ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ

Του Σαράντου Καργάκου

Ιστορικού - Συγγραφέως

     Απέφευγα για λόγους προσωπικής ευαισθησίας (έχουμε κι εμείς

βέβαια τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μας!) ν' αναφερθώ στο περιβόητο

θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων. Ήμουν εξήμισυ ετών όταν ανήμερα

σχεδόν του Αγίου Νικολάου του 1943 οι Γερμανοί πηγαίνανε για σκοτωμό

τ' αδέρφια του πατέρα μου. Η μάνα μου λέει πως με κρατούσε από το

χέρι. Πέρασε το αυτοκίνητο με τους μελλοθάνατους από μπροστά μας, ο

μικρός θείος μου που ήταν δεν ήταν 30 ετών, σήκωσε το χέρι και μας

χαιρέτισε μ' ένα πικρό χαμόγελο.

    Και μετά το αυτοκίνητο χάθηκε σε κάποια στροφή. Τότε για πρώτη

φορά άκουσα κι έμαθα τη λέξη εκτέλεση. Κι η λέξη έμεινε άσβηστη στη

συνείδησή μου, γιατί έκτοτε είχαμε κι άλλες, κι άλλες πολλές ακόμη

εκτελέσεις. Έφευγαν από κοντά μας αγαπημένα πρόσωπα κι ο κόσμος έλεγε:

«Τα πήγαν για εκτέλεση»!

    Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και

στραβή τάξη. Η οικογένειά μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης

φτώχειας. Η Κατοχή μάς είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν

έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων.

Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το «κεφάλι». Πήγαν και στον

πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. «Δεν

κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου», είπε. Κι ένιωσε πως

ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη

μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που

στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική

βοήθεια.

    Αν σ' όλη αυτή τη μακρά διαδικασία με πληγώνει κάτι, είναι όχι

αυτή καθαυτή η εκτέλεση, αλλά η «νομιμότητα» αυτής της εκτέλεσης. Οι

γερμανικές αρχές είχαν διακηρύξει πως για κάθε σκοτωμένο Γερμανό θα

εκτελούνταν 40 άμαχοι Έλληνες. Ας το σκεφθούμε αυτό: 40 Έλληνες έναντι

ενός Γερμανού! Έτσι μας κοστολόγισαν κι έτσι μας κοστολογούν. Ένας

Έλληνας είναι υποπολλαπλάσιο του Γερμανού. Αυτό εκφράζει όχι απλώς τη

ναζιστική θηριωδία, αλλά τη γενικώτερη ευρωπαϊκή νοοτροπία. Γιατί,

όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ντισραέλι, «μπορεί μια αποικία ν'  απέκτησε

ανεξαρτησία, αλλά δεν παύει γι'  αυτό το λόγο να είναι αποικία».

    Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα

από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου

(και όχι μόνον), δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να

μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά, αρνούνται υπόσταση στα δικαστήριά μας.

Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το

ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας

Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό, αλλά στα Διευθυντήρια των

Νέων Καιρών.

    Αυτό που όμως με θλίβει δεν είναι η ψυχική κακομοιριά των

κυβερνώντων, είναι το ηθικό κατάντημα κάποιων δημοσιογράφων. Άκουγα

ένα μεσημέρι κάποιον ραδιοσχολιαστή που με άκρως περιφρονητική φωνή

στιγμάτιζε τη συμπεριφορά των Διστομιτών, επειδή κατέφυγαν στα

ασφαλιστικά μέτρα κατά των Γερμανών. Κι έλεγε: «Πού φθάσαμε...»!

Έπρεπε να είχε ζήσει τη γερμανική φρίκη της Κατοχής, για να είχε δει

το πού φθάνει το κτήνος όταν κυριεύει την ανθρώπινη ψυχή. Τι έκαναν οι

κάτοικοι του Διστόμου από το να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη; Μήπως

έπρεπε κι αυτοί - κι όχι μόνο αυτοί- να συμπεριφερθούν γερμανικά,

δηλαδή να πιάσουν καμμιά πεντακοσαριά Γερμανούς τουρίστες και να τους

κρατήσουν ομήρους; Στα αντίποινα των Γερμανών εμείς δεν απαντήσαμε με

αντίποινα. Οι Γερμανοί τιμωρήθηκαν ελάχιστα γι'  αυτά που διέπραξαν

στον τόπο μας. Κάλυψαν ένα ελάχιστο μέρος των αποζημιώσεων που

όφειλαν. Συνέχισαν τη ναζιστική πολιτική, όχι βέβαια στη γραμμή του

Χίτλερ (δεν είναι ακόμη καιρός) αλλά στη γραμμή του Γκαίμπελς.

