Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ
Τρίτη, 15 Νοέμβριος 2011 01:25
Εκτύπωση PDF

andrianopoulosΤι σόι σύστημα δίκαιο είναι αυτό της λεγόμενης αναδιανομής εισοδήματος μεσω της φορολογίας; Δίκαιο για ποιόν; Γι αυτόν που τα δούλεψε, τα έβγαλε και του τα παίρνουν; Η μήπως για εκείνον που χωρίς να τα αξιζει του τα μοιράζουν; Μαθαίνοντάς τον στην παθητικότητα, στην προσοδοθηρία και τον ωχαδερφισμό. Και πως είναι δίκαιο όταν ο περισσότερος κόσμος δεν έχει χρήματα διαθέσιμα για να τα πληρώσει; Δεν φορολογούν καν την πρόσοδο η το εισόδημα. Φορολογούν την ύπαρξη περιουσίας. Και την δημεύουν. Η δικαιοσύνη της ληστείας...

Σύμφωνα με τον Μάρξ η εργασία αποφέρει υπεραξία. Που την καρπώνονται οι καπιταλιστές. Με βάση την σοσιαλιστική λογική δεν μένει στα χέρια σου. Σου την αφαιρεί το κράτος. Ναι, αυτό ακριβώς που, σύμφωνα με τον Μάρξ, θα είχε διαλυθεί!! Αλλά δεν σου αφαιρεί μόνο την υπεραξία (αν θεωρήσουμε πως υπάρχει). Σου αφαιρεί και δίκαια εξασφαλισμένο εισόδημα, Ακόμα και την περιουσία - αν δεν δουλεύεις η είσαι άνεργος.

Αν υποθέσουμε πως τα νούμερα είναι σωστά. Και πράγματι, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, το 50% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται στα χέρια του 1% των κατοίκων του πλανήτη. Και λοιπόν τι; Τον έκλεψαν; Και ποιός θα τον αφαιρέσει και θα τον μοιράσει "δίκαια"? Και με ποιόν τρόπο? Οπου επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο καταλήξαμε σε φτώχεια, σε καταπίεση και σε σώρευση τελικά πλούτου σε λίγους δικτάτορες η σε κεντρικά ελεγχόμενες δημόσιες γραφειοκρατίες. Το ζητούμενο θα πρέπει να είναι όχι η ίση μοιρασιά του πλούτου. Και η ισότητα. Που είναι τελικά ανέφικτη. Αλλά η συμμετοχή του κόσμου στην ευημερία. Μέσω της δημιουργίας πλούτου. Που προυποθέτει χαμηλή φορολογία. Και λιγότερες κρατικές δαπάνες. Αλλιώς καταλήγουμε στην ίση κατανομή της μιζέριας. Εκεί που πάμε στην Ελλάδα τώρα, δηλαδή...

Σαφώς και υποστηρίζω την έμμεση φορολογία την οποία δεν θεωρώ περισσότερη άδικη της άμεσης. Γιατί ο Ωνάσης λ.χ θα πρέπει να πληρώσει μεγαλύτερο ΦΠΑ από εμένα; Το ίδιο προιόν δεν καταναλώνουμε; Η διαφορά βρίσκεται στην ποσότητα. Εγώ δηλ θα ψωνίσω λιγότερα στο Σούπερ Μάρκετ από αυτόν, θα πάω στον κιν/φο μόνος μου ενώ αυτός μπορεί να στείλει ολόκληρη την φαμίλια του, εργαζόμενους στο σπίτι του κλπ. Αυτός θα αγοράσει στόλο αυτοκινήτων ενώ εγώ ένα μοναδικό μικρού κυβισμού ΙΧ. Δεν πληρώνει στο σύνολο πολύ παραπάνω από εμένα? Αν βέβαια καταναλώνω παραπάνω πράγματα από τα ονομαστικά μου εισοδήματα, τότε δίκαια πληρώνω παραπάνω έμμεσους φόρους. Γιατί προφανώς δεν είμαι φτωχός. Και φοροδιαφεύγω...

Και γιατί να έχει μεγαλύτερο συντελεστή κάποιος επειδή είναι πλούσιος; Μαζί τα κάναμε; Τα έκλεψε; Ιδιαίτερα μάλιστα αν κάποιοι έκαναν την περιουσία τους στο εξωτερικό. Δίχως την παραμικρή συνδρομή του ελληνικού κράτους και των όποιων υποδομών του. Κι αν δεν ξοδεύει, άρα δεν φορολογείται, λοιπόν τι; Αρα δεν απολαμβάνει τον πλούτο. Θα τον φορολογήσεις επειδή στερείται; Δεν έχει απόλυτη εφαρμογή εδώ η παραβολή του Μέρμιγκα και του Τζίτζικα που χρησιμοποίησα παλαιότερα...;