Τα χάλια της οικονομίας μας

Το να δανειστεί μια οικογένεια,δεν είναι το ίδιο με το να δανειστεί μια Κυβέρνηση .
Η διαφορά έγκειται στο ότι τα δανικά η οικογένεια θα τα επιστρέψει η ίδια. Αλλά στη δεύτερη περίπτωση το χρέος μένει στο λαό. Οι πολιτικοί σ΄ όλες τις χώρες δανείζονται για πάρα πολλούς λόγους. Ο πιο αθώος το να παρουσιάσουν έργο, ο πιο πονηρός η λαθροχειρία.
Γι’΄ αυτό όλα τα κράτη είναι χρεωμένα λίγο πολύ. Σ΄ ένα σοβαρό κράτος ο δανεισμός γίνεται για να γίνουν έργα, που η απόδοσή τους θα εξυπηρετήσει το χρέος.
Το αντίστοιχο είναι οικογενειακό επίπεδο είναι να δανειστεί να κάνει μια επιχείρηση και με τα κέρδη να ξεχρεώσει. Εμείς είμαστε σαν την οικογένεια που δανείζεται τα τρώει στα μπουζούκια, και της φταίει ο γείτονας που είναι νοικοκύρης.
Όλες οι μέχρι τώρα απόπειρες νοικοκυρέματος έχουν προσκρούσει στον άκρατο λαϊκισμό, που προέρχεται όχι μόνο από την αντιπολίτευση αλλά και από την αποστασιοποίηση μέσα στο ίδιο το κυβερνών κόμμα από τα μέτρα (συνήθως ανεπαρκή), που μπορεί να έχουν πολιτικό κόστος.
Όλα δε τα κόμματα συναγωνίζονται σε μία πλειοδοσία παροχών με δανεικά για τη τάχα μου κοινωνική τους ευαισθησία. ΠΙΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ; Αν είχαν θα ομονοούσαν για τεράστια κοινωνικά θέματα όπως το ασφαλιστικό.

Σάββατο, 6 Δεκέμβριος 2008
Διεθνής κρίση και έλλειψη μνήμης.
Για άλλη μια φορά η χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, με θέμα την οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις, επιβεβαίωσε ότι στον λαϊκισμό και την ανευθυνότητα ,….. δεν υπάρχει συναγωνισμός.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που ενέκυψε στον κόσμο τα τελευταία χρόνια και μέχρι πρόσφατα κάποιοι δημοκοπώντας ισχυρίζονταν ότι η διεθνή κρίση δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ……άλλοθι της ελληνικής κυβέρνησης.
Η κατάσταση στην πολιτική σκηνή μου θυμίζει καράβι που θαλασσοδέρνεται στο μάτι του κυκλώνα και κάποιοι από το πλήρωμα διαμαρτύρονται γιατί το μενού δεν περιλαμβάνει …επιδόρπιο.
Δεν είμαστε σε μία νηνεμία κυρίες και κύριοι βο(υ)λευτές, δεν είμαστε σε ήρεμες και γαλήνιες οικονομικές συγκυρίες, για να αρχίζει ο καθένας να προσπαθεί να επιβάλει την παρουσία του στο εκλογικό σώμα, διαστρεβλώνοντας και δημαγωγώντας με σκοπό προσωπικά και κομματικά …επιδόρπια. Είμαστε σε μία κρίση, κυρίες και κύριοι, σοβαρή! Κακά τα ψέματα.
Αφήστε της αερολογίες και τις αόριστες παροχολογίες .Μη παραπλανάτε τους πολίτες. Η διεθνή κατάσταση είναι τρομακτικά δύσκολη ακόμα και για χώρες που δεν έχουν τις παθογένειες της δικιάς μας οικονομίας.
Στην Ελβετία κατά το τελευταίο μόνο τρίμηνο αυξήθηκαν οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων κατά 20%. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ομίλου ασφάλισης πιστώσεων Euler Hermes, ο αντίκτυπος των χρεοκοπιών αναμένεται να είναι ανυπολόγιστος στην παγκόσμια αγορά εργασίας, το μέλλον της οποίας διαγράφεται δυσοίωνο.
Η Διεθνή Οργάνωση Εργασίας προβλέπει οι εταιρικές χρεοκοπίες να καταγράψουν αύξηση κατά 50% και αύξηση των ανέργων στα 42 εκατομμύρια το 2010.
Η General Motors βρίσκεται ένα βήμα πριν την χρεοκοπία. Ήδη ανακοίνωσε μια σειρά προσωρινές διακοπές λειτουργίας εργοστασίων της, πράγμα που σημαίνει ότι χιλιάδες υπάλληλοι και εργάτες θα υποβληθούν σε ….τεχνική ανεργία.
