Κίνητρα για "πράσινο επιχειρείν"

Ο υπουργός Ανάπτυξης συνεχίζει να ανακοινώνει μέτρα και κίνητρα, τώρα για τη βιομηχανία, και αναρρωτιόμαστε εάν τα μέτρα αυτά εξαγγέλοντα "ερήμην" του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (!!). Γιατί αν είναι έτσι σύντομα θα ανατραπούν, όπως συνέβη και με τα κίνητρα που ανακοινώθηκαν για τα φωτοβολτϊκά στις στέγες....

Αυτή τη φορά ο υπουργός Ανάπτυξης ανακοίνωσε μέτρα και κίνητρα για τη βιομηχανία, ως έχει άλλωστε την πλήρη αρμοδιότητα: Τα κίνητρα αφορούν στην μετεγκατάσταση βιομηχανιών, βιοτεχνιών και επιχειρήσεων υψηλής όχλησης σε οργανωμένες βιομηχανικές περιοχές ή βιοτεχνικά πάρκα.

Ειδικότερα, κάθε επιχείρηση θα μπορεί να λαμβάνει επιδότηση έως 300.000 ευρώ προκειμένου να μετεγκατασταθεί σε μία οργανωμένη περιοχή.

Αναφορικά με τις βιομηχανίες που ρυπαίνουν τον Ασωπό, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γιάννης Μπούγας, δήλωσε ότι εάν αυτές απειληθούν με παύση της λειτουργίας τους, τότε θα προστρέξουν μόνες τους να κάνουν χρήση του προγράμματος μετεγκατάστασης. ΣΠΕΥΣΑΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΑΝΟΙΓΕΙ ΝΕΟΣ ΔΡΟΜΟΣ Η ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!!!!

Ταυτόχρονα, το υπουργείο Ανάπτυξης ανακοίνωσε και τα προγράμματα "πράσινες υποδομές" με κόστος 3 εκατομμύρια ευρώ και "πράσινη επιχείρηση" με κόστος 200 χιλιάδες ευρώ.

Σκοπός η βελτίωση της περιβαλλοντικής λειτουργίας των επιχειρήσεων μέσα από δράσεις όπως επεξεργασία και διάθεση αποβλήτων, ανακύκλωση και αξιοποίηση βιομηχανικών υλικών. Τα προγράμματα θα αρχίσουν να τρέχουν από τον Ιούλιο.

http://oikomargarita.blogspot.com/2009/05/blog-post_9737.html

Αυτοκριτική Ταγίπ Ερντογάν .......

Ένταση στην Εθνοσυνέλευση για την αυτοκριτική Ερντογάν «Ευκαιρία για αλλαγή», λένε οι αναλυτές

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Στο τουρκικό Κοινοβούλιο μεταφέρεται η συζήτηση γύρω από τον θόρυβο που προκάλεσε η δήλωση του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν ότι «οι εκδιώξεις των μειονοτήτων ήταν φασιστικές».

«Είναι φασιστικό κράτος η Τουρκική Δημοκρατία;» είναι το ερώτημα που θέτει στη Βουλή η Τζανάρ Αριτμάν, βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος, αμφισβητώντας τους διωγμούς των Ελλήνων της Πόλης.

 

«Πότε και ποιας εθνικής ταυτότητας πολίτες εκδιώχθηκαν στην ιστορία της Τουρκίας;», ρωτά η βουλευτής της αντιπολίτευσης, αφήνοντας να εννοηθεί μάλιστα πως εκείνοι που εγκατέλειψαν την Τουρκία ήταν τουρκικής εθνικής ταυτότητας και όχι Ρωμιοί.

Η δήλωση του πρωθυπουργού, η οποία χαρακτηρίστηκε από διανοουμένους και πολιτικούς αναλυτές ως «ιστορική αυτοκριτική», προκαλεί νέα ρήξη με την αντιπολίτευση. «Ελπίζω η αντιπολίτευση να συνεχίσει μέχρι τέλους τη συζήτηση για να στριμώξει τον Ερντογάν, καθώς αν κάνει πίσω και δεν συνεχίσει τις δηλώσεις της εναντίον των μειονοτήτων, τότε η συζήτηση θα τερματιστεί εδώ και θα χαθεί η ευκαιρία για αλλαγή στην Τουρκία. Χρειάζεται συζήτηση για να λυτρωθεί η Τουρκία από τα ταμπού της και τους φόβους της», σχολιάζει ο Μενσούρ Ακγκιούν του Τουρκικού Ιδρύματος Οικονομικών Μελετών (ΤΕSΕV). Οι περισσότεροι αναλυτές αλλά και μέλη των μειονοτήτων της Τουρκίας καλωσορίζουν τις δηλώσεις του Ταγίπ Ερντογάν. «Αυτή η στάση θα φέρει θετικά αποτελέσματα. Η έννοια του πολίτη στην Τουρκία πρέπει να αλλάξει ριζικά και να απαλλαχθεί από την εθνική ταυτότητα», σχολιάζει ο Αρμένιος δημοσιογράφος, επικεφαλής της εφημερίδας «Άγος» Ετιέν Μεχτσουπιάν. Ο Λάκης Βίγκας, μέλος του συμβουλίου εκπροσώπησης μειονοτήτων της Γενικής Διεύθυνσης Βακουφίων της Τουρκίας, δηλώνει ότι τα μέλη της ελληνικής κοινότητας στην Τουρκία, αν και πιστεύουν ότι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού είναι σημαντικές, περιμένουν να δουν ουσιαστικά αποτελέσματα για να πειστούν. Ο πρόεδρος της τουρκοεβραϊκής κοινότητας Σίλβιο Οβάντιο ανέφερε ότι αυτή η δήλωση χαροποίησε όλους ανεξαρτήτως θρησκεύματος, υπενθυμίζοντας ότι κάποτε οι Εβραίοι στην Τουρκία αριθμούσαν 60.000, ενώ σήμερα αριθμούν μόνο 20.000.

«Περιμένουμε και πράξεις»

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αριστοτελία Πελώνη

ΠΡΑΞΕΙΣ, εκτός από λόγια, περιμένει η Αθήνα ύστερα από την αυτοκριτική της Τουρκίας διά στόματος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η νέα απόπειρα να αντιμετωπιστεί το σκοτεινό παρελθόν της Τουρκίας δεν είναι, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, άσχετη με το γεγονός ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός «ξαναβρίσκει την προοδευτική του διάθεση», εν όψει μάλιστα της αξιολόγησης της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας τον ερχόμενο Δεκέμβριο.

Παρότι οι ίδιες πηγές σημειώνουν πως οι δηλώσεις έγιναν για εσωτερική κατανάλωση (σ.σ. ο κ. Ερντογάν απάντησε σε σχόλια του εθνικιστικού κόμματος ότι οι Εβραίοι έχουν προβεί σε πολλές επενδύσεις στην Τουρκία), δεν θεωρούν αυτή τη «σπάνια» αυτοκριτική ανεξάρτητη από την επίθεση φιλίας, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής, που κάνει τις τελευταίες εβδομάδες η Άγκυρα προς την Αθήνα. Σε αυτό συμβάλλει και το ότι η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που εξακολουθούν να υποστηρίζουν την πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. «Η συγγνώμη είναι ευπρόσδεκτη», εκτιμούν στην Αθήνα, «αλλά δεν σημαίνει και πολλά αν δε συνοδευθεί από ενέργειες ηθικής και οικονομικής αποζημίωσης όσων επλήγησαν από αυτές τις πολιτικές του τουρκικού κράτους».

Χθες η κυρία Μπακογιάννη, μιλώντας στο Συνέδριο του «Εconomist», έστειλε μήνυμα τόσο προς την Τουρκία όσο και προς την ΠΓΔΜ για «πλήρη συμμόρφωση για πλήρη ένταξη». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο οποίος κάλεσε την Τουρκία να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες και να σταματήσει την έκνομη δραστηριότητά της στο Αιγαίο.

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ -ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ

Η απαξίωση της εργασίας , το νέο  κοινωνικό ζήτημα

Στην καθημερινή της Κυριακής 24 Μαϊου  2009  άρθρο του κου Χρυσοχοϊδη  με το παραπάνω θέμα . Η απαξίωση της εργασίας γίνεται από την πρόοδο της τεχνολογίας . Δεν έχει καμία σχέση ο νεοφιλελευθερισμός  . Την δεκαετία του 60 μια  αυτοκινητοβιομηχανία για να παράγει 600000 αυτοκίνητα τον χρόνο χρειαζόταν 12000 εργάτες ,σήμερα η ίδια αυτοκινητοβιομηχανία χρειάζεται 2000 υπαλλήλους χειριστές αυτοματοποιημένων  μηχανημάτων που απαρτίζουν την γραμμή παραγωγής . Τα μηχανουργεία  είχαν πληθώρα από τορναδόρους εφαρμοστές για να χειρίζονται τόρνους ,φρέζες ,τρυπάνια και να συναρμολογούν με επίπονη εργασία μηχανήματα καλούπια κ.λ.π . Ήταν η βαριά βιομηχανία και οι τορναδόροι εφαρμοστές η πρωτοπορία του προλεταριάτου ,χιλιοτραγουδημένη από την Ε.Σ.Σ.Δ  και τις χώρες του υπαρκτού  σοσιαλισμού . Τώρα έπαψαν να υπάρχουν και αντικαταστάθηκαν από computer τους χειριστές τους και αυτόματες μηχανές που παράγουν χιλιάδες κομμάτια  σε ελάχιστους χρόνους . Πίσω από αυτούς υπάρχουν εκατοντάδες προγραμματιστές οι οποίοι κατασκευάζουν τα προγράμματα με τα οποία λειτουργούν  όλα αυτά τα μηχανήματα  . Το εργατικό προλεταριάτο η άρχουσα  τάξη του σοσιαλισμού που θα αντικαθιστούσε την Αστική τάξη έπαψε να υπάρχει . και αντικαταστάθηκε από μία τάξη υπαλλήλων  πολύ μικρότερη αριθμητικά η οποία παράγει υπηρεσίες .Η χειρωνακτική εργασία άλλαξε μορφή  και εν μέρει απαξιώθηκε . Το ίδιο έγινε και στην εργασία των υπαλλήλων  ,ένα λογιστήριο μιας εταιρείας που τηρούσε βιβλία 3^ης κατηγορίας και είχε είκοσι υπαλλήλους ,σήμερα με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές κάνει την ίδια δουλειά με τέσσερις το πολύ υπαλλήλους . Το  ίδιο συμβαίνει με τον τραπεζικό τομέα , Εθνική τράπεζα σήμερα με τον κύκλο εργασιών που έχει λειτουργεί με το  ένα  έκτο των υπαλλήλων που θα είχε εάν δεν υπήρχαν οι ηλεκτρονικοί υπ/στές .. Όλες αυτές τις τεράστιες κοινωνικές αλλαγές  έγιναν από την επιστήμη την τεχνολογία και την ταχύτατη εφαρμογή τους στην πράξη , η οποία έγινε χάρις στην ικανότητα προσαρμογής του καπιταλιστικού συστήματος. Υπάρχει ο νόμος της « δημιουργικής καταστροφής» του Sumpeter που επικαλούνται οι οικονομολόγοι οπαδοί του συστήματος . Εάν συγκρίνουμε τα δύο κοινωνικά συστήματα  δηλαδή των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού και το καπιταλιστικό . Το πρώτο διατηρούσε της παλαιές δομές χωρίς να αλλάζει τίποτε,  το δεύτερο εφάρμοσε  την δημιουργική καταστροφή σε όλη την έκταση . Τα δεύτερο αποδείχθηκε πολύ πιο παραγωγικό και προσέφερε πολύ καλλίτερο βιοτικό επίπεδο στους λαούς και γι αυτόν τον λόγο υπερίσχυσε του σοσιαλιστικού συστήματος . Η απαξίωση  της εργασίας οπωσδήποτε προσφέρει περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο αν και  μεγάλο ποσοστό αυτών των κερδών λόγω ανταγωνισμού μεταφέρεται στους καταναλωτές .  Έχει τεθεί από την δεκαετία του 90  το ερώτημα πως πρέπει να λειτουργεί το κράτος προς όφελος των αδυνάτων κοινωνικών τάξεων ,αλλά και του συνόλου του πληθυσμού . Την απάντηση την έχουν δώσει οι Σκανδιναβικές χώρες  ,Δανία ,Σουηδία, Φινλανδία . Φορολογία αρκετά υψηλή και όχι φοροδιαφυγή αυτό σημαίνει ότι το κράτος είναι συνέταιρος χωρίς κανένα ρίσκο κατά 40% ,όσο είναι το ποσοστό του φόρου σε όλες τις κερδοφόρες επιχειρήσεις μικρές και μεγάλες και σε όλες τις περιουσίες κινητές και  ακίνητες που υπάρχουν στην χώρα . Όσο μεγαλύτερα τα κέρδη του κεφαλαίου τόσο πιο ωφελημένο το κράτος .  Δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς  όσον το δυνατόν λιγότερες και να  λειτουργούν όλες με ιδιωτικοοικονομικά   κριτήρια  ,δηλαδή ακριβώς  όπως οι ιδιωτικές επιχειρήσεις . Το  πλεόνασμα του κράτους διατίθεται κατά τον πιο αποδοτικό τρόπο και όχι ρουσφετολογικό , για βοήθεια  προς τα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού ,και σε αυτά που πλήττονται  από την οικονομική συγκυρία και τις παγκόσμιες οικονομικές μεταβολές του συστήματος . Η πλέον σοσιαλιστική πολιτική  , η κυριότερη ,και ίσως η μόνη είναι η πολύ καλή διαχείριση των τεράστιων πόρων που απομυζά το κράτος από την κοινωνία .      

Η απαξίωση της εργασίας, το νέο κοινωνικό ζήτημα Του Μιχαλη Χρυσοχοϊδη Μία από τις πιο επικίνδυνες, αλλά αποσιωπημένες εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών είναι η συστηματική και ύπουλη απαξίωση της εργασίας. Μια απαξίωση που συντελείται εδώ και χρόνια μέσα από την άκριτη υιοθέτηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι οποίες ενισχύουν τη συσσώρευση επιχειρηματικών κερδών και δημιουργούν συνθήκες παντοδυναμίας για το κεφάλαιο και ειδικά τις μεγάλες επιχειρήσεις. Το εύρος αυτής της απαξίωσης αποτυπώνεται σε τρία πεδία: την άνιση κατανομή του εθνικού εισοδήματος ανάμεσα σε εργαζόμενους και κεφάλαιο, την επιδείνωση της ποιότητας της απασχόλησης και την ηθική απαξίωση της έννοιας εργασία σε συνθήκες ακραίας καταναλωτικής ευδαιμονίας. Τα δεδομένα μιλάνε Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η πορεία του μεριδίου της εργασίας στο εθνικό προϊόν όλων των ανεπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη είναι πτωτική. Μόνο την περίοδο 2001 με 2006, το μερίδιο της εργασίας στο εθνικό εισόδημα των G8 έπεσε από το 56% το 2001 στο 51% το 2006. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ, που την περίοδο 2003 με 2006 οι 500 μεγαλύτερες επιχειρήσεις έγραψαν ιστορικά κέρδη ρεκόρ (785 δισ. δολάρια μόνο το 2006), και όπου η παραγωγικότητα της εργασίας αυξανόταν ετησίως κατά 2,8%, το εργατικό κόστος δεν αυξήθηκε ούτε μία μονάδα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε πρόσφατα ο Economist, το μέσο ημερομίσθιο του Αμερικανού εργάτη το 2007 δεν ξεπερνούσε εκείνο του 1977 σε πραγματικές τιμές. Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι εξίσου δραματικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας το 2008, το ποσοστό δηλαδή που ιδιοποιήθηκαν οι εργαζόμενοι από τον εθνικό παραγόμενο πλούτο, ανήλθε σε 79,01 δισ. ευρώ, δηλαδή μόλις 34,51% του συνολικού εθνικού εισοδήματος. Το υπόλοιπο 54,38%, το λεγόμενο Ακαθάριστο Λειτουργικό Πλεόνασμα, το οποίο ανέρχεται σ’ ένα ποσό της τάξης των 124,5 δισ. ευρώ, διοχετεύτηκε στο κεφάλαιο με τη μορφή εισοδημάτων ελεύθερων επαγγελματιών, ιδιοκτητών, μισθώσεων και ενοικίων, εταιρικών κερδών, μερισμάτων και τόκων. Ακόμα και αν με τη βοήθεια διάφορων στατιστικών μεθόδων αφαιρέσουμε από τον παραπάνω λογαριασμό τα εισοδήματα των ελεύθερων επαγγελματιών, πολλοί εκ των οποίων είναι μισθωτοί με μπλοκάκι, θα δούμε ότι το τελικό μερίδιο της συνολικής αποζημίωσης από εργασία στη χώρα μας δεν ξεπερνά το πενιχρό 44% του Εθνικού Εισοδήματος, από 58% την περίοδο 1981-1985. Το πρόβλημα παίρνει διαστάσεις νέου κοινωνικού ζητήματος, εάν λάβουμε υπόψη ότι η παρεχόμενη ποιότητα της απασχόλησης στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά κακή. Τόσο οι νέοι της «γενιάς των 700 ευρώ», όσο και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία επισφαλείς εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα -όλοι θυμόμαστε τη δολοφονική απόπειρα εναντίον της συνδικαλίστριας στον χώρο καθαρισμού κ. Κ. Κούνεβα- βιώνουν μια κατάσταση όπου τα δικαιώματά τους καταστρατηγούνται συστηματικά: δουλεύουν πολλές ώρες χωρίς να πληρώνονται γι’ αυτές, πολυαπασχολούνται από ανάγκη, αμείβονται πολύ κάτω από τις κατώτατες συμβάσεις εργασίας με καθυστερήσεις μηνών και με ποσά που δεν αντιστοιχούν σ’ αυτά που υπογράφουν ότι λαμβάνουν, τρομοκρατούνται, παρενοχλούνται σεξουαλικά. Πλέον η κατάσταση ανασφάλειας αγγίζει σιγά σιγά και το Δημόσιο. Τέλος, η οικονομική και ποιοτική απαξίωση της εργασίας συμβαδίζει εδώ και χρόνια και με την ηθική της απαξίωση. Καθημερινά στο πλαίσιο της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας καλλιεργείται συστηματικά από παντού και με κάθε τρόπο το πρότυπο του ανθρώπου - αδηφάγου καταναλωτή, αντί του ανθρώπου που καταξιώνεται μέσα από τη δουλειά του. Ενός «ανθρωπότυπου», ο οποίος εξωθείται να προσπαθεί με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο να διευρύνει τις καταναλωτικές του δυνατότητες. Μικρή σημασία έχει αν εργάζεται ή όχι, αρκεί να βρίσκει τρόπο να εκπληρώνει έναν μοναδικό και ιερό σκοπό: την πραγμάτωση ατομικών ονείρων μέσα από την κατανάλωση μαζικών προϊόντων, υπηρεσιών, εμπειριών και βιωμάτων. Και η σημερινή κρίση; Η παγκόσμια οικονομική κρίση επιδεινώνει το τοπίο της εργασίας, διογκώνοντας την ανεργία και αναγκάζοντας τους εργαζόμενους να πληρώσουν αυτοί το μάρμαρο με δραστικές μειώσεις αποδοχών. Ηδη, το πρώτο οκτάμηνο της κρίσης, στην Ελλάδα, χάθηκαν 163.229 θέσεις εργασίας. Κατά συνέπεια η κρίση απαξιώνει ακόμα περισσότερο την εργασία και βαθαίνει το χάσμα ανάμεσα σε κεφάλαιο και εργαζόμενους σε υπερβολικό βαθμό. Ολα είναι μαύρα; Οχι, η σημερινή κρίση έχει και ένα καλό. Κατ’ αρχάς δημιουργεί τις απαραίτητες συνθήκες για να αμφισβητηθεί το κυρίαρχο υπερκαταναλωτικό πρότυπο με θετικές συνέπειες για τον άνθρωπο και το φυσικό του περιβάλλον και δεύτερον, μας προτρέπει να βγάλουμε τις παρωπίδες που μας επέβαλε ο νεοφιλελευθερισμός την τελευταία τριακονταετία και να σκεφτούμε ξανά το μείζον ζήτημα της εργασίας. Για να συμβεί αυτό, όμως, απαιτείται αλλαγή πορείας. Επιβάλλεται μια νέα εθνική και διεθνής κυρίως φιλεργατική στροφή με κεντρικό ζητούμενο την εκ νέου ανάδειξη της εργασίας σε μείζονα κοινωνική και οικονομική αξία. Ως εκ τούτου οι προοδευτικές δυνάμεις οφείλουν να εργαστούν πάνω σε δύο στόχους. Πρώτον, να καταπολεμηθεί η επισφαλής εργασία που αυτή τη στιγμή πλήττει 108 εκατομμύρια Ευρωπαίους συμπολίτες μας. Δεύτερον, να διασφαλιστεί ότι το όλο και αυξανόμενο μέρισμα παραγωγικότητας πηγαίνει στο ποσοστό που αναλογεί στους εργαζόμενους και όχι αποκλειστικά στα κέρδη των εταιρειών.

Ουράνιο Τόξο για ευρωεκλογές: "Γκόρε Γκλάβατα"

Γκόρε Γκλάβατα

Ψηλά το Κεφάλι

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπάρχουν ομάδες στις οποίες μετέχουν οι ευρωβουλευτές των κομμάτων από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μία από αυτές τις ομάδες είναι η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία - Ευρωπαϊκό Πολιτικό Κόμμα (ΕΕΣ - ΕΠΚ).

Η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία ιδρύθηκε το 2004 στη Βαρκελώνη της Καταλονίας, από 25 εθνοτικά και εθνικά κόμματα από διάφορες χώρες της Ένωσης. Αυτά τα δημοκρατικά κόμματα εκπροσωπούν, λαούς, εθνικές ομάδες και μειονότητες, όπως τους Σκοτσέζους και τους Ουαλούς στη Μεγάλη Βρετανία, τους Καταλανούς και τους Βάσκους στην Ισπανία, τους Φλαμανδούς στο Βέλγιο, τους Βρετόνους και τους Κορσικανούς στη Γαλλία, τους Σλοβένους στην Ιταλία, τους Μακεδόνες στην Ελλάδα. Ο αριθμός των κομμάτων που συμμετέχουν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ελεύθερη

 Συμμαχία ανέρχεται σε σαράντα.

Το Ουράνιο τόξο (πού συγκροτήθηκε στην Ελλάδα το 1994), υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας. Αποτελεί πολιτική οργάνωση των Εθνικά Μακεδόνων που ζουν στην Ελλάδα και αγωνίζεται για την επίτευξη συνθηκών ισοπολιτείας και ισονομίας για τις μειονότητες εντός της ελληνικής επικράτειας.

Το Ουράνιο Τόξο καταδικάζει από την ίδρυσή του τους βαλκανικούς αλυτρωτισμούς και μεγαλοϊδεατισμούς, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Υποστηρίζει σταθερά μια ενωμένη, πολυπολιτισμική  Ευρώπη, που θέτει τον άνθρωπο στο κέντρο της πολιτικής της.

Το Ουράνιο Τόξο έχει συστηματικά συκοφαντηθεί από τα ΜΜΕ, που στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα» ακολουθούν διαχρονικά το δρόμο της παραπληροφόρησης και τους ψεύδους.

Το Ουράνιο Τόξο ζητάει στις επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την υποστήριξη του δημοκράτη αυτής της χώρας, του προοδευτικού ανθρώπου που θέλει τον εξευρωπαϊσμό αυτής της χώρας, του πολίτη που πιστεύει ότι η δημοκρατία πρέπει να ξεκινάει από τις μειονότητες.

Το Ουράνιο Τόξο απευθύνεται στο Μακεδόνα. Τον καλεί να πάρει τις τύχες στα χέρια του. Να σταθεί με αξιοπρέπεια. Να αγωνιστεί για τη γλώσσα και τον πολιτισμό του. Να στηρίξει το κόμμα του.

Γκόρε Γκλάβατα.

Για περισσότερα http://groups.yahoo.com/group/ethnikismos/attachments/folder/1065242065/item/list

http://florina.org/news/2009/may22b_g.doc

Οι θέσεις της τουρκικής μειονότητας συμπίπτουν μέ αυτές του

Οι θέσεις της τουρκικής μειονότητας συμπίπτουν μέ αυτές του Συνασπισμού.

Οι θέσεις της τουρκικής μειονότητας συμπίπτουν μέ αυτές του τουρκικού κράτους. 

Αρα σύμφωνα μέ τά απλά μαθηματικά οι θέσεις του Συνασπισμού συμπίπτουν μέ αυτές του τουρκικού κράτους!!!!

 http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/05/h_22.html

 H Ντιλέκ Χαμπίμπ υποψήφια στην λίστα του ΣΥΡΙΖΑ

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε την κοινωνιολόγο Ντιλέκ Χαμπίμπ ως υποψήφια για τις εκλογές του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Η Ντιλέκ Χαμπίμπ στην λίστα των 22 υποψηφίων έχει την 8η θέση. Η υποψηφιότητα της Χαμπίμπ ανακοινώθηκε από τον πρόεδρο του κόμματος Αλέξη Τσίπρα στις 11-5.

Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της, την ρωτήσαμε για τις εκλογές της 7-6 και για την υποψηφιότητα της. Γκιουντέμ: Πως φτάσατε στην υποψηφιότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ; Πως έγινε αυτό; Τι θα θέλατε να πείτε γι΄αυτό το θέμα;

 Ντιλέκ Χαμπίμπ: Οι επαφές μας διήρκεσαν περίπου ένα μήνα .Δεν αποδέχτηκα εύκολα την υποψηφιότητα. Διότι δεν είναι εύκολο να βγω στην πολιτική, να προσφέρω τον εαυτό μου στον κόσμο. Όμως δεν ήταν δυνατόν να πω όχι σε αυτήν τη τιμητική πρόταση. Με υπερηφάνεια και χαρά αποδέχτηκα. Είμαι υποψήφια στην 8η θέση. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έτσι εγκαινιάζει κάτι νέο. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς δείχνει πόσο σέβεται τα ανθρώπινα και τα μειονοτικά δικαιώματα. Είναι ένα κόμμα που μπορεί να πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις του.

 

Γκιουντέμ: Ποιά κατά την γνώμη σας, η σημασία της υποψηφιότητας σας για την Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης.

 Ντιλέκ Χαμπίμπ: Για πρώτη φορά οι προσωπικές μου απόψεις, συμπίπτουν με τις απόψεις του κόμματος. Χρειάζεται να πω αυτό. Την προηγούμενη εβδομάδα δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας. Υπάρχει μια λεπτομερής αναφορά του Συνασπισμού σε σχέση με τα μειονοτικά δικαιώματα. Στηρίζει το δικαίωμα μας στον συλλογικό αυτοπροσδιορισμό. Στηρίζει την ταυτότητα μας. Δίνει σημασία στον πολυπολιτισμό και στην πολυφωνία. Ο δε αγώνας μας φαίνεται πως θα συνεχιστεί και στην Ε.Ε. Είναι κρίμα αλλά ακόμα έχουμε σοβαρά προβλήματα.

Τον αγώνα γι΄ αυτά θα τον δώσουμε στην Ε.Ε. Περιμένουν λύση το εκπαιδευτικό θέμα, το θέμα των μουφτήδων, η έλλειψη τίτλων για τα χώματα των ανθρώπων μας στα ορεινά, ο απαιτούμενος σεβασμός απέναντι στην ταυτότητα μας και άλλα βάσανα. Oλα αυτά θα είναι θέματα που θα είναι στην επικαιρότητα μας.

 Γκιουντέμ: Αναφερθήκατε σε δικαιώματα και ελευθερίες. Σε αυτό το πλαίσιο, σαν μια υποψήφια για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο πως κρίνετε την απόφαση του δικαστηρίου να αρνηθεί το αίτημα ίδρυσης του πολιτιστικού και εκπαιδευτικού συλλόγου μειονότητας Δ. Θράκης Νοτίου Έβρου;

 Ντιλέκ Χαμπίμπ: Ο Συνασπισμός είναι ένα κόμμα που έχει ξεπεράσει αυτό το θέμα. Είναι ένα κόμμα που σέβεται και στηρίζει αυτήν την ελευθερία. Είναι ανάγκη πλέον και η Ελλάδα να δείξει πως σέβεται αυτά τα θέματα. Δε θέλουμε πλέον η πολιτική μας να συνεχίσει έτσι. Αυτά τα οποία πρέπει πλέον να συζητούνται σοβαρά για εμάς είναι αυτά που θα γίνουν από τώρα και μετά. Χάσαμε πολύ χρόνο. Φυσικά και θα προσπαθήσουμε να ακουστεί η φωνή μας σε αυτά τα θέματα.

 Γκιουντέμ: Κατά την γνώμη σας για ποιο λόγο οι άνθρωποι που θα ψηφίσουν στις εκλογές του Ιουνίου για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, πρέπει να ψηφίσουν εσάς και το κόμμα σας ;

Ντιλέκ Χαμπίμπ: Οι θέσεις της μειονότητας συμπίπτουν με αυτές του Συνασπισμού. Βγαίνουμε στην πολιτική με τις ίδιες απόψεις. Πρέπει να στηριχτεί για μια πιο σύγχρονη Θράκη, για πιο φωτεινές μέρες. Και εγώ πιστεύω πως σαν υποψήφια θα μπορέσω να μεταφέρω τα αιτήματα της μειονότητας στα απαραίτητα επίπεδα.

Συνέντευξη της κυρίας Ντιλέκ Χαμπίμπ στην εβδομαδιαία εφημερίδα Γκιουντέμ (15-5-2009)

 

Θέμα μειονότητας σε Κω και Ρόδο με τη βοήθεια Ελληνοκύπριου βουλευτή

Την περασμένη Κυριακή 17-05-2009 "ΤΟ ΕΘΝΟΣ" στη σελίδα 27, καταγγέλει σε ολοσέλιδο άρθρο του στα "Ελληνοτουρκικά" τον νέο "Εφιάλτη" κ. Χρήστο Πουργουρίδη με τίτλο:

ΝΕΟ ΣΟΚ - Θέμα μειονότητας σε Κω και Ρόδο με τη βοήθεια Ελληνοκύπριου βουλευτή!

Θέμα «τουρκικής μειονότητας στην Κω και στη Ρόδο» επιχειρείται να στηθεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης και το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι στην προσπάθεια αυτή πρωτοστατεί και ο Ελληνοκύπριος βουλευτής του ΔΗΣΥ κ. Χρήστος Πουργουρίδης...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8334&pubid=3668765

«E» 16/5

Στον επίσημο ιστότοπο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης αναρτήθηκε η πρόταση ψηφίσματος που κατέθεσε στις αρχές Μαρτίου ο Ελβετός βουλευτής Αντρέας Γκρος και άλλοι δεκαέξι βουλευτές με τίτλο «Η κατάσταση της τουρκικής μειονότητας στη Ρόδο και στην Κω». Είναι ενδεικτικό των προθέσεων ότι η Ρόδος και η Κως αναφέρονται και με τα τουρκικά ονόματά τους (Rhodes- Rodos και Kos-Istankoy), ενώ οι περισσότεροι εκ των βουλευτών που το υπογράφουν είναι Τούρκοι, δίπλα στους οποίους φιγουράρει και ο Κύπριος Χ. Πουργουρίδης (από τους σθεναρούς υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν το 2004 και σφοδρός πολέμιος του αείμνηστου πρώην προέδρου της Κύπρου Τάσσου Παπαδόπουλου).

 

Ο υποκινητής της προσπάθειας αυτής Ελβετός Α. Γκρος είναι ο ίδιος βουλευτής που πέρυσι είχε πραγματοποιήσει αποστολή στην Ιμβρο και την Τένεδο και είχε καταγράψει την καταθλιπτική κατάσταση των δικαιωμάτων της αναγνωρισμένης και από τη Συνθήκη της Λοζάνης ελληνικής μειονότητας των δύο νησιών. Τότε όμως είχε προαναγγελθεί από Τούρκους αξιωματούχους ότι θα υπάρξει ως αντιστάθμισμα ανάλογη έκθεση όχι βεβαίως μόνο για τη Θράκη (όπου την εργολαβία έχουν αναλάβει και άλλοι «απεσταλμένοι» πέραν του κ. Γκρος) αλλά για την «τουρκική μειονότητα στην Κω και στη Ρόδο». Ο σοσιαλιστής Ελβετός βουλευτής σε συνέντευξή του στη Ζαμάν (10 Αυγούστου 2008) δήλωνε: «Μετά την έκθεση που ετοίμασα σχετικά με την ελληνική μειονότητα στην Ιμβρο και την Τένεδο, υποσχέθηκα στις τουρκικές αρχές να επισκεφθώ τη Ρόδο και την Κω. Οι τουρκικές μειονότητες εκεί νιώθουν επίσης παραμελημένες. Θα αποδείξουμε ότι είμαστε αντικειμενικοί, καταδεικνύοντας ότι και η αντίθετη πλευρά υπόκειται σε παρόμοια προβλήματα...». Η εξέλιξη αυτή, εφόσον δεν αποτραπεί η υπερψήφιση της πρότασης Γκρος, θα συνιστά διπλωματική ήττα για το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών το οποίο στην καλύτερη των περιπτώσεων δείχνει αδύναμο να αντιδράσει, καθώς υπάρχει και το χειρότερο σενάριο της αποδοχής της συμπερίληψης και του μειονοτικού ως θέματος στη διμερή ελληνοτουρκική ατζέντα, όπως παγίως διεκδικεί η τουρκική εξωτερική πολιτική.

Ο ΣΤΟΧΟΣ

Μεθοδεύουν συμψηφισμό για τον αφανισμό των Ελλήνων

Η πρόταση ψηφίσματος που κυκλοφόρησε ως επίσημο έγγραφο (Doc 11904) καταλήγει εκφράζοντας «ανησυχία για την κατάσταση της τουρκικής μειονότητας στη Ρόδο και στην Κω» και ζητώντας από το προεδρείο της Συνέλευσης να «εξετάσει την κατάσταση της τουρκικής μειονότητας στη Ρόδο και στην Κω και να δώσει εντολή στην αρμόδια επιτροπή να διαμορφώσει μια έκθεση παρόμοια με αυτή που προαναφέραμε «Ιμβρος και Τένεδος: διατηρώντας τον διπολιτισμικό (bicultural) χαρακτήρα των δύο τουρκικών νησιών σαν μοντέλο για τη συνεργασία μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας...». Η πρόταση ψηφίσματος διατυπώνει την καινοφανή θεωρία ότι η «τουρκική μειονότητα σε Κω και Ρόδο διέπεται από τη Συνθήκη της Λοζάνης του 1923» αν και η ίδια η «τουρκική μειονότητα» προέκυψε δύο δεκαετίες αργότερα με την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου.

Η πρόταση υιοθετεί πλήρως την τουρκική επιχειρηματολογία και αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής:

«...Τα μειονοτικά δικαιώματά τους παραμένουν αιτία ανησυχίας για την τουρκική κοινότητα. ...Η Συνέλευση υπενθυμίζει ότι ο πληθυσμός της τουρκικής μειονότητας των νησιών συνεχίζει να μειώνεται από το 1967. Τα τουρκικά σχολεία στη Ρόδο και την Κω έπαυσαν να λειτουργούν το 1972. Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες που λάβαμε, αρνούνται στην τουρκική μειονότητα των νησιών το δικαίωμα στην εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα τους. Δεν τους επιτρέπεται καν η οργάνωση εβδομαδιαίων σχολείων η πρόσθετων τάξεων. Η τουρκική μειονότητα αντιμετωπίζει περιορισμούς στην άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων της. Η θέση του μουφτή παραμένει άδεια από το 1972. Μόνο ένα από τα υπάρχοντα ακόμη 12 τζαμιά στη Ρόδο είναι ανοικτό για θρησκευτικές λειτουργίες».

 

Η μεθόδευση του Ελβετού βουλευτή και όσων συνυπογράφουν την πρόταση του ουσιαστικά αποσκοπεί στην «αθώωση» της Τουρκίας (με τη λογική του συμψηφισμού) για την εξαφάνιση της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο και την Τένεδο, μέσα από μια διαδικασία πραγματικής εθνοκάθαρσης διαρκείας και νομιμοποίησης της επιδίωξης της Τουρκίας να θέσει υπό καθεστώς αμοιβαιότητας τα μειονοτικά θέματα, κάτι που είναι απαράδεκτο από άποψη δικαίου και απολύτως ανισοβαρές πολιτικά για τη χώρα μας.

 

ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ  

nmeletis@pegasus.gr

 

Το διαβάσατε;

Τι άλλο σχόλιο να κάνουμε εκτός του γεγονότος ότι όλοι αυτοί ξεκάθαρα υπηρετούν σκοτεινά συμφέροντα και αλλοεθνείς ή και ντόπιους εξουσιαστές (dominators);

Να μας φυλάει ο Θεός επειδή αυτά είναι τρομακτικά πράγματα όπως είχα προείπει και στο χθεσινό μήνυμά μου και προχωρούν ακάθεκτα να συναντήσουν το σημείο μηδέν όπου ως λαός και έθνος θα βρεθούμε μπροστά σε μείζονα κρίση ακόμη και υπάρξεώς μας. Αλλά, τι να σου κάνει επίσης ο Θεός όταν εμείς σαν έθνος (πλειοψηφικά) πάψαμε να ελπίζουμε σε Εκείνον και τον προσβάλουμε καθημερινά αντί να τον ευλογούμε; Αν και προφήτης δεν είμαι, τα μαθηματικά όμως δείχνουν την αλληλουχία της γεωμετρικής προόδου των γεγονότων. Θα μας αναγκάσουν άραγε να πάρουμε όπλα, πέτρες και καδρόνια για να καθαρίσουμε την κόπρο πριν μας θάψουν μέσα σ΄αυτήν για πάντα. Είμαστε περίπτωση λαού. Μόνο στο εξωτερικό προοδεύουμε. Εδώ μέσα γίνεται το έλα να δεις...

 

Ελληνικό Σύνταγμα και οι συναθροίσεις των αλλοδαπών

Με αφορμή τα επαίσχυντα επεισόδια στην Αθήνα, από εν δυνάμει θύλακες της Αλ Κάιντα, ανθελληνικά σκουλίκια και αφελείς μετανάστες, ανέτρεξα στο Σύνταγμα της Ελλάδος για να δω ποιοι έχουν το δικαίωμα του "συνέρχεσθαι" και διάβασα τα εξής :

 

Άρθρο 11

1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνέρχονται ήσυχα και χωρίς όπλα. 

2. Μόνο στις δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις μπορεί να παρίσταται η αστυνομία. Οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως νόμος ορίζει.

**Άρθρο 12

1. Οι Έλληνες έχουν το δικαίωμα να συνιστούν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους, που ποτέ όμως δεν μπορούν να εξαρτήσουν την άσκηση του δικαιώματος αυτού από προηγούμενη άδεια. [...]

 

συμπεραίνω πως :

 α) μόνον ΕΛΛΗΝΕΣ μπορούν να συνέρχονται (άρα όχι αλλγενείς, μετανάστες κ.ά)

 β) η Αστυνομία, εφ' όσον έχει βάσιμες ενδείξεις για ταραχές, δύναται να απαγορεύσει την όποια συνάθροιση (πολλώ δε μάλλον αν αυτή δεν πληροί την απαραίτητη προϋπόθεση που θέτει η παράγραφος α' του άρθρου 11)  

 γ) όλοι αυτοί οι σύλλογοι με τους εμφανιζόμενους "προέδρους" αλβανών, πακιστανών, αφγανών κλπ, έχουν επικύρωση από Πρωτοδικείο ; αν ναί, δεν υποχρεώνονται με κάποιον τρόπο τα μέλη που εγγράφονται σε αυτούς να είναι τουλάχιστον νομιμοποιημένη η παρουσία τους στην Ελλάδα ;

 

Υπάρχει κάποιος με γνώσεις Συνταγματικού Δικαίου να μας διαφωτίσει ;

Αποπνικτική ατμόσφαιρα στα Οινόφυτα

25 Μαϊ 2009

Η περιπέτεια των Οινοφύτων δεν έχει τέλος, 24.05.2009, ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ http://www.skai.gr/player/tv/?mmid=100750

Υπερχείλισε την Κυριακή, για πολλοστή φορά, το αντλιοστάσιο του δήμου Οινοφύτων, δημιουργώντας αποπνικτική ατμόσφαιρα στην περιοχή. Οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι το αντλιοστάσιο υπολειτουργεί από το 2006 εξ αιτίας κακοτεχνιών. Το αντλιοστάσιο κατασκευάστηκε με σκοπό να διοχετεύει όλα τα απόβλητα του δήμου Οινοφύτων στη μονάδα βιολογικού καθαρισμού στην Τανάγρα, αλλά κάτι τέτοιο δε συμβαίνει.

Οι κάτοικοι επίσης καταγγέλλουν ότι τα απόβλητα καταλήγουν, μέσω ενός ρέματος, στον Ασωπό, ενώ τονίζουν ότι το νερό που τρέχει από τις βρύσες των σπιτιών εξακολουθεί να είναι ακατάλληλο για οποιαδήποτε χρήση.

Παρά τις δεσμεύσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης, η αποπεράτωση του τοπικού δικτύου αποχέτευσης, παραμένει στα χαρτιά.

Μάλιστα, πριν από ενάμισι χρόνο, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε την απομάκρυνση και τη μεταφορά του αντλιοστασίου σε διαφορετικό σημείο, απόφαση, που ποτέ δεν εφαρμόστηκε. 

http://oikomargarita.blogspot.com/2009/05/blog-post_25.html

Μπλόκο σε πείραμα για τον Ασωπό

25 Μαϊ 2009

Οι αρμόδιες αρχές αρνούνται τη χρηματοδότηση πειράματος σε φυτά που καλλιεργούνται στην Θήβα.

Στον αέρα το πείραμα που ετοιμάζει ο καθηγητής στο γεωπονικό πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολόγος Μιμίδης για να διαπιστωθεί εάν τα προϊόντα που καλλιεργούνται στη Θήβα, επηρεάζονται από τη ρύπανση που υπάρχει στον Ασωπό ποταμό.

Στο εργαστήριο, η ομάδα του είχε ξεκινήσει πειράματα σε φυτά και βολβούς - όπως για παράδειγμα σε καρότα και σε κρεμμύδια - για να αποδειχτεί και επιστημονικά, εάν τα προϊόντα αποκτούν τη ρύπανση από το εξασθενές χρώμιο και τα άλλα βαρέα μέταλλα.

Μιλώντας στο ΣΚΑΪ ο κ. Μιμίδης ανέφερε ότι οι αρμόδιες αρχές αρνούνται τη χρηματοδότηση του πειράματος και η μελέτη στηρίζεται μέχρι στιγμής μόνο από το πανεπιστήμιο. Επίσης δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να γίνεται σκόπιμα κάτι τέτοιο προκειμένου να μην υπάρχουν αποτελέσματα.

http://oikomargarita.blogspot.com/2009/05/blog-post_8392.html

Σκότωσαν και έφαγαν το μεγάλο τους αδελφό!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ!

 

Ειδήσης που δεν πολυ-ακούστηκαν!

Σκότωσαν και έφαγαν το μεγάλο τους αδελφό!

By admin

Posted on 23 Apr 2009 at 1:21am

Σοκ στην κοινή γνώμη της Ρωσίας έχει προκαλέσει η ομολογία δυο αδελφών ότι σκότωσαν και έφαγαν το μεγαλύτερο τους αδελφό! Τα δυο αδέλφια, ο Timur και ο Marat, ομολόγησαν στους αστυνομικούς πως σκότωσαν τον μεγαλύτερο τους αδελφό, Rafis, στο σπίτι τους στην πόλη του Perm.

Η αστυνομία ξεκίνησε να ερευνά την υπόθεση όταν τα δυο αδέλφια κατήγγειλαν ότι ο αδελφός τους αγνοείται αλλά οι αναφορές τους ήταν συγκεχυμένες.

Οι αστυνομικοί με ένταλμα έρευνας έκαναν έφοδο στην οικία των δυο αντρών και ανακάλυψαν το σκελετό του θύματος θαμμένο στην αυλή και κομμάτια κρέατος στον καταψύκτη!

Ο Timur ομολόγησε πως σκότωσε τον Rafis κατά την διάρκεια καυγά επειδή του κρατούσε μανιάτικο ότι τον είχε προδώσει στην αστυνομία για φόνο που είχε διαπράξει με αποτέλεσμα την δεκαετή φυλάκιση του.

Ο 23-χρονος Marat πήρε το μέρος του Timur στο καυγά και χτύπησαν μέχρι θανάτου τον άτυχο Rafis.

Τα δυο αδέλφια θέλοντας να εξαφανίσουν τα στοιχεία έκοψαν το κεφάλι του αδελφού τους ενώ έκαναν μερίδες το σώμα του ξεκοκαλίζοντας το προσεκτικά!

«Ναι αποφασίσαμε να τον φάμε. Δεν ήθελα να πάω πάλι φυλακή και έτσι του έκοψα το κεφάλι και το έθαψα μαζί με τα οστά ενώ το κρέας το έβαλα στον καταψύκτη,» είπε κυνικά ο Timur.

Τα δυο αδέλφια παραδέχτηκαν πως μαγείρευαν και έτρωγαν το κρέας του αδελφού τους εδώ και έξι μήνες! 

Από Ζ.Δ.

ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΩΠΟ:

1. Ποια είναι η θέση του κόμματος σας για το έγκλημα του Ασωπού;

Η οικολογική καταστροφή που συντελείται επί δεκαετίες στον Ασωπό, είναι αποτέλεσμα μιας ασύδοτης πρακτικής από τη μεριά των μεγάλων βιομηχανιών της περιοχής και της Πολιτείας που την ενθάρρυνε και την ενθαρρύνει. Χωρίς κανένα σχεδιασμό, κανένα μέτρο και κυρίως χωρίς κανένα έλεγχο, ευνοήθηκε η εγκατάσταση και λειτουργία εκατοντάδων μονάδων και δημιουργήθηκε ένα ιδιότυπο ξεχωριστό καθεστώς. Επί πολλά χρόνια οι κάτοικοι υποφέρουν :- τα υγρά απόβλητα καταλήγουν στον Ασωπό και από εκεί στον Ευβοϊκό και στα υπόγεια νερά ή και απευθείας στα υπόγεια νερά μέσα από γεωτρήσεις και πηγάδια- η αέρια ρύπανση πνίγει την περιοχή από Σχηματάρι μέχρι Θήβα- ειδικά και συχνά τοξικά βιομηχανικά απόβλητα καταλήγουν σε ρέματα, ιδιωτικούς χώρους, χωματερές Δήμων και παλιά νταμάρια.

Ο νόμος της σιωπής επιβάλλεται από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα: τα Υπουργεία, οι Τοπικές και Νομαρχιακές Αρχές, οι τοπικοί «παράγοντες» έκλειναν τα μάτια και στην πράξη διευκόλυναν και διευκολύνουν με πολλούς τρόπους τη συνέχιση αυτής της κατάστασης. Πριν από δύο χρόνια, ξέσπασε η οικολογική κρίση με το νερό: η αποκάλυψη της παρουσίας του καρκινογόνου εξασθενούς χρωμίου και άλλων ρύπων ανθρωπογενούς προέλευσης, ξεσήκωσε αντιδράσεις. Σε μια μεγάλη περιοχή γύρω από τον Ασωπό από την Αν. Αττική μέχρι και τη μισή περίπου Βοιωτία οι άνθρωποι αναγκάζονται ακόμη μέχρι σήμερα να αγοράζουν νερό. Τα αγροτικά προϊόντα ολόκληρης της Βοιωτίας έγιναν ανεπιθύμητα, χωρίς κανείς να ελέγξει αν έχουν ή όχι επιβαρυνθεί.

Κανείς μέχρι σήμερα δεν μπήκε στον κόπο να ανακοινώσει τι γίνεται με τα βιομηχανικά προϊόντα, τρόφιμα και ποτά. Έτσι μια κρίση που ξεκίνησε από μια περιοχή, αφορά πλέον τη δημόσια υγεία στη χώρα και όχι μόνο.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε από τη πρώτη στιγμή δίπλα στους αγώνες των κατοίκων. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, συμμετείχαν ενεργά στη συγκρότηση κινήσεων πολιτών και δικτύων αλληλο-υποστήριξης, στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους αγώνες που δώσαμε σε όλα τα επίπεδα, χωρίς κομματικές σημαίες. Αυτή τη μάχη τη δίνουμε εδώ και δύο χρόνια, γιατί πιστεύουμε ότι το κίνημα των πολιτών στη Βοιωτία, την Εύβοια, τον Ωρωπό πρέπει να λειτουργεί ανεξάρτητο, ακηδευμόνευτο, χωρίς καθοδηγήσεις και σκοπιμότητες. Όλο το προηγούμενο διάστημα, σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής παρέμβασης, η στήριξη της υπόθεσης και η διεκδίκηση συγκεκριμένων λύσεων υπήρξε διαρκής και αδιάλειπτη. Επισκέψεις του Α. Αλαβάνου, του Α.Τσίπρα και άλλων κεντρικών στελεχών από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η κρίση με το νερό, συνεχείς παρεμβάσεις στην Κομισιόν και το Ευρωκοινοβούλιο από το 2007 και μέχρι σήμερα, παρεμβάσεις στη Βουλή, δημοσιότητα, υποστήριξη.

Κεντρική θέση μας αποτελεί το αίτημα της εξυγίανσης της άτυπης και άναρχης βιομηχανικής ζώνης με θεσμοθέτηση, οριοθέτηση, κατασκευή όλων των αναγκαίων περιβαλλοντικών υποδομών και λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για τον εντοπισμό, την καταγραφή και τον έλεγχο της ρύπανσης.

Άμεση απαίτησή μας αποτελεί να ελεγχθούν επιτέλους όσοι ρυπαίνουν, να υποχρεωθούν να σταματήσουν να ρυπαίνουν, να υποχρεωθούν να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, να συνεχίσουν να ελέγχονται διαρκώς.

Άμεση απαίτησή μας αποτελεί η παροχή ασφαλούς καθαρού νερού για την ύδρευση κάτι που δύο χρόνια μετά δεν έχει ακόμη εξασφαλιστεί.Προτεραιότητα αποτελεί για μας η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων,

Αίτημα μας, αποτελεί η διερεύνηση των επιπτώσεων στην υγεία, στις καλλιέργειες, στα βιομηχανικά προϊόντα, στην τροφική αλυσίδα. Απαίτησή μας είναι να ληφθεί κάθε μέτρο για την αποκατάσταση και την ελαχιστοποίηση των συνεπειών της ρύπανσης στον τοπικό πληθυσμό.

Αίτημά μας είναι να αποδοθούν οι ευθύνες και το κόστος εκεί που ανήκουν και όχι στους κατοίκους και τους επαγγελματίες, στους αγρότες και τους εργαζόμενους.

2. Σε περίπτωση εκλογής σας σε τι ενέργειες θα προβείτε στις πρώτες 100 μέρες της θητείας σας;

Παρότι το θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα και την Ευρώπη χρειάζεται σημαντικές αλλαγές, εντούτοις άμεση προτεραιότητα είναι τουλάχιστον να εφαρμοστεί.

Επομένως οι πρώτες ενέργειες αφορούν την πίεση για την εφαρμογή της οδηγίας-πλαίσιο για τα νερά, της οδηγίας για τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων, της οδηγίας για την περιβαλλοντική ευθύνη για την πρόληψη και την αποκατάσταση των ζημιών στο Περιβάλλον.

Παράλληλα και με δεδομένη την πλούσια επεξεργασία που έγινε τα τελευταία χρόνια από πολλούς επιστήμονες και μέλη των κινήσεων πολιτών, έχουν διαμορφωθεί συγκεκριμένες προτάσεις για- την εκπόνηση σχεδίου για την απορρύπανση και αποκατάσταση της ποιότητας των νερών στην υδρογεωλογική λεκάνη του Ασωπού το αργότερο ως το 2015- την κατάρτιση ειδικού τοπικού προγράμματος για τη διαχείριση των επικίνδυνων αποβλήτων που παράγονται από τις βιομηχανίες της περιοχής και την αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χώρων διάθεσης.- τον συνεχή επανέλεγχο, την δημοσιοποίηση όσων ρυπαίνουν και την επιβολή συγκεκριμένων κυρώσεων σε υπευθύνους και αρμόδιες αρχές - την οργάνωση ενεργειών ενημέρωσης και δημοσιότητας του προβλήματος που ήδη μέσω των τοπικών οργανώσεων και κινημάτων έγινε γνωστό στην Ευρώπη και στον κόσμο- την οργάνωση ομάδας πίεσης μαζί με άλλους ευρωβουλευτές και την αξιοποίηση της εμπειρίας άλλων περιοχών και ερευνητικών-πανεπιστημιακών φορέων - την κατάρτιση ειδικού χωροταξικού σχεδίου με πρόβλεψη για μετατροπή σε οργανωμένη περιοχή και ρύθμιση των χρήσεων της γης, των δημόσιων χώρων και των έργων κοινής ωφέλειαςπου αποτελούν άμεσους στόχους διεκδίκησης από την αρχή της θητείας του νέου Ευρωκοινοβουλίου.

3. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάζεται συνεχή πίεση από τα κόμματα του Ευρωκοινοβουλίου, είστε σε θέση για ένα τέτοιο αέναο pressing;

Πρόσφατα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Ευρωκοινοβουλίου, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται με σημαντική απόσταση ο πιο δραστήριος από τους 24 Έλληνες ευρωβουλευτές για το σύνολο της θητείας, με 979 ερωτήσεις, 6 εκθέσεις, 3 γνωμοδοτήσεις και 170 παρεμβάσεις στην Ολομέλεια. Οι περισσότερες παρεμβάσεις αφορούσαν θέματα περιβάλλοντος και πολλές από αυτές το θέμα της ρύπανσης των νερών και του Ασωπού.

Σε πρόσφατη πανευρωπαϊκή έρευνα που δημοσιεύθηκε στην έγκυρη γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» καθώς και πολλά άλλα ΜΜΕ, ο Δ. Παπαδημούλης αναδείχθηκε στους τρεις πιο δραστήριους από το σύνολο των ευρωβουλευτών των 27 κρατών – μελών. Αναφερόμενος στο ζήτημα δήλωσε: «Δουλέψαμε μαζί με τους συνεργάτες μου σκληρά και συλλογικά.

Ο απολογισμός μας τίθεται στην κρίση των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των πολιτών. Το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει και της κάλπης στις 7 Ιουνίου είναι απλό. Με έναν βουλευτή κάναμε πολλά. Με περισσότερους, μπορούμε να κάνουμε περισσότερα.»Αυτή είναι η απάντησή μας στην ερώτηση: μας πιέζει ο κόσμος των κινημάτων και το pressing αυτό έχουμε όχι μόνο την ικανότητα αλλά και την αυτονόητη υποχρέωση να συνεχίσουμε να μεταφέρουμε. Μέσα από τους αγώνες μας έχουμε καταλάβει στην πράξη ότι η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι ούτε ουδέτερη, ούτε ανέξοδη.

Το πρόβλημα του Ασωπού είναι κρίσιμο, τα συμφέροντα είναι μεγάλα και οι υπεύθυνοι μας διοικούν. Για κάθε πρόβλημα και σε κάθε εστία αντίστασης στη χώρα, αναλάβαμε το κόστος της υπεράσπισης των τοπικών κινημάτων απέναντι σε οργανωμένα και επώνυμα συμφέροντα. Είμαστε αισιόδοξοι: όσο οι πολίτες αγωνίζονται, η πίεση θα αυξάνει και τα αποτελέσματα θα είναι πέρα και από τις προσδοκίες μας.

Οι υποψήφιοι του Ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ

ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ " Σιγή ιχθύος από τους ευρωβουλευτές" 

http://oikomargarita.blogspot.com/2009/05/blog-post_23.html

«Θα ΄θελα στο τέλος να μην είμαι στην απέραντη μοναξιά...»

Μίκης Θεοδωράκη

Ο μεγάλος συνθέτης συναντά τον νεώτερο τραγουδοποιό και μιλούν για την Ελλάδα του χθες και του σήμερα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΙΑΝΗ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 23 Μαΐου 2009

Το σπίτι είναι σιωπηλό. Στο πάνω πάτωμα ζει η Μυρτώ, η γυναίκα του Μίκη. Εξήντα πέντε χρόνια μαζί. Ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Ο Μίκης τις περισσότερες ώρες της ημέρας είναι στο ισόγειο. Μια κουβέρτα στα πόδια, ένα πούρο που ποτέ δεν ανάβει και μια μικρή γύψινη προτομή του Στάλιν που μοιάζει να περιπαίζει τα πάντα. 

Τώρα άχραντη σιωπή. Στο μέσα δωμάτιο αισθάνεσαι την παρουσία της γραμματέως του. Η γραμματέας του Μίκη. Αλλά τι γραμματέας. Η σκιά του, η ανάσα του, ο αστυνομικός του, η νοσηλεύτριά του. Όταν ο Μίκης αρχίζει και μιλάει, όλα αποκτούν υπόσταση. Οι μνήμες, οι χαρές, οι λύπες. Ευωδιάζουν. 

Πριν από λίγα χρόνια ο Μίκης μου ΄λεγε ότι μέσα στο σπίτι συχνά τον παρακολουθεί ένας «τύπος» που κάθεται απέναντι και του κλείνει κάθε τόσο το μάτι. «Ποιος είναι;» τον ρώτησα. «Ο θάνατος», μου απάντησε! 

Ο Μίκης. Έζησε έτσι ακριβώς όπως πρέπει να ζει ένας αληθινός άνθρωπος. Προκαλώντας το μέλλον. 

«Ουρλιάζοντας ζωή και τέχνη». 

Νιώθω ότι ποτέ μας δεν ξοφλήσαμε το Χρέος απέναντί του. Κι εγώ προσωπικά. Αλλά συνεχίζω απτόητος. 

Αυτή θα πρέπει να είναι η πεντηκοστή συνέντευξη. Τι να τον ρωτήσω απόψε; 

Το μόνο για το οποίο θα ήθελα να τον ρωτήσω είναι πώς «γεωμετρεί» το τέλος του. Λες και διάβασε τις σκέψεις μου και άρχισε να μου λέει: «Θα ΄θελα όταν το ποσοστό της ζωής που μου αναλογεί το ΄χω ξοδέψει όλο κι έρθει το τέλος, να μην είμαι στην απέραντη μοναξιά. 

Θα ΄θελα να έχω ενδοεπικοινωνία με τον πατέρα μου και τον αδελφό μου. Αιώνια ενδοεπικοινωνία. Θα ΄ναι κάτι υπέροχο». Καθαρό χειμωνιάτικο σούρουπο. Απέναντι ο ήλιος κόκκινος βασιλεύει πάνω στην Ακρόπολη. Ο Ήλιος και ο Χρόνος. Ο Μίκης. 

Η Αριστερά ευθύνεται για την κυριαρχία του δικομματισμού 

Πώς κρίνεις τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου; 

Μ.Θ.: Το αν τα γεγονότα αυτά είχαν βάθος, πλάτος και δυναμική, φαίνεται από τον αντίκτυπό τους σε βάθος χρόνου, δηλαδή σήμερα. Ήταν μια μαζική εξέγερση της μαθητικής (κυρίως) και της φοιτητικής νεολαίας εξαιτίας των χρόνιων προβλημάτων που ταλαιπωρούν τη μονίμως ανάπηρη Παιδεία μας, που κορυφώθηκε με τον άδικο θάνατο του νεαρού μαθητή. Πίσω όμως από αυτόν τον ξεσηκωμό που ξεκίνησε με καταλήψεις σχολών και σχολείων υπήρξαν τα κόμματα της Αριστεράς (κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ) και πλήθος από αριστερίστικα γκρουπούσκουλα, των οποίων η ιδεολογικοπολιτική συμβολή δεν έφθανε σε βάθος, αρκούμενη σε μια ριζοσπαστική- αντιδεξιά συνθηματολογία. 

Βεβαίως, την εξέγερση αυτή την εκμεταλλεύτηκαν ως συνήθως ποικίλες ομάδες αναρχικών, κουκουλοφόρων αναμεμειγμένων με ύποπτους τύπους που μεταβάλανε το κέντρο της Αθήνας σε μια βομβαρδισμένη πόλη, γεγονός που μας άφησε άφωνους, γιατί επρόκειτο για κάτι πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα. Άφωνους, προβληματισμένους και ανήσυχους, δεδομένου ότι από την άλλη πλευρά της κυβερνητικής εξουσίας διαπιστώσαμε μια απίστευτη παθητικότητα, που μας έπεισε ότι η χώρα μας πάσχει βαρύτατα. Γεγονός για το οποίο θεωρώ ότι φταίμε όλοι και όλες, μιας και αφήσαμε τη χώρα μας να γλιστρήσει σ΄ έναν κατήφορο στον οποίο δεσπόζει η αδιαφορία και η ανευθυνότητα, ασχολούμενοι με τα δευτερεύοντα και τα άσχετα και γυρίζοντας την πλάτη στα κύρια και τα σημαντικά. 

Τι ορίζεις εσύ ως Αριστερά σήμερα; Γιατί αυτή η Αριστερά επικαλείται συνεχώς τον δικομματισμό.Μια ενωμένη Αριστερά δεν σημαίνει κατάργηση του δικομματισμού; 

Το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες κυριαρχεί ο δικομματισμός οφείλεται κυρίως στην ίδια την ιστορική Αριστερά και βασικά στις κατά καιρούς ηγεσίες. Σήμερα χτυπούν τον

Ο Γιώργος θα πρέπει να κυβερνήσει χωρίς να υπολογίζει εχθρούς ή φίλους. Κυρίως φίλους...

δικομματισμό, λες και είναι κάτι που μας επεβλήθη από κάποιες μυστηριώδεις δυνάμεις, ενώ οφείλεται, όπως είπα, αποκλειστικά και μόνο σ΄ εμάς τους ίδιους τους αριστερούς. Όσο για το τι θα μπορούσε να είναι σήμερα και τι θα ήταν ικανή να κάνει, το ερώτημα αυτό απαιτεί «θεϊκές» ιδιότητες για να απαντηθεί. Μιας και το χάσμα διαρκώς διευρύνεται μεταξύ των δύο κομμάτων και έτσι δεν βλέπω δυστυχώς δυνατότητα στο εγγύς μέλλον να μεγαλώνει ο ρόλος της Αριστεράς σε βαθμό που να μπορεί να επηρεάσει αποτελεσματικά τις πολιτικές μας εξελίξεις. 

Πώς νομίζεις ότι υπερβαίνουμε τη συνολική κρίση που μαστίζει σήμερα την Ελλάδα; 

Δυστυχώς το κύριο μέλημα των κομμάτων που μας κυβέρνησαν έως σήμερα υπήρξε η κατάκτηση και διατήρηση της εξουσίας. Έτσι το μεγαλύτερο και ζωτικότερο μέρος ηγεσιών και λαού καταναλώθηκε σ΄ έναν πυγμαχικό αγώνα που συνεχίζεται, με τα φώτα στραμμένα στο ρινγκ και με τα προβλήματα να χρονίζουν και να σαπίζουν. 

Από την άλλη πλευρά τα πιο νευραλγικά κέντρα του εθνικού μας οργανισμού, συνδικάτα, σωματεία, ΔΕΚΟ, ΜΜΕ, κράτος κ.λπ., έχουν καταληφθεί από τους ημέτερους του ενός κυρίως εκ των δύο πυγμάχων, η κομματικοποίηση και η φανατικοποίηση των οποίων δεν τα εμποδίζει εντούτοις να θέτουν τα δικά τους συντεχνιακά συμφέροντα υπεράνω όλων, ακόμα και του κόμματος στο οποίο υποτίθεται ότι ανήκουν. 

Το αποτέλεσμα είναι ότι δημιουργείται ένα σύστημα- καρκίνωμα από το οποίο εξαρτώνται κάθε είδους ζωτικές αποφάσεις. Επομένως, η συνολική κρίση που μαστίζει σήμερα την Ελλάδα, όπως λέτε, οφείλεται στην ύπαρξη και τον κυριαρχικό ρόλο και την παρουσία αυτού του συστήματος- καρκινώματος, που μπορεί σήμερα να αποτελεί τροχοπέδη για τη Ν.Δ. και που όμως είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα αντιδράσει ακόμα πιο άγρια στην περίπτωση που μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα θελήσει να θίξει τα συμφέροντά του. Με άλλα λόγια, η εξαντλητική προβολή του εθνικού ρινγκ και της δικομματικής πυγμαχίας από τα ΜΜΕ κυρίως αποχαύνωσε λαό και κυβερνήτες, σε βαθμό που αφήσαμε τον γάμο και μας... πνίξανε τα πουρνάρια. 

Το πιθανότερο σενάριο είναι ο Γιώργος Παπανδρέου να είναι πρωθυπουρ γός της χώρας.Τι θα συμβούλευες; 

Όπως φαίνεται, τα 2-3 χρόνια που έρχονται θα είναι τα χειρότερα για την παγκόσμια οικονομία και φυσικά και για την ελληνική. Γι΄ αυτό ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τη βιασύνη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να θέλει να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Διότι περί αυτού πρόκειται. 

Τον Γιώργο Παπανδρέου τον αγαπώ και τον εκτιμώ και λυπάμαι πραγματικά που θα πέσει όχι στα βαθιά νερά όπως λένε, αλλά στο μάτι του κυκλώνα, γιατί είναι βέβαιο ότι ο άνεμος της κρίσης που σαρώνει και τις ευρωπαϊκές χώρες θα φθάσει κάποτε κι εδώ. 

Στην Ισπανία οι εφημερίδες είναι γεμάτες με αγγελίες ανέργων που πουλάνε τα ζωτικά τους όργανα. Φανταστείτε να γίνει το ίδιο κι εδώ και τότε το ΠΑΣΟΚ θα διαπιστώσει πόσο φιλικά είναι τα «δικά του φρούρια» για τα οποία καμαρώνει σήμερα, σε περίπτωση που θα υποχρεωθεί να πάρει μέτρα που θα θίγουν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα. Ας μη γελιόμαστε. «Αυτή είναι η Ελλάδα», όπως είπε και ο κ. Σημίτης και αυτή την Ελλάδα θα υποχρεωθεί και ο Γιώργος Παπανδρέου να κυβερνήσει. Ως φίλος δεν μπορώ παρά να του ευχηθώ να πετύχει... Θα πρέπει όμως, έτσι τουλάχιστον πιστεύω, να οπλιστεί με τη νοοτροπία του Ηρακλή, όταν βρέθηκε μπροστά στους στάβλους του Αυγείου χωρίς να υπολογίζει εχθρούς ή φίλους. Κυρίως φίλους... 

«Όλοι εμείς αποβλακώσαμε τον κόσμο» 

Η Ελλάδα περνάει μια πολλαπλή κρίση. Δεν είναι μόνο πολιτική ή κοινωνική. Καταρρέουν και κατεδαφίζονται θεσμοί. Δικαιοσύνη, Εκκλησία... 

Έτσι πάει, ακριβώς, όπως το λες. Αλλά όλοι εμείς νομίζουμε ότι ο κόσμος είναι ηλίθιος. Όλοι εμείς, οι πολιτικοί, οι καλλιτέχνες, οι παπάδες, οι δικαστές. Δεν είναι έτσι. Δεν θα μας ακολουθεί ο κόσμος πάντα ό,τι κι αν κάνουμε. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη. Τον αποβλακώνουμε με την τηλεόραση, πάρε κι ένα ξεροκόμματο, πάρε και μια πιστωτική κάρτα να ψωνίζεις, πάρε κι ένα αυτοκίνητο με πενήντα ευρώ να το χρωστάς μέχρι να πεθάνεις. Εμείς τα φέραμε εδώ τα πράγματα. Κι αυτό ξεκίνησε απ΄ έξω. Φερτό είναι. Η Ελλάδα πάλι αντιστέκεται. Αυτό που έλεγε ο Σαββό- πουλος. Η Ελλάδα που επιμένει κι αντιστέκεται. Οι πιτσιρικάδες, ένας δύο συνθέτες, ένας δυο ποιητές. Η δικιά μου γενιά γράφει τραγούδια ακόμα. 

Λαυρέντη, το ξέρουμε όλοι πως είσαι αριστερός. Τι εκφράζει αυτή η έννοια και αυτή η λέξη για σένα σήμερα; 

Πόνο. Μόνο πόνο. Αυτό που μας είπε ο Μίκης δηλαδή... Ο Μίκης είπε ότι χάσαμε. Τη θυμάμαι την κουβέντα. Είπε αυτήν τη φράση. Κι ο Μίκης πάντα ξέρει τι λέει. Το θέμα δεν είναι μόνο ότι χάσαμε τότε. Το θέμα είναι ότι χάνουμε συνέχεια. Στην Αριστερά υπάρχει έλλειψη ορθολογισμού. Τα κουκιά είναι μετρημένα. Τι είναι η Ελλάδα; Τριάντα τα εκατό Δεξιά, άντε τριάντα πέντε, σαράντα Κεντροαριστερά και το υπόλοιπο Αριστερά. Και δεν μπορεί ποτέ η Αριστερά να παίξει έναν ρόλο. Δεν λέω να κυβερνήσει. Υπάρχει μια βαθιά παρεξήγηση, ο κόσμος ακόμα φοβάται την Αριστερά. Είναι τρελό! Τι φοβούνται; Ότι θα τους πάρει τα κτήματα; Αριστερά σημαίνει μια πιο ανθρώπινη άποψη. Φοβούνται τον Στάλιν μήπως ξαναβγεί και κόψει κεφάλια; 

Ας έρθουμε λιγάκι στο ψητό της εξουσίας. Η Νέα Δημοκρατία προσέφερε στον πολιτισμό; 

Δεν προσέφεραν τίποτα οι άνθρωποι στον πολιτισμό. Αλλά όχι μόνο η Νέα Δημοκρατία. Κι εσείς και οι άλλοι. Με λίγες ενέργειες της Μερκούρη ή του Μικρούτσικου δεν σώζεται η κατάσταση. Δεν έχουμε καταλάβει ακόμα το εύρος και τη σημασία του πολιτισμού στην Ελλάδα. Ο πολιτισμός δεν τελειώνει με το να κάνουμε το Μουσείο της Ακρόπολης, δύο συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής και με το να χρηματοδοτήσουμε την καινούργια ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Ο πολιτισμός είναι η καθημερινότητα. Εμείς καταφέραμε και κάναμε τον «Διογένη» πολιτιστικό κέντρο. Δεν μιλώ για τους ανθρώπους που κάνουν αυτήν τη δουλειά. Αυτοί είναι επαγγελματίες. Και καλά κάνουν. Αλλά το κράτος δεν είναι επαγγελματίας. Το κράτος είναι οραματιστής. Πολιτισμός είναι αυτό που κάνετε εσείς στις «Πρέσπες». Αυτό που κάνει ο Ανδρέου στις Σέρρες. Αυτό που γίνεται στην Αστυπάλαια. Μας λένε: «Παιδιά, δεν μπορούμε να σας πληρώσουμε. Έρχεστε να παίξετε εδώ, να σας φιλοξενήσουμε και να παίξετε με χαμηλές τιμές;». Πήγαμε, δεν πήραμε φράγκο και δεν μας ένοιαξε. Τι ήταν το σπουδαίο; Σε όλα τα μπαράκια της Αστυπάλαιας δεν άκουσα αυτό το σκουπιδαριό που επικρατεί παντού. Βαρέθηκα ν΄ ακούω Χατζιδάκι στα μπαράκια. Και λέω: «Παναγιά μου, στον Παράδεισο ήρθα;». 

«Η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν θα πάει χαμένη» 

O Λαυρέντης Μαχαιρίτσας βγήκε απ΄ τα σπλάγχνα της μεταπολίτευσης και προκάλεσε τη νεολαία εκείνων των χρόνων, τη γενιά του Πολυτεχνείου και τους μετέπειτα, με τραγούδια που δεν κολάκευαν ούτε θεσμούς ούτε πρόσωπα ούτε γεγονότα. Ως άνθρωπος είναι ένα μειλίχιο πλάσμα όλο χαρά και καλοσύνη. Ως δημιουργός συνεχίζει την εξόφληση των χρεών προς τους τρεις «γίγαντες» του χώρου του. Τον Μίκη, τον Μάνο, τον Διονύση. Αλλά με το δικό του ύφος. Τελείως προσωπικό. 

Στον Μαχαιρίτσα πρωτεύει η μελωδία. Και θα ΄λεγα η αριστερή υπόσταση μουσικής και στίχων. Η ασωτία των εφηβικών του χρόνων. Η εχθρότητα για μια Ελλάδα που καταβροχθίζει τα παιδιά της. Θα ΄λεγα επίσης ότι τον Μαχαιρίτσα τον χαρακτηρίζει μερικές φορές ένας θρίαμβος της ανωριμότητας. Δεν επιδιώκει την ωριμότητα και καλά κάνει. Μου άρεσε η συστολή με την οποία αντιμετώπισε τον Θεοδωράκη στη συνάντηση που προκάλεσαν «ΤΑ ΝΕΑ». Με μιαν υπόκωφη σεμνότητα για να περιφρουρήσει το μεγαλείο του. Με μιαν αγάπη για την κοινή τους «τραυματισμένη ιδεολογία». Τι περίεργη ήταν η συνάντησή τους! Ο Θεοδωράκης ανελέητα ροκάνιζε τη μοίρα για δυο ολόκληρες ώρες κι ο Λαυρέντης δίχως ίχνος έπαρσης ήταν παραδομένος στη χαρμολύπη του συνομιλητή του. Αυτό, κύριοι φτωχόμουσοι, σημαίνει αξιοπρέπεια. Έννοια πανταχού απούσα και ιδιαίτερα στον χώρο των Τεχνών στη «μικρή μας πόλη». 

Θέλω να σχολιάσουμε ορισμένα σημαντικά πράγματα που έγιναν. Ιδιαίτερα αυτήν την εξέγερση του περασμένου Δεκεμβρίου. Θα ΄λεγα πως πολλά από τα παιδιά που πήραν μέρος στην εξέγερση σίγουρα θα ήταν σε κάποια συναυλία σου παλαιότερα. Κατανοείς αυτό που έγινε; 

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Αν σπάσει το φράγμα κι αρχίσει να τρέχει το νερό δεν ξαναγυρίζει πίσω. Δεν είναι τόσο δομημένα τα πράγματα πια, πολιτικά, όπως παλιά. Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες με τα Πολυτεχνεία. Δηλαδή είναι λίγο πιο ασαφή ιδεολογικά. Αλλά πιο ξεκάθαρα κοινωνικά. Θα ΄λεγα ότι έχουμε να κάνουμε με έχοντες και μη έχοντες. Όταν οι κατέχοντες απαξιούν να κοιτάξουν τους μη έχοντες, τότε αυτοί θα ΄ρθει η στιγμή που θα πάρουν και κονσερβοκούτια να τους κόψουν τον λαιμό! Θα γίνει με μαθηματική ακρίβεια αυτό. 

Για όλα αυτά όμως αφορμή ήταν ο άδικος θάνατος ενός παιδιού. Αρκεί αυτό; 

Ο θάνατος του παιδιού ήταν μόνο το φιτίλι. Η κόρη μου πήγαινε μαζί του στου Μωραΐτη κι ήταν στην ίδια τάξη. Για σκέψου τι ξεκίνησε από το ιδιωτικό σχολείο του Ψυχικού. Δεν είναι τρελό αυτό; Πιστεύω ότι οι πιτσιρικάδες και άδικο να ΄χουνε είναι ζωντανός οργανισμός. Όπως και να το κάνουμε είναι οι μοναδικοί άνθρωποι που αντιδρούν ακόμα. Τους υπόλοιπους κουτσά στραβά αρχίζει και μας ρουφάει ο καναπές, η δουλειά, τα φράγκα, η ευμάρεια...

Ο Θεοδωράκης δεν θα απομυθοποιηθεί ποτέ. Δεν θα τελειώσουν τα τραγούδια του ποτέ. Κι ας λέει αυτός ότι είχαν χρονολογία λήξης τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70

«Τα τραγούδια μου είναι πια εκτός εποχής» 

Υπηρετείς την Τέχνη επτά δεκαετίες. Τι είναι λοιπόν η Τέχνη για σένα; 

Η Τέχνη είναι διάλογος ανάμεσα στον δημιουργό και ένα συγκεκριμένο κοινό στο οποίο απευθύνεται. Αν αυτή η «αρχή» αφορά όλα τα είδη της Τέχνης, για το τραγούδι είναι άμεση και καταλυτική, μιας και ο τραγουδοποιός έχει ως κύριο σκοπό να τραγουδηθεί κατ΄ αρχάς από το συγκεκριμένο κοινό του τόπου και της εποχής του. Περνώντας στην εποχή μας, όπου οι κάθε είδους αλλαγές συντελούνται με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς, κυρίως λόγω της εμποροβιομηχανοποιήσεως των τραγουδιών, είναι φυσικό τα είδη του τραγουδιού να αλλάζουν, όχι πια από εποχή σε εποχή αλλά σχεδόν από χρόνο σε χρόνο. Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε ρεαλιστές, τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι από την άποψη της αμεσότητας και της λειτουργικότητας κάθε εποχή έχει τα δικά της τραγούδια και τους δικούς της τραγουδοποιούς. Που όσο περισσότερο διεθνοποιείται η ζωή μας (οπότε οι ξένες επιδράσεις γίνονται πιο άμεσες) τα χάσματα από είδος σε είδος τραγουδιού, δηλαδή από χρόνο σε χρόνο, γίνονται ολοένα και πιο βαθιά, έτσι που να παύει τελικά η όποια σχέση με το παρελθόν. 

Αντιλαμβάνομαι τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ας το πούμε πιο καθαρά. Πότε ως τραγουδοποιός λειτούργησες σωστότερα; 

Σε ό,τι με αφορά, ως τραγουδοποιός πιστεύω ότι λειτούργησα σωστά, δηλαδή σε διάλογο ζωντανό με το κοινό της εποχής μου, που το τοποθετώ στη δεκαετία του ΄60 και λίγο μετά. Ήδη από τη μεταπολίτευση και μετά η ιδιοσυγκρασία μου δεν μου επέτρεψε να παρακολουθήσω τις νέες εξελίξεις και κυρίως τις νέες συνήθειες, νοοτροπίες και κοινωνικοπολιτικές συμπεριφορές των συμπατριωτών μου. 

Το 1958 νομίζωοι Έλληνες αρχίσαμε να γνωρίζουμε τα «παιδιά» που γεννήθηκαν από τον υμέναιό σου με τους ποιητές. Πρώτα πρώτα με τον «Επιτάφιο». 

Το γεγονός ότι ο «Επιτάφιος» (1958) είχε αιφνιδίως την απήχηση που είχε, αυτό είναι κάτι που έγινε χωρίς να το περιμένω και ούτε και να το επιδιώξω. Άλλωστε πώς είναι δυνατόν να φανταστώ ότι θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός από το μεγάλο κοινό ένας... μακάβριος τίτλος, που κάθε άλλο παρά παραπέμπει στη διασκέδαση. 

Έτσι το ένα έργο έφερνε το άλλο, πάντα σε πολύ στενό και δημιουργικό διάλογο με το πλατύ ελληνικό κοινό κάθε κοινωνικής τάξεως, νοοτροπίας και αγωγής. Έγινα δηλαδή «λαϊκός» με την έννοια της πάνδημης αποδοχής του έργου μου. 

Αλλά και τώρα, μετά τα ογδόντα σου, γράφεις ακόμα τραγούδια. Ποια αναγκαιότητα σε ωθεί σε αυτό; 

Εξακολουθώ να γράφω τραγούδια και κύκλους τραγουδιών γιατί τα θεωρώ ως ένα κομμάτι του συμφωνικού μου έργου, πράγμα που σημαίνει ότι ο ιδεώδης συνομιλητής μου και αποδέκτης δεν μπορεί να είναι πια το πλατύ κοινό, αλλά ο ίδιος ο εαυτός μου και όσοι μου μοιάζουν και επομένως με γνωρίζουν και με αγαπούν πάνω από μόδες, λαϊκά κέντρα, πωλήσεις δίσκων, σουξέ και άλλα τινά. Δεν μπορώ φυσικά να γνωρίζω- τώρα μάλιστα που ζω απομονωμένος- ποιοι και πόσοι μπορεί να είναι αυτοί.

 

Η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" ΔΙΑΠΙΣΤΏΝΕΙ: "Προεκλογική σιγή για τη ρύπανση στον Ασωπό"

23 Μαϊ 2009

Από τη Λίνα Γιάνναρου

Θα το έχετε παρατηρήσει: εν όψει των ευρωεκλογών, το ενδιαφέρον για το «περιβάλλον» έχει αναζωπυρωθεί, με τους υποψήφιους ευρωβουλευτές να δηλώνουν έτοιμοι να δώσουν κρίσιμες μάχες υπέρ αυτού στην ευρωπαϊκή αρένα.

Περίεργο λοιπόν που οι επικεφαλής των κομμάτων και των ευρωψηφοδελτίων δεν έχουν καταδεχτεί να απαντήσουν στα λιγοστά ερωτήματα που μέσα από μια ανοικτή επιστολή τούς έχουν απευθύνει οι πολίτες των Οινοφύτων, σχετικά με τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική πληγή της χώρας, τη ρύπανση του Ασωπού. Ποια η θέση του κόμματός σας για το έγκλημα του Ασωπού; Σε ποιες ενέργειες θα προβείτε κατά τη θητεία σας;

Αυτά τα απλά ρώτησαν τους υποψήφιους ευρωβουλευτές μας, πριν από δύο εβδομάδες, τα μέλη του Ινστιτούτου Τοπικής Ανάπτυξης και Πολιτισμού των Οινοφύτων, με πρώτον απ' όλους τον παπα-Γιάννη Οικονομίδη, για να λάβουν ως απάντηση την απόλυτη σιγή.

Εξαίρεση αποτέλεσαν το Κόμμα των Οικολόγων-Πρασίνων που δεσμεύθηκε να προσκαλέσει τους ξένους ευρωβουλευτές να επισκεφθούν τον Ασωπό και ο ΣΥΡΙΖΑ που θα πιέσει για την εφαρμογή των ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών οδηγιών στην επίμαχη περιοχή.

Εν τω μεταξύ, οι ίδιοι οι κάτοικοι των Οινοφύτων και των γύρω περιοχών συνεχίζουν να εξυπηρετούνται με εμφιαλωμένα νερά, καθότι από τις βρύσες τους εξακολουθεί να τρέχει, αντί για νερό, ένα σκούρο, δύσοσμο υγρό.

Τα προβλήματα στη λειτουργία του ταχυδιυλιστηρίου, που υδροδοτεί την περιοχή με νερό από το Μόρνο, συνεχίζονται...

Μη μαδάτε την Μαργαρίτα: Η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" ΔΙΑΠΙΣΤΏΝΕΙ: "Προεκλογική σιγή για τη ρύπανση στον Ασωπό" (24 May 2009)

http://oikomargarita.blogspot.com/2009/05/blog-post_5198.html