ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

ΤΕΣΣΑΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Γράφει ο *Αμφικτύων

 

Τέσσαρες μέρες στο Παρίσι,   με χιόνια  και πολικό ψύχος και να τα δεις όλα; Είναι όντως άθλος!!  Αλλά όταν ανήκεις στα παιδιά της  γενιάς του 40' και θέλεις να δείξεις ότι ακόμη αντέχεις, το τολμάς.  Η γενική εντύπωση : Σε ματώνει  η Ελλάδα μέσα και έξω.  Το Παρίσι θαρρείς ότι  έγινε με την στάμπα του αρχαίου κλασσικού πνεύματος .

 

Παρίσι: Η Προϊστορική Αλησία

 

Ο μορφωμένος  Γάλλος έχει στο υποσυνείδητο του ότι:

1/  Οι πανάρχαιοι  πρόγονοι του Κέλτες ήσαν οι προϊστορικοί  Έλληνες  Κέλητες και Γαλάτες που προωθήθηκαν προς βοράν  με τα κοπάδια τους, μετά την τήξη των παγετώνων . [Σύμφωνα με την Ελληνική Αρχαιολογία (Μυθολογία) ο Ηρακλής μετά τους 12 άθλους του  και την   αρπαγή των βοών του Ευρυτίωνος  στην Εριθύια  οδηγήθηκε από την Ιβηρικήν προς  βοράν όπου έκτισε τον οικισμόν της Αλησίας,  το σημερινό Παρίσι. Θα βρείτε και οδό  Αλησίας προς ανάμνησιν της ιστορίας .] Αν το πείς  στην κ. Δραγώνα θα σε αποκαλέσει εθνικιστή και πατριδοκάπηλο! Και την κρατούν ακόμη στο ΥΠΠ&Θ;

2/   Στην  Αρχαία Ελλάδα  οφείλει η Γαλλία το πνεύμα της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του διαλόγου, του μέτρου, του σεβασμού της αξιοπρέπειας του ατόμου, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της φιλοσοφίας, των Γραμμάτων και Τεχνών, της ομορφιάς και της αρμονίας και ό,τι   ονομάζουμε   δυτικό  τρόπο ζωής (παρά  τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του). Αυτό το βλέπει κανείς αποτυπωμένο στο Παρίσι που θαρρείς ότι βρίσκεσαι σε μια παλιά Ελληνική Πόλη. Αντίθετα, αν στερήσεις από την Αθήνα την Ακρόπολη, θυμίζει   Καράτσι, Καμπούλ, Τίρανα, Ισταμπούλ , Πύργο Βαβέλ και θεοκρατικό  Ισραήλ. Εδώ με την εθνοκτονία και ελληνοκτονία,  με  την άρνηση,  τη διάλυση, το χάος  και την έλλειψη οράματος, τα πράγματα  πάνε  ολοένα στο χειρότερο.

 

Εκεί το Ελληνικό Πνεύμα, Εδώ το Ασιατικό και Εβραικό   

 

Εκεί θα δεις το αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα αποτυπωμένο στα ωραιότερα μέρη, ένδοξα ονόματα, τοποθεσίες (ακόμη και οδό 'Θερμοπυλών), Ελληνικούς  αρχιτεκτονικούς ρυθμούς, καθώς  και  έργα τέχνης με Ελληνικά θέματα στα  μουσεία. Εδώ ντρεπόμαστε να φτιάσουμε κάτι Ελληνικό για να μην μας πουν εθνικιστές, ρατσιστές, αλλά δεν ντρεπόμαστε που οι γειτονικοί μας λαοί έχουν παραχαράξει και υιοθετήσει την  ιστορία και παράδοση μας. Είναι ανησυχητική η απουσία της νεωτέρας Ελλάδος από την Γαλλία. Αντίθετα  ξαφνιάστηκα από την έντονη παρουσία της Τουρκίας στους πλέον πολυσύχναστους δρόμους. Ακόμη και στο Μουσείο του Λούβρου εμφανίζεται με δύο πτέρυγες (Σμύρνη και Τουρκία). Εκεί η Τουρκία παρουσιάζει  αρχαιοελληνικούς θησαυρούς της Ιωνίας και άλλων περιοχών  με μια έξυπνη όσο και πονηρή υιοθεσία, σαν έργα του Τουρκικού πολιτισμού της Μικράς Ασίας. Επομένως μόνον οι γνώστες της ιστορίες μπορούν να αντιληφθούν ότι αυτά είναι Ελληνικά.  Όπως πάμε σε λίγο θα μας αμφισβητήσουν και την πατρότητα του Ελληνικού Πολιτισμού,  αφού εμείς οι –υποτίθεται θεματοφύλακες του- τον λακτίζουμε  περιφρονητικά και  δείχνουμε μανία αυτοκαταστροφής και αρνήσεως,  ακόμη και του  ένδοξου   ιστορικού ονόματος μας σαν Έλληνες,  βεβηλώνουμε  τα εθνικά μας σύμβολα, τη σημαία μας,  τα έργα τέχνης, την  ιστορία μας, την παράδοση μας, το γένος μας, τη φυλή μας, τη γλώσσα μας, Στο όνομα της πιο χυδαίας παγκοσμιοποίησης και ξενολαγνίας αμαυρώσαμε ακόμη και τα κατορθώματα και τις γενοκτονίες των προγόνων μας. Θα πληρωθεί ακριβά η  αυτοκαταστροφική μανία της νεολαίας μας προς  κάθε τι Ελληνικό και  θα οδηγήσει  στον  αφανισμό  μας  και στην μεταβολή μας σε πολυεθνικό μαζοπολτό.  Ευτυχώς που θα μας διαφυλάξουν οι καλλιεργημένοι  ξένοι και οι ομογενείς

Εκεί   Έγκλημα και  Νόμος, Εδώ Έγκλημα δίχως Τιμωρία

 

Οι άνθρωποι βλέπουν στο Παρίσι την πόλη του έρωτα και του φωτός. Όμως, όσο υπάρχει αγάπη υπάρχει και μίσος, όπου υπάρχει φως υπάρχει και σκοτάδι. Όπου υπάρχει μεγάλος πλούτος υπάρχουν και άστεγοι που κοιμούνται σε σταθμούς, σε γέφυρες, στο δρόμο, σε πάρκα, σε σήραγγες και τρώνε  από τα σκουπίδια. Υπάρχουν και ζητιάνοι και φτωχοί ακόμη και στο κέντρο. Η βία κυκλοφορεί ελεύθερα σε κάθε μεγάλη πόλη, αλλά στο Παρίσι είναι πανταχού παρούσα -επωχούμενη ή πεζή-  η Αστυνομία, διότι εκεί δεν διαμαρτύρεται η Αριστερά (των Συριζαίων ), ούτε μπορεί ο καθένας να παραβαίνει το νόμο ατιμωρητί .  

 

  Μνημεία-Μουσεία και Τουρισμός πολύς

 Δεν μπορείς να πας στο Παρίσι χωρίς να επισκεφθείς το Σηκουάνα, τον Πύργο του Αιφελ, την Αψίδα του Θριάμβου, το Καρτιέ Λατέν, τον Μονπαρνάς, το Μουσείο του Λούβρου,   και αν είσαι 'Έλληναράς' ασφαλώς θα πας και στα Εβραϊκά 'ευαγήματα', στη  Γκαλερί  Λαφαγιέτ για ψώνια.  Τα παρισινά προάστια (banlieues) αποτελούσαν ανέκαθεν τόπο εγκατάστασης της εργατικής τάξης.  Εκεί το κέντρο είναι για την εξουσία και την αριστοκρατία. Εδώ είναι για  τους λαθρομετανάστες και τους εμπόρους ναρκωτικών.  Εκεί θα συναντήσεις τουρίστες από όλες τις φυλές του κόσμου,  που κατακλύζουν το Παρίσι καταχείμωνα. Όμως  οι Γάλλοι δεν προσπάθησαν να γδύσουν τους τουρίστες για να πλουτίσουν σε ένα  χρόνο,  Εδώ  χάσαμε  και τους Έλληνες, διότι είναι οικονομικότερο ένα ταξίδι στο εξωτερικό παρά  στην Ελλάδα.

 

 Το Παρίσι των Πολιτών, η Αθήνα των  Μεταναστών

 Εκεί ο κόσμος είναι αισιόδοξος, χαρούμενος,  εδώ κατσουφιασμένος, απελπισμένος , απαισιόδοξος. Εκεί -παρά το ψύχος- οι πολίτες περπατούν   στα μπουλεβάρτα, στα Ηλύσια Πεδία, στα καταστήματα, στα αξιοθέατα,  κάθεται στα καφέ  και μπαράκια. Εδώ το ιστορικό κέντρο είναι παραδομένο στους λαθρομετανάστες, στο έγκλημα και την βία (παρά τις διαλέξεις-αερολογίες του  κ. Χρυσοχοίδη). Το παλιό καμάρι μας, την Αθήνα,  τη μετέβαλαν σε ασχήμια, βρωμιά, ζούγκλα του μαυροπίνακα και απαγορευτική στον Αθηναίο πολίτη. Εκεί δεν επέτρεψαν στα μεγαλοκαταστήματα να αλλοιώσουν  τον κοινωνικό και εμπορικό  χαρακτήρα της πόλης. Εκεί  λειτουργούν τα μικρομάγαζια και τζιράρει το χρήμα, στους πολίτες και  στην αγορά. Εδώ τα πολυκαταστήματα νέκρωσαν την αγορά, στέγνωσαν το χρήμα, έκλεισαν τους μικρομεσαίους,  άνοιξαν τις πύλες στους  ξένους μικροπωλητές  και εργάτες και πήραν τις δουλειές των  γηγενών. Εκεί σε καλαίσθητους εστεγασμένους πάγκους πωλούν την πραμάτια τους στα  πεζοδρόμια οι  Γάλλοι μικροπωλητές. Εδώ οι λαθρομετανάστες πλανόδιοι  έμποροι στρώνουν την πραμάτια τους όπου λάχει φράσσοντας τις εισόδους των καταστημάτων και κανείς δεν τους εγκαλεί. Εκεί πέρασε η κρίση, εδώ πάντα είμαστε στο τούνελ και τώρα μας   γδέρνει η εφορία και κανείς δεν λαμβάνει τα σωστά μέτρα για να βγούμε από την κρίση.

Εκεί υπεράνω όλων η Γαλλία, εδώ η Εθνοκτονία

Εκεί ο Γάλλος πολίτης έχει προτεραιότητα, εδώ ο λαθρομετανάστης.  Εκεί ο Σαρκοζύ έκανε δημοψήφισμα για να σταματήσει την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Εδώ ανοίξαμε διάπλατα τις πύλες στο Ισλάμ. Εκεί δεν κάνουν την Γαλλική υπηκοότητα «ιθαγένεια ευκαιρίας», εδώ  πραξικοπηματικά –και παρά το Σύνταγμα - δίνουν την Ελληνική «ιθαγένεια ευκαιρίας»  σε  900.000 περίπου λάθρους για να αλλοιώσουν  το εκλογικό σώμα και τον φυλετικό μας χαρακτήρα.

 Εκεί η Γαλλία του Ντε-Γκόλ, εδώ 3-4 Οικογενειών

Από τη Γαλλία βέβαια πέρασε ένας Στρατηγός Ντε-Γκώλ (αλλά και ο Μιτεράν, Πομπιντού κ.α) και έβαλαν  τη σφραγίδα τους. Εδώ πέρασαν,  οι Συνταγματάρχες και άφησαν εθνική καταστροφή στην Κύπρο. Εκτοτε μας κυβερνούν 3-4  ηγεμονικές οικογένειες -- ολετήρες της Ελλάδος. Εκεί λειτουργεί η πολιτική και οι πολιτικοί, εδώ λειτουργεί  η οικογενειοκρατία, οι πολιτικές συμμορίες της εξουσίας, της διαπλοκής, της κλοπής, της καταλήστευσης και  της υπερχρέωσης της χώρας. Εκεί καίτοι είναι αδύνατα τα  κόμματα της Αριστεράς η αμφισβήτηση είναι μεγαλύτερη, τα συνδικάτα ισχυρότερα  και η έκφραση τους δυνατότερη, Εδώ έχουμε ισχυρούς διασπαστικούς και μηδενιστικούς μηχανισμούς της Αριστεράς.  Εκεί δεν ντρέπονται οι Γάλλοι  Ευέλπιδες να βγουν με την τρίχρωμη (τρικολόρε) στολή τους με τα λοφία  και οι στρατιωτικοί με τις στολές τους στο κέντρο του Παρισιού. Εδώ ντρεπόμαστε γιατί είμαστε Έλληνες. Εκεί ακροδεξιά, δεξιά, κέντρο και σοσιαλιστές (ΚΚΓ είναι ανύπαρκτο) είναι  πρώτα  Γάλλοι  εθνικιστές  και μετά ο,τιδήποτε άλλο. Εδώ είμαστε οπαδοί και ποίμνιο.  Εκεί τα εισοδήματα είναι ανώτερα και η χώρα προοδεύει, εδώ με μικρότερους μισθούς όλα ακριβότερα .

Παρίσι: Πόλη του Φωτός, Αθήνα: των Μεταναστών

Βέβαια το Παρίσι δεν συγκρίνεται με την Αθήνα. Εκείνο η Πόλη  πνευματικού και πολιτιστικού Φωτός,  με τα φαρδιά μπουλεβάρτα, τα   μεγαλοπρεπή κτίρια, με τα περικαλλή  μνημεία, με τα αξιόλογα Μουσεία, τη Γαλλική κουζίνα και με την ποικιλία των κρασιών και των τυριών του. Η περιπλάνηση στους δρόμους του Παρισιού,  με το μετρό, με το λεωφορείο ή με τα πόδια και η χρήση υπηρεσιών είναι μια απόλαυση για τον περιηγητή. Ο κόσμος πολιτισμένος, προσηνής, χαρούμενος, πρόθυμος να σε εξυπηρετήσει. Οι παριζιάνες όμορφες, περιποιημένες και ελκυστικές. Ο Αθηναίος/α  σκυθρωπός, βιαστικός, εκνευρισμένος, αγχώδης και συχνά σκαιός. Τον  Ξένιο Δία   τον  έριξαν  στα γκέτο το μεταναστών και  από ξένιο τον έκαναν «λαθραίο  Δία». 

Ο περιηγητής γίνεται κοινωνός των ανισοτήτων και των διαφορών που υπάρχουν μέσα στην πόλη (των  φτωχογειτονιών, των γκέτο, ακόμα και έκλυτου βίου της Rue De Clichy  και των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων). Υπάρχουν πολλοί άστεγοι στο Παρίσι.  Ένας άστεγος  στο Βόρειο Σταθμό έστρωνε το στρωσίδι του στο τσιμέντο με θερμοκρασία γύρω στο μηδέν. Εκεί οι άστεγοι  την βολεύουν μόνοι τους. Εδώ σίτιζονται και κοιμούνται στο….  Πρυτανείο. Έτσι  προσελκύουμε περισσότερους μετανάστες και   αυξάνουμε το εθνικό χρέος. Έχοντας και δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη  και παιδεία,  γιατί  να  μην καταφθάσουν εκατομμύρια  στην φιλόξενη Ελλάδα. Πόσους επί τέλους  θα χωρέσει αυτός ο ρημαγμένος τόπος;  

 Αθήνα : Το στολίδι το κάναμε  σκουπίδι

Βέβαια η Αθήνα έχει σύμμαχο της τον ωραίο καιρό,  το θαυμάσιο κλίμα και την εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα, κάτι που στερείται το Παρίσι. Έχουμε φυσικά τον αρχαίο μας Κλασικό και νεώτερο Πολιτισμό. Εδώ γεννήθηκαν  ο ορθολογισμός  και η  φιλοσοφία που δυστυχώς τα χαρίσαμε στο βορά  και εμείς κρατήσαμε τον ανορθολογισμό, το  δογματισμό και την  θεοκρατία. Στο παρελθόν είχαμε την αρχοντιά, την απλότητα, την καλοσύνη, την ευγένεια, τις Αξίες, τώρα όμως τα χάσαμε εξ αιτίας της απότομης παγκοσμιοποίησης.  Τότε η Αθήνα ήταν -- ή τουλάχιστον εμείς την βλέπαμε-- συγκρίσιμο στολίδι. Τώρα οι νεώτεροι  και οι μετανάστες  την έκαναν σκουπίδι.

 

Επίλογος

Τελικά να σας εξομολογηθώ ότι  είναι δύσκολο να γνωρίσεις  το Παρίσι όσες φορές και αν πας , διότι όλα αλλάζουν. Θα επικαλεσθώ τους στίχους του ποιητή Ίταλο Καλβίνο– Οι Αόρατες Πόλεις:

«άλλη είναι η πόλη για όποιον περνά χωρίς να μπει μέσα και άλλη για όποιο εγκλωβίζεται σε αυτή και δεν μπορεί να ξεφύγει, άλλη είναι η πόλη στην οποία φθάνει κανείς για πρώτη φορά, άλλη είναι εκείνη που αφήνει πίσω του για να μην ξαναγυρίσει ποτέ,  η καθεμιά αξίζει ένα διαφορετικό όνομα.»

 

*Αμφικτύων: Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ , ΑΝΑΜΕΤΑΔΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

  http://amphiktyon.blogspot.com/