Η Citigroup, ο μεγαλύτερος χρηματοπιστωτικός όμιλος στον κόσμο, έφτασε την προηγούμενη εβδομάδα ένα βήμα πριν από την τελική κατάρρευση και ενώ είχε βοηθηθεί πριν από ένα μήνα περίπου.
Κάθε Σαββατοκύριακο στις ΗΠΑ χρεοκοπούν αθόρυβα (από τα MME) 1-2 μικρές τράπεζες.
Στην Ισπανία η Nissan αποφάσισε να θέσει σε «τεχνική ανεργία» (μειωμένο ωράριο) από τις 11 Δεκεμβρίου έως τις 31 Μαρτίου 3.500 εργαζόμενους.
Η Italia Telekom έχει ήδη ξεκινήσει ένα πρόγραμμα "εξοικονόμησης" προβλέποντας την κατάργηση 5.000 θέσεων εργασίας στην Ιταλία. Περίπου 10.000 θέσεις εργασίας θα περικόψει η αμερικανική JP Morgan.
Η γερμανική Bayern LB ανακοίνωσε ότι θα περικόψει τουλάχιστον 5.900 θέσεις εργασίας έως το 2013. Απολύσεις 600 εργαζομένων και στην ελβετική Suisse Credit.
Όλα τα εργοστάσια του ομίλου FIAT στην Ιταλία θα κλείσουν για ένα μήνα , μια απόφαση που αφορά 48.000 εργαζόμενους οι οποίοι θα τεθούν σε τεχνική ανεργία .
Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα μεγάλων επιχειρήσεων ανά τον κόσμο που έκλεισαν ή ανέστειλαν την λειτουργία τους. Αυτά όμως δεν φαίνεται να … «συγκινούν» τους πολιτικούς μας ταγούς και αγνοώντας τα , έχουν επιδοθεί στο σπορ της ... υποσχεσιολογίας .
Εάν τους ρωτήσεις πού θα βρουν τα αναγκαία χρήματα για να εκπληρώσουν αυτά τα … «ΘΑ», κλείνουν με νόημα το μάτι λέγοντας: « Από εκεί που τα βρίσκαμε τόσα χρόνια», εννοώντας τον ... δημόσιο δανεισμό.
Έτσι βλέπετε καταφέρανε όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις (γιατί περί ελεεινού κατορθώματος πρόκειται) το δημόσιο χρέος από 29,7% του Α.Ε.Π. που ήταν το 1981, να το φθάσουν στα 98,6% το 2004.
Έτσι κατορθώσανε να πληρώνουμε σήμερα 11 δις ευρώ ΜΟΝΟ ΣΕ ΤΟΚΟΥΣ . Δηλαδή το …..5% του Α.Ε.Π.
Σαν μέτρο σύγκρισης απλά να αναφέρω ότι για το κομμάτι της ασφάλισης, περίθαλψης και κοινωνικής προστασίας, το ποσό που διατέθηκε από τον προϋπολογισμό είναι ....12 δις ευρώ. Όπως βλέπετε ΜΟΝΟ οι τόκοι του δημόσιου χρέους μας στοιχίζουν όσο η ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία.
Αυτό που δεν μας λένε επίσης είναι ότι ο ερωτικός εναγκαλισμός με το τέρας του δημόσιου χρέους απέχει λίγο πριν την … «ολοκλήρωση».
Σε αυτή την «ολοκλήρωση» που …έφθασε η Ιταλία και προχθές ο υπουργός Εργασίας θέλησε να τους το φέρει … «απ` έξω- απ` έξω».
«Η απειλή της χρεοκοπίας για την εθνική οικονομία πρέπει να θεωρείται …..ρεαλιστική» προειδοποίησε ο κ. Σακόνι και προσέθεσε ότι η Ιταλία μπορεί να οδηγηθεί σε τέτοια κατάσταση που να αδυνατεί να καταβάλλει τις συντάξεις και τους μισθούς των υπαλλήλων του Δημοσίου.
Κάτι ξέρουμε και εμείς αφού το ζήσαμε το Δεκέμβρη του 1989 με την υπηρεσιακή κυβέρνηση του αείμνηστου καθηγητή Ζολώτα, που είχε αναλάβει την ομαλή μετάβαση στις εκλογές και την αποτροπή οικονομικής κατάρρευσης και χρεοκοπίας της χώρας.
Τότε που δεν είχαμε να πληρώσουμε τους μισθούς και το δώρο των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων..
Έχουμε κοντή και επιλεκτική μνήμη .....δυστυχώς !