ΙΘΑΓΈΝΕΙΑ ΚΑΙ ΛΑΘΡΟΜΑΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Μόλις πριν λίγες μέρες γίναμε μάρτυρες [λόγω της ανοικτής συνεδρίας του Υπουργικού Συμβουλίου, παρουσία μάλιστα και του Αρχιεπισκόπου] της σκέψεως της Κυβέρνησης για αλλαγή του Κώδικα Ιθαγένειας, ώστε να διευκολυνθούν τα παιδιά 2ας γενιάς μεταναστών, στην απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας.

Λυπούμεθα να πούμε ότι ενώ είχαμε την τραγική ενδοτική συμπεριφορά στις Βρυξέλλες, όπου η Τουρκία έλαβε από τις πολιτικές ηγεσίες μας [εδώ και στην  Κυπριακή Δημοκρατία] λευκή επιταγή για την απρόσκοπτη ουσιαστικά συνέχιση της πορείας της για ένταξη στην Ε.Ε., στιγμή όπου.

1. Δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας...

2. Δεν εφαρμόζει καν το πρωτόκολλο σύνδεσης με την Ε,Ε, το οποίον έχει υπογράψει και δεν επιτρέπει τον ελλιμενισμό και την προσγείωση  πλοίων και αεροσκαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, αντιστοίχως  στους λιμένες/αερολιμένες  της.

3. Συνεχίζει να κατέχει με στρατεύματα κατοχής το ήμισυ σχεδόν του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας χώρας μέλους από το 2004 της Ε.Ε και συνεχίζει να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρά τις κατ επανάληψη καταδίκες της από τους διεθνείς οργανισμούς, ενώ  ταυτόχρονα και μόλις ελάχιστες ημέρες προ της συζητήσεως στην Ε.Ε, ο Τούρκος πρωθυπουργός ευρισκόμενος στην Ουασινκτώνα δηλώνει ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αποσύρει ούτε έναν στρατιώτη από την Κύπρο.

4.Συνεχίζει καθημερινώς τις παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου και τις παραβάσεις του FIR τον οποίο ελέγχει η Αθήνα σύμφωνα με τις διεθνείς διευθετήσεις  του ICAO, προκαλώντας ακόμη και με υπερπτήσεις  άνωθεν ελληνικών νησιών.

5.Συνεχίζει τις προκλητικές αποβατικές ασκήσεις με σενάρια επίθεσης σε ελληνικά νησιά , τόσον στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου όσον και στον κόλπο του Ντογανμπευ με τη συμμέτοχη της Ταξιαρχίας πεζοναυτών που εδρεύει στη Φωκαια [έναντι Χίου] και των εκατοντάδων αποβατικών σκαφών που εδρεύουν κυρίως στον κόλπο της Σμύρνης.

6. Συνεχίζει την τουρκική προπαγάνδα στη Θράκη με μοχλό το παρανομως λειτουργουν τουρκικό προξενείο Κομοτηνής, ενώ σε πάμπολλα τουρκικά sites  αναφέρει την ελληνική Θράκη ως ξεχωριστό κράτος τουρκικού ενδιαφέροντος και ενώ σε πρόσφατη ομιλία του, αξιωματούχος της Τουρκίας  απεκάλεσε την ελληνική μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, όχι απλά τουρκική μειονότητα αλλά τουρκική ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ Δ.Θράκης!

Λυπούμεθα λοιπόν να πούμε , οτι ενω αυτά συμβαίνουν στην δύσμοιρον πατρίδα μας και ενώ έχει επιπέσει επί της Κυπριακής Δημοκρατίας όλος ο παγκόσμιος νεοταξικός ιμπεριαλισμός για να την υποδουλώσει με ένα νέο σχέδιο Ανναν΄[της Ελληνικής τε και της Κυπριακής Κυβέρνησης ποιούσης τουλάχιστον την νήσσαν, ΜΕ ΈΝΑΝ ΑΝΕΞΉΓΗΤΟΝ ΕΝΔΟΤΙΣΜΌΝ, παρα την σφοδρη αντίδραση του Ελληνικού και του Κυπριακού Λαού [ιδέ πρόσφατο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα Αρχιεπισκόπου Κύπρου ],

O Έλλην Πρωθυπουργός απεφάσισεν οπως το πλέον φλέγον θέμα της Ελλάδας ειναι η αλλαγη του κωδικα Ιθαγενειας για την ελληνοποίηση των μεταναστων...  και αφού στην εισήγηση του στο Υπουργικό συμβουλιο μετεφερε την τραγικη εικονα που είδε σε καποιο κεντρο μεταναστων.....

