ΛΕΥΤΕΡΙΑ: Το σχέδιο για να παραδοθούν τα νερά της Ελλάδας έχει ως εξής:

ΛΕΥΤΕΡΙΑ: Το σχέδιο για να παραδοθούν τα νερά της Ελλάδας έχει ως εξής:

ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ 49 ΛΑΜΟΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΠΟΥ ΚΡΕΜΑΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑΚΗ. ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ

από greek24news στις Aug.01, 2012, κατηγορία ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας θα καθίσουν μετά από 13 χρόνια 49 άτομα για την υπόθεση με τις μετοχές – «φούσκες» του Χρηματιστηρίου, την περίοδο 1999-2000.

Μεταξύ των κατηγορουμένων περιλαμβάνονται χρηματιστές, επιχειρηματίες, τραπεζικά στελέχη κ.α., που εμφανίζονται να πρωταγωνίστησαν σε κερδοσκοπικό παιχνίδι.

Ο φάκελος του χρηματιστηρίου άνοιξε και πάλι το 2006, όταν ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Χρ. Λακαφώσης(που έχει φέρει εις πέρας πολύ σοβαρές υποθέσεις) ζήτησε τη διερεύνηση αξιόποινων πράξεων συγκεκριμένων προσώπων.

Αρχικά το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών έκρινε ότι θα πρέπει να παραπεμφθούν σε δίκη ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων 67 άτομα, για αδικήματα, όπως απάτη, υπεξαίρεση, αλλά και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, μετά από σχετική πρόταση του κ. Λακαφώση, όμως η υπόθεση, μετά από έφεση κατά του βουλεύματος, παραπέμφθηκε για νέα κρίση στο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών.

“ΕΠΩΝΥΜΟΙ”

Σχεδόν 2 χρόνια μετά, οι δικαστές με βούλευμα άνω των 900 σελίδων απέρριψαν τις εφέσεις των κατηγορουμένων και διέταξαν να παραπεμφθούν σε δίκη οι 49 από τους αρχικούς 67 κατηγορουμένους, για τα αδικήματα της απάτης κατ’ επάγγελμα και συνήθεια, ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και υπεξαίρεσης 19 δισεκατομμυρίων δραχμών (57 εκατομμύρια ευρώ).

Μεταξύ των κατηγορουμένων είναι οι Παναγιώτης Κονταλέξης, Παναγιώτης Πανούσης, Γιώργος Μπατατούδης, Κωνσταντίνος και Χρυσή Στέγγου, Σπύρος Τασόγλου, Δημήτρης Ράνιος κ.α.

Στο βούλευμα, που υιοθετεί την πρόταση του εισαγγελέα Εφετών Ι. Λιακόπουλου, επισημαίνεται ότι «σκοπός των κατηγορουμένων ήταν, με τη δημοσίευση και τη διάδοση ανακριβών και παραπλανητικών πληροφοριών προς το επενδυτικό κοινό, να αποκομίσουν παράνομο περιουσιακό όφελος. Προηγουμένως, πέτυχαν να πλήξουν την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα των πληροφοριών της χρηματιστηριακής αγοράς, καθώς οι καταχωρημένες στους πίνακες τιμές των μετοχών , αλλά και άλλοι συναλλασσόμενοι που δεν γνώριζαν τις μεθοδεύσεις, θεωρούσαν τις ανακοινωθείσες τιμές ως αντιπροσωπευτικές της πραγματικής αξίας των μετοχών».

Κάλλιο αργά παρά ποτέ σε μια υπόθεση για την οποία εκατομμύρια Έλληνες καταστράφηκαν και χλιάδες οδηγήθηκαν στον τάφο από αρρώστειες και αυτοκτονίες.

Η υπόθεση όμως έχει και ηθικούς αυτουργούς; Σημίτη, Παπαντωνίου, Παπαδήμιο και άλλα πολιτικά λαμόγια που έπνιξαν τον κόσμο στα χρέη.

Αυτοί κύριε Λακαφώση δεν θα δικαστούν ποτέ.

ΔΗΜΑΡ: Η ΥΠΟΥΛΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΉ, 29 ΙΟΥΛΊΟΥ 2012

Ναι… Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Και αντί να σας σοκάρουν οι λέξεις – όπως γίνεται με τους κάθε λογής υποκριτές και τρομαγμένους ενόχους που προσπαθούν να κρύψουν την ενοχή τους πίσω από το νεφέλωμα του καθωσπρεπισμού – καλό θα είναι να τολμήσετε έστω για μια φορά να δείτε κατάματα την αλήθεια.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ήταν μόλις 10 του Μάη, τέσσερις μόνο μέρες μετά τις πρώτες εκλογές που θα άνοιγαν την ταφόπλακα της Ελληνικής κοινωνίας,κι εμείς προειδοποιούσαμε για τρία πράγματα:

1.Ότι: «…Η επιλογή και το επικοινωνιακό «παίξιμο» του ονόματος του Φ. Κουβέλη, όχι μονάχα δεν είναι τυχαία, αλλά όλα δείχνουν πως είναι μια επιλογή επιβεβλημένη πιεστικά από εξωθεσμικούς και υπερεθνικούς παράγοντες.».

2.Ότι: «…Το παιχνίδι που παίζεται είναι ύπουλο. Και ο ρόλος των πρωταγωνιστών, θα είναι ίσως περισσότερο ατιμωτικός  και δόλιος, ακόμη και από το ρόλο που έπαιξε ο ΓΑΠ σε βάρος του τόπου.»...

3.Ότι: «Το κυρίαρχο αποκρυστάλλωμα μιας τέτοιας επιλογής, θα είναι να πλασαριστεί πως η ύπαρξη ενός μνημονίου υποταγής – με αυτές ή εκείνες τις υποσημειώσεις – αποτελεί αποκλειστικό μονόδρομο… Δηλαδή ολόκληρο το πολιτικό σύστημα θα κληθεί να προσκυνήσει επί της ουσίας το καθεστώς της κατοχής... Αυτό θέλουν... Το σπασμένο "τσαμπουκά" και το προκλητικό φασκέλωμα μιας κοινωνίας που έκανε το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση της πολιτικής της χειραφέτησης.

Και από την άλλη, η κυρίαρχη πολιτική τάξη που ξέρει να βλέπει μακριά, έχοντας εξασφαλίσει την προεγκεκριμένη επαναδιαπραγμάτευση, επί της ουσίας θα έχει ακυρώσει οριστικά και στην πράξη, ακόμη και αυτό το πολιτικά ανεπαρκές αίτημα της καταγγελίας της κατοχικής συμφωνίας… Θα έχει ταυτόχρονα δρομολογήσει την έμμεση δικαίωση των πρωταγωνιστών που την προσυπέγραψαν… Και όλοι θα έχουν συνομολογήσει ΚΑΙ τυπικά ΚΑΙ "οικουμενικά" το δικαίωμα των συμμοριών να βάλουν την Ελλάδα στο χέρι με τη βούλα και την «αριστερή» σφραγίδα ενός φιλόδοξου «αριστερού» Εφιάλτη.».

Αυτά λέγαμε τότε. Και για του λόγου το αληθές παραπέμπουμεΕΔΩ στη σχετική μας ανάρτηση… 

Και δυστυχώς για την πατρίδα μας επιβεβαιωθήκαμε πλήρως.

Αυτή μας η προβλεψιμότητα, δεν είναι προϊόν ανερμήνευτων και προνομιακών ικανοτήτων.

Είναι αποτέλεσμα μιας αλήθειας, στην οποία από την πρώτη στιγμή επιμένουμε, πως η πολιτική κριτική, οφείλει να μην εξαντλείται στη «μόστρα» των ανθρώπων, αλλά να καταπιάνεται με την ίδια την ουσία της πολιτικής τους συγκρότησης.

Μόνο τότε θα παραμένει, ισχυρή, διαχρονική και σταθερά επιβεβαιούμενη.

Αυτό το δρόμο επιλέξαμε εμείς, τη στιγμή που οι «μαστόροι» της δήθεν«αποκαλυπτικής» ενημέρωσης, τάιζαν βελανίδια τους κατάφωρα υποτιμημένους αναγνώστες τους.

Ας έρθουμε τώρα και στην ουσία…

Οι πραγματικές προθέσεις αυτού του θλιβερού πολιτικού αποκόμματος που έθεσε εαυτόν στην υπηρεσία του Σουλτανάτου και της Νέας Τάξης, δεν άργησαν να αποκαλυφθούν.

Σήμερα πια δε μιλάμε με εικασίες, αλλά με δεδομένα καταλυτικά, που βάζουν τη σφραγίδα τους στη ζωή μας. Μια σφραγίδα βουτηγμένη στο αίμα των συνανθρώπων μας και στο δηλητήριο του αποπροσανατολιστικού συμβιβασμού.

Η ΔΗΜΑΡ δεν υπήρξε η δύναμη που θα μπορούσε να ανακόψει τη λαίλαπα των δηλωσιών του μνημονίου. Υπήρξε το άλλοθι για την ευλαβική του εφαρμογή.Λειτούργησε σαν ύπουλη σουπιά που πριν τις ανακοινώσεις των μέτρων καταδυνάστευσης, σκορπά γύρω το μελάνι της για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνίας, και μετά τις αποφάσεις των τριών Καρατζαφέρηδων εκτελεί χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου, επιχειρώντας να ρετουσάρει τον εφιάλτη με «Αριστερή» πινελιά.  
Ή μήπως νοιώσατε τη ζωή σας να βελτιώνεται με τη φαρσοκωμωδία των 11,5 δις και δεν αναγνωρίσαμε στη ΔΗΜΑΡ τη συμβολή της???

Η ΔΗΜΑΡ δεν υπήρξε η δύναμη ανάσχεσης στον εφιαλτικό κατήφορο, στον επικίνδυνο Καιάδα που σπρώχνουν τη χώρα. Υπήρξε ο καταλύτης και ο επιταχυντής μιας στοχευμένης εγκληματικής πολιτικής, που στέλνει στο κολαστήριο τη γεωπολιτική και την κοινωνική Ελλάδα. Υπήρξε ο τριτεγγυητής του ξεπουλήματος ονείρων, προσδοκιών, εθνικής περιουσίας, του πλούτου και της ελπίδας μας.  
Ή μήπως αντιστάθηκε στο έγκλημα της ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ και δε της το αναγνωρίσαμε???

Η ΔΗΜΑΡ δε λειτούργησε ως καταλύτης ανατροπής της εθνοκτόνου πολιτικής των μνημονίων. Λειτούργησε ως πλειοδότης στον εθνομηδενισμό που έσυρε τον πολιτικά άθλιο Σαμαρά καπηλευόμενη την ακόμη πιο άθλια προσωπική ματαιοδοξία του, σε πολιτικές εθνικής ήττας και υποταγής ακόμα μια στους εσωτερικούς πολιτικούς εφιάλτες. Εμείς πάντως δεν είδαμε να βγάζει από κανέναν τις κουκούλες. Αυτό που είδαμε είναι να φορά την κουκούλα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και να «δολοφονεί» μια «επικίνδυνη ρατσίστρια» που θέλησε να σηκώσει ψηλά την Ελληνική σημαία, όταν κάποιοι προτίμησαν να την αφήσουν να αραχνιάζει στα μπαούλα τους.

Σήμερα το πολιτικό φίδι της ΔΗΜΑΡ, σαγηνεμένο από τη συμμετοχή του στην κυβερνητική εξουσία, βιάζεται να εκτελέσει το πιο ύπουλο συμβόλαιο σε βάρος του Ελληνισμού, στοχοποιώντας ευθέως τις αξίες του, τις παραδόσεις του, το φιλότιμό του, το πνευματικό και αξιακό του αποκούμπι. Ο γνωστός πολιορκητικός κριός που ακούειστο όνομα Ρεπούση, έπιασε ήδη δουλειά, με την ανοχή όλης της ΔΗΜΑΡ και φυσικά ολόκληρης της κυβέρνησης.  
Σωστά ή κάνουμε λάθος???

Απέναντι σε αυτό το ύπουλο πολιτικό εκτροφείο προκλητικών εθνομηδενιστών και πολιτικά προσκυνημένων αβανταδόρων της μνημονιακής πολιτικής, που αντιμετωπίζει τον Ελληνισμό και την πνευματική όσο και την «υλική» του κοινωνική περιουσία ως περιττό φορτίο, η απάντηση θα πρέπει να είναι και άμεση και καταλυτική.

Η Ελληνική κοινωνία οφείλει να την αντιμετωπίσει ως πραγματικό και επικίνδυνο εφιάλτη που παρεισέφρησε στους κόλπους της, και τώρα την απειλεί ευθέως με γενοκτόνο και αξιακό αφανισμό.

Οφείλει να την αντιμετωπίσει ως τον υπ αριθμόν ένα κίνδυνο που προσκύνησε τον πολιτικό και εθνικό γενιτσαρισμό.

Ως έναν κίνδυνο που δεν πρέπει να του επιτρέψει με τίποτε να ανδρωθεί.

Ως έναν κίνδυνο την επικίνδυνη πορεία του οποίου οφείλει άμεσα να ανακόψει.

Το αίτημα της άμεσης αποπομπής αυτής της πολλαπλά επικίνδυνης συνιστώσας από την συγκυβέρνηση της ντροπής, θα πρέπει να γενικευθεί, να συνοδευτεί και από συγκεκριμένη πολιτική δράση, και φυσικά να αποτελέσει πρώτο στόχο των οπαδών όπως και των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, που οφείλουν να μην επιτρέψουν στη ματαιοδοξία Σαμαρά, να βάλει τον τόπο σε ακόμη πιο επικίνδυνα μονοπάτια.

Και αυτή η αποπομπή, όχι μονάχα δε θα πρέπει να ηρωοποιήσει αυτό το επικίνδυνο συνονθύλευμα, αλλά να το απαξιώσει εντελώς στα μάτια και του τελευταίου Έλληνα πολίτη.

http://ellinikoforoum.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5882.html

Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος:

Διακινείται στο δίκτυο, καλό άρθρο, από γνωστό δημοσιογράφο σε έγκριτο έντυπο. Προσέξτε την τρίτη παράγραφο από το τέλος.

Δίνει απάντηση στο τι συμβαίνει αυτήν την περίοδο. 

 

7 Nοεμβρίου, 2011.     Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος:   Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες. Το κείμενο αυτό θα πρέπει να φυλαχτεί στο αρχείο σας. Είναι μια σύντομη Ιστορική Έρευνα που περιλαμβάνει βαρυσήμαντα Ιστορικά Στοιχεία).   «Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».   «Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. «Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος –όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου– ότι στην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.   Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του –όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα– Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.   Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής. «Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.   2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.   Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία. Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο! Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται.   Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.   Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρώνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.   Συγκλονιστικά και απολύτως ηλεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη του Οικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτωριανούς της «Αλλαγής».   Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.   3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια –η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της– αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει.   Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.   Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ.   Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες –ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ)– είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.   Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν.   Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ.   Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.   Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα[4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη.   Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.   Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση.    Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες. Όλος αυτός ο εσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών.   Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.   Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.   [1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96. [2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax [3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005. [4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998. *Το άρθρο δημοσιεύεται στο τεύχος Νοεμβρίου 2011 της Athens Review of Books, και έχει τίτλο “Η μεγάλη ληστεία”

Κοπιᾶστε πεινασμένοι!

Ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου

Κοπιᾶστε… Μὴν στέκεστε τόσο μακριά! Πλησιᾶστε…. Μὴν φοβᾶστε! Ἐλᾶτε πιὸ κοντὰ ὅλοι οἱ πεινασμένοι τῆς Ἑλλάδος! Ὅλοι!!

Πιαστεῖτε χέρι, χέρι… Ὅλοι στὴν σειρά! Ἔτσι!

Προσέξτε καλὰ τώρα!

Πεινᾶτε!

Ἴσως νὰ μὴν πεινᾶτε πολὺ ἀκόμη! Ἴσως νὰ μὴν πεινᾶτε ὅλοι! Ἀλλὰ δὲν γίνεται, σὲ λίγο θὰ πεινᾶτε ΟΛΟΙ!!!  Οὐδεῖς θὰ ἔχῃ τὰ ἀπαραίτητα! Οὐδεῖς!

Τὸ καταλάβατε αὐτό; Θὰ ψοφήσετε ἀπὸ τὴν πείνα! ΟΛΟΙ!!!! Ἕλληνες καὶ μή!  Ὅλοι οἱ κατοικοῦντες στὴν Ἑλλαδικὴ χερσόνησο!  ΟΛΟΙ!!!! Τὸ καταλάβατε;

Ἢ νὰ τὸ ξαναπῶ; Ὠραῖα! Τὸ καταλάβατε! Ὅσοι δὲν τὸ κατάλαβαν, δὲν πειράζει! Θὰ τὸ λέμε πολλὲς φορὲς τὴν ἠμέρα! Κάποτε θὰ τὸ καταλάβουν! Καὶ τότε θὰ ἀντιδράσουν κι αὐτοὶ γιὰ νὰ μὴν ψοφολογήσουν!

Τὸ μεγαλύτερό μας πρόβλημα εἶναι τὸ μνημόνιο! Νὰ τὸ θυμᾶστε! Ὅλα τὰ ἄλλα, τὰ σχετικὰ μὲ αὐτό, ὅπως οἱ κλοπές, οἱ ὑπεξαιρέσεις καὶ τὰ σκάνδαλα, μᾶς ὁδήγησαν στὸ μνημόνιο! Δὲν ἔχουμε ἄλλα προβλήματα! Μόνον τὸ μνημόνιο! Πρέπει νὰ ῥίξουμε τὴν κυβέρνησι τοῦ μνημονίου! Διότι εἶναι ἡ κυβέρνησις τῆς ἁρπαγῆς! Μόνον αὐτοὶ τὰ ἔφαγαν! Ἐμεῖς τοὺς βλέπαμε ἀνίκανοι κι ἀδύναμοι νὰ ἀντιδράσουμε!

Πόσο ἀθῶοι εἴμαστε! Πόσο ἄσπιλοι! Ποτὲ δὲν ὑποσκάψαμε τὴν ἐπιχειρηματικὴ ἀνάπτυξι μὲ τὸν συνδικαλισμό μας! Ποτὲ τὰ θεμέλια τῶν δημοσίων ἐπιχειρήσεων μὲ τὶς αὐθαιρεσίες μας! Ποτὲ τὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία μὲ τὴν σιωπή μας καὶ τὴν συνενοχή μας!

Εἴμασταν πάντα τὰ κινήματα ἀπὸ κάτω. Ἀπὸ τὴν βάσι! Ποὺ θέλαμε νὰ ἀνατρέψουμε τὴν κεφαλαιοκρατία καὶ νὰ σώσουμε τὸν πλανήτη!Τόσα χρόνια μᾶς λήστευαν! Μόνον χρήματα μᾶς πῆραν! Τίποτα ἄλλο! Τώρα λοιπὸν πρέπει νὰ ἀντιδράσουμε ὅλοι! Νὰ πάρουμε πίσω τὰ κλεμμένα! Νὰ τοὺς διώξουμε! Νὰ διοικήσουμε ἐμεῖς! Ἐμεῖς! Ἡ βάσις! Ὁ λαός!

Κάπως ἔτσι μᾶς ἀντιμετωπίζουν ὅλες οἱ ἀντιμνημονιακὲς παρατάξεις! Μονόπλευρα! Μονοδιάστατα! Μονόπαντα!

Ξέρετε κάτι Ἕλληνες; Ὅσοι ἀπὸ ἐσᾶς καταλάβατε πὼς ἔχουμε κατοχὴ μετὰ ἀπὸ τὴν 23η Ἀπριλίου τοῦ 2010, κάτι δὲν ἔχετε καταλάβει σωστά! Κάποια πληροφορία σᾶς λείπει! Ἢ, ἀκόμη χειρότερα, κάποιαν μεθόδευσι ἑτοιμάζετε γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ λαό!

Διότι:

Ξεχνᾶτε βασικὰ προβλήματα, ἐθνικοῦ χαρακτῆρος. Ξεχνᾶτε γιὰ παράδειγμα τὰ λεγόμενα «κυριαρχικὰ δικαιώματα» τῆς Πατρίδος μας. Καὶ τὰ ξεχνᾶτε, εἶτε ἐσκεμμένως εἶτε γιατὶ τὰ θεωρεῖτε δευτερεύοντα! Σὲ κάθε περίπτωσι, εἶστε «καθυστερημένοι πατριῶτες» ἢ ἀκόμη καὶ πατριδοκάπηλοι!

Ξεχνᾶτε βασικὰ προβλήματα ἀρνήσεως, κάθε κυβερνήσεως τῶν τελευταίων σαράντα ἐτῶν, νὰ ἐπιλύσῃ τὸ ζήτημα τῆς ὑφαλοκρηπίδος. Εἶτε λόγῳ ἀνικανότητος, εἶτε λόγῷ φοβίας, εἶτε λόγῳ προδοσίας. Σὲ κάθε περίπτωσινλησμονήσατε ἢ παρακάμψατε καὶ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο, κεκτημένα ποὺ ἐκατακτήθησαν μὲ ποτάμια αἵματος! Ἀρνεῖστε τὴν διατήρησι καὶ συντήρησι ὅσων ἄξιοι πρόγονοι κατέκτησαν! Ἀνάξιοι ἀπόγονοι ἐσεῖς ἀξίων προγόνων!

Ξεχνᾶτε βασικὰ προβλήματα οἰκονομικῆς κακοδιαχειρίσεως.  Σαφῶς καὶ  θυμᾶστε τοὺς πολιτικούς, τοὺς κομματοσκυλικούς, τοὺς βολεμένους, τοὺς ὅσους ὑπεξαίρεσαν ὁ,τιδήποτε… Ἀλλὰ τὰ τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου; Δὲν ὑπάρχουν; Ἡ πλήρης παράδοσις τοῦ Ἑλληνικοῦ Χρυσοῦ σὲ ἰδιῶτες; Δὲν σᾶς ἐνδιαφέρει;  Τὰ ΥΠΑΡΚΤΑ πετρέλαια τῆς Ἑλλάδος; Τὸ φυσικόν ἀέριον; Ἡ ΑΟΖ; ΑΟΖ; Ναί, ἡ ΑΟΖ!!! Τὸ «ξεχνᾶτε»!!! Ἐπιδεικτικῶς!!! Σὰν νὰ μὴν ὑπῆρξε ποτὲ θέμα! Ὅλα λελυμένα  λοιπόν; Μόνον τὸ μνημόνιον πονάει; Μόνον αὐτὸ ποὺ μᾶς ῥουφάει τὸ χρῆμα; Κι ὅλα αὐτὰ ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς δόσουν χρῆμα; Δὲν ὑπάρχουν; Τόσο καλὰ ἐκτιμᾶτε τὰ δεδομένα; Ἢ μήπως δὲν ἔχει σημασία τίποτα περισσότερο ἀπὸ τὴν «ἐξουσία στὸν λαό»; Τὴν παύσιν πληρωμῶν; Τὴν ἀκύρωσι τῶν ὑπογραφῶν; Ἀνάξιοι «ἐκτιμητές»!  Ἀνίκανοι «συναγωνιστές»!

Ξεχνᾶτε τὸν Ἕλληνα! Στὰ πάντα! Ξεπουλήσατε, ἢ ἀνεχθήκατε τὴν καπήλευσι τοῦ ἀσφαλιστικοῦ μας συστήματος! Προσφέρατε ἀπλόχερα σὲ κάθε «ἀναξιοπαθούντα» τὶς «ἀνθρωπιστικές» σας ὑπηρεσίες. Μὲ ἕνα σύστημα ὅμως ποὺ Ἕλληνες ἔστησαν, χρηματοδότησαν, στήριξαν κι ἐξακολουθοῦν νὰ στηρίζουν! ΟΥΔΕΙΣ ἐξ ὅσων γεύονται τὶς παροχὲς τοῦ ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ἀσφαλιστικοῦ συστήματος δὲν ἔχει προσφέρει κάτι ἐλάχιστο σὲ αὐτό! Στιγματίζετε μόνον τὶς κακοδιαχειρίσεις καὶ τὶς ὑπεξαιρέσεις! «Ἀγνοεῖτε» συνειδητὰ τὴν ἀποδιάλυσι τοῦ ἀσφαλιστικοῦ μας συστήματος ἀπὸ τοὺς ΛΑΘΡΟεισαγωμένους!Ἀγνοῶ τὰ κίνητρά σας! Ἀλλὰ σίγουρα εἶναι μεροληπτικά! Καὶ ἀνθελληνικά! Καὶ διόλου ἀνθρωπιστικά! Διότι, τὸν συνάνθρωπό σας, αὐτὸν μὲ τὸν ὁποῖον ζούσατε τόσους αἰῶνες πλάι πλάι τὸν καταστρέφετε! Τὸν πετᾶτε στὰ σκατά! «Ἀνθρωπιστές» τοῦ κώλου! Ἀνθέλληνες!

Ξεχνᾶτε τὶς κλοπές, τοὺς βιασμούς, τὶς καταπατήσεις κάθε δικαιώματος παντός Ἕλληνος! Δὲν ἀσχολεῖστε! Γενικῶς κι ἀορίστως λέτε πὼς ἔχουμε μίαν φασιστικὴ  κυβέρνησι! Γενικῶς κι ἀορίστως. Ὅμως ὅλες οἱ φασιστικὲς πράξεις τῆς κυβερνήσεως, ἐὰν ἐρωτηθεῖτε, περιορίζονται στὰ οἰκονομικὰ μέτρα! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ ἡ δραγώνειος δράσις στὴν Θράκη καὶ σὲ κάθε δημοτικό σχολεῖο μας! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ ἡ κατάληψις τῶν σχολικῶν αἰθουσῶν μας ἀπὸ πανσπερμίες φυλῶν! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ τίποτα ποὺ ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ἀσφαλὴ διαβίωσι τοῦ Ἕλληνος! Σὲ κάθε τομέα! Πνευματικό, πολιτιστικό, φυλετικό, κοινωνικό, ἐθνικό. Μόνον τὰ οἰκονομικά! Μόνον! Λὲς κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἤμασταν πλούσιοι κάποτε! Ποτὲ δὲν ἤμασταν πλούσιοι! ΠΟΤΕ! Πάντα δουλεύαμε στὴν σεβαστή μας Γῆ! Μὲ κόπο καὶ μόχθο! Μὲ ἀπόλυτο συνειδητότητα! Μᾶς ξεγέλασαν καὶ μᾶς ἔριξαν στὴν δανεική ζωή!  Καὶ τώρα μᾶς παραπλανᾶτε ἐσεῖς! Μᾶς δεικνύετε ἄλλους δρόμους! Ἄλλες ὀπτικές! Δὲν ἀναφέρεστε στὰ προβλήματα. Ἁρπάζετε ἕνα πρόβλημα καὶ τὸ τερατοποιεῖτε!Ἐμεῖς, οἱ κάποτε μὲ ἀξιοπρέπεια κι αὐτοσεβασμό! Ἐμᾶς λοιπὸν παρακινεῖτε ἐσεῖς νὰ μὴν ἀσχολούμαστε μὲ ὅλα τὰ ἄλλα! Μόνον μὲ τὸ χρῆμα ποὺ μᾶς κλέβουν!  Μόνον μὲ αὐτό!

Ξεχνᾶτε τὰ προβλήματα ποὺ ἔχει ἐγείρει ἡ ΛΑΘΡΟμετανάστευσις. Τὰ ἀντιμετωπίζετε ὡς …ἀνύπαρκτα! Ὡς νὰ μὴν ὑπάρχουν! Ἀλήθεια, ἐσεῖς ποὺ τόσο κόπτεσθε γιὰ τὰ οἰκομομικὰ μας, γιατὶ δὲν μᾶς λέτε πῶς  θὰ ταΐσουμε τὰ ἑκατομμύρια ποὺ μᾶς κουβαλήθηκαν; Σιωπή; Γιατί; Ἕναν τρόπο θέλω! Μίαν πρότασι! Ἀλλά, ὡς καθυστερημένοι πατριῶτες σιωπᾶτε!

Ξεχνᾶτε τὰ προβλήματα τῆς συστηματικῆς ἀπαιδείας! Ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ὁδηγοῦν στὸ νὰ γινόμαστε ἄσκεφτα ὄργανα κι ἐργαλεῖα στὰ χέρια ἐπιτηδείων!

Ξεχνᾶτε τὸ ξεπούλημα τῆς γλώσσης! Τῆς ἱστορίας! Θὰ ἔλεγα μάλλιστα πὼς δὲν θέλετε νὰ ἔχουμε γνώσεις ἱστορίας καὶ γλώσσης! Βολεύει νὰ παραμένουμε ἀμόρφωτοι κι ἀπαίδευτοι! Ἐλεγχόμενοι! Ἕνας λαὸς πρόβατα! Αὐτὸ μᾶς θέλετε!

Ξεχνᾶτε τὰ Σκόπια καὶ τὴν Ἀλβανία. Συστηματικῶς! Δὲν σᾶς ἀφορᾷ! Δὲν θέλετε νὰ τὸ ἀγγίξετε ὡς θέμα! Εἶστε διεθνιστές! Τί ἀκριβῶς σημαίνει ὅμως αὐτό; Κατάργησις συνόρων; Παντοῦ; Ἢ μόνον στὴν δική μας Πατρίδα; Ἀγνοεῖτε ὅμως πὼς ὁ διεθνισμός γιὰ νὰ ὑπάρξῃ ἀπαιτεῖ  ΕΘΝΙΣΜΟ!  Προϋποθέτει ὕπαρξιν ΕΘΝΟΥΣ! Ἀκόμη καὶ οἱ  ἰδεολογικοί σας «πατέρες» (ΜΑΡΞ, ΛΕΝΙΝ) τὸ ξεκαθαρίζουν!!! Μήπως ὅμως διαβάζετε κι ἀντιλαμβάνεστε μόνον ὅσα ἐπιθυμεῖτε; Μόνον ὅσα ἐγκρίνουν οἱ χρηματοδότες σας; Δὲν ἐξηγεῖτε διαφορετικὰ τὸ «ὄψιμό» πᾶθος σας! Καὶ τελικῶς, αὐτὸ ποὺ προσπαθεῖτε νὰ κάνετε μήπως σημαίνει καὶ παράδοσιν ἑλληνικῶν ἐδαφῶν σὲ ὅσους τὰ ὀρέγονται; Τῆς Ἠπείρου στοὺς τρελοτσάμηδες; Αὐτοὺς ποὺ δολοφονοῦσαν ἐπὶ κατοχῆς κάθε Ἕλληνα; Τῆς Θράκης καὶ τῆς Μακεδονίας στοὺς Βουλγάρους; Αὐτοὺς ποὺ ἀπὸ ὅπου πέρασαν, ὅποτε πέρασαν, ξεπέρασαν ἀκόμη καὶ τοὺς Τούρκους σὲ κτηνωδίες; Τῆς ὑπολοίπου Μακεδονίας στὰ Σκόπια; Αὐτῶν ποὺ ἔχουν καταγράψει ὡς πρωτεύουσὰ τους τὴν Θεσσαλονίκη; Πῶς νὰ σᾶς χαρακτηρίσω λοιπόν; Ἐμπόρους ἢ ἐχθρούς τῶν Ἑλλήνων;

Ξεχνᾶτε τὶς Ἑλληνικές μειονότητες! Δὲν ὑπάρχουν γιὰ ἐσᾶς μειονότητες! Δὲν χρειάζεται νὰ ἀναφερόμαστε σὲ αὐτά τὰ θέματα! Δεικνύουν ἐθνικιστικὲς κορῶνες! Φασιστικές! Καὶ δὲν εἶναι φασιστική ἡ ἀντιμετώπισις ἑλληνικῶν πληθυσμῶν ἀπὸ τοὺς γείτονες μὲ ἐκφοβιστικούς τρόπους; Μὲ τὴν ἄσκησι βίας; Τολμᾶ κάποιος στὰ Σκόπια ἢ στὴν Βόρειο Ἤπειρο νὰ δηλώσῃ τὴν Ἑλληνική του καταγωγή; Ἀλλὰ δὲν σᾶς ἀφορᾷ!  Εἶστε διεθνιστές ἐσεῖς!  Ἐὰν καταφέρετε νὰ καταργήσετε τὰ ἑλληνικὰ σύνορα, θὰ προσφέρετε ὅπου σᾶς ζητηθῇ ὅ,τι σᾶς ζητηθῇ! Διεθνιστές! Τραγικό!

Καλῶς λοιπόν! Κάνετε θαυμάσια! Συνεχίστε! Ἔτσι πρέπει νὰ κάνετε! Βοηθάει πολύ ἠ στάσις σας! Πάρα πολύ! Εὐτυχῶς ποὺ δὲν τὸ ἀντιλαμβάνεστε ὅμως! Διότι ὁ Ἕλλην, ὁ κινούμενος ἀπό ἔνστικτα ἐπιβιώσεως, ποὺ αἰώνων διωγμοὶ τοῦ ἐδόμησαν, κάτι μυρίζεται… Κάτι αἰσθάνεται… Κάτι τοῦ λέει πὼς ὅλο αὐτὸ ποὺ στήνεται, γιὰ καλό του δὲν εἶναι! Κοπιᾶστε λοιπὸν πεινασμένοι καὶ διψασμένοι γιὰ ἐξουσία!

Κοπιᾶστε! Ἐδῶ εἴμαστε! Καὶ νοιώθουμε! Ἀντιλαμβανόμαστε!

Κοπιᾶστε… Κάτι μέσα μας ξυπνᾶ… Καὶ ἀναγεννᾶ Ἑλλάδα… Ἀναγεννᾶ Ἕλληνες!!! Κι αὐτοὶ οἱ Ἕλληνες ποὺ τώρα κτίζονται, τὸ χρῆμα τὸ βλέπουν ὠς μέσον… Ὄχι ὡς ὄνειρο… Κοπιᾶστε λοιπόν… Ἐδῶ  εἰμαστε!  Καὶ ὑπερασπιζόμαστε τὰ ἱερὰ καὶ ὅσιά μας!

Φιλονόη.