Με ευθύνη της κυβέρνησης Καραμανλή, και κυρίως της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών, η Τουρκία γίνεται πιο προκλητική στις σχέσεις της με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία.
Η θεωρία σύμφωνα με την οποία η στήριξη των ευρωπαϊκών φιλοδοξιών της Άγκυρας από την Αθήνα θα έφερνε θετικά αποτελέσματα κατέρρευσε με πάταγο.
Ζητούν περισσότερα
Η τουρκική διπλωματία αξιοποιεί τα λάθη και τις παραλείψεις της κ. Μπακογιάννη και των συνεργατών της για να απαιτεί συνεχώς περισσότερα σε βάρος των καλώς εννοούμενων εθνικών και ευρωπαϊκών μας συμφερόντων.
Στο ζήτημα της μαζικής λαθρομετανάστευσης, που οργανώνεται από κρατικά και παρακρατικά κυκλώματα της Τουρκίας και απειλεί την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα της Ελλάδας, η κυβέρνηση Ερντογάν κυριολεκτικά μας χλευάζει. Αρνείται την εφαρμογή διμερών συμφωνιών που είχαν υπογραφεί επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και προβλέπουν την επαναπροώθηση στην Τουρκία -μέσω της οποίας εισέρχονται στη χώρα μας- των παράνομων μεταναστών που συλλαμβάνονται στην Ελλάδα και φτάνει στο σημείο να ζητεί εξομάλυνση της κατάστασης σε... Ιράκ, Πακιστάν και Αφγανιστάν προτού αναλάβει τις υποχρεώσεις της έναντι της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το ίδιο αλαζονική είναι η κυβέρνηση Ερντογάν και στο θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Επιδιώκει, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, να ανοίξει τη σχολή, υποβιβάζοντάς τη σε ένα είδος μειονοτικού επαγγελματικού λυκείου, και προβάλλει ένα σωρό αντισταθμιστικές διεκδικήσεις παρουσιάζοντας τη μουσουλμανική μειονότητα στη χώρα μας ως θύμα συστηματικών διώξεων και καταπίεσης.
Συνεχείς υποχωρήσεις
Η αποθράσυνση της Τουρκίας έχει τη ρίζα της στις συνεχείς υποχωρήσεις της ελληνικής διπλωματίας από το 1999, οπότε η κυβέρνηση Σημίτη δέχθηκε τη λεγόμενη ενταξιμότητα της Τουρκίας. Τότε, όμως, υπήρχαν δύο σοβαρές δικαιολογίες για το στρατηγικής σημασίας διπλωματικό λάθος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Πρώτον, η Ελλάδα δεχόταν φοβερές πιέσεις στο πλαίσιο της λεγόμενης νέας τάξης στα Βαλκάνια, που ήθελε να επιβάλει η τότε μοναδική υπερδύναμη. Δεύτερον, υπήρχε το θέμα της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στόχος που μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσα από σύνθετους συμβιβασμούς.
Σήμερα οι ΗΠΑ έχουν χάσει τον τίτλο της μοναδικής υπερδύναμης και αγωνίζονται για το διεθνοπολιτικό απεγκλωβισμό τους από τις περιπέτειες της περιόδου Μπους μεταξύ Ιράκ, Πακιστάν και Αφγανιστάν.
Η ελληνική διπλωματία θα μπορούσε να προβάλει τις αυτονόητες υποχρεώσεις της Τουρκίας έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ίδιας της Ελλάδας για να μπλοκάρει μια ενταξιακή διαδικασία που κινείται μεταξύ φάρσας και τραγωδίας. Μπορούμε να αποκτήσουμε μια εξωτερική πολιτική που θα είναι ταυτόχρονα πατριωτική και ευρωπαϊκή, αρκεί να απαλλαγούμε από μια ξεπερασμένη από τις εξελίξεις νοοτροπία και τους διαχειριστές της.
http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=68119
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου