Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΧΑΛΙΛ ΣΙΜΣΕΚ

Οι Τούρκοι Πασάδες δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η προϋπόθεση για την ύπαρξη πολυεθνικού κράτους είναι ο σεβασμός των επί μέρους Εθνοτήτων. Με αυτή τη φιλοσοφία οι Σουλτάνοι ιδρυσαν και δημιούργησαν την αχανή Οθωμανική αυτοκρατορία. 

Οι φανατικοί Νεοτούρκοι υιοθέτησαν ακριβώς την αντίθετη νοοτροπία και με γενοκτονίες και καταπιεστικές πολιτικές έναντι των άλλων Εθνοτήτων, θρησκειών και θρησκευτικών δογμάτων, έχασαν το 1812 το μεγαλύτερο μέρος της Τουρκίας στα Βαλκάνια, (η καταπίεση των ελληνικών, Βουλγαρικών και Σέρβικων πληθυσμών) και τους Αραβόφωνους πληθυσμούς στη Μέση Ανατολή, κατά τον Πρώτο παγκ. πόλεμο.

Σήμερα συνεχίζουν το λάθος με τους Κούρδους και άλλες ομάδες. Στο κατωτέρω κείμενο αυτή η νοοτροπία είναι ξεκάθαρη.

ΘΤ +ΣΓΣ

Η γεωπολιτική - γεωστρατηγική σκέψη των Τούρκων στρατηγών

Posted: 13 Feb 2009 04:54 AM PST

Το τουρκικό ΓΕΕΘΑ, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και οι Ακαδημίες Πολέμου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων θεωρούνται σημαντικά κέντρα διαμόρφωσης και ανάπτυξης της πολιτικής σκέψης στην Τουρκία.

Επειδή θεωρούμε ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται διάφορα ζητήματα γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής οι Τούρκοι στρατηγοί αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέροντος για τη χώρας μας, παραθέτουμε παρακάτω μετάφραση της ομιλίας του αντιστρατήγου Χαλίλ Σιμσέκ σε ημερίδα με θέμα:
"Η διαφοροποίηση της αντίληψης περί ασφάλειας τη μεταψυχροπολεμική περίοδο"
Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε ενώπιον του συνόλου της πολιτικής και στρατιωτική ηγεσίας της Τουρκίας τα τέλη του 2000 στη Διοίκηση Ακαδημιών Ενόπλων Δυνάμεων, της οποίας διοικητής ήταν ο στρατηγός Σιμσέκ.

Αξιότιμε στρατηγέ μου, πρόεδρέ μου, αξιοσέβαστοι προσκεκλημένοι,

Ευγνωμονώ τον αξιότιμο διοικητή μου, που μου έδωσε τη δυνατότητα να εκφράσω τις προσωπικές μου σκέψεις στο θέμα της διαφοροποίησης της αντίληψης περί ασφάλειας τη μεταψυχροπολεμική περίοδο.

Αξιότιμε πρόεδρέ μου,

Θα ανοίξω το θέμα διευκρινίζοντας το νόημα δύο όρων.

Ασφάλεια, είναι το δικαίωμα των ανθρώπων στη...ζωή, η διαφύλαξη των κανόνων και αξιών που έχουν υιοθετήσει στη χώρα τους. Ό,τι βάζει σε κίνδυνο τη υφιστάμενη κατάσταση είναι απειλή. Απειλή, είναι ο εκφοβισμός και η δημιουργία κινδύνου. Για την απειλή πρέπει να υπάρχουν δύο παράγοντες. Ο ένας είναι δυνατότητα και ο άλλος είναι ο σκοπός. Όταν ενωθούν σκοπός και δυνατότητα αρχίζει η φάση κρίσης της απειλής.

Ακόμη και σήμερα, σε πολλά σημεία του κόσμου, είναι σε εξέλιξη απειλές, κρίσεις και συγκρούσεις με εντάσεις που εναλλάσσονται μεταξύ ειρήνης και πολέμου. Δεν έχει γίνει δυνατό να βρεθεί μια δίκαιη λύση στις εξελίξεις αυτές.

ΑΙΤΙΕΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ 

Στην εποχή μας έχει εξαλειφθεί η απειλή υπο την κλασσική έννοια της εισβολής στρατιωτικών δυνάμεων και της αλλαγής συνόρων, από πλευράς υπερδυνάμεων. Όμως συνεχίζουν να υφίστανται οι σύγχρονα εκπαιδευμένοι και καλά εφοδιασμένοι στρατοί των εξελιγμένων χωρών. Οι στρατοί αυτοί θα χρησιμοποιηθούν κατά προτεραιότητα, για τη διαφύλαξη της ασφάλειας των πηγών ενέργειας, των καταναλωτικών αγορών, των αγορών πρώτων υλών και των δικτύων μεταφοράς. Tα βασικά προβλήματα που ενδεχομένως θα πυροδοτήσουν κρίσεις και απειλές στο μέλλον είναι τα εξής: 

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 1- ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΩΝ ΥΛΩΝ

Πληθυσμιακή μερίδα εντός παγκόσμιου πληθυσμού (%): ΗΠΑ: 4,5, Ε.Ε.: 6, Ρωσία: 2,5, Ιαπωνία: 2,1 Σύνολο: 15,1 Κίνα: 21

Μερίδα στη παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου (%): ΗΠΑ: 25,5, Ε.Ε.:19,7, Ρωσία: 5,2, Ιαπωνία: 8,5 Σύνολο: 58,9, Κίνα: 4,5

Μερίδα στη παγκόσμια κατανάλωση φυσικού αερίου (%):ΗΠΑ: 24,3, Ε.Ε.:14,5, Ρωσία: 18,75, Ιαπωνία: 3 Σύνολο: 73,4 Κίνα: 8,1 

Μερίδα στα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου: ΗΠΑ: 4, Ε.Ε.: 1,6, Ρωσία: 4,8, Ιαπωνία: 0,05 Σύνολο: 10,85 Κίνα: 2,4

Σύμφωνα με τα στοιχεία που αφορούν την παγκόσμια παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, οι εξελιγμένες χώρες που αποτελούν το 15% περίπου του πληθυσμού της γης, καταναλώνουν το 59% του πετρελαίου και το 74% του φυσικού αερίου. Αυτές οι εξελιγμένες και δυνατές χώρες που αποτελούν το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταναλώνουν γενικά το 70% της ενέργειας που παράγεται στη γη, τη στιγμή που τα αποθέματά τους αποτελούν το 11 % των παγκοσμίων αποθεμάτων. Το ενεργειακό έλειμμα τους αυξάνεται συνέχεια. Τα ζωτικά συμφέροντα των χωρών αυτών επικεντρώνονται στις πηγές ενέργειας.

Γι’ αυτό το λόγο, θα συνεχίσει να υπάρχει στρατιωτική απειλή υπό την κλασσική της έννοια για κάποιες περιοχές και χώρες της Ευρασίας, οι οποίες κατέχουν το 75% του παγκόσμιου πληθυσμού, το 60% του παγκόσμιου ακαθάριστου εισοδήματος και το 75% των παγκοσμίων πηγών ενέργειας.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 2- ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ

Η φιλελευθεροποίηση του εμπορίου και οι αρχές αυτοδιάθεσης του Ο.Η.Ε., έχουν φέρει στο προσκήνιο και ανέδειξαν σε τοπικές μειονότητες, τους πληθυσμούς των περιοχών στις οποίες υπάρχουν πηγές ενέργειας στρατηγικής σημασίας. Οι εξελιγμένες χώρες υποκινούν τις μειονότητες αυτές, επειδή θέλουν να έχουν απέναντί τους αδύναμες χώρες. 

Η Ευρώπη που έχει ισχυρό εσωτερικό δυναμικό, υποστηρίζει και δίνει κίνητρα για την εμφάνιση υπο-εθνοτήτων με την “Ευρωπαική συνθήκη προστασίας γλωσσών τοπικών μειονοτήτων” και με τα “Κριτήρια της Κοπεγχάγης”.

Οι εξελίξεις αυτές δημιουργούν ανησυχία, γιατί, αν εξετάσουμε την εξέλιξη των κρατών τον 20ο αιώνα, θα δούμε ότι, όταν ιδρύθηκε η Κοινωνία των Εθνών, αριθμούσε 22 χώρες μέλη, όταν μετατράπηκε σε Ο.Η.Ε. ,οι χώρες έγιναν 52, το 1997 ήταν 185 και το 2000, 189. Το 2005 αναμένεται οι χώρες μέλη των Η.Ε. να είναι 195 και το 2025, 245. Η πρόβλεψη αυτή είναι σίγουρο ότι θα επιβεβαιωθεί στο μέλλον, γιατί στηρίζεται σε έγκυρη διάγνωση.

Πολλοί είναι οι λόγοι που εξηγούν την αύξηση του αριθμού των κρατών. Βασικός λόγος είναι η συνεχόμενη αύξηση του χάσματος μεταξύ των πλούσιων και αναπτυγμένων χωρών του βορρά και των φτωχών και υπανάπτυκτων χωρών του νότου. Οι πολυεθνικές χώρες που αποδυναμώνονται από τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, αναγκάζονται σε διασπάσεις. Παραδείγματα της συγκεκριμένης κατάστασης είναι τα εξής:

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 3- Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ 

Η Σοβιετική Ένωση που από γεωγραφικής άποψης ήταν η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου και είχε μεγάλη στρατιωτική δύναμη, το 1991 διασπάστηκε σε διαφορετικές δημοκρατίες. Σαν συνέπεια αυτής της διάλυσης έχασε το 30% των εδαφών που ήλεγχε, το 59% των πληθυσμών και το 50% της οικονομίας της.

Η Γιουγκοσλαβία που ήταν υπό τη στρατιωτική και οικονομική επιρροή της Σ.Ε.,έχει διασπαστεί σε 5 χώρες και η Τσεχοσλοβακία σε 2.

Αυτά πιθανότατα συνέβησαν, επειδή η συνεχώς αυξανόμενη πολιτική και οικονομική συνεργασία και η ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, υπηρεσιών, κεφαλαίων, ανθρώπων και γνώσεων έχει διευκολύνει την επιβίωση των μικρών κρατών. Τα μικρά κράτη διαφυλάσσονται στο διεθνές σύστημα από άποψη ασφαλείας και προστασίας και έτσι καταφέρνουν να επιβιώσουν και να ευημερήσουν οικονομικά.

Στην νέα αυτή στρατηγική της παγκοσμιοποίησης που υποστηρίζουν οι οικονομικά δυνατές χώρες και στο περιβάλλον που δημιουργεί, φαίνεται ότι οι χώρες με διεφθαρμένες διοικήσεις, χωρίς αρχές, κανόνες και θεσμούς, θα οδηγηθούν στη διάσπαση και το διαμελισμό, ενώ χώρες που υποστηρίζονται από τεχνολογία και επιστήμη, διαθέτουν αρχές, κανόνες και θεσμούς και λειτουργούν σωστά, θα ενισχυθούν και θα διατηρήσουν την ακεραιότητά τους. Οι εξελίξεις αυτές στο μέλλον θα γίνουν αιτία για συγκρούσεις και για τοπικούς πολέμους.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 4- ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ

Αξιότιμε πρόεδρέ μου,

Στις 7 Ιουνίου 1929, όταν η υφήλιος βίωνε την οικονομική κρίση του `29, το Βατικανό που είναι κέντρο της Ευρωπαϊκής Χριστιανικής κουλτούρας, με στρατιωτική δύναμη μόνο δέκα ατόμων , ανακοίνωσε την ανεξαρτησία του. Το μικρό αυτό κράτος, που περιγελούσε ο Στάλιν το 1944, καθώς η Σοβιετική Ένωση είχε τότε 450 μεραρχίες, λέγοντας “Πόσες μεραρχίες έχει το Βατικανό ;” συνεχίζει να υπάρχει μέχρι σήμερα, ενώ το πανίσχυρο σοβιετικό καθεστώς έχει καταρρεύσει. Έτσι αποδείχθηκε, ότι δεν είναι αρκετή από μόνη της η στρατιωτική δύναμη για την εξασφάλιση της ενότητας της δομής και της ασφάλειας ενός κράτους, η οποία τουναντίον εξασφαλίζεται και ενισχύεται μέσω της οικονομικής δύναμης και της “κουλτούρας”. 

Όταν λέμε “Ευρωπαϊκή Χριστιανική Κουλτούρα”, εννοούμε “το σύστημα αξιών και τρόπου ζωής, το οποίο έχει διαμορφωθεί από ανθρώπους αναθρεμμένους με τις αξίες του Χριστιανισμού και υπό την επίβλεψη του Βατικανού”.

Η άποψη ότι σε αυτή τη κουλτούρα δεν υπάρχει θέση για τη Τουρκία, ενισχύεται από τις προκαταλήψεις της σύγκρουσης χριστιανικού και μουσουλμανικού στοιχείου που έρχονται από τα βάθη της ιστορίας. Ο καρδινάλιος Newmann εξέφρασε με πολύ εύγλωττο τρόπο τη σύγκρουση αυτή το 1854, σε μια σειρά διαλέξεων που έδωσε στο Λίβερπουλ για την “Ιστορία των Τούρκων”:

“Από τους Βισιγότθους μέχρι τους Σαρακηνούς, όλες οι φυλές που ήρθαν σε επαφή με τον Χριστιανισμό, αργά ή γρήγορα τον αποδέχθηκαν. Η μόνη εξαίρεση του γενικού κανόνα είναι οι Τούρκοι. Οι Τούρκοι, αντί να δεχθούν το Χριστιανισμό, προσπάθησαν να τον εξαφανίσουν. Από το 1048 που εμφανίστηκαν στη σκηνή της ιστορίας, έγιναν οι πρωτεργάτες, οι εκφραστές, το σύμβολο του αντιχριστιανισμού. Για το λόγο αυτό οι Τούρκοι, από τον 11ο αιώνα εκλαμβάνονται από την Καθολική Εκκλησία (Κράτος του Βατικανού), ως το σημαντικότερο πρόβλημα, ως εχθροί. Ακόμη μπορεί να ειπωθεί ότι τα τελευταία χίλια χρόνια του παπικού κράτους πέρασαν με συνεχείς πολέμους κατά των Τούρκων.

Δεν αρνούμαι ότι οι Τούρκοι έχουν στρατιωτική δύναμη, αλλά ακριβώς αυτή η δύναμη είναι που τους καθιστά ανηλεείς εχθρούς της πίστης και του πολιτισμού.”

(Καρδινάλιος Newmann 1854)

Από τη στιγμή που δεν είναι δυνατό να αλλάξουμε τη θρησκεία μας για τους ευρωπαίους, ας δούμε αν οι ευρωπαίοι που υποστηρίζουν την πολυπολιτισμικότητα θα αποδεχθούν τους συμπατριώτες μας που έχουν μεταναστεύσει στις εξελιγμένες αυτές χώρες ή θα συνεχιστεί η υποκίνηση των συγκρούσεων ταυτότητας, που προέρχονται από προσεγγίσεις του τύπου καθαρή φυλή, καθαρή κοινωνία και δημιουργούν στην ουσία μικρές καινούργιες εθνότητες. Εφ’ όσον θα συνεχίσει να ισχύει η “Ευρωπαϊκή Συνθήκη Γλωσσών Τοπικών Μειονοτήτων ”, εκτιμάται ότι οι συγκρούσεις που δημιουργούνται από την πολιτισμική διαφορά θα συνεχιστούν και θα εξελιχθούν στο μέλλον σε απειλές.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ 5- Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ 

- Οι απειλές που θα δημιουργήσει ο ανταγωνισμός ανωτερότητας των μεγάλων δυνάμεων.

Τί απειλεί σήμερα τη γη;

Α- Η Ρωσία;

Β- Η Κίνα;

Γ- Η οικονομική και στρατιωτική ανωτερότητα των ΗΠΑ;

Δ- Η εμπορική επέλαση της Ιαπωνίας; 

ή 

Ε- Οι ιστορικής προέλευσης εσωτερικές ανησυχίες της Δυτικής Ευρώπης;

Αναμφίβολα κανένα από τα παραπάνω.

Η πραγματικότητα είναι ότι θα προκύψουν νέες συμμαχίες, όταν οι μεγάλες δυνάμεις ξεκινήσουν τον αγώνα επικράτησης στο γεωγραφικό χώρο της Ευρασίας προσπαθώντας να προσεταιρισθούν τις χώρες της περιοχής. Για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιηθούν νέες μορφές απειλής, όπως οι πετρελαϊκοί, οι εμπορικοί, και στρατιωτικοί αποκλεισμοί, οι χρηματοδοτικές κινήσεις, οι πιέσεις και οι προβοκάτσιες.

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΑΠΕΙΛΗΣ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Η Ομοσπονδία της Ρωσίας που προέκυψε από τη διάλυση της ΣΕ αποτελείται, από 89 συνολικά εδαφικά τμήματα που διοικούνται από 6 διαφορετικά καθεστώτα. Έχει πληθυσμό 180 εκατομύρια και εμβαδόν 17,1 εκατομύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το 81,5% του πληθυσμού της Ομοσπονδίας της Ρωσίας είναι Ρώσοι ενώ υπάρχουν και 15 διαφορετικές εθνοτικές ομάδες. Επιπλέον έξω από τα σύνορα της Ομοσπονδίας της Ρωσίας ζουν 25 εκατομμύρια Ρώσοι.

Οι ΗΠΑ, επιθυμούν την ένταξη της Ρωσίας στο διεθνές σύστημα, το πέρασμά της στην οικονομία της αγοράς και τον περιορισμό του πυρηνικού της οπλοστασίου. Επειδή όλα αυτά σημαίνουν ότι στην ουσία πρέπει η Ομοσπονδία της Ρωσίας να τεθεί υπό καθεστώς αποικίας, εκτιμάται ότι θα υπάρξει και σχετική δυσκολία να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο.

Η τεχνολογία, η οικονομική δύναμη και ο πληθυσμός της Ο.Ρ είναι ανεπαρκής, προκειμένου να ελέγχει το μεγάλο γεωγραφικό χώρο που κατέχει, έναν χώρο που εκτείνεται από τη Θάλασσα της Βαλτικής μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό, και να κρατάει υπό έλεγχο, ενσωματωμένες στο σύστημά της, διαφορετικές εθνικές ομάδες που κατοικούν σε αυτόν. Για το λόγο αυτό η Ο.Ρ. σαν κρατική οντότητα έχει ανάγκη μιας διαδικασίας ανακαίνισης και εξυγίανσης. Εκτιμάται ότι έχει τη δυνατότητα να πετύχει κάτι τέτοιο μέχρι το έτος 2015. 

Για την ώρα το πρωτεύον πρόβλημά της είναι η διατήρηση της ακεραιότητάς της. Για την εξασφάλισή της θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί ως αποτρεπτικά στοιχεία τις πυρηνικές της δυνατότητες και τη στρατιωτική της δύναμη. Επίσης επωφελούμενη των επιδράσεων της εβδομηντάχρονης συμπόρευσης με τις χώρες που αποτελούσαν τη ΣΕ, ίδρυσε μια κοινότητα ανεξάρτητων κρατών, την Κ.Α.Κ., με την οποία οι πρώην σύμμαχοί της θα είναι συνεχώς κάτω από τον έλεγχό της. Για την εξέλιξη αυτής της νέας μορφής ένωσης κρατών υπό τη δικιά της επιρροή και την εγκαθίδρυση συστήματος υπερκρατικής εξουσίας, εκτιμάται ότι είναι δυνατό η Ο.Ρ. να χρησιμοποιήσει ως στοιχείο απειλής τη στρατιωτική της δύναμη. Έτσι θα συνεχιστεί η κλασσική στρατιωτική απειλή της Ο.Ρ. προς τις χώρες που ανήκαν στο πρώην σοβιετικό σύστημα και έχουν κερδίσει την ανεξαρτησία τους. 

ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΑΠΕΙΛΗΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ 

Οι ΗΠΑ, που είναι η μεγαλύτερη οικονομική, στρατιωτική και τεχνολογική δύναμη και ελέγχει το 30% του παγκόσμιου εμπορίου, δεν αντιλαμβάνεται κάποια σοβαρή εναντίον της απειλή. Έτσι προχωρεί σε περικοπές, ζητεί από τους Ευρωπαίους εταίρους του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τη συνδρομή τους σ` αυτό και υποστηρίζει την Ευρωπαϊκή Ταυτότητα για Άμυνα και Ασφάλεια (ΚΕΠΑΑ).

Στην πραγματικότητα ,οι ΗΠΑ θεωρούν ως έννοιες που απειλούν το αρχιτεκτόνημα της “νέας τάξης πραγμάτων” που έχουν δημιουργήσει, θέματα που έχουν σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα περιβαλλοντικά προβλήματα, τον τερματισμό της εξάπλωσης ασθενειών, το πρόβλημα της παχυσαρκίας, τον αγώνα κατά των ναρκωτικών, την τρομοκρατία, τον έλεγχο των όπλων μαζικής καταστροφής και την τεχνολογική τρομοκρατία. Επίσης συνεχίζει να υφίσταται η ευαισθησία της Αμερικής σε θέματα ενδιαφέροντος παραδοσιακής στρατηγικής, όπως είναι η μεταβίβαση δύναμης και η ενεργειακή ασφάλεια.

Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα οικονομικά μέτρα, τους κάθε φύσης αποκλεισμούς (εμπάργκο), τη στρατιωτική και πολιτική τους δύναμη, ως εργαλεία για την επιτυχία της «ευέλικτης στρατηγικής συμμαχιών και ασφάλειας» που βασίζεται στην άμεση και επιτόπου επίλυση των προβλημάτων, πριν ακόμη αυτά εξελιχθούν σε απειλές.

Η ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ 

Αξιότιμε πρόεδρέ μου,

Ο ομιλητής που προηγήθηκε εξασφάλισε την απαιτούμενη πληροφόρηση επί του θέματος. Εγώ από την πλευρά μου θα πω ότι η μελλοντική Ευρώπη των 300 εκ., που θα αποκτήσει ανεξάρτητη στρατιωτική δύναμη, θα μπορεί να δημιουργήσει και να παρέμβει πολύ εύκολα σε συγκρούσεις με προτεραιότητα στα Βαλκάνια, στον Καύκασο και στη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό το λόγο θα αρκεστώ να πω ότι είναι ζωτικής σημασίας η ένταξη της Τουρκίας στην ΚΕΠΑΑ.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Στα Βαλκάνια η απειλή συνεχίζεται στον άξονα, Σερβία- Μαυροβούνιο- Κοσσυφοπέδιο,Μετόχι, Βοσνία Ερζεγοβίνη και Αλβανία. Τη στιγμή που δημιουργείται μια ζώνη ασφαλείας στην Κεντρική Ευρώπη μεταξύ της Γερμανίας και της Ομοσπονδίας της Ρωσίας, γίνεται παράλληλα προσπάθεια για τη δημιουργία μιας πράσινης ζώνης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ζώνης η οποία έχει τάση επέκτασης προς τη Μεσόγειο. Ενώ από την πλευρά της η Αμερική αποσκοπεί στο να ελέγξει τη διαδικασία αυτή με τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. από τη δική της πλευρά επιδιώκει με την ΚΕΠΑΑ να μετατρέψει τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη σε φρούριο από άποψη ασφάλειας. Το φρούριο δεν θα έχει μόνο αμυντικό χαρακτήρα, πιθανόν να έχει και επιθετικούς σκοπούς.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ 

Οι διαφωνίες και τα προβλήματα στη Μέση Ανατολή είναι πολλά με κυριώτερα αυτά που προκαλούν την Ιντιφάντα. Υπό τη γενική έννοια τα σημαντικότερα προβήματα της ευρύτερης περιοχής θεωρείται ότι είναι το Ισραηλο- Παλαιστινιακό, οι διαφορές μεταξύ ΗΠΑ- Ιράκ, οι ενέργειες της επιτροπής επιβολής μέτρων εναντίον των τρομοκρατικών ενεργειών, o υπερεξοπλισμός του Ιράν και η εξαγωγή της επανάστασης σε άλλες χώρες ,καθώς επίσης και οι σχέσεις του Ισραήλ με τις γειτονικές του χώρες. 

Οπως έχουν δείξει και οι συγκρούσεις μεταξύ Παλαιστίνης- Ισραήλ που ξανάρχισαν στις 28 Σεπτεμβρίου του 2000, δεν έχουν προκύψει ακόμη οι αλλαγές, οι οποίες θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες ασφαλείας της περιοχής. Γίνεται επίσης αντιληπτό ότι δεν θα υπάρξουν αλλαγές και στους τρόπους επίλυσης των διαφορών, για τις οποίες θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται ως μέσα πίεσης: ο πολιτικός αγώνας, η πολιτική των οικονομικών μέτρων, η διάθεση του πετρελαίου στις διεθνείς αγορές , όπως επίσης και η κλασσική μέθοδος που είναι η στρατιωτική πίεση. Το σημείο που έχει αλλάξει στην περιοχή σχετικά με το παρελθόν είναι η κατοχή πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ που, αν νιώσει ότι απειλείται, πιθανόν και να τα χρησιμοποιήσει. Οι μεγάλου βεληνεκούς πύραυλοι με χημικές και βιολογικές κεφαλές θα συνεχίσουν να απειλούν την ασφάλεια της περιοχής.

Τα σχέδια διαμελισμού και τριχοτόμησης του Ιράκ και η ίδρυση ενός Κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ είναι εξελίξεις που έχουν τις ιδιότητες αλλαγής των ισορροπιών ασφαλείας της περιοχής. Η κατάσταση αυτή αποτελεί απειλή , που για να εμποδιστεί από τις χώρες τη περιοχής, είναι δυνατόν να απαιτηθεί η χρήση των στρατιωτικών τους δυνάμεων. 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΕΙΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ;

Οι απειλές προς την Τουρκία ταξινομούνται σε εξωτερικές απειλές, που προέρχονται από τις γύρω χώρες και τις παγκόσμιες δυνάμεις, σε εσωτερικές απειλές, κατά της δημοκρατίας και του πολιτεύματος, όπως και σε καλυμμένες κινήσεις αγνώστου προελεύσεως που επηρεάζουν την κοινωνική ζωή.

Η Τουρκία συμμετέχοντας στο ΝΑΤΟ είχε καταφέρει να αντιμετωπίσει την προερχόμενη από τη Σ.Ε. εξωτερική απειλή κατά τη μεταπολεμική περίοδο του β΄ παγκοσμίου πολέμου και κατά την ψυχροπολεμική περίοδο. Στις μέρες μας συνεχίζεται η απειλή των πυρηνικών όπλων που ανήκουν στην Ο.Ρ, την κληρονόμο της Σ.Ε., ως μεταψυχροπολεμική εξωτερική απειλή. 

Υπάρχουν εξωτερικές απειλές εξαιτίας των προβλημάτων με την Ελλάδα και την Αρμενία, της υποστήριξης που εξασφαλίζουν στη τρομοκρατία το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία καθώς και η απειλή από τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

Επίσης υπάρχουν οι εξωτερικές απειλές που θα δημιουργηθούν στο μέλλον από την πολιτική που χρησιμοποιείται σε ό,τι αφορά την χρήση των υδάτινων πόρων και των υδάτων που συνεχίζουν να ρέουν προς άλλες χώρες, έξω από τα σύνορα της Τουρκίας. 

Ας αναλύσουμε τις εξωτερικές απειλές:

Σύμφωνα με τις Αρχές Wilson που παρουσιάστηκαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, παραχωρούνταν έξι διοικητικές περιφέρειες της τότε Οθωμανικής αυτοκρατορίας στους Αρμένιους και τέσσερις στους Κούρδους, προκειμένου να δημιουργηθεί αρμενικό και κουρδικό κράτος υπό την προστασία των ΗΠΑ. Το σχέδιο αυτό, που εμπνεύστηκε ο αμερικανός πρόεδρος , ο οποίος ήθελε να χαράξει και τα σύνορα των χωρών, εμφανίστηκε επισήμως με την Συνθήκη των Σεβρών. Το όλο σχέδιο που επίσης υποστήριζε η Αγγλία, αχρηστεύθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ και τους συντρόφους του, κατά τον απελευθερωτικό πόλεμο. Μετά την προσπάθεια αυτή που ακυρώθηκε οριστικά με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ξέσπασαν η ανταρσία των Ναστουρί στο Χακκάρι το 1924 και η υποστηριζόμενη από τους Άγγλους ανταρσία του Σέιχ Σαϊτ στο Μπίνγκιολ το 1925. 

Αν και οι ανταρσίες αυτές κατεστάλησαν, την 6η Ιουνίου 1926 χάσαμε τη Μοσούλη που ήταν εντός του ορίου των «εθνικών συνόρων». Σε σχέση με τις εξελίξεις αυτές, την 18η Ιανουαρίου 1927 άρχισε να συζητείται στην αμερικανική γερουσία η επικύρωση της Συνθήκης της Λωζάνης, η οποία τελικά δεν επικυρώθηκε. Η κατάσταση αυτή, αντικατοπτρίζεται στις μέχρι σήμερα εξελίξεις ως εξής:

Αμέσως μετά την Επιχείρηση Ειρήνης στην Κύπρο το 1974, άρχισε να δρα η αρμενική τρομοκρατία συνυποκινούμενη από τους Έλληνες, τους Ρωμιούς και του Αρμένιους. Εξαιτίας της χάσαμε μέχρι το 1984 αρκετούς αθώους συμπατριώτες μας . Το 1984 υποχώρησε η αρμενική τρομοκρατία και άρχισε η τρομοκρατία του ΡΚΚ εξαιτίας της οποίας χάσαμε 30.000 ανθρώπους.

Σήμερα ενώ συνεχίζεται η τρομοκρατία της Χεζμπολάχ, του ΡΚΚ και των μαρξιστικών οργανώσεων, επανέρχεται και πάλι η αρμενική τρομοκρατία υπό μορφή σύγχρονης πολιτικής και νομικής δράσης, υποβοηθούμενη μάλιστα και από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Όπως είναι γνωστό, με βάση απόφαση που έκανε δεκτή το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο την 15η Νοεμβρίου 2000 με 234 ψήφους :

« Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την τουρκική κυβέρνηση και την Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση να αυξήσει τη στήριξη που προσφέρει στην αρμενική μειονότητα που αποτελεί σημαντικό μέρος της τουρκικής κοινωνίας και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο να αναγνωρίσει επίσημα την γενοκτονία που υπέστη η αρμενική μειονότητα πριν την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους».

Εκτός αυτού, με το ΚΕΣ της ΕΕ και μέσα στα πλαίσια των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, επιδιώκεται ο διαμελισμός του κράτους μας, υπό το πρόσχημα της παραχώρησης πολιτιστικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων και εκπομπών στη μητρική γλώσσα, στους κουρδικής καταγωγής συμπολίτες μας, οι οποίοι σημειωτέον συνέβαλαν αποφασιστικά στη δημιουργία αυτού του κράτους. Οι εξελίξεις αυτές, που ενισχύονται από εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες , έχουν πάρει τις διαστάσεις μεγάλου κινδύνου, που απειλεί την εθνική μας ενότητα και την εδαφική μας ακεραιότητα. Η Ευρώπη που βρίσκεται πίσω από όλα αυτά, προετοιμάζει ένα νομικό υπόβαθρο για να υποστηρίξει τα συμφέροντά της σε σχέση με το αρμενικό στον Καύκασο, με τα προβλήματα του Αιγαίου στα Βαλκάνια και με τα προβλήματα της Κύπρου και της ΝΑ Τουρκίας ( Κουρδιστάν στμ) στη Μ. Ανατολή.

Κύριε πρόεδρε

Από το 1950 και εντεύθεν, ανά δεκαετία, επιχειρείται υπό μορφή εσωτερικής και εξωτερικής απειλής εναντίον του καθεστώτος, η αποδιάρθρωση των επαναστατικών αρχών του Ατατούρκ, με την εξής σειρά:

ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΤΑΤΟΥΡΚ - ΑΠΕΙΛΗ

• 1950: Εθνικός κρατισμός- απειλείται από το σοσιαλισμό

• 1960: Φιλολαϊκισμός- απειλείται από τους ταξικούς αγώνες 

• 1960: , απειλείται από την δράση της αριστεράς

• 1970: Εθνικισμός-απειλείται από το φασισμό

• 1980: Δημοκρατικότητα-απειλείται από τον εκσυγχρονισμό

• 1990: Κοσμικός χαρακτήρας τουρκικής κοινωνίας- απειλείται από την αθεϊα και από διχαστικές κινήσεις του τύπου κοσμικοί/αντικοσμικοί, σουνίτες/αλεβίτες

• 2000: Δημοκρατία- απειλείται από τους διαμελιστές.

Οι μεταρυθμίσεις του Ατατούρκ, δεν θα πρέπει να γίνουν αιτία κοινωνικών αντιθέσεων και συγκρούσεων. Εξάλλου ο ίδιος είχε πει ότι όλες οι επαναστατικές του αρχές και μεταρυθμίσεις, έχουν ακριβώς την ίδια βαρύτητα και την ίδια ανάγκη να επιβληθούν στην κοινωνία, επικαλύπτοντας η μία την άλλη.

Τα δημοκρατικά δικαιώματα παίζουν σημαντικό ρόλο στις μέρες μας στη δημιουργία μιάς σύγχρονης κοινωνίας και ενός σύγχρονου κράτους.

Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι όταν οι πολίτες κάνουν χρήση των ατομικών τους δικαιωμάτων και των ατομικών τους ελευθεριών, είναι υποχρεωμένοι να μην λησμονούν και τις υποχρεώσεις τους και τα καθήκοντά τους απέναντι στο κράτος και στην κοινωνία. Δεν είναι δυνατόν να θυσιάσουμε την ίδια την ύπαρξη του κράτους και την ενότητα της χώρας, προς χάριν των ατομικών δικαιωμάτων, της ατομικής κουλτούρας και της αυτονομίας του ατόμου. Η παραχώρηση και η χρήση των δικαιωμάτων αυτών, δεν γεννά το δικαίωμα απόρριψης των επαναστατικών αρχών και των μεταρυθμίσεων του Ατατούρκ. Αυτοί οι λανθασμένοι υπολογισμοί και θεωρίες, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν ιδεολογικό όχημα και επιχειρηματολογία, προκειμένου να θεωρηθεί επιβεβλημένη η είσοδός μας στην ΕΕ.

Κύριε πρόεδρε

Η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση σεισμών, πλημμυρών, ξηρασίας, πυρκαγιών, μόλυνσης του περιβάλλοντος, παραβίασης του καθήκοντος, ατασθαλιών, διακίνησης ναρκωτικών και οργανωμένου εγκλήματος και αποτροπής οικονομικών κρίσεων, θεωρείται μεγάλης σημασίας για τη χώρα. Μάλιστα σε μία χώρα που 13 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, καθίσταται υποχρεωτική η εξασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης και η λειτουργεία του κράτους δικαίου.

Όλες αυτές οι ανισορροπίες, έχουν πάρει το χαρακτήρα εσωτερικής απειλής εναντίον του μέλλοντος και της συνοχής της κοινωνίας μας. Οι λειτουργικές αδυναμίες του κράτους μας, επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο όλα αυτά τα προβλήματα.

Θα με ρωτήσετε ποιά είναι η λύση για όλα αυτά.

Την απάντηση θα την βρούμε στα λόγια που είπε ο Ατατούρκ στον φίλο του Χασάν Ριζά Σογιάκ, την 10 Μαρτίου 1930 στην Αττάλεια...........

Κύριε πρόεδρε,

Σαν συμπέρασμα θεωρώ ότι, αν και κατά τη διάρκεια του αντιτρομοκρατικού αγώνα παρατηρήθηκε μία αρκετά μεγάλη εσωτερική μετανάστευση των λαϊκών μαζών, δεν προκλήθηκαν μέσα στην κοινωνία αντιθέσεις και αναταράξεις λόγω εθνικής καταγωγής και αποδείχθηκε ότι μεταξύ του λαού, ασχέτως καταγωγής, υφίστανται δεσμοί ειρηνικής συμβίωσης και κοινωνικής αλληλεγύης. Όλες μας οι προσπάθειες από τούδε και στο εξής πρέπει να είναι προς αυτή την κατεύθυνση.

Κυρίες και κύριοι, οι θέσεις που αναπτύχθηκαν στην ομιλία αυτή, δεν απηχούν τις επίσημες θέσεις της Διοίκησης Ακαδημιών Ενόπλων Δυνάμεων και των ΤΕΔ, αλλά είναι προσωπικές.

Ευχαριστώ για την υπομονή σας.