20091110 ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΔΑΣΚΑΛΟΙ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ
ΔΑΣΚΑΛΟΙ   

Ο Λόγος αυτός του
καθηγητή έφτασε προ μηνών σ’ εμένα από συγγενικό μου πρόσωπο, εν είδει
απόδειξης ότι ο Καραϊσκάκης ήταν Αρβανίτης, μιας κι ο συγγραφέας του Λόγου
αναφέρεται στον … µπάσταρδο γιο της καλογριάς,
 τον
Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη… Διενήργησα επ’
αυτού μια μικρή ιστορική έρευνα, το πόρισμα της οποίας είναι το ακόλουθο:

Ο Γεώργιος Γαζής,
πρώην γραμματέας, μυστικός σύμβουλος και χιλίαρχος του Καραϊσκάκη, στο βιβλίο
του «Βιογραφία των ηρώων Μάρκου Μπότσαρη και Καραϊσκάκη» το 1828 μας πληροφορεί
ότι ο Καραϊσκάκης γεννήθηκε στο χωριό Σκουληκαριά της Άρτας και ότι αδελφός της
μητέρα του ήταν ο Κώνστας Διμισκής και πρώτος της εξάδελφος ο γνωστός αγωνιστής
Γώγος Μπακώλας. (βλ. σελ. 17).

Ο γραμματέας του
Καραϊσκάκη Δημήτριος Αινιάν στις πρώτες σελίδες της βιογραφίας που έγραψε για
τον ήρωα κατονομάζει το χωριό Σκουληκαριά της Άρτας ως τόπο καταγωγής του,
χωρίς ν’ αναφέρει κάτι για το οικογενειακό του δέντρο.

Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος
στη βιογραφία που έγραψε για τον Καραϊσκάκη παραθέτει τις αυτές πληροφορίες με
τον Γαζή, προσθέτοντας ότι η μητέρα του ήταν καλόγρια και «τις ήτο πατήρ αυτού
άδηλον».

Κανείς από τους τρεις
βιογράφους του Καραϊσκάκη δεν αναφέρει το παραμικρό πως ήταν Αρβανίτης.

Ο καθηγητής συγγραφέας
του Λόγου αναφερόμενος στον «Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη» δεν παρέχει υπέρ του
ισχυρισμού του απολύτως κανένα τεκμήριο και συνεπώς η αναφορά του είναι έωλη
και στερείται οιασδήποτε αξιοπιστίας.

Αντιθέτως, ο τόπος
γέννησης του Καραϊσκάκη (περιοχή Άρτας) και, κυρίως, το οικογενειακό δέντρο της
μητέρας του (πατρώνυμο Διμισκή και μητρώνυμο Μπακώλα) δηλώνουν καθαρά πως ήταν
Έλληνας, γιος Ελληνίδας, αγνώστου πατρός.

Εξίσου σημαντικό -αν
όχι σημαντικότερο- είναι πως ο ίδιος ο Καραϊσκάκης θεωρούσε τον εαυτό του
Έλληνα. Απόδειξη αποτελεί η επιστολή που έστειλε στην Εθνική Συνέλευση της
Τροιζήνας από το στρατόπεδο του Κερατσινίου στις 2 Απριλίου 1827, λίγες μέρες
πριν σκοτωθεί.

Η επιστολή του αρχίζει
με την εξής πρόταση: «Την αθλίαν εσωτερικήν κατάστασιν του Έθνους μας κάθε
Έλληνας την εγνωρίζει…». Το νόημα της φράσης αυτής είναι ξεκάθαρο: Ο
Καραϊσκάκης δηλώνει απερίφραστα και αυτονόητα ότι είναι Έλληνας.

Ενδεικτικός είναι,
επίσης, και ο τρόπος που υπογράφει την επιστολή του:¨ο ευπειθής πατριώτης
ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ¨. (Η επιστολή παρατίθεται από τον Κ.
Παπαρρηγόπουλο στο βιβλίο Δ. Αινιάνος και Κ. Παπαρρηγόπουλου «Γεώργιος
Καραϊσκάκης», εκδ. Βεργίνα, σελ. 267).

