Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου 2009
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής, παρά τις πολλαπλές αντιξοότητες δόθηκε ειδική σημασία στην διατήρηση της Ελληνικής Ορθόδοξου Πίστης μας ως μέσο αντίστασης.
Γράφει ο Π Μον:
« Ο Έλληνας είναι ατομικιστής περισσότερο, αν είναι δυνατόν , και από τον Γάλλο ή τον Ιταλό. Δεν υποτάσσεται πρόθυμα σε καμιά εξουσία, προπάντων όχι στην εξουσία των συμπατριωτών του. Πιστεύει πως ο ίδιος είναι ικανός να οργανώσει και να διευθύνει τα πάντα. Όπως ο κάθε φαντάρος του Ναπολέοντα είχε μια στραταρχική ράβδο μέσα στο σάκο του, έτσι και ο κάθε Έλληνας φαντάζεται πως έχει ένα υπουργικό χαρτοφυλάκιο μέσα στο συρτάρι του . Έχει μεγάλη εκτίμηση για τον κύριο Χ ή τον κύριο Ψ , μα στο βάθος και της ψυχής του θεωρεί τον εαυτό του ίσο με αυτούς. Σ αυτό οφείλεται πως η Ελλάδα είναι πλημμυρισμένη από σωματεία, συντεχνίες και πολιτικά κόμματα. Που αξίζουν όλα το ίδιο.
Σε κάθε ελληνική κουβέντα ακούς τη λέξη «συμφωνία», αλλά αυτή ακριβώς η έννοια λάμπει με την απουσία της στην πραγματικότητα. Οι Έλληνες βρίσκουν παρηγοριά γι αυτό στο ότι το ίδιο γινόταν και στην εποχή του Περικλή. Και πολύ σωστά , γιατί οι εσωτερικές διχόνοιες προκάλεσαν την καταστροφή της Αρχαίας Ελλάδας. Μόνον όταν αντιμετωπίζουν μια εξωτερική πίεση οι Έλληνες ενώνονται για μια συνεργασία που δημιουργεί τα υψηλότερα κατορθώματα…………»
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής τα Ελληνόπουλα έμαθαν κάθε τρόπο εξασφάλισης των προς το ζην. Στην φωτογραφία πλανώδιοι πωλητές.
Και αλλού λέει:
«…… Στην Ελλάδα οι άνθρωποι δεν πάσχουν από πλέγμα κατωτερότητας : όλοι και ο καθένας τους θεωρεί τον εαυτό του ίσο με οποιονδήποτε άλλο. Και όταν κανείς δέχεται έναν έλληνα, όσο φτωχικά και αν είναι , δεν πρέπει να υπολογίσει πως θα στριφογυρίσει αδέξια την τραγιάσκα του στα χέρια του και που θα τραυλίσει το αίτημά του. Όχι κάθε άλλο! Απεναντίας ο Έλληνας είναι πολύ σίγουρος και για τον εαυτό του και για το δίκαιο του . Εκθέτει την υπόθεση του ίσια πέρα, κοιτάζοντας σας κατάματα και δεν αφήνει να του πάρουν τον αέρα. Και είναι προτιμότερο να μην φαντασθείτε πως θ αφήσει υποτακτικά να τον ξαποστείλετε μόλις θα έχετε μιλήσει εσείς.
Ο Έλληνας δεν βρίσκεται ποτέ χωρίς επιχειρήματα και αγαπά να συζητεί. Νιώθει πολύ άνετα όταν μπορεί να λάμψει μπροστά σ ένα ακροατήριο. Τότε πια η ευγλωττία του δεν έχει όρια. Και αν καμιά φορά τον αποστομώσει καμιά συντριπτική απάντηση, βρίσκεται αμέσως άλλος, έτοιμος να συνεχίσει. Γι αυτό πρέπει να προσέχει κανείς μην τύχει και χρησιμοποιήσει σαθρά επιχειρήματα , γιατί τότε ο Έλληνας χυμά επάνω του σαν το γεράκι. Ωστόσο αποχωρίζεστε πάντα οι καλύτεροι φίλοι.
Οι ρητορικές αυτές μονομαχίες ήταν συχνά αρκετά κουραστικές, γιατί έπρεπε να βρίσκεται πάντα κανείς στην καλύτερη δυνατή «φόρμα».
Από την άλλη όμως μεριά ήταν σημαντικό να κρατεί κανείς επαφή με τον πληθυσμό, αν όχι για άλλο λόγο, πάντως για να διαλύει τις παρεξηγήσεις του κοινού….. Το να πείσεις έναν Έλληνα είναι ωστόσο δουλεία που παίρνει πολύ χρόνο , όσο για να πείσεις πολλούς……. Ο Περικλής θα μπορούσε πολλά να πει πάνω σ αυτό. Παρ όλα αυτά , μόνο καλές αναμνήσεις έχω κρατήσει από τις σχέσεις μου με τους Έλληνες. Έχουν μια φυσική ευγένεια και γοητεία, που σε αφοπλίζει, και αν τους τύχαινε να σας γελάσουν καμιά φορά, και αυτό γινόταν πρόσχαρα.
Περιγράφουν συχνά τον Έλληνα σαν ένα ον πονηρό, που δεν μπορεί κανείς να το εμπιστευτεί πάντα. Είναι όμως σίγουρα καλύτερος από την φήμη του. Και δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι η χώρα βρέθηκε επί αιώνες κάτω από ξένη κυριαρχία. Οι καταδυναστευμένοι λαοί δεν αναπτύσσουν πάντα τα καλύτερα τους χαρίσματα : η εξυπνάδα γίνεται πονηριά, η εντιμότητα γίνεται προσποίηση.
Βέβαια η Ελλάδα έζησε ελεύθερη πάνω από έναν αιώνα , αλλά ο αγώνας για την επιβίωση είναι πάντα σκληρός. Άλλωστε οι Έλληνες που συναντά κανείς στο εξωτερικό είναι συχνά εγκατεστημένοι στην Πόλη, την Αλεξάνδρεια ή την Νέα Υόρκη όπου οι επιχειρηματικές τους ικανότητες , η καπατσοσύνη τους να πραγματοποιούν μεγάλα κέρδη, ακόμα και μέσα στον οξύτερο ανταγωνισμό εναντίον λιγότερο προικισμένων συναγωνιστών, έβρισκαν την πλήρη ανάπτυξή τους. Προκαλούν τον φθόνο και οι επιτυχίες τους αποδίδονται στην πανουργία και την επινοητικότητά τους.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :
Ελληνόπουλα έξω από ένα ζαχαροπλαστείο λιγουρεύονται τα γλυκά.
Δεν κάνει άσχημα να έχει τα μάτια του τέσσερα όποιος έχει κάποια δουλεία με ένα Έλληνα. Αυτός έχει μια έκτη αίσθηση, όταν πρόκειται να ανακαλύψει την αχίλλεια φτέρνα σας και ρίχνει τα βέλη του με εκπληκτική σιγουριά για να βρει τον στόχο του. Επωφελείται πρόθυμα από τη λησμοσύνη, την αμέλεια και την απροσεξία του αντιπάλου του. Απλούστατα, του είναι αδύνατο να αντισταθείς αυτόν τον πειρασμό. Το ταπεραμέντο του θυμίζει Δον Ζουάν. Ο μεγάλος εκείνος καρδιοκατακτητής δεν ενδιαφερόταν κατά βάθος για τις γυναίκες, αλλά θέλει να τις κάνει να υποκύπτουν για να πείσει τον εαυτό του πως είναι ακαταγώνιστος. Το ίδιο συμβαίνει συχνά και με τον Έλληνα. Αν επιβάλλεται στον αντίπαλό του , δεν είναι μόνο για το χρήμα, είναι και πως έχει ανάγκη από νέες αποδείξεις της πνευματικής υπεροχής του.
Η τέχνη για την τέχνη! Πηδά μια παράγραφο για να δείξει πως είναι πιο έξυπνος. Έτσι ικανοποιεί τη ματαιοδοξία του. Αν κανένας έχει με ένα Έλληνα συμφωνίες σαφείς, τότε αυτός τις τηρεί ευσυνείδητα, σαν τζέντλεμαν. Κάποιες φορές έκρινα καλύτερο να μην ζητήσω γραπτό συμβόλαιο και αντί γι αυτό να επισφραγίσω μια προφορική συμφωνία με μια χειραψία. Όταν μπει στην μέση η τιμή ο Έλληνας γίνεται πολύ ευαίσθητος , κρατάει τον λόγο του.
Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Ελλάδα είναι χώρα πάρα πολύ φτωχιά στο κατώφλι της ανατολής , μια χώρα όπου οι κάτοικοί είναι συχνά αναγκασμένοι να ζουν στα όρια της πείνας. Είναι αδύνατο να μην θαυμάζει κανείς την πλούσια εφευρετικότητα , το ταλέντο αυτοσχεδιασμού και την επινοητικότητα , με τις οποίες τόσοι Έλληνες καταφέρνουν να ανοίξουν για τον εαυτό τους ένα δρόμο μέσα στην ζωή. Ίσως να μη είναι σωστό να εφαρμόζει κανείς στους Έλληνες το ίδιο ηθικό μέτρο που αρμόζει στους κατοίκους χωρών πλούσιων και καλά οργανωμένων. Η ζωή πολλών Ελλήνων είναι μια αδιάκοπη περιπέτεια, γεμάτη ένταση και σπάνια ξέρουν τι τους επιφυλάσσεται αύριο. Αντέχουν καλά σ αυτή την αβεβαιότητα , αλλά ο χαρακτήρας τους επηρεάζεται κάπως.
Όταν πρόκειται για την ψυχολογία λαών είναι παρακινδυνευμένο να παρασύρεται κανείς σε γενικεύσεις. Μπορεί όμως να διακρίνει μερικά εθνικά χαρακτηριστικά πιο έντονα παρά σε άλλους λαούς. Ο τύπος του Έλληνα που δοκίμασα να περιγράψω δεν είναι ίσως ο συχνότερος , είναι όμως εκείνος π[ου τραβά περισσότερο την προσοχή. Σ αυτό οφείλεται το ότι οι πολλοί κρίνουν ολόκληρο τον λαό ακριβώς σύμφωνα με αυτόν τον τύπο.
Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή και πολύ φτωχή χώρα για το ελληνικό έθνος. Αυτός είναι ο λόγος που τόσοι Έλληνες δραπέτευσαν από το υπερβολικά μικρό σπίτι τους και δοκίμασαν την τύχη τους στα ξένα. Τους βρίσκει κανείς σκορπισμένους σε όλη την υδρόγειο, όχι μόνο στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά και σ αυτές ακόμα τις πιο απόμερες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας. Όπου εγκατασταθούν επιδρούν σαν το προζύμι. Οι περισσότεροι τους είναι φουκαράδες, που κερδίζουν τη ζωή τους σε κάποια εμπορική επιχείρηση, ιδίως σ ένα εστιατόριο. Ωστόσο , πολλοί απ αυτούς δημιουργούν μεγάλες περιουσίες. Ενώ στην Αμερική οι Σουηδοί διακρίνονται σαν μηχανικοί , επιστήμονες ή ιερωμένοι, οι Έλληνες γίνονται με επιτυχία τραπεζίτες, χρηματιστές, μεγάλοι εφοπλιστές ή μεγαλοβιομήχανοι. Η φιλοδοξία τους δεν είναι κομμένη στα στενά όρια της πατρίδας τους. Αγαπούν να βλέπουν σε μεγάλη κλίμακα μακριά. Είναι άραγε οι διάπλατοι ορίζοντες της θάλασσας, που τους δίνουν αυτόν τον χαρακτήρα; Μπορεί να μην είναι απλή σύμπτωση που το παλιό όνειρο ενός αναστημένου βυζαντινού κράτους ονομάστηκε «η Μεγάλη Ιδέα». Δεν πέτυχαν ποτέ αυτό τον σκοπό, αλλά στη θέση του κατέκτησαν τον κόσμο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ :
Ένα κορίτσι καθαρίζει ένα μήλο δίπλα από έναν Έλλην στρατιώτη.
Αναρίθμητοι είναι οι Έλληνες εκατομμυριούχοι που δημιουργούν τον πλούτο τους σε ξένη γη, αλλά που δεν ξεχνούν ποτέ τη φτωχιά πατρίδα τους και τους λιγότερο τυχερούς συμπατριώτες τους . Δεν ξέρω άλλο λαό , που οι ξενιτεμένοι του να θυμήθηκαν τη Μητέρα- πατρίδα τους στην έκταση που το έχουν κάνει οι Έλληνες . Έλληνες από την Τουρκία, την Αίγυπτο, την Αμερική έδωσαν κεφάλαια για να χρηματοδοτήσουν επιχειρήσεις , που οι ντόπιοι Έλληνες δεν θα είχαν ποτέ τα μέσα να τις δημιουργήσουν. Χάρισαν σχολεία, νοσοκομεία, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, μουσεία. Ακόμη και θωρηκτά και αυτοκινητόδρομους.
Οι Έλληνες έχουν περισσότερη κλίση στον αυτοσχεδιασμό παρά στην οργάνωση. Σ αυτό θυμίζουν τους Γάλλους . στην Ελλάδα πιάνει τον άνθρωπο θαυμασμός για την διαφανή φωτεινότητα της ατμόσφαιρας της αττικής, που διαγράφει ξεκάθαρα το περίγραμμα του τοπίου πάνω στο φόντο του ουρανού. Κάνει εντύπωση ο ρυθμός της αρχαίας αρχιτεκτονικής με τις καθάριες γραμμές της. Αλλά η ατμόσφαιρα και το πνεύμα δεν καθρεπτίζονται πάντα στον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων. Έτσι , λείπουν κάποτε από τον Έλληνα οι πρακτικές κλίσεις που συνίστανται σε μεθοδικότητα για την κατάστρωση σχεδίων, σε πρόβλεψη και πειθαρχία. Μου έκανε εντύπωση η διαπίστωση του πόσο συχνά φοβούνται τις απλές λύσεις ενός προβλήματος. Ήταν σαν να τους έλειπαν έτσι οι ευκαιρίες να ικανοποιήσουν τη λεπτόλογη διάνοιά τους. Όσο περισσότερο έμπλεκαν τα πράγματα , τόσο περισσότερο έβρισκε να γυμναστεί ένας ανώτερος εγκέφαλος. Μόνο τότε μπορούσε ο Έλληνας να δείξει τις αρετές του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον τρόπο που εκφράζονται. Τα έγγραφα που παρουσίαζαν για να τα υπογράψω με έφερναν σε απελπισία για το περίπλοκο και περίτεχνο ύφος του. Το νήμα ήταν κρυμμένο κάτω από άφθονες περίπλοκες λέξεις. Έκανα συνεχώς αγώνα για να βάλω σαφήνεια στη διατύπωση των εγγράφων μας.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Ελληνίδα μάνα μαθαίνει γράμματα στο παιδί της κρατώντας το βιβλίο ενώ το παιδί διαβάζει.
Το μεγαλύτερο κεφάλαιο του ελληνικού λαού είναι η ανεξάντλητη ζωτικότητά του. Η πιο μεγάλη του αδυναμία ο ιός της πολιτικής , κατά του οποίου δεν εφευρέθηκε ακόμα εμβόλιο. Μόνο τη στιγμή του κινδύνου σωπαίνει η αιώνια διχόνοιά τους. Και τότε οι Έλληνες ενώνονται για μεγάλα κατορθώματα.»
Σας ερωτώ πιο πληρέστερη περιγραφή των Ελλήνων έχετε ξαναδιαβάσει;
ΣΣ
Ο Σουηδός Πολ Μον ή κατά το Ελληνικότερο Παύλος Μων, ήταν ο πρόεδρος της Επιτροπής (Σουηδών και Ελβετών) για δέκα μήνες, από τον Σεπτέμβριο του 1942 μέχρι τον Ιούλιο του 1943 που οργάνωσε τον επισιτισμό της Ελλάδος από ΔΚΕΣ
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου