Στην τύχη του έχει αφήσει το ελληνικό κράτος τον θησαυρό των 10 υγρoτόπων Ραμσάρ, διεθνούς σημασίας, παρ’ ότι στα χαρτιά προστατεύονται πολλαπλώς από διεθνείς συνθήκες, την εθνική και κοινοτική νομοθεσία, και ανήκουν στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000.

Μόνον ένας υγρότοπος (Κορώνεια) διαθέτει σχέδιο διαχείρισης (“οδηγός” για την εφαρμογή μέτρων προστασίας), η φύλαξή τους παραμένει ανεπαρκής, οι φορείς διαχείρισης υποστελεχωμένοι και με κονδύλια να φτάνουν μόλις μέχρι το τέλος του χρόνου, οπότε εκπνέει η ισχύς του Επιχειρησιακού Προγράμματος Περιβάλλοντος 2000-06, ενώ η επιστημονική παρακολούθηση (ποιότητα νερών, ειδών ορνιθοπανίδας, συλλογή μετεωρολογικών δεδομένων κ.ά.) είναι αποσπασματική και εξαρτώμενη από κοινοτικά προγράμματα ή από τον πατριωτισμό των φορέων.

Στην ημερήσια διάταξη η λαθροθηρία, η υπεραλίευση, η αυθαίρετη δόμηση, η ρύπανση, η απώλεια εκτάσεων, παράγοντες που οδηγούν στην υποβάθμιση.

περισσότερα: http://gkaratsioubanis.wordpress.com/2009/02/03/ygrotopoi/