Καταληκτικό σχόλιο: Η
ανέμελη, αυθαίρετη και άνευ στοιχείων αμφισβήτηση βασικών όψεων της
νεοελληνικής ταυτότητας έχει πλέον πάρει διαστάσεις λαογραφικού αξιοπερίεργου.

 

Aleyromageiros Dimitrios <aleyro-d@otenet.gr wrote:

υπάρχουν βέβαια και ειναι παρα πολλοί, μονο
που -ευτυχως-βρισκονται εκτος ΜΜΕ, Δ.Α

 

 -----
Original Message -----

November 16, 2009 7:52 PM

Ημερομηνία: Τρίτη, 10 Νοέμβριος 2009, 19:43     

 

Αυτά τα λόγια απηύθυνε ένας δάσκαλος (καθηγητής
) στους µαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου:

"Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον
Καραϊσκάκη, Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο. Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το
21, Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ. Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω
αν αξίζει Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο. Δύο αιώνες πίσω
κάποια γεγονότα Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις, Να πας για
τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά. Εγώ ο δάσκαλος
που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο. Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού.
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια, θα σου µιλήσω
σταράτα για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.

Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις, Οι
µαθητές που δίδαξα φέτος στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν, αν
και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος. Πολλοί όµως από τους
υπόλοιπους µαθητές δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη. Με έργα, µε
λόγια, µε ύßρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος, που µε σόκαρε, που µε
έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο
υπάρχει σε αυτό το σχολείο, Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος το συγκεκριµένο
σχολείο χωλαίνει δραµατικά και στο ηθικοπλαστικό του έργο, Στη διαµόρφωση
δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων. Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία είναι
ευθύνη αποκλειστικά δική µας, Των δασκάλων σας και των γονιών σας. Δεν έχουµε
κατορθώσει να σας δείξουµε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε  υποκατάστατα, Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές
που θα σας ξεφτιλίσουν, Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας, Θα σας
γεµίσουν τη ζωή πλήξη και  κούραση, Θα
σας γεράσουν πρόωρα. Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο, σκεφτείτε το
παράδειγµα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν, για
να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική
του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έµαθε πέντε
κολλυßογράµµατα, για να µας πει την ιστορία του ßίου του, Το παραµύθι της
επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.

Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο
κατάλληλο, Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να
ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε, το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο
της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής. Δεν είστε σε τίποτε
λιγότερο ικανοί από τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς, Αλλά είχε αυτό που από τα αλßανικά µάθαµε
σαν µπέσα, Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής. Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς. Υπευθυνότητα,
µπέσα, τσίπα. Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας, Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να
σιχαίνεστε το συµφέρον, Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.  Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την
πατρίδα του Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του
Νικηταρά. Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, Συνέßαλε στην απελευθέρωση
της πατρίδας του Κι έπειτα φυλακίστηκε, Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του
Πειραιά, Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους, Δε ζήτησε
τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να
απαιτήσει Από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη, Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει
πολύ καλά, Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του. Είναι
δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά. Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε
ικανοί για τα δύσκολα, Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας, Να
προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας
που Αύριο θα κάνετε.  Ξέρω, καταλαßαίνω,
αντιλαµßάνοµαι Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική, Όταν
δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών, της
εποχής στην οποία µεγαλώνετε. Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της, Περιµένει
από αυτούς να σηκώσουν ψηλά Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα και να
οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές
σελίδες. Κι όταν ßλέπω την εποχή µας Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση, Να
ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία, Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας, Μόνο
σε εσάς ελπίζω, Στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε, να αντισταθείτε, να
πολεµήσετε, να νικήσετε. Μη µας απογοητεύσετε." -- Εάν δεν ζεις όπως
σκέφτεσαι,δεν είναι απαραίτητο να σκέφτεσαι όπως ζεις.