Το Εφετείο Θράκης διαλύει οριστικά την «τουρκική Ένωση Ξάνθης»

ΠΗΓΗ: «Ο ΧΡΟΝΟΣ»: Καθημερινή Εφημερίδα της Κομοτηνής

Το Εφετείο Θράκης διαλύει οριστικά την «τουρκική Ένωση Ξάνθης»

 

Δημοσιεύουμε το σκεπτικό της απόφασης που θεωρεί το αίτημα της ΤΕΞ μη νόμιμο

Ρεπορτάζ Μελαχροινή Μαρτίδου

 

Με την υπ αριθμόν 477/2009 απόφασή του που εξέδωσαν οι δικαστές Βαρσαβέ Χατζοπούλου - Βαλτούδη πρόεδρος Εφετών, Αναστασία Χορτιάτη, Κυριακή Ασλανίδου-Παπαδοπούλου εισηγήτρια ύστερα από δημόσια συνεδρίαση την 3 Απριλίου 2009 μετά από αίτηση του σωματείου με την επωνυμία «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» που εκπροσωπείται από τον πρόεδρο Οζάν Αχμέτ που παραστάθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Ορχαν Χατζηιμπράμ, των καθών η αίτηση νομάρχη Ξάνθης ως εποπτεύουσα αρχή των σωματείων που εδρεύουν στο νομό Ξάνθης που παραστάθηκε δια του παρέδρου νομικού συμβουλίου του κράτους Αθαν. Θεοχάρη και του δικηγόρου τους Κώστα Γούναρη, της πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών σωματείων εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους Γιάννη Χατζηαντωνίου και Νικόλαου Βαλαβάνη απορρίπτεται η αίτηση και επιβάλλει την δικαστική δαπάνη στους αιτούντες την ΤΕΞ. Συγκεκριμένα η ιστορία αυτή ξεκίνησε με την απόφαση του Αρείου Πάγου που είχε κρίνει ως παράνομη την λειτουργία του συλλόγου που με απόφασή του είχε διατάξει την διάλυσή του. Τα μέλη του σωματείου είχαν προσφύγει στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ε.Ε. με το αιτιολογικό του αυτοπροσδιορισμού όπου είχε καταδικαστεί η χώρα μας, ενώ παράλληλα υπήρξε νέα προσφυγή στον Άρειο Πάγο για να επαναξεταστεί το θέμα κι αν προκύπτουν νομικές αιτιάσεις που πρέπει να επικυρωθεί η απόφαση του ΕΔΑΔ η οποία δικαιώνει την ΤΕΞ.

Το Eφετείο Θράκης επανεξέτασε όλα τα στοιχεία και κατέληξε στην ίδια κρίση θεωρώντας παράνομη την ΤΕΞ στην οποία κι επιδικάζει το ύψος των δικαστικών εξόδων στην δίκη που έγινε με πρωτοβουλία της αφού αναγνωρίζεται ότι δεν ταυτίζεται ο φορέας με το ελληνικό σύνταγμα και διαλύεται το σωματείο που χρησιμοποιεί τον όρο «τουρκικό».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

Δημοσιεύουμε απόσπασμα από το νομικό σκεπτικό όπως το διατυπώνουν στην απόφασή τους οι δικαστές που χειρίστηκαν την όλη υπόθεση.

«…Στην προκειμένη περίπτωση με την ένδικη αίτηση το αιτούν Σωματείο με την επωνυμία «Τουρκική Ένωση Ξάνθης» εκθέτει τα εξής: Ότι, με τη με αριθμό 31/2002 απόφαση αυτού του δικαστηρίου, απορρίφθηκε στην ουσία της η έφεση που άσκησε αυτό (σωματείο) κατά της με αριθμό 36/1986 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης, με την οποία είχε γίνει δεκτή η αίτηση του καθού – νομάρχη Ξάνθης και διατάχθηκε η διάλυσή του. Ότι, κατά της πρώτης των παραπάνω αποφάσεων, άσκησε αναίρεση η οποία απορρίφθηκε με τη με αριθμό 4/2005 απόφαση του Αρείου Πάγου. Ότι, μετά την εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων, προσέφυγε με τη με αριθμό 26698/2005 προσφυγή του στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο έκρινε ότι στην περίπτωσή του,

παραβιάστηκε το άρθρο 6 παρ. 1 και το άρθρο 11 της σύμβασης και ότι, η έκδοση της παραπάνω απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, συνιστά μεταβολή των συνθηκών, που δικαιολογεί την ανάκληση της παραπάνω με αριθμό 31/2002 απόφασης αυτού του Δικαστηρίου. Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά ζητεί την ανάκληση της τελευταίας αυτής αποφάσεως, ώστε να γίνει δεκτή η έφεσή του, να εξαφανιστεί η με αριθμό 36/1986 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης και στη συνέχεια να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη η αίτηση του καθού η ένδικη αίτηση – νομάρχη Ξάνθης. Η αίτηση παραδεκτά και αρμόδια εισάγεται ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, το οποίο εξέδωσε την απόφαση της οποίας ζητείται η ανάκληση (αριθ. 758, 741-781 ΚΠοΛΔ)_και το αιτούν σωματείο, νομιμοποιείται ενεργητικά στην άσκησή της, διότι, εφόσον υφίστανται ακόμη δικαιώματά του, με την έννοια της αιτούμενης δικαστικής προστασίας, αυτό (σωματείο), υφίσταται υπό τη μορφή εκκαθάρισης, έστω και εάν δεν τέθηκε μετά την επωνυμία του η μνεία ότι τελεί υπό εκκαθάριση και εξακολουθεί και μετά τη διάλυσή του να έχει την ικανότητα να είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων και συνεπώς ικανότητα για διεξαγωγή και της παρούσας δίκης, σύμφωνα με όσα στη με αριθμό 1 της προηγηθείσας νομικής σκέψης αναφέρονται, απορριπτόμενου ως νομικά αβάσιμου του ισχυρισμού των καθών η αίτηση, με τον οποίο υποστηρίζουν τα αντίθετα. Περαιτέρω όμως, με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα η ένδικη αίτηση είναι μη μόνιμη και πρέπει να απορριφθεί. Τούτο δε διότι, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στους αριθμούς 2 και 3 της νομικής σκέψης που παραπάνω παρατίθεται, η μετά την έκδοση αμετάκλητης απόφασης των ελληνικών δικαστηρίων, τα οποία έκριναν ότι συνέτρεξαν οι προϋποθέσεις διάλυσης αυτού (σωματείου), έκδοση απόφασης από το ΕΔΔΑ, επί της προσφυγής που αυτό άσκησε και το οποίο επί του θέματος που τέθηκε υπόψη του, έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση των διατάξεων της ΕΣΔΑ, δεν συνιστά μεταβολή της εθνικής νομολογίας σε σχέση με νομικό ζήτημα που τέθηκε υπόψη του εθνικού δικαστηρίου και κυρίως σε σχέση με την ερμηνεία κανόνα δικαίου που εφαρμόσθηκε. Τούτο δε διότι, οι αποφάσεις που καταδικάζουν την ελληνική Πολιτεία, λόγω παράβασης διατάξεων της ΕΣΔΑ, δεν μπορούν αυτές καθεαυτές, να δικαιολογήσουν αίτηση ανάκλησης ή μεταρρύθμισης απόφασης του εθνικού δικαστηρίου, με την έννοια της μεταβολής των συνθηκών υπό τις οποίες αυτή εκδόθηκε, καθώς, η απόφαση του ΕΔΔΑ δεν έχει καθεαυτή την ικανότητα να διεισδύει στην εθνική έννομη τάξη και να συνεπιφέρει την μεταβολή της νομολογίας στην ερμηνεία κανόνα δικαίου, ούτε και με την μορφή της αιτούμενης παροχής δικαστικής προστασίας, με έκδοση δηλαδή ανακλητικής ή μεταρυθμιστικής απόφασης από τα εθνικά δικαστήρια, σημειουμένου ότι, το ίδιο το Δικαστήριο (ΕΔΔΑ) δέχεται σταθερά, ότι από τις αποφάσεις του απορρέει μόνο μια υποχρέωση επίτευξης αποτελέσματος για το κράτος – παραβάτη, ενώ η επιλογή των μέσων αφήνεται καταρχήν στο τελευταίο. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί η ένδικη αίτηση και να καταδικαστεί το αιτούν, ως υπαίτιο για τη διεξαγωγή της δίκης αυτής (αρθ. 748, 106, 183 ΚΠοΛΔ), στη δικαστική δαπάνη των καθών, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού αιτήματός τους, σύμφωνα με το διατακτικό.

Για τους λόγους αυτούς:

Δικάζει αντιμωλία ων διαδίκων.

Απορρίπτει την αίτηση και Καταδικάζει το αιτούν στη δικαστική δαπάνη των καθών, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στην Κομοτηνή στις 26 Μαΐου 2009 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του δικαστηρίου σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 18 Αυγούστου 2009, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η πρόεδρος

Η γραμματέας»