Σωρεία προσφυγών κατά του “Χωροταξικού της Βιομηχανίας”

1 Ιουλ 2009

Τουλάχιστον έξι αιτήσεις ακυρώσεως του «Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Βιομηχανίας» (ΦΕΚ 151//ΑΑΠ/13.4.09) είχαν κατατεθεί στο Συμβούλιο Επικρατείας μέχρι τις 23 Ιουνίου 2006 που ήταν η ανατρεπτική προθεσμία. Οι αιτήσεις κατατέθηκαν από τους παρακάτω πολίτες και φορείς:

Δήμος Σταγείρων-Ακάνθου και Δήμος Παναγίας Χαλκιδικής

Νομαρχία Ροδόπης και Δήμος Σαπών Ροδόπης

Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων

Ορειβατικός Σύλλογος Άμφισσας

Κίνηση πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος στο βουνό της Οίτης

Κίνηση για την προστασία της Γκιώνας

Σημείο αιχμής σε όλες τις ανωτέρω προσφυγές είναι οι διατάξεις του νέου χωροταξικού που καθιστούν δυνατή τη χωροθέτηση βιομηχανιών μέσα σε δάση και προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας όλη τη μέχρι σήμερα ισχύουσα νομοθεσία.

ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ...

Στόχος αυτών των διατάξεων είναι η διευκόλυνση και ενίσχυση της βιομηχανίας εξόρυξης και μεταποίησης προϊόντων εξόρυξης, που είναι η μόνη βιομηχανία που έχει συμφέρον να εγκατασταθεί στα δάση και τις δασικές εκτάσεις όπου εντοπίζονται οι ορυκτοί πόροι.

Το «Χωροταξικό της Βιομηχανίας» δεν αντιμετωπίζει ως βιομηχανική δραστηριότητα την ίδια την εξόρυξη, διότι αυτή θεωρείται «χωροθετημένη από τη φύση» και επιτρέπεται κατ’αρχήν παντού. Όμως επιτρέπει, ή μάλλον ενθαρρύνει, την εγκατάσταση μεταποιητικών μονάδων στον ίδιο χώρο της εξορυξης, με στόχο την καθετοποίηση της παραγωγής.

Από αυτή τη γενική κατεύθυνση δεν εξαιρούνται ούτε τα δάση, ούτε οι περιοχές NATURA, ούτε οι Εθνικοί Δρυμοί, ούτε οι Ζώνες Ειδικής Προστασίας, παρά μόνον οι «οικότοποι κοινοτικής προτεραιότητας». Τα πάντα επιτρέπονται «για τεχνικο-οικονομικούς λόγους», με την προϋπόθεση ότι η ενδιαφερόμενη εταιρεία θα αναλάβει να «δασώσει» μια έκταση ίση με το δάσος που θα καταστρέψει.

Θεωρούμε ότι τα ανωτέρω είναι εξόχως αντισυνταγματικά, όπως έχει διαπιστώσει πριν από εμάς και ο «Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων Χωροτακτών» (δείτε εδώ το έγγραφο τους, σελ.6-8). Κατά τη γνώμη μας είναι επίσης εξαιρετικά επικίνδυνα. Το ΥΠΕΧΩΔΕ επιδιώκει την ανάπτυξη της Ελλάδας μέσω της «καθετοποίησης» της εξορυκτικής διαδικασίας με μεταλλουργίες για την παραγωγή καθαρών μετάλλων, δηλαδή με τις πλέον ρυπογόνες βιομηχανίες παγκοσμίως.

Όταν πριν από ένα χρόνο εγκρίθηκε το “Γενικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού” είχαμε επισημάνει τα εξής:

«Με το Γενικό Χωροταξικό ικανοποιούνται ΟΛΑ τα πάγια αιτήματα της μεταλλευτικής βιομηχανίας: προστασία της εξορυκτικής/μεταλλευτικής δραστηριότητας από ανταγωνιστικές δραστηριότητες, προτεραιότητα στη χρήση γης, απρόσκοπτη πρόσβαση στους ορυκτους πόρους, ακόμα και σε παράκτιες ζώνες και προστατευόμενες περιοχές».

Με το «Ειδικό Χωροταξικό της Βιομηχανίας» που συμπληρώνει και εξειδικεύει το ανωτέρω «Γενικό Χωροταξικό», τα πράγματα είναι πλέον ξεκάθαρα. Στόχος των χωροταξικών σχεδίων είναι να παραμεριστεί το εμπόδιο του Συντάγματος και να αφαιρεθεί από το Συμβούλιο Επικρατείας η δυνατότητα να ακυρώνει τους σχεδιασμούς των επίδοξων εκ-μεταλλευτών της Ελλάδας.

Οι διατάξεις του χωροταξικού πλαισίου συμπληρώνονται με μια σειρά από «μέτρα και δράσεις θεσμικού χαρακτήρα» (άρθρο 11) που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την «εναρμόνιση των Γενικών Πολεοδομικών Σχεδίων (Γ.Π.Σ.) προς τις κατευθύνσεις του παρόντος». Ανατρέπεται έτσι η προσπάθεια των ΟΤΑ όπου βρίσκονται οι μεταλλευτικές περιοχές να σχεδιάσουν την μελλοντική τους ανάπτυξη με τρόπο ήπιο και βιώσιμο και επιβάλλεται νομοθετικά η απόλυτη κυριαρχία των μεταλλευτικών/βιομηχανικών δραστηριοτήτων. Με την προσαρμογή όλου του θεσμικού πλαισίου στις απαιτήσεις της μεταλλευτικής βιομηχανίας, καθίσταται πλέον εξαιρετικά δύσκολο για τους πολίτες να πολεμήσουν συγκεκριμένα έργα.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ λοιπόν μας λέει ότι θα πρέπει να θυσιάσουμε τα δάση της Χαλκιδικής, της Γκιώνας, της Οίτης, της Εύβοιας, της Ροδόπης, για να εκμεταλλευτούμε τον υπόγειο ορυκτό πλούτο. Εμείς λέμε ότι ο πλούτος της χώρας μας είναι τα πράσινα δάση και τα καθαρά νερά που πρέπει να προστατευθούν από κάθε επέμβαση.

Το ΥΠΕΧΩΔΕ μας λέει ότι το συμφέρον της Ελλάδας είναι η βαριά βιομηχανία της εξόρυξης/μεταποίησης, που ταυτίζεται με το κέρδος λίγων συγκεκριμένων εταιρειών. Εμείς πιστεύουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας που είναι ο φυσικός και πολιτιστικός της πλούτος πλήττεται βάναυσα από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Η προτεραιότητα της μεταλλευτικής/βιομηχανικής δραστηριότητας έναντι όλων των άλλων δραστηριοτήτων που ουσιαστικά θεσμοθετείται από το το “Ειδικό Χωροταξικό για τη Βιομηχανία” μόνο αρνητικές συνέπειες μπορεί να έχει για τη χώρα.

Ας κρίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας ποιος έχει δίκιο.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ

http://oikomargarita.blogspot.com/2009/07/blog-post.html