Λυπούμεθα αξιότιμε Κυριε Πρωθυπουργέ αλλά θα είμεθα πολυ αυστηροι μαζύ σας.

Και για να μην παραβιάσουμε την ευπρέπειαν που οφείλουμε να έχουμε προς το ύψιστο αξίωμά σας στο οποίο σας ετοποθετησε ο Ελληνικός Λαός για να υπηρετείτε τα συμφέροντά του και ΜΟΝΟΝ, σας επισυναπτουμε κείμενο που εχει κυκλοφορήσει εδω και μηνες [και μαλιστα προεκλογικώς] και σας παρακαλουμε να τύχουμε ως Ελληνες πολίτες απάντησής και απο εσάς και απο ολα τα εν τη Βουλή κομματα.

Κανείς κυριε Πρωθυπουργέ, ουτε και εσεις δεν εχετε  εξουσιοδότηση από τον Ελληνικόν Λαό, [γιά τον  οποίον ορκισθήκατε Πιστην εις την Πατρίδα του, δηλαδή να υπερασπίζεστε την ανεξαρτησίαν και την ακεραιότητα της Χώρας Του, ως Πρωθυπουργός,] να αλλάξετε το κωδικα Ιθαγένειας, παρα μόνον με δημοψήφισμα το οποίον απαιτούμε να διενεργηθει για το τεράστιον αυτο θέμα.

Εν τω μεταξυ και πρωτίστως απαιτούμε και απο σας και απο ολα τα κομματα πρακτική αντισταση στις Τουρκικες προκλησεις και εδω και στην Κύπρο.

Τοτε και μονον τότε θα έχετε ολον τον Ελληνικό Λαο συναγωνιστη και θετικα συμμετοχο .

Δ.Αλευρομάγειρος

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Σχόλιο

Ελλάδα το μεγαλείο σου.

ΣΓΣ

Αποκαλύψεις Χρυσοχοϊδη που εμφανίζουν διαλυμένο το Λιμενικό Σώμα

Ενώ η Πάτρα και η Ηγουμενίτσα "αιμορραγούν" από προσωπικό, σε άλλες πόλεις οι λιμενικοί ...περισσεύουν.24/12/2009 12:32

Οικτρή και απογοητευτική η εικόνα σύμφωνα με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη.

Απαράδεκτη είναι  η εικόνα που επικρατεί στο Λιμενικό Σώμα, σύμφωνα με τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος επεσήμανε ότι δεκάδες λιμενικοί υπηρετούν σε λιμεναρχεία της Θεσσαλονίκης, του Βόλου και της Στυλίδας ξεπερνώντας τον προβλεπόμενο αριθμό θέσεων, τη στιγμή που «στενάζουν» από έλλειψη προσωπικού λιμεναρχεία ευαίσθητων περιοχών, όπως της Μυτιλήνης, της Πάτρας, της Ηγουμενίτσας που έχουν σοβαρά προβλήματα με την λαθρομετανάστευση.

Για περισσότερα http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/6678

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, από δημοφιλής και ικανός στρατιωτικός μεταμορφώθηκε σε αυταρχικό δικτάτορα

Παρασκευή, 25 Δεκεμβρίου 2009

«Εξαιρετικό τυρί σε σκυλίσιο τομάρι»

 Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, από δημοφιλής και ικανός στρατιωτικός μεταμορφώθηκε σε αυταρχικό δικτάτορα

Επιμέλεια: Στέφανος Xελιδόνης

Η πορεία του Θεόδωρου Δ. Πάγκαλου στη δημόσια ζωή της Ελλάδας κατά το πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα ήταν μακρά και ο ρόλος του καταλυτικός. Σε συνάντηση στο σπίτι του, το 1908, ιδρύθηκε ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος, ο οποίος απετέλεσε τη βάση του Κινήματος στο Γουδί, το 1909. Ο Πάγκαλος ήταν από τους πρώτους που υποστήριξαν τον ερχομό του Βενιζέλου. Συμμετείχε και στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και το καλοκαίρι του 1916 προχώρησε στη σύσταση ομάδας αξιωματικών με σκοπό την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, ενισχύοντας στη συνέχεια το Κίνημα της Θεσσαλονίκης.

Τον Μάιο του 1919, εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη ως αρχηγός του επιτελείου. Με την άνοδο φιλοβασιλικής κυβέρνησης, αποστρατεύθηκε τον Νοέμβριο του επόμενου έτους. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή παρακολουθούσε τις εξελίξεις από την Ελευσίνα. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1922, σχημάτισε την επιτροπή Αθηνών η οποία προχώρησε σε συλλήψεις πολιτικών. Τα μέλη του έκτακτου στρατοδικείου για τη «Δίκη των Εξ», σε μεγάλο βαθμό, ορίστηκαν από τον Πάγκαλο. Στις 14 Νοεμβρίου διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Γονατά. Στις 12 Δεκεμβρίου παραιτήθηκε για να αναλάβει την αρχιστρατηγία και εγκαταστάθηκε στην Αλεξανδρούπολη. Σύντομα μετέτρεψε μια διασκορπισμένη μάζα στρατιωτών σε αξιόμαχο στρατό. Ο τουρκικός στρατός της Θράκης δεν ήταν ικανός σε σχέση με τη Στρατιά του Εβρου και ο Πάγκαλος πίστευε ότι μπορούσε να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Η ελληνική διπλωματία χρησιμοποίησε τη Στρατιά ως μοχλό πίεσης και στις 24 Ιουλίου 1923 υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάννης.

Υστερα από σύγκρουση με την επαναστατική κυβέρνηση, ο Πάγκαλος εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και αναχώρησε για το εξωτερικό. Επέστρεψε για να συμμετάσχει στις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923. Το κόμμα των Φιλελευθέρων κέρδισε, αλλά ακολούθησε πολιτική κρίση, η οποία συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του 1924. Οταν ο υπουργός Στρατιωτικών, Γόντικας, ρώτησε τον Πάγκαλο «αλήθεια Θόδωρε θα κάμης κίνημα;», εκείνος του απάντησε «και βέβαια θα κάμω κίνημα. Θα σας φοβηθώ;»

Πραξικόπημα με την επίκληση 

ηθικών αρχών και αξιών

Του Ιάκωβου Δ. Μιχαηλίδη*

Τα χαράματα της 25ης Ιουνίου 1925, ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος ανέτρεψε πραξικοπηματικά την κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου και ανέλαβε την εξουσία. Η στρατιωτική εκτροπή, στην οποία προχώρησε ο Ελληνας στρατηγός, έθεσε τέλος στην ακυβερνησία που ταλάνισε την ελληνική πολιτική σκηνή την επαύριον της μικρασιατικής τραγωδίας με την εναλλαγή στην εξουσία ανεμικών και ανίσχυρων κομματικών σχηματισμών, προερχομένων κατά κανόνα από την παράταξη των Βενιζελικών. Ο ίδιος ο Πάγκαλος εξαργύρωνε έτσι την άριστη φήμη που είχε αποκτήσει ως αξιωματικός, ιδιαίτερα μάλιστα όταν δημιούργησε σε ελάχιστο χρόνο από τα λείψανα του ελληνικού στρατού την περίφημη Στρατιά του Εβρου, οπλίζοντας παράλληλα με πολύτιμα επιχειρήματα την ελληνική διαπραγματευτική αντιπροσωπεία που βρισκόταν στη Λωζάννη το 1923.

Με προκήρυξή του προς τον ελληνικό λαό την ίδια ημέρα, ο Πάγκαλος προσπάθησε να αιτιολογήσει την ενέργειά του. Αφού αποκάλεσε «αμαρτωλή» την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου, υποσχέθηκε «διοίκησιν χρηστήν, ισοπολιτείαν, ασφάλειαν και δικαιοσύνην» καθώς και πάταξη «άνευ οίκτου» των ποικιλώνυμων καταχραστών, «οι οποίοι κατακλέπτουσιν αναιδώς τον ιδρώτα του λαού».

*Ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος, πρώτος από δεξιά

Φρούδες υποσχέσεις

Η επίκληση αμάχητων ηθικών κανόνων από τον δικτάτορα αποσκοπούσε στην εκτόνωση των αντιδράσεων των βενιζελογενών κομμάτων για την πρωτοβουλία του. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονταν άλλωστε και οι επαφές του με κορυφαίους παράγοντες του χώρου και ιδίως με τον ηγέτη της Δημοκρατικής Ενωσης, Αλέξανδρο Παπαναστασίου. Ο τελευταίος συμφώνησε να στηρίξει τον δικτάτορα, εξασφαλίζοντας ως αντάλλαγμα υποσχέσεις, φρούδες όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκαν, περί ψηφίσεως νέου Συντάγματος.

Μετά τις εξελίξεις αυτές, ο Θεόδωρος Πάγκαλος εμφανίστηκε στις 30 Ιουνίου 1925 ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης, προκειμένου να αναγνώσει τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβερνήσεώς του και να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Πράγματι, με ψήφους 185 επί συνόλου 208, η κυβέρνηση Πάγκαλου απέκτησε κοινοβουλευτική νομιμότητα. Ωστόσο οι δηλώσεις, στις οποίες προέβη αμέσως μετά τη συνεδρίαση της Βουλής, εμπεριείχαν μια οδυνηρή έκπληξη για τους υποστηρικτές του. «Είμεθα κατάστασις», είπε, «δι' ημάς δεν υπάρχει βενιζελισμός και κωνσταντινισμός, διότι δεν υπάρχουν πλέον τα εκπροσωπούντα τα δύο τοιαύτα κόμματα πρόσωπα. Ο μεν Βενιζέλος απέθανε πολιτικώς, ο δε Κωνσταντίνος φυσιολογικώς».

Η απαγκίστρωση από το βενιζελικό στρατόπεδο υπήρξε η πρώτη συνειδητή επιλογή του δικτάτορα αμέσως μετά την εδραίωσή του στην εξουσία. Η παράλληλη προσέγγιση στελεχών των αντιβενιζελικών αποτέλεσε έτσι τη φυσιολογική κατάληξη μιας προσωπικής πορείας που απέβλεπε στην υπέρβαση του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος και στην ουσιαστική επιβολή του ως δικτάτορα, κάτι που τυπικά είχε βαθμιαία συντελεστεί, αρχικά στις 29 Σεπτεμβρίου 1925, όταν με διάταγμα διαλύθηκε η Δ΄ Συντακτική Συνέλευση και ακολούθως στις 5 Ιανουαρίου του 1926. Λίγους μήνες αργότερα, στις 4 και 11 Απριλίου του 1926, ο Πάγκαλος εξελέγη από το λαό Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

* Ο Θεόδωτος Πάγκαλος με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου

Διολίσθηση στον αυταρχισμό

Η σταδιακή διολίσθηση του καθεστώτος σε αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης αποτέλεσε φυσιολογικό επακόλουθο και επιβεβαιώθηκε τους επόμενους μήνες με μαζικές διώξεις και εκτοπισμούς πολιτικών αντιπάλων, κυρίως κομμουνιστών αλλά ακόμη και Βενιζελικών, όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο οποίος πήρε το δρόμο για την εξορία. Ανεστάλη επίσης η έκδοση ορισμένων εφημερίδων, ανάμεσά τους και της «Καθημερινής», στις 14 Οκτωβρίου 1925. Ο ίδιος ο Πάγκαλος δεν έκρυψε ποτέ τις προθέσεις του: «Επειδή βλέπω ότι είναι αδύνατον πλέον να εμπιστευώμεθα εις τον κοινοβουλευτισμόν, διά τούτο απεφάσισα ν' αλλάξω την μέχρι τούδε πορείαν μου. Εις το εξής στηρίζομαι εις την εμπιστοσύνην του στρατού, όστις αποτελεί την νησίδα των εθνικών ελπίδων», δήλωνε με περισσή εμπιστοσύνη στους άνδρες της Ταξιαρχίας Δημοκρατικής Φρουράς, τους πραγματικούς στυλοβάτες της εξουσίας του.

Επικίνδυνες αντιφάσεις στην εξωτερική πολιτική

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η διακυβέρνηση Πάγκαλου σημαδεύτηκε από μια σειρά αντιφατικών ενεργειών. Απώτερος στόχος του πρέπει να ήταν, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η προετοιμασία της χώρας για επανάληψη των πολεμικών επιχειρήσεων με την Τουρκία και η ανατροπή της συνθήκης της Λωζάννης. «Ο Πάγκαλος είχε χωρίς αμφιβολία πολλά στρατηγικά προσόντα», κατέγραψε στις «Αναμνήσεις» του ο Γεώργιος Μόδης. «Είχε μόρφωσι, φαντασίαν, πυγμήν. Πολλοί τον θεωρούσαν τον καλλίτερο Στρατηγό μας… Ηταν όμως και "εξαιρετικό τυρί σε σκυλίσιο τομάρι", όπως πολλοί έλεγαν».

*Ο Θ. Πάγκαλος κατά τη σύλληψή του ύστερα από το Κίνημα ανατροπής της δικτατορίας του. Από το Αρχείο Πέτρου Πουλίδη, που ανήκει στην ΕΡΤ. 

Εισβολή στη Βουλγαρία

Στο ζήτημα της Μακεδονίας, το ελληνοβουλγαρικό επεισόδιο στο Πετρίτσι και η διαταγή που ο Πάγκαλος έδωσε στο Γ΄ Σώμα Στρατού να εισβάλει, τον Οκτώβριο του 1925, σε βουλγαρικό έδαφος προκειμένου να τιμωρήσει τους κομιτατζήδες που αποδύονταν σε τρομοκρατικές επιδρομές στην ελληνική Μακεδονία, είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη της Ελλάδας από την Κοινωνία των Εθνών και την καταβολή υψηλής χρηματικής αποζημίωσης.

Στις 17 Αυγούστου 1926, η Ελλάδα και η Γιουγκοσλαβία υπέγραψαν μυστικές συμφωνίες, με τις οποίες οι Σέρβοι αποκτούσαν σημαντικά προνόμια στην ελληνική Μακεδονία. Πιο συγκεκριμένα, οι Γιουγκοσλάβοι ενίσχυαν τη θέση τους στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ενώ η Ελλάδα αναγνώριζε την ύπαρξη σερβικής μειονότητας στο έδαφός της. Οι όροι αυτοί προκάλεσαν επικίνδυνους τριγμούς στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, επιτάχυναν δε τη διαδικασία ανατροπής του Πάγκαλου. Ο Γ. Κονδύλης και τα πάλαι ποτέ πιστά στον Πάγκαλο Δημοκρατικά Τάγματα ηγήθηκαν ενός νέου κινήματος, που -παρά τη σθεναρή αντίθεση του δικτάτορα- στάθηκε αδύνατο να αντιμετωπιστεί. Ο Πάγκαλος συνελήφθη και φυλακίστηκε έως τον Ιούνιο του 1928, όταν και αφέθηκε ελεύθερος με απόφαση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Ο πολιτικός του χρόνος είχε λάβει τέλος.

Απολογούμενος ενώπιον της Ανακριτικής Επιτροπής της Βουλής, στη διάρκεια του 1928, ο Πάγκαλος εμφανίστηκε αμετακίνητος στις ιδέες του. «Εάν ηναγκάσθην να λάβω αυστηρά ενίοτε μέτρα», υποστήριξε, «έπραξα τούτο με μόνον σκοπόν να υπερασπίσω τα συμφέροντα του συνόλου και να θεραπεύσω την επικινδύνως εκτεινομένην γάγγραιναν, απειλούσαν αυτήν την υπόστασιν του Κράτους και της Κοινωνίας». Και γυρνώντας προς τους κατηγόρους του, συμπλήρωσε περιφρονητικά: «Απέφραξα τας Θερμοπύλας του Εβρου εις τον επηρμένον νικητήν της Μικράς Ασίας και έσωσα εκατοντάδας εκατομμυρίων του ελληνικού λαού. Επραξα το καθήκον μου έναντι του λαού και του έθνους. Αδιαφορώ διά πάσαν δίωξιν ή κατηγορίαν. Θεωρώ αρκούσαν ηθικήν αμοιβήν την γαλήνην της συνειδήσεως και την ετυμηγορίαν της Ιστορίας».

Η δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου εντάσσεται στην αλυσίδα των αλλεπάλληλων στρατιωτικών εκτροπών και επεμβάσεων στην πολιτική ζωή του τόπου, οι οποίες εγκαινιάστηκαν με το κίνημα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, «νομιμοποιήθηκαν» με το κίνημα στο Γουδί τον Αύγουστο του 1909 και έλαβαν χαρακτήρα πλημμυρίδας στη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Παρά τις θετικές συνιστώσες αρκετών από τα κινήματα αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία πως συνιστούσαν παραβίαση του Συντάγματος, νοσηρό φαινόμενο μιας ασταθούς δημοκρατίας που χρειάστηκε να περιμένει μέχρι τη Μεταπολίτευση του 1974 για να ενηλικιωθεί.

* Ο κ. Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης είναι επίκουρος καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ.

ΠΕΡΙ ΝΕΩΝ ΦΟΡΩΝ

Η άποψή μου για την αύξηση του αφορολόγητου ορίου με την προσκόμιση αποδείξεων, είναι αρνητική.

Θεωρώ οτι το μέτρο ευνοεί τα υψηλότερα εισοδήματα που πραγματοποιούν και περισσότερες αγορές απο τις κατηγορίες δαπανών που αναφέρονται στο πρόγραμμα.

Αν συγκρίνουμε δυο εισοδήματα της τάξεως των 30.000 € και υποθέσουμε οτι ο ένας ψωνίζει απο σουπερμαρκετ συντηρεί δυο αυτοκίνητα και αποκαθιστά μόνος του τις ζημίες σε ηλεκτρικά και υδραυλικά συστήματα, δεν ανανεώνει την γκαρνταρόμπα του και χρησιμοποιεί τον κουρέα η την κομμωτρια της γειτονιάς με κόστος 100€ το μήνα και καθαρίστρια με κόστος 300€ χωρίς φυσικά

απόδειξη. Αγοράζει παιχνίδια για τα εγγόνια του και τα πηγαίνει σε λούνα παρκ και σινεμά. Τα έξοδά του μαζί με τις δαπάνες για τέλη αυτοκινήτων και Δημοσίων ΕΚΟ πλησιάζουν όμως το όριο των εισοδημάτων του και αποταμιεύει τα υπόλοιπα για μελλοντική χρήση.

Το αποτέλεσμα είναι οτι δύσκολα θα συγκεντρώσει αποδείξεις πάνω απο 2000 € Ο δεύτερος εισοδηματίας που έχει και ένα συμπληρωματικό "μαύρο" εισόδημα ξοδεύει στα επώνυμα καταστήματα ένδυσης υπόδησης, κάνει ταξίδια (Ξενοδοχεία-ταβέρνες) και παρουσιάζει αποδείξεις στα 6000€

Επομένως με το ίδιο εισόδημα έχει ανώτερο αφορολόγητο όριο, πληρώνει λιγότερα στην εφορία και απολαμβάνει καλύτερη ζωή.

Και το συμπέρασμα είναι οτι το κράτος ενθαρρύνει την καταναλωτική δαπάνη έναντι της αποταμίευσης, και ευνοεί αυτούς που μπορούν να προσκομίσουν περισότερες "καταναλωτικές" αποδείξεις.

Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να λαμβάνεται υπόψη, για αύξηση του αφορολογήτου ορίου, το σύνολο των καταναλωτικών δαπανών όπως αυτές μπορούν να μετρηθούν με το ύψος δαπάνης απο πιστωτικές κάρτες. Ο έμπορος που δέχεται πληρωμή με πιστωτική κάρτα, άρα και έσοδο απο αυτή τη συναλλαγή δεν μπορεί να το κρύψει.

Νίκος Μανταδάκης

Καταρχήν συμφωνώ.

Και για να δέσει η πρόταση των αγορών με πιστωτική κάρτα θα πρέπει να εφαρμοστεί η αρχή του τρόπου πληρωμής των υποχρεώσεων μας στην εφορία. Δηλ. από ένα ποσόν και πάνω (πχ 20 ή 30 ή 50 €) όλες οι πληρωμές να συντελούνται υποχρεωτικά με πιστωτική κάρτα.

Μ' αυτή τη μέθοδο και πρακτική λύνονται πάμπολλα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας (ασφάλεια και εγγύηση συναλλαγών, διαφάνεια στις συναλλαγές και εμφάνιση του μαύρου χρήματος, αυτόματη καταβολή του ΦΠΑ, τεκμήριο τζίρου και δαπανών, κλπ).

Επειδή δεν πιστεύω ότι έχουμε πρωτοπόρα σκέψη και επειδή αυτά και πολλά άλλα οι επαΐοντες του ΥΠΟΙΚ τα γνωρίζουν πολύ καλλίτερα εμού, αλλά με τις εισηγήσεις τους συνειδητά θεμελιώνουν τις προϋποθέσεις συναλλαγής των δημοσίων υπαλλήλων με τους πολίτες με συνέπεια επίορκοι δημόσιοι λειτουργοί να καρπούνται ανομήματα εκτιμώ ότι δεν πρόκειται να οδηγηθούμε σε αδιάφθορες διαδικασίες και διαδικασίες διαφάνειας. Δεν ζούμε σε μια χώρα αγγελικά πλασμένη. Ζούμε στη χώρα όπου επιβιώνουν τα αρπακτικά όρνεα και οι δόλιοι δανειοδότες και δανειολήπτες.

ΣΓΣ