Παραπλάνηση και εξαπάτηση. Και μετά αποθράσυνση. Θα 'ρθει στιγμή που

θα μας ζητήσουν αποζημίωση για τις σφαίρες που ξόδεψαν για να μας...

σκοτώσουν.

    Μέρος Δεύτερο

    Το κείμενο που προηγήθηκε είχε γραφτεί προ πολλών ετών για να

δημοσιευθεί στην εφημερίδα, όπου αρθρογραφούσα επαγγελματικώς. Δεν

δημοσιεύθηκε· και σε λίγες ημέρες «εκτελέστηκα» και δημοσιογραφικώς.

Μου τράβηξαν το χαλί επιτηδείως κάτω από τα πόδια μου. Τώρα που ήλθαν

οι δύσκολοι καιροί και η Γερμανία μάς φόρεσε καπίστρι, πολλοί σταθμοί

και πάμπολλα έντυπα μού ζητούν να μιλήσω και να γράψω για τις

περιβόητες αποζημιώσεις. Μου ζητήθηκε να μιλήσω και για τις

εκτελέσεις. Κι αντιμετώπισα τις λοιδορίες δύο «καναλοκύνων».

Αναφερόμουν στην εκτέλεση των συγγενών μου και στην υπέροχη στάση της

γιαγιάς μου. Ήμουν μπροστά, όταν ο πατέρας τής ανακοίνωσε την εκτέλεση

των δύο παιδιών της, των δύο αδελφών του. Η γιαγιά -βαθιά χριστιανική

ψυχή- κατέβασε το μαύρο τσεμπέρι ως τα μάτια και πριν τυλίξει με αυτό

το στόμα για να μη βγει κραυγή οδύνης, κατόρθωσε να μουρμουρίσει:

    - Ο θεός να τους συγχωρέσει για το κακό που μου έκαναν!...

    Κι έπειτα κλείστηκε στη βαθιά σιωπή της. Που και που ένα σιγαλό -

σαν αγεράκι απαλό-  μοιρολόι.

    Πέρασαν κάποια χρόνια. Ήμουν στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου,

την λεγόμενη τότε «Ογδόη». Ο πατέρας έφθασε ένα μεσημέρι ράκος στο

σπίτι. Τον είχε επισκεφθεί στο κατάστημα του «Δραγώνα» (Αιόλου 89) ο

άνθρωπος που είχε βάλει στη λίστα των μελλοθάνατων τα αδέρφια του,

ήταν ετοιμοθάνατος, τον «κουράριζε» στον Άγιο Σάββα, εξάδελφός μου

ογκολόγος. Του έμεναν λίγες ημέρες ζωής. Ζήτησε από τον εξάδελφό μου

την άδεια να βγει για λίγες ώρες, έπρεπε κάποιον να δει. Και πήγε να

βρει τον πατέρα μου. Δεν μπορούσε να ανέβει στον ημιώροφο. Τον ζήτησε

και κατέβηκε ο πατέρας. Σαν τον είδε πάνιασε.

    -  Ήλθα να πάρω τη συγγνώμη σου, του είπε ο άλλος. Σε λίγες μέρες πεθαίνω...

    Ο πατέρας, βαθιά συγκλονισμένος, μόλις κατόρθωσε να ψελλίσει μία φράση:

    - Να 'σαι συγχωρεμένος...

    Ανέβηκε γρήγορα τις σκάλες και κλείστηκε στο γραφειάκι που ήταν το

λογιστήριο. Δεν ήθελε να τον δει κανείς με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένας

μικρόσωμος άνθρωπος με υψηλή περηφάνεια. Μας τα είπε στο σπίτι με

αναφιλητά. Ήταν η πρώτη φορά που μάλωσα με τον πατέρα μου. Με τη

σκληρότητα της νεανικής ηλικίας πίστευα πως η συγγνώμη σ'  έναν

εγκληματία συνιστά αδικία. Σήμερα το ίδιο θα έπραττα κι εγώ, Αυτό δεν

σημαίνει πως έκοψα να είμαι Μανιάτης. Αλλά η πείρα μιας μακράς ζωής με

εδίδαξε ότι η καλύτερη εκδίκηση είναι η συγγνώμη. Γι'  αυτό συγχωρώ

και τον δημοσιογράφο - κάποτε φίλο-  και τα παρασαρκώματα που τον

περιστοιχίζουν, που, χωρίς να φορούν την στολή της «Βέρμαχτ»,

συνεχίζουν με άλλα μέσα το έργο της.

    Συγχωρώ ακόμη και τους Γερμανούς δημοσιογράφους, τραπεζίτες και

πολιτικούς για όσα μας κάνουν. Κι όχι απλώς τους συγχωρώ, αλλά τους

ευγνωμονώ. Από τη δική τους αγνώμονα στάση, θα ξεπηδήσει η δική μας

ανάταση, η νέα εθνική μας επανάσταση. Όχι κατά των Γερμανών αλλά κατά

των υπολειμμάτων του δωσιλογισμού που «κοπροκρατούν» (το ρήμα του

Ελύτη) πολιτικά και οικονομικά τη δόλια πατρίδα μας.

    Υ.Γ. Το πρωτότυπο κείμενο είναι δημοσιευμένο σε πολυτονικό

    Πηγή: Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2012, Εκδόσεις Φιλιππότη

Περί Αλός: ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΑΟΖ...

Περί Αλός: ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΑΟΖ...

Περί Αλός: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΟΥ Υ/Β ΣΤΟ "Περί Αλός"

Περί Αλός: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΟΥ Υ/Β ΣΤΟ "Περί Αλός"

Τα ψιλά γράμματα της φθηνής πατάτας

15/03/2012

• Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
• Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς

Photo: Howard Walfish/Flickr

1 εικόνα

του Παύλου Γεωργιάδη

Η δυναμική του απ’ ευθείας εμπορίου, όπως διαμορφώνεται από τη μαζικότητα και την απήχηση του «κινήματος» της πατάτας, έχει (επιτέλους) αναδείξει τις ανωμαλίες που διέπουν το σύστημα διανομής των αγροτικών προϊόντων στη χώρα μας. Έχει, επίσης, αποκαλύψει το πραγματικό (;) κόστος της παραγωγής. Φυσικά κερδίζουν οι παραγωγοί και οι καταναλωτές από το μερίδιο των μεσαζόντων. Μοιάζουμε, όμως, να εγκλωβιζόμαστε όλο και περισσότερο σε μία κοινωνία στην οποία οι καταναλωτές θέλουν να πληρώνουν λιγότερο για την διατροφή τους, την ώρα που οι παραγωγοί θέλουν να παράγουν περισσότερο και πιο αποδοτικά, δηλαδή πιο εξειδικευμένα.

Οι περισσότεροι αγρότες, μπορούν να εξασφαλίσουν εγγυημένο εισόδημα μόνο όταν πληρούν τις προϋποθέσεις για τις επιδοτήσεις της Κοινής Αγροτική Πολιτικής. Και είναι φυσικά πολύ δύσκολο να λειτουργήσουν έξω από ένα σύστημα που βασίζεται στην μονοκαλλιέργεια, την χημεία στο χωράφι και την εντατική άρδευση. Από την άλλη, αν και πολύς κόσμος αναγνωρίζει πλέον ότι ο τρόπος που παράγουμε και καταναλώνουμε την τροφή μας δεν είναι ο σωστός, δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξει τον τρόπο ζωής του.

Η ΚΑΠ τις τελευταίες δεκαετίες συνέβαλλε καθοριστικά στην διαμόρφωση ενός άνισου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, που είχε ως αποτέλεσμα την τεράστια μείωση της βιοποικιλότητας, την υπέρμετρη παράγωγη, την κακομεταχείριση των ζώων, την κατασπατάληση ενέργειας. Στην Ελλάδα οι επιπτώσεις ήταν εξίσου σημαντικές. Μέσα σε τρεις δεκαετίες χάθηκαν οι ντόπιες ποικιλίες και σχεδόν εξαφανίστηκε η άνυδρη γεωργία μας. Την ίδια περίοδο, δημιουργήθηκε μία γενιά αγροτών και πολιτικών που εξαρτώνται αποκλειστικά από τις επιδοτήσεις (θα θυμάστε το «Όλα τα κιλά – Όλα τα λεφτά). Αντί η ελληνική γεωργία να είναι μοντέλο καινοτομίας και παραγωγικότητας, σήμερα εισάγουμε το μεγαλύτερο ποσοστό των τροφίμων μας και ο μέσος Έλληνας ζει στο 181% πάνω από το όριο της βιωσιμότητας.

Το παζλ της συμβατικής γεωργίας μεγάλης κλίμακας, έτσι όπως υπαγορεύθηκε από την ΚΑΠ τα τελευταία 50 χρόνια, είναι εξαιρετικά πολύπλοκο. Παραθέτω κάποια στοιχεία που το συνθέτουν:

• Κάθε χρόνο, 90 εκατομμύρια τόνοι τροφίμων καταλήγουν στις χωματερές των 27 κρατών-μελών. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 179 κιλά ανά άτομο.
• 42 εκατομμύρια Ευρωπαίων ζουν υπό συνθήκες σοβαρής στέρησης, τη στιγμή που 250 εκατομμύρια είναι υπέρβαροι.
• Σήμερα, το 75% της παγκόσμιας διατροφής βασίζεται σε μόνο 12 φυτικά και 5 ζωικά είδη (!) προερχόμενα κυρίως από μεγάλης κλίμακας παραγωγή.
• Μέσα σε περίπου έναν αιώνα, περίπου το 75% της γενετικής ποικιλομορφίας των φυτών έχει χαθεί, ενώ το 30% των ζωικών ρατσών απειλούνται με εξαφάνιση, με 6 ράτσες να χάνονται κάθε μήνα.
• Μόνο τα τελευταία χρόνια, η έκταση που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή σόγιας από την Βραζιλία για την Ευρωπαϊκή αγορά αντιστοιχεί σε 19,500 τετραγωνικά χιλιόμετρα (όσο η μισή Ελβετία) αποψιλωμένου τροπικού δάσους.
• Τα εδάφη περιέχουν το 25% της βιοποικιλότητας της Γης. Η κακή διαχείριση του εδάφους κοστίζει περισσότερο από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο.
• Αν και η γονιμοποίηση του 76% των καλλιεργιών και του 84% του συνόλου των φυτικών ειδών εξαρτάται από τις μέλισσες, η διάβρωση των πληθυσμών τους είναι ανησυχητική, ενώ οι πεταλούδες στα ευρωπαϊκά λιβάδια έχουν μειωθεί κατά 70% από το 1990.
• Η αξία της γονιμοποίησης από έντομα στην ευρωπαϊκή γεωργία υπολογίζεται σε 22 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
• Μεταξύ 1980 και 2008, οι πληθυσμοί πουλιών που ζουν σε αγροτικές εκτάσεις μειώθηκαν περίπου στο μισό.
• Τουλάχιστον 14 κράτη-μέλη και 100 εκατομμύρια κάτοικοι της ΕΕ αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα λειψυδρίας.
• Η αγροτική παραγωγή χρησιμοποιεί το 24% των υδάτινων πόρων της Ευρώπης, με το ποσοστό να φτάνει ως και το 80% στις χώρες του νότου.
• Χρειάζονται 3,3 κυβικά νερού για την παραγωγή ενός κιλού αβγών, 1,3 κυβικά για την παραγωγή ενός κιλού σιταριού και 15,5 κυβικά για την παραγωγή ενός κιλού βοδινού.
• Το 2011, ο κάθε Ευρωπαίος κατανάλωσε 85,7 κιλά κρέατος, ποσότητα διπλάσια από τον παγκόσμιο μέσο όρο.
• Η ζωική παραγωγή μεγάλης κλίμακας είναι υπεύθυνη για το 85% των συνολικών εκπομπών αγροτικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην Ευρώπη.
• Το ετήσιο συνολικό κόστος απορρύπανσης των υδροφόρων οριζόντων από χημικά είναι μεταξύ 522 και 847 δις ευρώ. Στην Γαλλία το 2007-2008, οι εταιρίες ύδρευσης ξόδεψαν 144 εκατομμύρια ευρώ στην καταπολέμηση της υδάτινης ρύπανσης. Κάθε χρόνο στη Μεγάλη Βρετανία, τα προβλήματα υγείας εξ αιτίας των φυτοφαρμάκων κοστίζουν 206 εκατομμύρια ευρώ.
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει για την ΚΑΠ 371,72 δισεκατομμύρια ευρώ για την περίοδο 2014-2020, περισσότερα από 50 δις ετησίως. Το ποσό αντιστοιχεί στο 37% του προϋπολογισμού της ΕΕ.

Παρόλες αυτές τις διαπιστώσεις, ο Ευρωπαίος αγρότης εξακολουθεί να έχει πολύ μικρά κίνητρα για να γίνει πιο φιλικός προς το περιβάλλον. Η τρέχουσα πολιτική δεν βοηθά, μιας και η ΚΑΠ δεν υποστηρίζει αρκετά τις βιώσιμες γεωργικές πρακτικές. Το πρόβλημα θα χειροτερέψει, εκτός κι αν δημιουργηθούν πραγματικά κίνητρα που θα ενθαρρύνουν την βιώσιμη γεωργία.

Εκτός αυτού, ως καταναλωτές πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι και απαιτητικοί. Να μην επαναπαυόμαστε και να σκεφτόμαστε μπροστά. Η φθηνή πατάτα μπορεί να μας εξοικονομεί λίγα χρήματα τώρα. Αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα χρήματα που απαιτούνται για τις επιδοτήσεις και για την εξισορρόπηση των αρνητικών επιπτώσεων αυτού του τρόπου παραγωγής θα πρέπει να πληρωθούν κάποια στιγμή. Σκεφτείτε λοιπόν: είναι όντως τα 25 λεπτά το πραγματικό κόστος ενός κιλού συμβατικής πατάτας;

Πηγή: The Truth Behind the CAP: 13 Reasons for Green Reform

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Η ΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Από τον νομπελίστα γιατρό Βραζιλιάνο ογκολόγο Drauzio Varella.

 Α

"Στο σημερινό κόσμο επενδύονται 5 φορές περισσότερα για φάρμακα

για την αντρική ανικανότητα και την σιλικόνη για γυναίκες

από ότι για την θεραπεία του αλτσχαιμερ. Σε μερικά χρόνια

θα έχουμε ηλικιωμένες με μεγάλα στήθη και ηλικιωμένους με σκληρό πέος,

αλλά κανένας από αυτούς δεν θα θυμάται σε τι του χρησιμεύει."

     

Τα απόρρητα έγγραφα του ΚΥΣΕΑ για τις συμβάσεις των υποβρυχίων!

21 Σεπ 2011

(του Γιάννη Κορωναίου)
Τα ονόματα του πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, των αντιπροέδρων, Βαγγέλη Βενιζέλου και Θεόδωρου Πάγκαλου, και των υπουργών Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και Κώστα Σκανδαλίδη πλαισιώνουν τις πέντε καίριες αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ της περιόδου 1998-2002, που αφορούν στη ναυπήγηση των υποβρυχίων S 214 και στις επιμέρους συμφωνίες για την παραλαβή τους. Ενώ η εισαγγελία του Αρείου Πάγου ζητούσε τη διερεύνηση πιθανών ευθυνών όλων των μελών του ΚΥΣΕΑ μαζί με όλους τους υπουργούς Εθνικής Άμυνας κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του προγράμματος, δηλαδή μέχρι και σήμερα, η Κοινοβουλευτική Προανακριτική Επιτροπή που διενήργησε την προκαταρκτική εξέταση έκρινε σκόπιμο να μην καλέσει τους παραπάνω να καταθέσουν καν ως μάρτυρες! Τελικά, η Βουλή κατέληξε στην ποινική δίωξη μόνο του Άκη Τσοχατζόπουλου. Μια ποινική δίωξη χωρίς αντίκρισμα, καθώς το Δικαστικό Συμβούλιο του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, στο οποίο παραπέμφθηκε ο πρώην υπουργός, έκρινε με αμετάκλητο βούλευμα ως νομικά απαράδεκτη την άσκηση δίωξης, με την κατηγορία της παθητικής δωροδοκίας, αφού έχει επέλθει η αποσβεστική προθεσμία και έχει παραγραφεί το αδίκημα, ενώ για την κατηγορία της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα –ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος– δήλωσε αναρμόδιο, παραπέμποντας τη δικογραφία στην Τακτική Δικαιοσύνη.
Κι όμως, πολλοί βουλευτές έβλεπαν ότι το φιάσκο ήταν προ των πυλών, αφού είχαν παρέλθει δύο κοινοβουλευτικές περίοδοι από την τέλεση του υποτιθέμενου αδικήματος και το αξιόποινο είχε παραγραφεί. Ωστόσο, η πρωθυπουργική παραίνεση «όλα στο φως, κι ας ματώσουμε» ήταν ισχυρή. Προκειμένου να βγουν όλα στο φως μέσα από μια διαδικασία αυτοκάθαρσης και ενδελεχούς δικαστικής έρευνας, η Βουλή κατόρθωσε να καταλήξει απλά και αποκλειστικά στη δίωξη ενός και μόνο πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ.
Κοινές αποφάσεις
Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, στη σκιά των γεγονότων στα Ίμια, αποφασίζεται η ενίσχυση του αξιόμαχου των Ενόπλων Δυνάμεων. Το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο (ΑΝΣ) ενέκρινε τις γενικές επιχειρησιακές απαιτήσεις των νέων υποβρυχίων και τον Απρίλιο του 1997 το ΓΕΝ ξεκινά... τη διερεύνηση της διεθνούς αγοράς, αποστέλλοντας τις τεχνικές προδιαγραφές που απαιτούσε σε οργανισμούς και ναυπηγεία. Στο τέλος του ’97, η Διεύθυνση Εξοπλισμών του ΓΕΝ έχει συλλέξει πληροφορίες για όλους τους τύπους υποβρυχίων και το ΑΝΣ, βάσει δύο ανελαστικών απαιτήσεων που επιβάλλει και αφορούν στο σύστημα αναερόβιας πρόωσης –σχετίζεται με τη διάρκεια παραμονής του υποβρυχίου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας– και στο σύστημα διεύθυνσης βολής –να μπορεί να βάλλει κατ’ ελάχιστον τα όπλα που διέθετε τότε το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό–, προκρίνει τρεις τύπους υποβρυχίων, που πληρούσαν είκοσι μία βασικές απαιτήσεις. Με σειρά κατάταξης ήταν το γερμανικό S 214, το ολλανδικό Moray και το γαλλοϊσπανικό Scorpene. Στις 30 Μαρτίου του 1998, το ΚΥΣΕΑ αποφασίζει:
«α) Να επισπευστούν οι διαδικασίες υλοποίησης των εξοπλιστικών προγραμμάτων, που προβλέπονται από το Ενιαίο Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα Ανάπτυξης και Εκσυγχρονισμού (ΕΜΠΑΕ) 1996-2000, και να καταβληθεί προσπάθεια τήρησης των χρονοδιαγραμμάτων, όπως αυτά συζητήθηκαν στο ΚΥΣΕΑ.
»β) Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες επιχειρησιακής αξιοποίησης των οπλικών συστημάτων που παραλαμβάνονται, ώστε αυτά να καταστούν το ταχύτερο δυνατό ετοιμοπόλεμα - εκμεταλλεύσιμα.
»γ) Η σχεδίαση της προμήθειας των μειζόνων εξοπλιστικών προγραμμάτων και η απόφαση προμήθειας να γίνονται με προοπτική κάλυψης μακροχρόνιων αναγκών (δεκαετίας και πλέον), η δε υλοποίηση της προμήθειας σταδιακά, ώστε να επιτυγχάνονται κατά το δυνατόν περισσότερο συμφέροντες όροι –οικονομικοί και επενδυτικοί– αλλά και να γίνεται ανάλογη πολιτικο-στρατιωτική εκμετάλλευση.
