Από την επιλογή της PGS στην de facto ΑΟΖ

5 ΣΕΠ 2012

Ν. Λυγερός

Για αυτούς που θεωρούν ακόμα και τώρα την ελληνική ΑΟΖ μόνο ως ένα θεωρητικό κατασκεύασμα από ειδικούς, η επιλογή της νορβηγικής εταιρείας Petroleum Geo-Services (PGS) αποτελεί μία αλλαγή φάσης που πρέπει να παραδεχθούν και για πολλούς λόγους μάλιστα.

 Η επιλογή της PGS δεν είναι μόνο

σημαντική επιστημονικά, διότι είναι μία από τις καλύτερες εταιρείες στο κόσμο στον τομέα των σεισμικών ερευνών, αλλά επίσης συμβολική, διότι είναι η ίδια εταιρεία που έκανε τις ανάλογες έρευνες στην Κύπρο, οι οποίες κατέληξαν μέσω της εταιρείας Noble στην ανακάλυψη του κοιτάσματος Αφροδίτη στο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ. Κι αυτό σημαίνει πρακτικά ότι αυτή η εταιρεία δεν έχει καμία φοβία με την Τουρκία, όπως το απέδειξε, συνεχίζοντας αδιάκοπα τις έρευνες της δίχως να την επηρεάζουν οι εξωτερικές και απαράδεκτες πιέσεις. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είναι σημαντική αυτή η επιλογή προέρχεται από την καταγωγή της, δηλαδή την Νορβηγία, η οποία είναι συνδεδεμένη με την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός της Ευρώπης και σχετίζεται άμεσα με το θέμα των αποθεμάτων της Αρκτικής μέσω του Συμβουλίου. Με άλλα λόγια, είναι ένας στρατηγικός σύμμαχος, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Ένωση βάζει στο ίδιο επίπεδο την Αρκτική και την Ανατολική Μεσόγειο, λόγω της ενεργειακής της στρατηγικής που ακολουθεί την οδηγία της. Ο τρίτος λόγος που είναι ο βασικότερος αφορά άμεσα το θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Διότι ακόμα κι αν δεν έχουμε θεσπίσει και οριοθετήσει την ελληνική ΑΟΖ με την τροποποίηση του Νόμου 2289|1995 από τον Νόμο 4001|2011, λόγω της τρίτης παραγράφου του Άρθρου 2, μπορούμε να προχωρήσουμε σε έρευνες υδρογονανθράκων, αρκεί να μην ξεπεραστεί η μέση γραμμή που αφορά τα 200 ΝΜ. Πρακτικά ο διαγωνισμός δίνει τη δυνατότητα έρευνας στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης και αυτήν την περιοχή θα εξετάσει σεισμικά η εταιρεία PGS. Αυτό όμως σημαίνει ότι επί της ουσίας κάνουμε μια επέκταση της συμφωνίας που έχουμε με την Ιταλία και αγγίζουμε πλέον και την Λιβύη εξ ολοκλήρου όσο αφορά στην ΑΟΖ και ένα μέρος της Αιγύπτου. Αυτή η πρακτική είναι πολύ σημαντική, διότι δηλώνει de facto ήδη ένα μέρος της ελληνικής ΑΟΖ, βέβαια θα είναι ακόμα καλύτερο όταν φτάσουμε σε de jure, αλλά είναι ένα βήμα ουσιαστικό που συμβαδίζει μάλιστα και με την πρακτική που ακολουθεί κι η Λιβύη κι η Αίγυπτος με τους γύρους παραχώρησης που εξέδωσαν το 2012 και δεν καταπατούν την έννοια της μέσης γραμμής κι ειδικά στη περιοχή που μας αφορά. Αυτό το στοιχείο θα παίξει ένα ρόλο πολύ θετικό την ώρα της θεσμικής οριοθέτησης. Μ’ αυτόν τον τρόπο ακολουθούμε πρακτικά την τακτική της Κύπρου και σε αυτό το πλαίσιο. Για όλους αυτούς τους λόγους η επιλογή κι η έναρξη των σεισμικών ερευνών αποτελεί μια αλλαγή φάσης στον αγώνα της ελληνικής ΑΟΖ.