ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ ΤΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΝ

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ ΤΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΝ

 

Υπό Δευκαλίωνος Κων. Βατιμπέλλα

 

Πανέλληνες μη φοβάσθε αυτούς πού μπορούν να σας καταστρέψουν το σώμα, είς την ψυχή σας δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. Οι πατέρες μας εσήκωσαν την πνευματικήν σημαίαν βάζοντας πύρ πνευματικόν είς την ανθρωπότητα, κατακαίοντας τις καλύβες του δούλου ανθρώπου, δίδοντας ανάσα είς την νεάζουσα Ανθρωπότητα και ιδρύοντας μεγαλοπρεπή ανάκτορα πνευματικής ελευθερίας επί της τυραννίδος, φιλαυτίας και αλληλομαχίας.

Οι εχθροί του ανθρωπίνου γένους κατασυνέτριψαν αυθαδώς τις ιερές παρακαταθήκες των πατέρων μας, παραβιάζοντας επί τόσους αιώνες τους ηθικούς και φυσικούς νόμους, καταπατώντας την Ανθρωπότητα.

Είναι λοιπόν όχι μόνον δίκαιον αλλά και καθήκον παντός ΄Ελληνος να καταγγέλη αυτούς τους ιερόσυλους, απαιτώντας τα ιερά μας δικαιώματα. ΄Ετσι θεώρησα καθήκον μου να γράψω αυτό το κείμενο του ανθρωπισμού, τα’ οποίο θ’ αποτελέση μοχλόν, μοχλεύοντας το παρόν και το μέλλον.

Καταγγέλλω τους σφετεριστάς των ιδεών των πατέρων μας. Και αυτές ακόμη που φαίνονται νέες, υπάρχουν είς τα κείμενα των σοφών πατέρων μας, υποδηλώνοντας την ανάπτυξιν του ανθρωπίνου πνεύματος.

Οι εχθροί του Ανθρωπίνου γένους εποφθαλμιούν την χώρα μας λέγοντας: «Ούτος εστίν ο κληρονόμος, δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν, και κατάσχωμεν την κληρονομίαν αυτού», χρησιμοποιώντας Εφιάλτες, Πεμπτοφαλαγγίτες και μη Κυβερνητικές Οργανώσεις.

΄Ετσι λοιπόν οποιοδήποτε ΄Ελλην έχει, κληρονομικώ δικαίω, την εξουσίαν, να ζητά την απανταχού διαρπαγείσαν αυτού κληρονομίαν, καταγγέλοντας τους άρπαγες αυτής.

Συ δε αναβλαστάνουσα νέα γενεά, να μελετήσης τα συγγράμματα των πατέρων σου «των ειπέ εκ στόματος ρεί μείλιχα», είς αυτά θα εύρης ζωήν.

Θα σε κατηγορήσουν οι Εφιάλτες, οι Πεμπτοφαλαγγίτες και οι μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ως φιλοδέσποτον (ρατσιστή – φασίστα) και ανάξιον να πολιτεύεσαι, επιβαρύνοντας τις αλυσίδες και σφίγγοντας τα δεσμά σου, προσφέροντάς σε βοράν είς τους από αιώνες μικρόψυχους υλιστές εχθρούς σου.

Ποίων είναι οι Μίνωες, οι Σόλωνες, οι Λυκούργοι, οι Πλάτωνες, οι Αριστοτέλιδες και τόσοι ΄Αλλοι;  Ποίοι ελευθέρωσαν την Ευρώπη είς τον Μαραθώνα και την Σαλαμίνα; Ποίοι έπεσαν δι’ αυτήν είς τις Θερμοπύλες; Οι δοξάσαντες είς Πλαταιές, είς την Μυκάλην, ποίοι ήσαν αυτοί που τραγούδησαν τους παιάνες είς το Υφάσιον; Ποίοι υπήρξαν το προπύργιον, επί 20 αιώνες, του Ανθρωπισμού κατά της απανθρωπιάς;

Οι επί 30 ήδη αιώνες, την φωτεινή και άσβεστη λαμπάδα των αριστουργημάτων μας, είς τους ζοφερούς των βαρβάρων αιώνες φωταγωγούντες την Ανθρωπότητα, με τις αρετές μας, τα οποία εξελληνίζουν τους ανελλήνιστους και εξανθρωπίζουν τα ΄Εθνη; Δεν είναι πατέρες μας οι πέραν του Ατλαντικού εκπολιτιστές, οι εκ των Ηρακλέους στηλών, των εκβολών του Νείλου και του Ευφράτου μέχρι της λίμνης Μαιώτιδος, εκείθεν δε του ΄Ιστρου μέχρι του Αδριατικού, υπό μεν των αναλγήτων εχθρών της Ανθρωπότητος, επί 20 ήδη αιώνες διαβαλλομένων και καταπατουμένων;

Αλλά ίσως κατά των ημερών τούτων η πνευματική σύγκρουσις εκ της συντριβομένης του τυράννου υλιστικής κεφαλής, αναγεννήσει την Παλλάδα Αθηνά, και ελευθερώσει εκ των εχθρών του Ανθρωπίνου γένους την δούλη μας Πατρίδα.