Ποιοι επιδιώκουν φυσική εξόντωση του Προέδρου
Του Άριστου Μιχαηλίδη
Από το επίσημο βήμα του κυπριακού κοινοβουλίου ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού έκανε προχτές μια φοβερή καταγγελία. Ότι κάποιοι επιδιώκουν τη δολοφονία του Προέδρου της Δημοκρατίας και μάλιστα κάποιοι γενικά και αόριστα έτσι που να αγγίζει η καταγγελία όλους όσοι διαφωνούν με την πολιτική του στο Κυπριακό.
«Το τελευταίο διάστημα, είπε ο κ. Κυπριανού, είμαστε μάρτυρες μιας χυδαίας και εκβιαστικής επίθεσης, που γίνεται ενάντια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέσα από διάφορα μπλογκ στο Ίντερνετ, σατιρικές δήθεν εφημερίδες και άλλους. Ενθαρρύνεται η φυσική εξόντωση του Προέδρου».
Η ευκολία με την οποία ανακοινώθηκε μια τόσο σοβαρή πληροφορία, αλλά και οι συνεχείς προσπάθειες, τόσο του κ. Κυπριανού όσο και του ίδιου του Προέδρου Χριστόφια και των ανθρώπων του, να δημιουργούν την εντύπωση ότι οποιοσδήποτε εκφράζει διαφωνίες με την κυβερνητική πολιτική, είναι ένας ακραίος εχθρός του λαού, ένας εν δυνάμει πραξικοπηματίας, δημιουργούν πολλές αμφιβολίες για τη σοβαρότητα αυτής της νέας καταγγελίας.
Αλλά, δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη από τη στιγμή που διατυπώθηκε επίσημα στη Βουλή από τον Γ.Γ. του κυβερνώντος κόμματος.
Δεν είναι καθόλου ικανοποιητική η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου, που κλήθηκε να σχολιάσει την καταγγελία του κ. Κυπριανού: «Τελεία ως εδώ. Νομίζω ότι δεν θα πρέπει να δώσουμε συνέχεια σε αυτό το θέμα», είπε. Η καταγγελία όμως έγινε και το κράτος οφείλει να τη διερευνήσει και να παρουσιάσει στην κοινή γνώμη αποτελέσματα. Τι σημαίνει «τελεία ως εδώ»! Υπάρχουν όντως Ελληνοκύπριοι που επιδιώκουν ή οργανώνουν ή ενθαρρύνουν τη φυσική εξόντωση του κ. Χριστόφια; Με ποιον τρόπο; Σχεδιάζουν να τον πυροβολήσουν, μήπως οργανώνουν πραξικόπημα ή επιδιώκουν τον θάνατό του από το ψυχολογικό στρες που του δημιουργούν με τις διαφωνίες τους;
Και νεκρό τον φοβούνται;
Του Γιώργου Χριστοδουλίδη
Η σύληση του τάφου του αείμνηστου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου δεν είναι μια αστυνομική ή ιδιωτική υπόθεση. Είναι πρωτίστως ένα μείζον πολιτικό θέμα, όπως άκρως πολιτικό ον ήταν ο αείμνηστος Τάσσος μέχρι και την τελευταία του στιγμή.
Αν δεν ήταν τέτοια η υφή του ζητήματος, τότε οι άγνωστοι εγκληματίες δεν θα επέλεγαν το συγκεκριμένο τάφο για να εκτελέσουν το ανίερο σχέδιο τους, αλλά κάποιον άλλον, στο ίδιο ή σε διαφορετικό κοιμητήριο.
Για πρώτη ίσως φορά στα παγκόσμια χρονικά, η σορός ενός πρώην προέδρου γίνεται αντικείμενο κλοπής και αγνοείται. Το γεγονός από μόνο του συνιστά μείζονα πολιτική ανωμαλία που θα διαρκεί μέχρις ότου λάμψει η αλήθεια, έως ότου, οι ένοχοι συλληφθούν και η σορός επιστραφεί.
Όμως, η τραγική αυτή εξέλιξη, αποτέλεσε την αφορμή και για μια σειρά πικρών διαπιστώσεων: Φαντάζομαι τι θα συνέβαινε αν παρόμοιο περιστατικό ελάμβανε χώρα στο εξωτερικό. Για παράδειγμα αν αντί της σορού του Τάσσου Παπαδόπουλου, άνανδροι εγκληματίες έκλεβαν τη σορό του Κένεντι, του Μιτεράν, του Καραμανλή ή ακόμα του Ετζεβίτ. Βλέπω από τώρα τον Ομπάμα, τον Σαρκοζί, τον Ερντογάν, τον Παπανδρέου να επισκέπτονται τις τεθλιμμένες οικογένειες και να τους προσφέρουν λόγια στήριξης αλλά κυρίως να στέλλουν το πολιτικό μήνυμα ότι τέτοιες ανυπόφορες πράξεις δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να μην προκαλούν τον αποτροπιασμό και τη σύσσωμη καταδίκη ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Δεν είναι δυνατόν να μην εκλαμβάνονται ως απειλή που στρέφεται θεμελιακά εναντίον του πολιτικού συστήματος, των αξιών, αρχών και παραδόσεων μας, σύμφωνα με τις οποίες τους νεκρούς-και δη τους επιφανείς, «τα άξια τέκνα της πατρίδας»- τους σεβόμαστε ή τουλάχιστον αφήνουμε εκείνους που τους αγάπησαν να τους σέβονται και να τους τιμούν.
Οι Βρυξέλλες, η Κερύνεια και η κατήχηση στη διζωνική
Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη
Στις Βρυξέλλες αποδείχτηκε ότι η πολιτική του καλού παιδιού δεν δημιουργεί φίλους - το αντίθετο. Το ορόσημο του Δεκεμβρίου που περιμέναμε για να ασκήσουμε πιέσεις στην Τουρκία, ακυρώθηκε. Σε αντίθεση με τον «κακό» Τάσσο που το 2006 πήρε ομόφωνη απόφαση για τις υποχρεώσεις της Τουρκίας, ο αρεστός στους ξένους Δ. Χριστόφιας, έκανε μονομερή δήλωση χωρίς τη στήριξη κανενός. Η κυβέρνηση ετοίμασε το έδαφος για την απομόνωσή της, εξυμνώντας για δύο χρόνια τον Ταλάτ, μιλώντας για συγκλίσεις και για «κυπριακή διαδικασία» αφήνοντας την Τουρκία στο απυρόβλητο. Τι να πιστέψουν οι ξένοι τη τελευταία στιγμή; Τι τους έλεγε άραγε τόσο καιρό ο Μάρκος Κυπριανού; Οι Άγγλοι φίλοι του Δ. Χριστόφια που επικροτούν τους χειρισμούς του -όπως καμαρώνει ο ίδιος- και που υπογράφουν μαζί του πρωτόκολλα συναντίληψης (πρωτόκολλα κοροϊδίας θα έπρεπε να λέγονται), έδρασαν και πάλι όπως όλοι - εκτός από τον Δ. Χριστόφια - ανέμεναν. Στόχος τους ήταν και είναι να περάσει η Τουρκία αλώβητη και να λυθεί το Κυπριακό με καταστροφική λύση στο επόμενο εξάμηνο. Γι' αυτό άλλωστε ο Ν. Αναστασιάδης μιλούσε για εξάμηνη αναβολή - για να μη χαλάσει το κλίμα και να έλθει σχέδιο «λύσης» πριν φύγει ο Ταλάτ. Αυτή είναι η θέση και του Δ. Χριστόφια, γι' αυτό και άφησε το ορόσημο να περάσει. Είναι ανεξήγητη πάντως η προσκόλληση του Δ. Χριστόφια στους Άγγλους. Είναι αδύνατο να κατανοήσει κανείς την πολιτική σκέψη του Προέδρου, κι αυτό αυξάνει τις ανησυχίες για όλους τους χειρισμούς του. Η πολιτική των Άγγλων είναι φανερά και φανατικά φιλοτουρκική - τι σημαίνει λοιπόν ένα μνημόνιο συναντίληψης μαζί τους;
Αν η Τουρκία αποδεχόταν ένα Ανάν για τους Κούρδους
Του Σάββα Ιακωβίδη
ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ, τον κτυπάς με τα δικά του όπλα. Πράγμα που η ανεπαρκής πολιτική ηγεσία ουδέποτε επιδίωξε. Ένας καλός φίλος των Ελλήνων, ο Μάρκους Τέμπλαρ, κοινοποίησε από καιρό σε πολλούς Έλληνες αποδέκτες, ένα κείμενό του, που στηρίζεται στην υπόθεση, τι θα συνέβαινε στην Τουρκία αν ένα σχέδιο τύπου Ανάν προωθείτο για την επίλυση του Κουρδικού (η Τουρκία λέγει ότι έκανε το καθήκον της, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό). Ο Τέμπλαρ γράφει:
«Μετά από συμφωνία των δύο κυριότερων κοινοτήτων της Τουρκίας (Κουρδικής και Τουρκικής), η παρούσα πολιτεία (Τουρκική Δημοκρατία) παύει να υφίσταται, εφ' όσον οι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας εγκρίνουν (σε χωριστά δημοψηφίσματα ανά κοινότητα) τη νέα πολιτεία. Αμέσως μετά την έγκριση της νέας ρύθμισης, η καινούργια πολιτεία είναι πραγματικότητα. Δεν υπάρχει δυνατότητα (μελλοντικής) επιστροφής στο παλιό καθεστώς, ακόμη και αν οι πλειοψηφίες στην Τουρκική και στην Κουρδική περιοχή ψηφίσουν με μεγάλη πλειοψηφία ότι το επιθυμούν. Σύμφωνα με τις πρόνοιες του Σχεδίου, η Τουρκία μετατρέπεται σε διζωνική και δικοινοτική ομόσπονδη πολιτεία, στην οποία το 37% της γης μεταβιβάζεται στη νέα κυβέρνηση των Κούρδων. Η νέα ομόσπονδη πολιτεία παίρνει το όνομα "Ενωμένη Τουρκική Δημοκρατία", και σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα, οι δύο κύριες εθνικές ομάδες (Τουρκική και Κουρδική) έχουν ίση εκπροσώπηση στη νέα προτεινόμενη Γερουσία, ανεξάρτητα από την πληθυσμιακή τους σύνθεση. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, η υφιστάμενη πολιτεία παύει να υπάρχει.
Φιλικά,
Χρίστος Κ. Σενέκης
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΔΗ.ΚΟ.
Μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής του ΔΗ.ΚΟ. Αμμοχώστου
Τηλ. (+357) 99-808010
E-mail: senekis@cytanet.com.cy
«Εκείνο το "ΟΧΙ" δεν το επανέλαβε η ηχώ, ήταν πολύ βαρύ για να το μεταφέρει»
Κώστας Μόντης
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου