Ο Κορυφαίος Μίκης και η "εκδίκηση" της Ιστορίας

Η απάντηση του Μίκη στη

Δραγώνα στο http://parisis.wordpress.com όπου το έχω

αναρτήσει από μέρες.

Επιτρέψτε μου κάποιες σκέψεις σχετικά με το «φαινόμενο» Μίκης Θεοδωράκης.

Φυσικά μας ευχαριστούν οι (έστω όψιμες) θέσεις του, αλλά εγώ το προσλαμβάνω και ως «εκδίκηση» της Ιστορίας και νίκη εκείνων των ιδεών για τις οποίες πολέμησαν οι δικοί μας πατεράδες τη δεκαετία του 1950. Φυσικά είναι ευχάριστο που έστω και αργότερα, άνθρωποι με πολιτική ηθική και πολιτικό θάρρος, όπως ο Μίκης, ο Γιάννης Βούλτεψης, ο Τάκης Λαζαρίδης (συγγραφέας του «Σύντροφοι, ευτυχώς ηττηθήκαμε») και άλλοι πολλοί, διατηρώντας τις αρχές τους, αναγνώρισαν την ορθότητα των δικών μας θέσεων.

Βεβαίως, η πλευρά των νικητών είχε λειτουργήσει από την αρχή ηλιθίως: ανέθεσε στην Χωροφυλακή το κυνήγι των αντιφρονούντων και στον Στρατό την Εθνική και Ηθική Διαπαιδαγώγηση του λαού!

Έτσι η Αριστερά έπαιζε επί δεκαετίες σε άδειο γήπεδο. Απέκτησε τον απόλυτο

έλεγχο των πανεπιστημίων, άλωσε τον χώρο του πνεύματος και του πολιτισμού και

έλεγξε ακόμη και τα σχολικά βιλία. Τα τελευταία χρόνια κάποιοι εκπρόσωποί της

βρέθηκαν ακόμα και σε κυβερνητικές θέσεις. Και τώρα όλοι τρέχουμε να σώσουμε

ότι μπορούμε και κυρίως την Παιδεία, που, όπως φαίνεται από το φαινόμενο

Δραγώνα (και παλαιότερα Ρεπούση) και άλλων πολλών, δεν έχουν την πρόθεση να την αφήσουν να ξεφύγει από τον σφιχτό «εναγκαλισμό» τους.

Και ξαφνικά μας προέκυψε ο «από μηχανής Θεός». Ο πράγματι Κορυφαίος Μίκης, που έχει προβάλει την Ελλάδα σε όλο τον πλανήτη, δίνει τελευταία τη δική του μάχη, πλάϊ-πλάι με μας. Δεν νομίζω ότι έχουμε καλύτερο «επιχείρημα» έναντι της όποιας Αριστεράς, όταν ένα προβεβλημένο και μη αμφισβητούμενης πολιτικής ηθικής και ορθοφροσύνης παραδοσιακό στέλεχός της εκφράζει στην πράξη τις δικές μας θέσεις και ιδέες. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτε. Έχουμε τον Μίκη…  

Ευχαριστώ 

Σχόλιο

Συμφωνώ απόλυτα, σε ότι αφορά την παράδοση της παιδείας και του πολιτισμού, μετά το 1974, στην αριστερά --το έχω γράψει κατ' επανάληψη σε κάθε δοθείσα ευκαιρία.

Σε ότι αφορά τον Μίκη Θεοδωράκη, άρχισα να τον παρακολουθώ από το 1974 μετά το "Καραμανλής ή τανκς". 

Ότι έχει γράψει και πει νομίζω ότι το έχω στο αρχείο μου. 

Εκτιμώ δε ότι τα βιβλία: "Μίκης Θεοδωράκης, Μια ζωή για την Ελλάδα, ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ" εκδ. τυπωθήτω, Αθήναι 2002 & το "Άξιος εστί", εκδ. Λιβάνη, Αθήναι, 2004 είναι σημεία αναφοράς για τον τρόπο σκέψεως και δράσεως του Μ.Θ.

ΣΓΣ