του Κώστα Ράπτη
Δεν είμαστε εμείς ρατσιστές: αυτοί είναι μαύροι. "Εμείς" διακρινόμαστε από την ανεκτικότητά μας στη διαφορά – εκτός και αν η διαφορά πράγματι βγάζει μάτι. "Αυτοί" είναι καθυστερημένοι: καταπιέζουν τις γυναίκες, τις καλύπτουν με φρικώδεις μπούρκες. "Εμείς" υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα των γυναικών – για την ακρίβεια τα επιβάλλουμε και σε όσες δεν είναι ώριμες να τα αντιληφθούν. "Αυτοί" θα πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι, αν δεν αλλάξουν, "δεν έχουν θέση ανάμεσά μας" – ποια άλλη αντιμετώπιση αξίζει άραγε στους μη ανεκτικούς;
Αναδεύοντας και πάλι τα θολά νερά των "πολιτισμικών πολέμων", στα οποία πήρε το βάφτισμα του εθνικού ηγέτη, ο Νικολά Σαρκοζί παρενέβη στον διάλογο για την γαλλική ταυτότητα, που ο ίδιος εμπνεύσθηκε, προκειμένου να θίξει ένα επείγον θέμα: αυτό της ισλαμικής μαντίλας. (Επείγον προφανώς με την έννοια ότι πλησιάζουν οι περιφερειακές εκλογές του 2010…)
"Η Γαλλία δεν έχει καμία θέση για την μπούρκα, δεν έχει καμία θέση για την υποδούλωση της γυναίκας, με κανένα πρόσχημα, σε καμία περίπτωση και υπό καμία περίσταση. Η Γαλλία είναι μια χώρα της ανοχής και του σεβασμού, αλλά ζητά και αυτή με τη σειρά της να την σέβονται", ανέφερε ο κ. Σαρκοζί.
Αν δίνεις, φαίνεται, τη μάχη για ευγενή σκοπό, δεν πολυπειράζει να πολεμάς φαντάσματα: όμως τα περιστατικά που θα δικαιολογούσαν τέτοιον "συναγερμό" μετριούνται στα δάχτυλα σε όλη τη γαλλική επικράτεια. Και άλλωστε, η Γαλλία είναι ήδη νομοθετικά εξοπλισμένη. Ο νόμος περί ισλαμικής μαντίλας του 2004 στέκει ανυποχώρητος φραγμός στη γυναικεία καταπίεση: αποβάλλει τις "καταπιεσμένες" από τα δημόσια σχολεία και τις στέλνει στο "φυσικό τους χώρο" - το "καταπιεστικό" τους σπίτι…
Κάπως έτσι, η νεωτερική Δύση, έχοντας λύσει κατά φαντασίαν τις δικές της εκκρεμότητες με την πατριαρχία, μεταλλάσσει τις φεμινιστικές ευαισθησίες σε εργαλείο στιγματισμού και περιθωριοποίησης των "άλλων".
Ωστόσο, η τουρκο-βελγίδα κοινωνιολόγος Tülay Umay μας θυμίζει ότι η χρήση της ισλαμικής μαντίλας (τουλάχιστον στις Δυτικές χώρες σήμερα) είναι και αυτή μια χειρονομία παράδοξα νεωτερική: δεν προκύπτει αυτονόητα από κάποια παράδοση, αλλά επιλέγεται από συγκεκριμένες γυναίκες. Δεν προορίζεται να κρύψει το γυναικείο σώμα, αλλά, αντίθετα, να το καταστήσει τόσο ορατό, όσο η μύγα μες στο γάλα. Δεν επιβεβαιώνει την πατρική εξουσία, αλλά καταδεικνύει την αδυναμία της σε συνθήκες μετανάστευσης. Η μαντίλα δίνει λόγο κραυγαλέο σε γυναίκες που κανείς δεν νοιάστηκε τι έχουν να πούν.
Και όμως, ο Νικολά Σαρκοζί συνεχίζει απτόητος: "Δεν μπορεί να επιθυμεί κάποιος να επωφελείται δικαιωμάτων χωρίς να δεσμεύεται από καθήκοντα. Δεν μπορεί να επιθυμεί να επωφελείται από την κοινωνική ασφάλεια, χωρίς ποτέ να αναρωτηθεί τι πρέπει να κάνει για την πατρίδα του. Δεν μπορεί να θέλει να επωφεληθεί από το επίδομα ανεργίας, χωρίς να αισθάνεται ηθικά υποχρεωμένος να κάνει το πάν για να βρει δουλειά".
Μα, πότε προλάβαμε να φτάσουμε από τη μπούρκα στο επίδομα ανεργίας; Ηλίου φαεινότερον! Κοντά στα τόσα τους ελαττώματα, "αυτοί" έχουν συνήθως και ένα ακόμη πιο μεγάλο: είναι φτωχοί…
http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=516&reftab=61&t=Η-μπούρκα-του-Σαρκοζί
| 
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου