Πέντε μεγάλα ερωτήματα ζητούν απάντηση σύντομα

Πέντε μεγάλα ερωτήματα ζητούν απάντηση σύντομα

Του Βασίλη Νέδου

Το τριετές Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης πέρασε από τον πρώτο σκόπελο: τον πολιτικό. Στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης, ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως κ. Θ. Πάγκαλος, χαρακτηρίζοντας «αμετανόητους» όσους αρνηθούν να στηρίξουν τις σχεδιαζόμενες αλλαγές, ουσιαστικά δεν άφησε περιθώριο αμφισβήτησης του υπουργού Οικονομικών σε κανέναν. Οι υπουργοί λίγο νωρίτερα, βέβαια, είχαν εκδηλώσει τη στήριξή τους στον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ρητά και σε ζωντανή διαδικτυακή μετάδοση.

Ωστόσο, ο επόμενος σκόπελος, εκείνος της πραγματικότητας που αφορά την υλοποίηση του Προγράμματος Σταθερότητας, μένει να ξεπεραστεί. Η πρώτη πρόγευση όσων προβλέπονται από το ΠΣΑ δημιουργεί σε πολλά στελέχη του κόμματος την απορία, η οποία είχε εκφραστεί από τον Οκτώβριο, γιατί όλα τα μέτρα που λαμβάνονται σήμερα δεν ξεκίνησαν από τότε, με αποτέλεσμα να χαθεί ένα κρίσιμο τρίμηνο.

Προξενείται, επίσης, αβεβαιότητα για μια σειρά από επιμέρους ερωτήματα και ζητήματα που προκύπτουν σε σχέση με το ΠΣΑ.

Πρώτον: Μπορεί να υλοποιηθεί; Οι στόχοι που τίθενται είναι φιλόδοξοι, οι δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας στην παρούσα φάση, εξ αντικειμένου περιορισμένες. Η κυβέρνηση έχει στοιχηματίσει ουσιαστικά το μέλλον της χώρας για τα επόμενα χρόνια με το Πρόγραμμα αυτό και θα προτιμούσε να μη χρειαστεί να τεθεί σε λειτουργία το σχέδιο Β΄, διότι θα είναι σίγουρα σκληρότερο.

Δεύτερον: Η κατά περίπτωση εξέταση θεμάτων που προκύπτουν από περικοπές τις οποίες προβλέπει το ΠΣΑ εκτιμάται ότι θα επιφέρει δυσλειτουργίες. Ενα παράδειγμα είναι ο τρόπος υπολογισμού του παγώματος μισθών άνω των 2.000 ευρώ σε κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η διαφορετική αντιμετώπιση θα οδηγήσει κατηγορίες εργαζομένων στο Δημόσιο να ζητήσουν ευνοϊκότερη μεταχείριση, άρα και τριβές σε κοινωνικό επίπεδο.

Τρίτον: Οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται. Η υλοποίηση του ΠΣΑ επαφίεται και στην επιτυχία μεταρρυθμίσεων σε μια σειρά από σοβαρά ζητήματα. Δίχως αλλαγές στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό σύστημα, είναι αμφίβολο αν καταφέρει το οικονομικό επιτελείο να βρεθεί εντός των στόχων του.

Σε αυτές τις θεσμικού χαρακτήρα αλλαγές, προστίθενται και απολύτως πρακτικά ζητήματα όπως το κυνήγι της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, που αποτελεί και θέμα λειτουργίας των κατ' εξοχήν αρμοδίων ελεγκτικών μηχανισμών, όπως η Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων (ΥΠΕΕ) η οποία τελεί εν υπνώσει.

Τέταρτον: Η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του ΠΣΑ, προβλέπονται σοβαρές περικοπές σε υπουργεία με ρόλο κοινωνικό, όπως εκείνα της Απασχόλησης και της Υγείας. Η δυσκολία καταβολής του επιδόματος ανεργίας, για παράδειγμα, έχει ήδη τονισθεί από τον υπουργό Εργασίας κ. Α. Λοβέρδο, ενώ η περαιτέρω μείωση συμμετοχής του προϋπολογισμού στα ασφαλιστικά ταμεία είναι βέβαιο ότι θα επιδεινώσει την ούτως ή άλλως υφιστάμενη αδυναμία τους να καταβάλουν συντάξεις και επιδόματα.

Πέμπτον: Το κόστος της αποτυχίας. Η αποτυχία υλοποίησης του ΠΣΑ είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο στο Μέγαρο Μαξίμου και στο οικονομικό επιτελείο προτιμούν να μην το σκέφτονται. Αποτυχία μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος και εξορθολογισμού των δαπανών θα συνεπιφέρει κατάρρευση των πιθανοτήτων να δημιουργηθούν εστίες ανάπτυξης στη χώρα, οι οποίες είναι ήδη λίγες. Πιθανή αποτυχία θα σήμαινε ότι ακόμη το υφιστάμενο περιορισμένο ενδιαφέρον για διεθνείς επενδύσεις στη χώρα θα μειωνόταν περαιτέρω, με συνέπειες απρόβλεπτες όχι μόνον στο πεδίο της οικονομίας, αλλά και στην κοινωνία.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_17/01/2010_387210