Τα πράγματα δεν αλλάζουν όταν αλλάζουν οι κυβερνήσεις. Τα πράγματα αλλάζουν όταν αλλάζουν οι λαοί.
Το βράδυ εκείνο που ο Καραμανλής επρόκειτο να ανακοινώσει την απόφασή του ναπροχωρήσει σε εκλογές, η τηλεόραση έδειχνε ένα ματς του τένις από το American Open και κάποιος που είχε μάθει από αλλού τα νέα για την επικείμενη ανακοίνωση του Πρωθυπουργού, έσπευσε να αλλάξει το κανάλι που έπαιζε. Οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους εξακολούθησαν να κάνουν αυτό που έκαναν. Άλλοι τη μεγαλόφωνη συζήτηση που έκαναν από πριν, άλλοι την παρτίδα τάβλι που έπαιζαν και μερικοί φώναξαν «σουτ να ακούσουμε τι θα πει». Όταν το διάγγελμα του Πρωθυπουργού τέλειωσε, όλοι επίσης συνέχισαν τις ασχολίες τους. Κανένας δεν φάνηκε να θορυβήθηκε ή να εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα. Κάποτε η αναγγελία των εκλογών προξενούσε κάποια εντύπωση. Τώρα οι μόνοι που εντυπωσιάζονται είναι οι άνθρωποι των Μέσων Ενημέρωσης. «Πως σου φάνηκε η ομιλία του Πρωθυπουργού;» με ρώτησε ένας φίλος που παρακολουθούσε και ίσως ο μοναδικός, από τα καμιά εικοσαριά άτομα που βρίσκονταν στο χώρο, που εξακολουθεί να παίρνει του πολιτικούς στα σοβαρά. «Αναμενόμενη» του απάντησα. Τώρα που το σκέφτηκα καλύτερα θα έπρεπε να προσθέσω δυο ακόμα λέξεις: «Αναμενόμενη και πληκτική». Μετά από πεντέμισι χρόνια στην Πρωθυπουργία ο Καραμανλής εξακολουθεί να λέει τα ίδια και τα ίδια, τα οποία επίσης έχουν και ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα. Είναι προφανές ότι θεωρεί την άσκηση των καθηκόντων του ένα ακόμη είδος βίντεο γκέημ.
Το ίδιο βράδυ, λίγο αργότερα, είδα στην τηλεόραση και την απάντηση του Παπανδρέου στην Πρωθυπουργική αναγγελία της προκήρυξης πρόωρων εκλογών. Τραγωδία σκέτη. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι πιθανόν να γίνει και Πρωθυπουργός, αλλά οι ομιλίες του αποτελούν μια ακαταμάχητη πηγή γέλιου. Κάτι σαν παρωδία του εαυτού του. Και αυτός εκτός πραγματικότητας επίσης. Και από τις δυο ομιλίες ένα είναι σαφές. Ότι και οι δυο έχουν την επίγνωση ότι ζουν στη χώρα των Λωτοφάγων, οι κάτοικοι της οποίας μόλις έτρωγαν τον καρπό του λωτού, αμέσως ξεχνούσαν τα πάντα. Αργότερα το βράδυ όπως και τις επόμενες μέρες, άρχισε η παρέλαση των στελεχών των δυο κομμάτων, αλλά και των υπολοίπων στα κανάλια, όπου ο καθένας βέβαια έλεγε το μακρύ του και το κοντό του.Φρίκη και πάλι Φρίκη. Ακόμη με κάνει να απορώ το μέγεθος της κυνικής κοροϊδίας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου