Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Πρόγραμμα Αποσταθεροποίησης

Πρόγραμμα Αποσταθεροποίησης

Του Στεφανου Mανου*

Πολύ πριν από την κυβερνητική αλλαγή, αλλά και έπειτα από αυτήν, αναρίθμητες φορές έγραψα στην «Καθημερινή» για την ανάγκη δραστικού περιορισμού των δαπανών. Προϋπόθεση για τον περιορισμό των δαπανών είναι το σωστό μέτρημα. Να γνωρίζουμε πού ακριβώς πάνε τα λεφτά μας. Σε πόσους, σε ποιους και για ποιον λόγο.

Εγραψα και ξανάγραψα ότι το μετεκλογικό πολιτικό διακύβευμα θα ήταν ποιες δαπάνες θα περικοπούν και πώς. Εγραψα και ξανάγραψα για την ανάγκη να επιδιωχθεί από το ΠΑΣΟΚ σε συνεννόηση με τη Ν.Δ. για το ποιες δαπάνες θα περικοπούν.

Για το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) έγραψα πριν από 40 ημέρες (09.12.09) ότι θα ήταν λάθος να επιδιωχθεί ο περιορισμός του ελλείμματος ομοιόμορφα κατά την προσεχή τριετία, αλλά θα έπρεπε να μειωθεί με ρυθμό πιο γρήγορο στην αρχή και βραδύτερο στο τέλος: 4% τον πρώτο χρόνο, 3,1% τον δεύτερο, 2,8% τον τρίτο προβλέπει το ΠΣΑ, 5,5%, 3,0%, 1,4% ζητούσα εγώ. Εγραψα επίσης ότι τον πρώτο χρόνο θα απέφευγα σοβαρές φορολογικές αλλαγές (ΦΜΑΠ π. χ.) και θα έριχνα όλο το βάρος της κυβέρνησης στον περιορισμό της δημόσιας δαπάνης, σπατάλης και κλοπής. Τίποτε από όσα έγραψα δεν έγινε και τώρα καλούμαι να κρίνω το κυβερνητικό ΠΣΑ. Είναι αργά. Είμαι πολιτικός και όχι σχολιογράφος τετελεσμένων. Είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να περιορίσει το έλλειμμα σε ποσοστό χαμηλότερο από 3% το 2012. Αν εξαρτιόταν από εμένα θα επέστρεφα το ΠΣΑ στην κυβέρνηση και θα ζητούσα να το αναθεωρήσει. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν θα επαναλάβω τα επιχειρήματά μου. Θέλω μόνο να σταθώ σε μερικά παραδείγματα και μια σκέψη που αφορούν τη μείωση των κρατικών δαπανών.

Η κυβέρνηση υπόσχεται να περιορίσει τις δαπάνες, με εξαίρεση τις δαπάνες για την παιδεία. Ετοιμάζεται να προσλάβει 7.000 εκπαιδευτικούς. Στην Ελλάδα, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ανά μαθητή αναλογούν τέσσερις φορές περισσότεροι εκπαιδευτικοί από ό, τι στη Φινλανδία (που παγκοσμίως θεωρείται ότι έχει το καλύτερο πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο εκπαιδευτικό σύστημα). Οπως όλοι γνωρίζουμε, οι γονείς δεν είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά που κάνουν οι εκπαιδευτικοί με τα παιδιά τους και γι' αυτό ξοδεύουν πολλά χρήματα σε φροντιστήρια για να συμπληρώσουν τα κενά του σχολείου. Ενδιαφέρον είναι ότι οι εκπαιδευτικοί των φροντιστηρίων είναι περίπου όσοι των δημόσιων σχολείων. Ετσι, αν υπολογίσουμε και αυτούς, σε κάθε μαθητή αναλογούν οκτώ φορές περισσότεροι εκπαιδευτικοί από ό, τι στη Φινλανδία. Και όμως, η κυβέρνηση θα προσλάβει 7.000 νέους εκπαιδευτικούς! Στενοχωριέται ο κ. Παπακωνσταντίνου επειδή οι ξένοι δεν εμπιστεύονται ότι η κυβέρνηση θα μειώσει τις δημόσιες δαπάνες. Ορθώς δεν την εμπιστεύονται.

Το ζήτημα με τους εκπαιδευτικούς και πολλούς άλλους δημόσιους υπαλλήλους δεν είναι πώς θα προσλαμβάνονται (θέμα με το οποίο καταπιάνεται η κυβέρνηση, για να μας πει ότι εφεξής όλα θα γίνονται μέσω ΑΣΕΠ), αλλά πώς θα απολυθούν σταδιακά οι υπεράριθμοι (με αυτό το αντικείμενο θα έπρεπε να ασχοληθεί το ΑΣΕΠ). Θυμίζω με την ευκαιρία ότι, ενώ το Σύνταγμα και ο Κώδικας Δημοσίων Υπαλλήλων προβλέποουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που καταλαμβάνουν θέσεις που καταργούνται απολύονται, δεν υπάρχει νόμος που να προβλέπει πώς αποζημιώνονται και πώς στηρίζονται για να μπορέσουν να επανενταχθούν στην αγορά εργασίας.

Πριν από λίγες ημέρες πληροφορηθήκαμε το ύψος των μισθών διαφόρων στην ΕΡΤ. Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ αναζητούσαν τόσο καιρό τα golden boys των τραπεζών ενώ ήταν στην αυλή τους, στην κρατική ΕΡΤ. Η κυβέρνηση αρκέστηκε να μας διαβεβαιώσει αορίστως ότι θα μειώσει τις εξαιρετικά υψηλές αμοιβές. Δεν μας είπε όμως ότι θα απολύσει τους αργόμισθους. Είναι στάση κυβέρνησης που θα μειώσει τις δαπάνες; Οχι βέβαια, και ορθώς δεν πρέπει να γίνει δεκτό το ΠΣΑ.

Στη Βουλή μάθαμε ότι καταβάλλεται στους υπαλλήλους της 15ος και 16ος μισθός που φορολογείται αυτοτελώς. Εφεξής θα φορολογείται, ισχυρίζεται η κυβέρνηση για να μειώσει το έλλειμμα. Μάθαμε όμως επίσης ότι τα τελευταία πέντε χρόνια διπλασιάστηκε ο αριθμός των υπαλλήλων για να υπηρετούν τον ίδιο αριθμό βουλευτών. Το μείζον λοιπόν είναι ο περιορισμός του αριθμού των υπαλλήλων και όχι αν οι παροχές φορολογούνται αυτοτελώς. Για το μείζον, ούτε λέξη. Από τη μείωση του κονδυλίου των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων κατά 10% θα εξοικονομηθούν 650 εκατ. ευρώ, λέει η κυβέρνηση. Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι το σύνολο των επιδομάτων φθάνει τα 6,5 δισ. ευρώ. Είναι τόσα; Ποιοι τα παίρνουν; Ποιος τα μέτρησε; Δεν είμαι οπαδός του περιορισμού των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων. Του παγώματος ναι, όχι όμως του περιορισμού. Γιατί; Διότι δυστυχώς πολύ μεγάλος αριθμός δημοσίων υπαλλήλων έχει μάθει στη διαφθορά και την παρανομία. Ετσι, εκτιμώ ότι ο περιορισμός των αποδοχών θα οδηγήσει σε έξαρση της διαφθοράς και της παρανομίας για την αναπλήρωση των περικοπών. Αντιθέτως υποστηρίζω ότι μόνιμες περικοπές δαπανών μπορούν να γίνουν μόνο με τη σταδιακή απόλυση των υπεράριθμων.

Γενικό συμπέρασμά μου: Ελπίζω να απορριφθεί το ΠΣΑ από την Ε.Ε., ώστε να αναγκαστούμε να σοβαρευτούμε μια ώρα αρχύτερα, πριν πάθουμε μη αναστρέψιμες ζημίες.

* Ο κ. Στέφανος Μάνος είναι μέλος της Δ. Ε. της ΔΡΑΣΗΣ.


20100118 Οι ΗΠΑ ηγέτης στην επιστήμη

Οι ΗΠΑ ηγέτης στην επιστήμη

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Δευτέρα, 18 Ιανουαρίου 2010 07:00
313 λέξεις, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΤΗ «Ν»
URL: http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1766546

Στην πρώτη θέση παραμένουν οι ΗΠΑ στον τομέα των επιστημών και της τεχνολογίας, με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία για το 2007, όμως έδαφος φαίνεται να κερδίζουν και άλλες χώρες, σύμφωνα με την έκθεση του αμερικανικού National Science Board, που δημοσιεύθηκε στη WSJ.



 ένα-τρίτο των παγκόσμιων δαπανών για την έρευνα το 2007 καλύφθηκε από τις ΗΠΑ, που κατέκτησαν και πάλι την πρώτη θέση στην καινοτομία.
Οι ΗΠΑ κάλυψαν περίπου το ένα-τρίτο των παγκόσμιων δαπανών ύψους 1,1 τρισ. δολαρίων για την έρευνα και την ανάπτυξη το 2007, παρουσιάζοντας περισσότερα διδακτορικά σε επιστημονικά θέματα και μηχανολογικές εφαρμογές από κάθε άλλη χώρα και κατακτώντας την πρώτη θέση στην καινοτομία.

Ωστόσο, οι προσπάθειες της Κίνας και άλλων αναπτυσσόμενων χωρών της Ασίας να βελτιώσουν τις ικανότητές τους στον τομέα επιστημών φαίνεται ότι απέδωσαν καρπούς με αποτέλεσμα το χάσμα ανάμεσα σε αυτές και στις ΗΠΑ, μολονότι παραμένει μεγάλο, να αρχίζει να γεφυρώνεται.

Στη διάρκεια της 10ετίας έως το 2007, οι δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη αυξήθηκαν από 5% έως 6% ετησίως σε ΗΠΑ, Ιαπωνία και Ε.Ε. Αντίστοιχα, οι δαπάνες σε Ινδία, Ν. Κορέα και Ταϊβάν αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 9% έως 10% ετησίως την ίδια περίοδο. Στην Κίνα, αυξήθηκαν κατά μέσο όρο περισσότερο από 20%. Οι ΗΠΑ απένειμαν 22.500 διδακτορικά σε φυσικές επιστήμες και μηχανολογία το 2007, όμως θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ήμισυ εξ αυτών δόθηκαν σε επιστήμονες ξένης εθνικότητας.

Επίσης, Αμερικανοί ερευνητές δημοσίευσαν σε εφημερίδες περίπου το ένα-τέταρτο των άρθρων τους το 2008, ενώ στην Κίνα δημοσιεύθηκε το 8% των άρθρων, αριθμός αυξημένος από το 1% του 1988. Ωστόσο, παρά την πρόοδο της Κίνας, οι ερευνητές της συνέβαλαν μόλις στο 1% των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που εγκρίθηκαν στις ΗΠΑ το 2008.

«Παρά τις προσπάθειες της κινεζικής κυβέρνησης, η δραστηριότητα στην Κίνα σε θέματα καινοτομίας και εφευρετικότητας παραμένει περιορισμένη, τουλάχιστον όπως φαίνεται από τις αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας που υποβλήθηκαν σε μία μεγάλη δυτική αγορά», αναφέρεται στην έκθεση. Οι επενδυτές με έδρα τις ΗΠΑ ευθύνονται για το 49% των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που εγκρίθηκαν, ποσοστό χαμηλότερο ωστόσο από το 55% του 1995.


Φιλότουρκοι εβγαλαν εθνικό ύμνο για την Ανεξάρτητη Δυτική Θράκη


Αυτοι που λενε οτι το Υπουργειο Εξωτερικών και η Κυβερνησις της Ελλαδος κοιμουνται, πλανονται.  Πλανονται πλανην μειζονα.  Οι παντες γνωριζουν αριστως το τι γινεται και απο ποιους..  Απλως δεν θέλουν να κανουν τιποτε διοτι θελουν να δειξουν οτι ειναι υπερανω τοιουτων ποταπων αντιληψεων και γεγονοτων.  Πρεπει να θυμουμεθα οτι ολα τα προβληματα "θα" ληθουν τη στιγμη κατα την οποιαν η Τουρκια θα γινη Ευρωπαϊκη!  Το προβλημα ειναι οτι η Τουρκια θα γίνη Ευρωπαϊκη εθ' οσον η ΕΕ ειναι μια εμπορικη ενωσις το οποιον θα αλλαξη την ημερα κατα την οποιαν η ΕΕ θα μετατραπη εις πολιτικην ενωσιν.  Μεχρι τοτε η Τουρκια θα εχη εγκαθιδρυσει την πρεπουσαν πολιτικην και τας δεουσας διεκδικησεις.  Οντως, αυτοι οι οποιοι κοιμουνται ειναι ο ελληνικός λαός!  Θα ξυπνισουν αγριως εκ των ηχων allahu akbar, allahu akbar - bismi illahi rahmani rahim -  la-illahu illah wa muhammad rasul illah!   
 ..........................................
42ος στοιχος
Ἐκεῖ μέσα ἀκαρτερεῖτε
τὴν ἀφεύγατη φθορά·
νά, σᾶς φθάνει· ἀποκριθῆτε
στῆς νυκτὸς τὴ σκοτεινιά.

..................................................
73ος στοιχος
Τῆς αὐγῆς δροσάτο ἀέρι,
δὲν φυσᾷς τώρα ἐσὺ πλιὸ
στῶν ψευδόπιστων τὸ ἀστέρι
φύσα, φύσα εἰς τὸ Σταυρό.

........................................
157ος στοιχος
Τί θὰ κάμετε; θ᾿ ἀφῆστε
νὰ ἀποκτήσωμεν ἐμεῖς
Λευθεριὰν, ἢ θὰ τὴν λῦστε
ἐξ αἰτίας Πολιτικῆς;


2050

 



Φιλότουρκοι εβγαλαν εθνικό ύμνο για την "Ανεξάρτητη Δυτική Θράκη"

Τα πράγματα στην Δυτική Θράκη δεν πανε κάλα ενω η κυβέρνηση στην Αθηνα κοιμάται μαζι με το μεγαλυτερο μερος του Ελληνικο πληθυσμου...
Οι φιλότουρκοι της δυτικής Θράκης εκτός από πράσινη σημαία που κυκλοφορούν ,έβγαλαν και εθνικό ύμνο για...την "ανεξαρτησία τους?"
Το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής σε συνεργασία με τους τουρκόφρονους της περιοχής κλιμακώνουν την προπαγάνδα υπέρ της "Ανεξάρτητης Δυτικής Θράκης".
Οι Τουρκόφρονοι οραματίζονται την αναβίωση της "Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης". Ο συγκεκριμένος πόλεμος εκφράζεται κυρίως μέσω των μελών του "Συλλόγου Αλληλεγγύης Τούρκων Δυτικής Θράκης" τη δράση του οποίου πολλές φορές έχει αποκαλύψει η "Κίνηση πολιτών για την απομάκρυνση του τουρκικού προξενείου από την Κομοτηνή". Οι ίδιοι κύκλοι κυκλοφόρησαν τη νέα σημαία της Δυτικής Θράκης η οποία είναι πράσινη και έχει επάνω της την ημισέληνο. Έκαναν γνωστό σε όλους την ύπαρξη του εθνικού τους ύμνου.
Χαρακτηριστικοί είναι οι παρακάτω στίχοι:

Δεν υπάρχει ποτέ επιστροφή από αυτόν τον δοξασμένο πόλεμο ανεξαρτησίας!
Μπροστά μας ακόμα και ατσάλινοι στρατοί να βγούνε δεν μας τρομάζουν!
Εμείς για την εθνική ανεξαρτησία, διαβήκαμε τον Έβρο και τον Νέστο,
Φτάσαμε στον στόχο μας νικώντας, συντρίβοντας όλους τους εισβολείς
Ανοίξαμε στα Βαλκάνια περίοδο μιας δοξασμένης δημοκρατίας
Εμείς για πρώτη φορά ανάψαμε τη δάδα της ελευθερίας.
Αυτή η σημαία θα κυματίζει, αυτή η δημοκρατία θα ζήσει.

Οι εχθροί απέναντι μας, πανικόβλητοι θα φύγουν!
Είμαστε εγγόνια ενός έθνους που χιλιάδες χρόνια ζει ελεύθερο,
εκείνο δημιούργησε τις στέπες, είμαστε λιοντάρια, γεράκια των ουρανών.
Πάντα οι έφοδοι των αγωνιστών θυμίζουν φουρτούνες.
Στον πόλεμο οι εχθροί λιποθυμούνε από τον τρόμο του μεγαλείου μας.
Η Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης θα ζήσει, θα ζήσει!

Ο συγκεκριμένος εθνικός ύμνος φαίνεται να έχει γραφεί από τον Σουλεϊμάν Ασκερί.
Το ελληνικό υπουργείο εξωτερικών επιβάλλεται να δει το όλο θέμα με περισσότερη σοβαρότητα, γιατί και οι Σέρβοι υποτιμούσαν τις κινήσεις των Αλβανών του Κοσσόβου με αποτέλεσμα σήμερα να έχουν χάσει το Κόσσοβο.
ΠΗΓΕΣ:


Ο κούκος που δεν θα φέρει την άνοιξη


Tου Χαριδημου Κ. Τσουκα*

Επειτα από τρεις μήνες διακυβέρνησης, είναι πλέον εμφανής η δυσκολία του πρωθυπουργού να πάρει γρήγορες, συνεπείς και στρατηγικά σχεδιασμένες αποφάσεις, ιδιαίτερα στην οικονομία. Δεν εκπλήσσει. Θέλει από τη μια να είναι συνεπής με όσα «φιλολαϊκά» μέτρα αφρόνως εξήγγειλε προεκλογικά, αλλά από την άλλη πιέζεται από την αμείλικτη οικονομική πραγματικότητα Αποτέλεσμα; Βραδύτητα, παλινωδίες, αντιφάσεις. Ετοιμάζει πρόγραμμα περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, αλλά συναινεί στην πανάκριβη εθελουσία έξοδο των λιμενεργατών του Πειραιά· παγώνει τους «υψηλούς» μισθούς στο Δημόσιο, αλλά αρνείται να περικόψει τα σκανδαλώδη προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής· θέλει να μαζέψει φόρους, αλλά σπέρνει τη σύγχυση. Λαϊκισμός και υπευθυνότητα δύσκολα συμβιβάζονται.

Υποτίθεται ότι το καινούργιο στοιχείο που κομίζει στον δημόσιο βίο ο πρωθυπουργός είναι η ανοιχτή διακυβέρνηση: η διαβούλευση και η αλλαγή του τρόπου στελέχωσης του κράτους με την υποβολή βιογραφικών. Καινούργια ιδέα πράγματι είναι, αλλά δεν συνιστά «επανάσταση» –αλλαγή υποδείγματος– όπως ο ίδιος δήλωσε· είναι μια νέα κίνηση στο υπάρχον παιχνίδι. Αλλαγή υποδείγματος θα συνιστούσε η ανατροπή, όχι η ανακαίνιση, βαθιών ελλαδικών δομών, όπως είναι η χρόνια πολιτικοποίηση του κράτους. Η πραγματική τομή λ.χ. θα ήταν η δημιουργία μιας πολιτικά ανεξάρτητης ελίτ στη δημόσια διοίκηση. Ο Παπανδρέου δεν επέλεξε τους άριστους έναντι των αρεστών για να στελεχώσουν τα υπουργεία, αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, τους άριστους μεταξύ των αρεστών. Θα διόριζε ποτέ ο πρωθυπουργός της Σουηδίας επικεφαλής της υπηρεσίας δίωξης οικονομικού εγκλήματος ένα συνδικαλιστή του κόμματός του;

Ο Παπανδρέου Γ΄ είναι ένας αμλετικός χαρακτήρας: διαπερνάται από αμφιβολίες που μειώνουν την αποφασιστικότητα της δράσης του. Το βλέπει κανείς και στη γλώσσα του σώματός του – αποπνέει αβεβαιότητα και προσωρινότητα. Ξέρει πώς θα 'θελε να είναι η Ελλάδα («η Δανία του Νότου»), έχει τα σωστά φιλελεύθερα - κοινωνιστικά ένστικτα, αλλά δεν γνωρίζει πώς να τα μεταποιήσει σε βιώσιμες στρατηγικές αλλαγής, γι' αυτό και εξαντλείται σε γενικότητες. Μεγάλωσε σε μια προβεβλημένη πολιτική οικογένεια, κύριο γνώρισμα της οποίας ήταν η «φιλολαϊκότητα» –να είναι αρεστοί στο «λαό»– γι' αυτό και δυσκολεύεται να πάρει τις σκληρές αποφάσεις που το κυβερνάν αναπόφευκτα επιβάλλει. Οι Παπανδρέου έμαθαν να υπόσχονται, να παρέχουν στους «μη προνομιούχους», όχι να τους δυσαρεστούν.

Ο πρωθυπουργός δεν διαθέτει βιωματική γνώση των προβλημάτων, βλέπει την Ελλάδα με την οπτική γωνία ενός «φιλέλληνα» που εκπλήσσεται με την αθλιότητα της χώρας, αλλά δεν γνωρίζει βαθιά, σωματικά, τον ψυχισμό της, τις φοβίες της, τους ιστορικούς εθισμούς της, κι αυτό φαίνεται στον άνευρο λόγο του. Αναπληρώνει την ελλιπή γνώση του ελλαδικού πλαισίου με γενικόλογες διακηρύξεις και δάνεια ιδεολογήματα («διαβούλευση», «συμμετοχή»).

Ο κ. Παπανδρέου έγινε πολιτικός επειδή γεννήθηκε σε πολιτική οικογένεια, η καρδιά του όμως είναι αλλού. Πριν από κάμποσα χρόνια, σε μια στιγμή αυθεντικότητας, εξέφρασε σε συνέντευξή του την επιθυμία ότι, αν δεν ήταν πολιτικός, θα ήθελε να ηγείται μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Ο κ. Παπανδρέου δεν έχει νοοτροπία κυβερνήτη, αλλά επικεφαλής think tank, περιβαλλοντικής ή φιλανθρωπικής οργάνωσης – ανθρώπου, δηλαδή, που δεν τον έλκει τόσο η εκτελεστική όσο η συμβολική εξουσία. Γι' αυτό του πάει ο ρόλος του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όπως θα του ταίριαζε ο ρόλος του Γραμματέα του ΟΗΕ ή της Διεθνούς Αμνηστίας. Ο ενδιάθετος κοσμοπολιτισμός του και μια αμερικανικής προελεύσεως σωτηριολογική προδιάθεση τον ωθούν να ασχολείται ενεργά με τα διεθνή κοινά. Με την εγχώρια πολιτική πλήττει, πιθανόν επειδή θα πρέπει να ασχοληθεί και με τη «λάντζα», όχι μόνο με υψιπετείς σκοπούς· ίσως θεωρεί τα δημόσια ήθη πολύ πρωτόγονα για τη δική του «εκλεπτυσμένη» νοοτροπία (περίπτωση Ρατζίβ Γκάντι). Σε κάθε περίπτωση, δίνει την εντύπωση ανθρώπου που παρατηρεί αλλά δεν μετέχει.

Είναι πειστικός όταν μιλάει για θέματα μειονοτήτων και μεταναστών (για τα οποία έχει προσωπική εμπειρία και ευαισθησία). Οι καλύτερες στιγμές του είναι όταν ενεργεί ως υπουργός Εξωτερικών – ένας ρόλος που εμπεριέχει λιγότερο την άσκηση εκτελεστικής εξουσίας και περισσότερο τη διαβούλευση. Οπως προσφυώς ελέχθη, ο Παπανδρέου είναι ένας υπουργός Εξωτερικών με αρμοδιότητες πρωθυπουργού. Ουσιαστικά είναι ένας do-gooder που αισθάνεται άβολα με συγκρούσεις. Η περιλάλητη «διαβούλευση» είναι ένας εύσχημος τρόπος να μην αποφασίζει.

Εκπλήσσονται μερικοί με τις κυβερνητικές «αρρυθμίες» και τον ανεπαρκή συντονισμό. Κακώς. Είχαμε αρκετά δείγματα γραφής από τον πρωθυπουργό με την ιδιότητά του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Η παροιμιώδης χαλαρότητα του κόμματος, τα διαρκώς ανανεούμενα όργανα, η μεταβλητή γεωμετρία των ανθρώπων που τον περιβάλλουν και η απουσία πολιτικών ανακλαστικών ήταν ήδη γνωστά. Γιατί να κάνει κάτι διαφορετικό ως πρωθυπουργός; Οι αρρυθμίες σύντομα θα εξελιχθούν σε εμφράγματα.

Οσοι περίμεναν ο νέος πρωθυπουργός όχι μόνο να γυρίσει σελίδα, αλλά να αλλάξει βιβλίο, πιθανότατα θα απογοητευθούν. Οι βαθιές δομές που καθηλώνουν τη χώρα είναι αμφίβολο αν θα αλλάξουν. Αλλαγές θα γίνουν, αλλά θα είναι ασύνδετες και περιπτωσιακές. Νέοι θεσμοί πιθανόν να δημιουργηθούν, αλλά οι υπάρχοντες είναι λιγότερο πιθανό να μεταρρυθμιστούν σοβαρά. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ρήξη με τον κομματισμό, τον κρατισμό, την πολιτική πόλωση, τον λαϊκισμό, τον κομματικό καιροσκοπισμό – ρήξη, δηλαδή, με όσα συνέχουν το σημερινό πολιτικό σύστημα, ένα νέο παιχνίδι. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως έναν Ελευθέριο Βενιζέλο, αλλά επιλέγει πολιτικές μετριότητες. Φυσικά το πληρώνει – κυριολεκτικά!

*Ο Χαρίδημος Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail.com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.



Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

Ο Κορυφαίος Μίκης και η "εκδίκηση" της Ιστορίας


Η απάντηση του Μίκη στη
Δραγώνα στο http://parisis.wordpress.com όπου το έχω
αναρτήσει από μέρες.


Επιτρέψτε μου κάποιες σκέψεις σχετικά με το «φαινόμενο» Μίκης Θεοδωράκης.
Φυσικά μας ευχαριστούν οι (έστω όψιμες) θέσεις του, αλλά εγώ το προσλαμβάνω και ως «εκδίκηση» της Ιστορίας και νίκη εκείνων των ιδεών για τις οποίες πολέμησαν οι δικοί μας πατεράδες τη δεκαετία του 1950. Φυσικά είναι ευχάριστο που έστω και αργότερα, άνθρωποι με πολιτική ηθική και πολιτικό θάρρος, όπως ο Μίκης, ο Γιάννης Βούλτεψης, ο Τάκης Λαζαρίδης (συγγραφέας του «Σύντροφοι, ευτυχώς ηττηθήκαμε») και άλλοι πολλοί, διατηρώντας τις αρχές τους, αναγνώρισαν την ορθότητα των δικών μας θέσεων.

Βεβαίως, η πλευρά των νικητών είχε λειτουργήσει από την αρχή ηλιθίως: ανέθεσε στην Χωροφυλακή το κυνήγι των αντιφρονούντων και στον Στρατό την Εθνική και Ηθική Διαπαιδαγώγηση του λαού!
Έτσι η Αριστερά έπαιζε επί δεκαετίες σε άδειο γήπεδο. Απέκτησε τον απόλυτο
έλεγχο των πανεπιστημίων, άλωσε τον χώρο του πνεύματος και του πολιτισμού και
έλεγξε ακόμη και τα σχολικά βιλία. Τα τελευταία χρόνια κάποιοι εκπρόσωποί της
βρέθηκαν ακόμα και σε κυβερνητικές θέσεις. Και τώρα όλοι τρέχουμε να σώσουμε
ότι μπορούμε και κυρίως την Παιδεία, που, όπως φαίνεται από το φαινόμενο
Δραγώνα (και παλαιότερα Ρεπούση) και άλλων πολλών, δεν έχουν την πρόθεση να την αφήσουν να ξεφύγει από τον σφιχτό «εναγκαλισμό» τους.

Και ξαφνικά μας προέκυψε ο «από μηχανής Θεός». Ο πράγματι Κορυφαίος Μίκης, που έχει προβάλει την Ελλάδα σε όλο τον πλανήτη, δίνει τελευταία τη δική του μάχη, πλάϊ-πλάι με μας. Δεν νομίζω ότι έχουμε καλύτερο «επιχείρημα» έναντι της όποιας Αριστεράς, όταν ένα προβεβλημένο και μη αμφισβητούμενης πολιτικής ηθικής και ορθοφροσύνης παραδοσιακό στέλεχός της εκφράζει στην πράξη τις δικές μας θέσεις και ιδέες. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε. Έχουμε τον Μίκη…  
Ευχαριστώ 


Στρογγυλεμένο ορθογώνιο: Δρ. Ιωάννης Παρίσης
Υποστράτηγος ε.α.
Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης/Διεθνών Σχέσεων
Λάρνακος 10, 15669 Παπάγου
Κιν.:    +30 6947 001213
Οικία: +30 210 6512407
yiannis@parisi.gr
http://parisis.wordpress.com

Σχόλιο
Συμφωνώ απόλυτα, σε ότι αφορά την παράδοση της παιδείας και του πολιτισμού, μετά το 1974, στην αριστερά --το έχω γράψει κατ' επανάληψη σε κάθε δοθείσα ευκαιρία.
Σε ότι αφορά τον Μίκη Θεοδωράκη, άρχισα να τον παρακολουθώ από το 1974 μετά το "Καραμανλής ή τανκς". 
Ότι έχει γράψει και πει νομίζω ότι το έχω στο αρχείο μου. 
Εκτιμώ δε ότι τα βιβλία: "Μίκης Θεοδωράκης, Μια ζωή για την Ελλάδα, ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ" εκδ. τυπωθήτω, Αθήναι 2002 & το "Άξιος εστί", εκδ. Λιβάνη, Αθήναι, 2004 είναι σημεία αναφοράς για τον τρόπο σκέψεως και δράσεως του Μ.Θ.

ΣΓΣ