους από την τηλεόραση, αξιοποίηση της κομματικής περιουσίας τους με τους όρους της ελεύθερης αγοράς), αλλά δηλώνουν απερίφραστα ότι τους νόμους που ψηφίζει η Βουλή τους ακυρώνουν οι οπαδοί τους εκβιαστικά στους δρόμους. Στην προσχηματική δημοκρατία της αλογίας και των αντιφάσεων που συντηρούν τα «κόμματα εξουσίας», το ΚΚΕ λογαριάζεται ακίνδυνο: μια γραφικότητα στενοκέφαλου παλαιοημερολογιτισμού, χρήσιμη σαν επίφαση «πλουραλισμού». Θα έπαυαν να το ανέχονται, αν ήταν κόμμα αριστερό, στρατευμένο σε ζωτικές κοινωνιοκεντρικές προτεραιότητες.

Σέβεται ο «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και υπερασπίζει τους όρους της δημοκρατίας; Και βέβαια όχι, αφού δεν είναι παρά μια «λάιτ» εκδοχή των κουκουεδικών κουτοπόνηρων αντιφάσεων: Δεν παραιτούνται από τις αρχές του Μαρξισμού - Λενινισμού, αλλά τις μεταφράζουν σε απαιτήσεις χλιδάτης καταναλωτικής ευχέρειας – είναι κομμουνιστές με όρους ελεύθερης αγοράς και Πνύκα τους το Κολωνάκι. Φυσικά και ασκούν «δημοκρατικότατη» ιδεολογική τρομοκρατία και απροσχημάτιστο καριερισμό στα πανεπιστήμια, στα μέσα δημοσιότητας, στους χώρους της εκπαίδευσης και της Τέχνης.

Ο «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» σμικρογραφία τυπικά αρχηγικού κόμματος. Τόσο προσωποπαγούς, που δεν επιτρέπει να υποθέσουμε πολλήν εσωκομματική δημοκρατία. Εχει βέβαια τη «δημοκρατική» παρρησία να δηλώνει στον τίτλο του την καπηλεία που επιχειρεί: Ιδιοποιείται τη μεταφυσική παράδοση του λαού σαν ιδεολογικό πρόσημο, προκειμένου να προσεταιριστεί ψηφοθηρικά τη θρησκοληψία. Αλλά δεν είναι σεβασμός της δημοκρατίας η συναισθηματική εξαπάτηση των αφελών.

Δεδομένα απελπιστικής κοινωνικής παρακμής, εδραιωμένης ανικανότητας να λειτουργήσει δημοκρατία. Με ορθολογικά κριτήρια, οι προοπτικές είναι άκρως οδυνηρές. Με ανορθόλογη ελπίδα, μένει πάντοτε ενδεχόμενη η κοινωνική αφύπνιση.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_28/06/2009_320243

Το ευρωπαϊκό μέλλον της Τουρκίας και η Ελλάδα

Βασίλης Μαρκεζίνης | Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Η αλλαγή της ελληνικής πολιτικής όσον αφορά την Τουρκία στο ευρωπαϊκό πλαίσιο ξεκίνησε ουσιαστικά, και με τρόπο ευφυή, κατά την εποχή Σημίτη/ Παπανδρέου, για να συνεχιστεί εξίσου συνετά κατά την περίοδο Καραμανλή / Μολυβιάτη/ Μπακογιάννη. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι κατά πόσον πρέπει να συνεχιστεί η ίδια πολιτική χωρίς τροποποιήσεις, εφόσον αυξάνονται οι εντάσεις με την Τουρκία.

Οδηγούμαστε έτσι και πάλι στο θέμα των συμφερόντων μας ως κράτους-μέλους της ΕΕ και όχι απλώς ως Ελλήνων. Θα μπορούσε να λειτουργήσει η Τουρκία στο εσωτερικό της ΕΕ ή θα συνέβαλε στην περαιτέρω αποσάθρωσή της;

Ειδικότερα, πρώτον, το ήδη περίπλοκο σύστημα ψηφοφορίας δεν θα περιπλεκόταν άραγε ακόμη περισσότερο λόγω της εισδοχής μιας χώρας 70 εκατομμυρίων κατοίκων; Δεύτερον, μια ενισχυμένη παρουσία της Τουρκίας στην Ευρώπη δεν θα αποδυνάμωνε περαιτέρω το ευρωπαϊκό/χριστιανικό στοιχείο της ηπείρου μας; Βεβαίως, τα ανωτέρω δεν σημαίνουν ότι θα μειωνόταν η παραδοσιακή ευρωπαϊκή ανεκτικότητα προς τις διάφορες φυλές και θρησκείες. Σημαίνουν απλώς, κατά τη γνώμη μου, ότι η Τουρκία θα αναλάμβανε de facto ηγετικό ρόλο μέσα στην Ευρώπη ως προστάτιδα του συνεχώς ογκούμενου μουσουλμανικού στοιχείου.

Τρίτον, αν υποθέσουμε ότι οι προαναφερθέντες λόγοι ανησυχίας δεν είναι αρκετά σοβαροί, ας αναλογιστούμε τα προβλήματα μετανάστευσης που θα προκύψουν από μια πλήρη ένταξη.

Πιο συγκεκριμένα, πώς θα αποφεύγαμε την αιφνίδια και ακατάσχετη εισροή πενόμενων Τούρκων ή Κούρδων; Το κοινωνικό κόστος της φιλοξενίας τους; Τον αντίκτυπο που θα είχε η άφιξή τους στον κοινωνικό ιστό της Ευρώπης, η οποία έχει ήδη αρχίσει να μοιάζει με πολύχρωμο συνονθύλευμα;

Για περισσότερα http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=256824&ct=6&dt=25/02/2009

Τα σοβαρότατα προβλήματα που θα προκαλέσει η Τουρκία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη

 Σύννεφα εξ Ανατολών: Είμαστε καλυμμένοι;

Ο δισυπόστατος χαρακτήρας της εξωτερικής πολιτικής της Αγκυρας και οι επικίνδυνες εσωτερικές ασάφειες

Του Β. ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ | Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Η ευφορία για τον Ομπάμα παραμένει αδιάπτωτη παρά τη σταδιακή ανάδυση διαφόρων ανησυχητικών ενδείξεων (φοροδιαφυγές, συνέχιση της καταβολής μπόνους, επιδεινούμενη οικονομική κρίση). Ούτε όμως και στο εξωτερικό μέτωπο φαίνεται να διαφέρει η όλη κατάσταση, δεδομένου ότι πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις ότι η αλλαγή αφορά το 

φαίνεσθαι μάλλον παρά την ουσία. Πράγματι, η επαίσχυντη πρακτική της εξώδικης απαγωγής και ανάκρισης υπόπτων διατηρείται πλέον και επισήμως. Πιο πρόσφατα, πληροφορηθήκαμε επίσης ότι τα βασανιστήρια θα ασκούνται πλέον μόνο με σχετική εξουσιοδότηση του προέδρου. Και αυτό ακόμη το Γκουαντάναμο θα κλείσει μόνον όταν θελήσουν να ασχοληθούν σοβαρά με το θέμα οι Ευρωπαίοι. 

Η ομιλία του αντιπροέδρου Μπάιντεν στο Μόναχο 

αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα κινήσεων για το φαίνεσθαι και όχι για την ουσία. Ας αποφανθούν άλλοι αν βασιζόταν σε ευσεβείς πόθους ή σε στάση δουλικότητας η επιθυμία των Ευρωπαίων να επιδοκιμάσουν την ομιλία αυτή παρά τις συχνότατες επαναλήψεις απόψεων και επιχειρημάτων του Μπους. Προσωπικά, θεωρώ ότι σαφέστερη εικόνα για το τι ακριβώς επίκειται μάς δίνει η πρόταση της Ρωσίας να βοηθήσει την Αμερική στο Αφγανιστάν, αποστερώντας την όμως 

συγχρόνως από τη χρήση της αεροπορικής βάσης του Μανάς στο Κιργιζιστάν. Στο παρόν πλαίσιο, θα επικεντρωθώ στην Τουρκία και στα σοβαρότατα προβλήματαπου θα προκαλέσει αυτή η χώρα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Η εξέταση αυτή πρέπει ομοίως να γίνει μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο των αμερικανορωσικών σχέσεων· εξ ου και οι προηγούμενες παρατηρήσεις. 

Για περισσότερα http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=256319&ct=32&dt=22/02/2009

Ορατοί οι κίνδυνοι στα εθνικά θέματα

   

Γράφει ο Βασίλης Μαρκεζίνης*

Καθώς πλησιάζει η πρώτη επέτειός του στην εξουσία, ο Αμερικανός πρόεδρος πρέπει εύλογα να νιώθει υπερήφανος για τον εαυτό του και τη φυλή του. Κατέκτησε πράγματι μια θέση ύψιστης περιωπής με την αξία του και την επιμονή του, και είναι γεγονός ότι απέχει παρασάγγας από τη θλιβερή κατάσταση του προκατόχου του.

Παρ’ όλα αυτά, ως πολιτικός με σαφή επίγνωση των εξελίξεων και των γεγονότων, είναι μάλλον απίθανο να μην αισθάνεται ότι δεν έχει και τόσους λόγους πανηγυρισμού.

Ετσι όσον αφορά τα εσωτερικά θέματα, το μείζον πρόγραμμά του -ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης του αμερικανικού συστήματος υγείας- είναι μεν αναγκαίο, αλλά, επί του παρόντος, βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. Η οικονομική ανάκαμψη της χώρας του είναι ακόμη αμφίβολη. Η ανάγκη για περαιτέρω οικονομικές ενέσεις τόνωσης των αμερικανικών βιομηχανιών παραμένει υπαρκτή. O τρόπος που χειρίστηκε το ζήτημα του επαίσχυντου Γκουαντάναμο δεν του απέφερε επαίνους (αν και, για το ευρύ κοινό, το ζήτημα αυτό έχει πλέον αρχίσει να περνά σε δεύτερη μοίρα).

Για περισσότερα http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=15426&subid=2&pubid=5584903

H Eλλάδα και το φαινόμενο Aχμέτ Nταβούτογλου

Γράφει ο Βασίλης Μαρκεζίνης

«E» 25/7

   

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια η Tουρκία επιδεικνύει μια εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής στα νέα γεωστρατηγικά δεδομένα, αναπτύσσοντας μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, με πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις από τη Mέση Aνατολή έως τον Kαύκασο ή ακόμη και την Kίνα.

H σύγχρονη τουρκική διπλωματία αναβιώνει την παράδοση της Mεγάλης Πύλης, παρεμβαίνοντας με βαρύτητα περιφερειακής δύναμης σε εστίες κρίσης, επιστρατεύοντας τακτικές «διαίρει και βασίλευε», ασκώντας «δικαιώματα» που απορρέουν από το ιστορικό παρελθόν αλλά και επιχειρώντας να κλείσει μέτωπα και «πληγές» (όπως στην περίπτωση της Aρμενίας).

Tην ίδια ώρα οι μετοχές της γείτονος ανεβαίνουν δραματικά στο αμερικανικό χρηματιστήριο γεωπολιτικών αξιών, χωρίς η Aγκυρα να κάνει εκπτώσεις στο ισοζύγιο διμερών σχέσεων με τις HΠA, ή να συμπεριφέρεται με πνεύμα υποτέλειας προς την υπερδύναμη.

H νέα αυτή ισχυροποίηση (διότι περί αυτού πρόκειται) της Tουρκίας επιτείνει τη διπλωματική περιθωριοποίηση της Aθήνας, σε μια στιγμή μάλιστα όπου -εν μέσω ελληνικής... αφωνίας- εντείνονται οι προκλήσεις στο Aιγαίο και στην Kύπρο.

Για περισσότερα http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=15426&subid=2&pubid=4890842

Πολιτική αυτοπροβολής και πολιτική βάθους

Πολιτική αυτοπροβολής και πολιτική βάθους

Γράφει ο Βασίλης Μαρκεζίνης

«E» 12/9

   

Στην εποχή μας μπορεί κανείς να φτάσει στην κορυφή είτε μέσω της αυτοπροβολής είτε μέσω της εγγενούς αξίας του καινοτόμου έργου του. Η καθεμιά οδός προϋποθέτει διαφορετικό είδος ταλέντου, αλλά γεγονός είναι ότι η δεύτερη οδός είναι πιο αργή και κοπιαστικά ελικοειδής. Παραδόξως, όμως, υπάρχουν περιπτώσεις όπου η επίμοχθη αυτή οδός λειτουργεί καλύτερα.

Οι πρόσωπο με πρόσωπο διαπραγματεύσεις στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής αποτελούν μία από αυτές τις περιπτώσεις, καθώς, εν προκειμένω, μόνον μέχρις ενός σημείου μπορεί να αποβούν αποτελεσματικά τα επικοινωνιακά τεχνάσματα προβολής. Eχω την εντύπωση ότι στη σύγχρονη ελληνική και τουρκική εξωτερική πολιτική μπορούμε να εντοπίσουμε παραδείγματα και για τις δύο προαναφερθείσες οδούς. Εάν τούτο αληθεύει, έχουμε άραγε να αποκομίσουμε κάποια ευρύτερα διδάγματα;

Αυτοπροβολή αλά γκρεκ

Για περισσότερα http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=15426&subid=2&pubid=6000887

Πολλή συζήτηση γίνεται περί δημοσίου χρέους.

Τα μυστικά του χρέους

Η διόγκωση του δημοσίου χρέους του χρηματοοικονομικού τομέα στην Ελλάδα είναι της τάξης του 15%-20%

"Η" 26/9

Για περισσότερα http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=17089139