»δ) Να υπάρξει η απαιτούμενη συνεργασία των υπουργών Εθνικής Άμυνας, Εθνικής Οικονομίας και Εξωτερικών, ώστε να επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη δυνατή πολιτικοοικονομική εκμετάλλευση».
Μέλη του τότε ΚΥΣΕΑ ήταν ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος, ως υπουργός Εξωτερικών, οι οποίοι, όμως, απουσίαζαν προφανώς σε διπλωματικές αποστολές και δεν έχουν υπογράψει την απόφαση.
Κατά τους επόμενους μήνες, στελέχη του Π.Ν. επισκέπτονται ναυπηγεία και εταιρείες και στις 10 Ιουνίου το ΑΝΣ καταρτίζει τη short list με τους πέντε τύπους υποβρυχίων για την τελική επιλογή. Τα S 214, με βάση τα τεχνικά χαρακτηριστικά που αναζητούσαν οι επιτελείς του ΓΕΝ, υπερτερούσαν έναντι των άλλων υποβρυχίων και υπεδείχθησαν στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ως τα καταλληλότερα. Το Συμβούλιο Άμυνας (ΣΑΜ), δηλαδή η πολιτική και επιχειρησιακή ηγεσία του υπουργείου, αποφάσισε την προώθηση του θέματος της ναυπήγησης τριών νέων υποβρυχίων, με δικαίωμα προαίρεσης ενός ακόμα (οption), όπως και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων υποβρυχίων, στο πλαίσιο του σχετικού εξοπλιστικού προγράμματος.
Στις 24 Ιουλίου 1998 το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε το πρόγραμμα, αναθέτοντας την υλοποίηση του έργου στα Ελληνικά Ναυπηγεία (ΕΝΑΕ), στο Σκαραμαγκά. Συγχρόνως, αποφασίστηκε οι διαδικασίες υλοποίησης να στηρίζονται στο Προεδρικό Διάταγμα 284/89, που προβλέπεται στη σχετική νομοθεσία εξοπλισμών των Ενόπλων Δυνάμεων. Παράλληλα, στα ΕΝΑΕ ανατέθηκε και η ναυπήγηση τεσσάρων κανονιοφόρων, ενώ στα Ναυπηγεία Ελευσίνας η ναυπήγηση τριών πυραυλάκατων, καθώς και του πετρελαιοφόρου Στόλου. «Στο επόμενο ΚΥΣΕΑ θα γίνει ενημέρωση για την πορεία υλοποίησης του προγράμματος και για την επιλογή του ξένου οίκου που θα συνεργαστεί με τα Ελληνικά Ναυπηγεία», συμπληρωνόταν στην απόφαση.
Η κίνηση ήταν μεγάλης σημασίας και στόχευε στην προοπτική απασχόλησης για τους εργαζόμενους των Ελληνικών Ναυπηγείων, δεδομένου ότι αντιμετώπιζαν το φάσμα του «λουκέτου», ενώ και η επικείμενη συνεργασία με έναν ξένο φορέα θα έδινε την ευκαιρία μεταφοράς και απόκτησης τεχνογνωσίας. Η υπογραφή του Θεόδωρου Πάγκαλου, ως υπουργού Εξωτερικών και μέλους του ΚΥΣΕΑ, υπάρχει στην απόφαση, ενώ ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου, απουσίαζε.
Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, τα ΕΝΑΕ γνωστοποιούν στο υπουργείο τη συνεργασία τους με το γερμανικό οίκο Ferrostaal/HDW και προτείνουν την άμεση έναρξη του προγράμματος συμπαραγωγής των νέων υποβρυχίων.
Στις 9 Οκτωβρίου το ΚΥΣΕΑ «εγκρίνει τη συνέχιση της διαδικασίας του προγράμματος με κατάθεση προσφοράς από τα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ σε συνεργασία με τον προτεινόμενο από αυτά ξένο οίκο Ferrostaal/HOWALDTS WERKE DEUTSHE WERFT.
»Πριν από την τελική διαπραγμάτευση, να τεκμηριωθεί το κόστος πρόσκτησης με τη συγκέντρωση/σύγκριση επαρκών και αξιόπιστων συγκριτικών στοιχείων και άλλων τύπων υποβρυχίων.
»Σε επόμενο ΚΥΣΕΑ να γίνει εισήγηση για την τελική απόφαση». Ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Θ. Πάγκαλος, υπογράφει την απόφαση, ενώ απουσιάζει ο αναπληρωτής του, Γ. Παπανδρέου.
Με υπογραφή Παπανδρέου
Το επόμενο διάστημα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας προχωρεί στην υλοποίηση των αποφάσεων του ΚΥΣΕΑ, περνώντας τη συμφωνία με τη Ferrostaal από τη Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής. Τα ΕΝΑΕ υποβάλλουν την προσφορά και, μετά την έγκριση από την Επιτροπή Αξιολόγησης, ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας φέρνει το θέμα στο Συμβούλιο Άμυνας και στο ΚΥΣΕΑ. Στις 25 Ιουλίου 1999 το ΣΑΜ προωθεί το τελικό Πρόγραμμα Ναυπήγησης Νέων Υποβρυχίων στο ΚΥΣΕΑ. Στις 26 Ιουλίου 1999 το ΚΥΣΕΑ «εγκρίνει την ανάθεση ναυπήγησης τριών υποβρυχίων γερμανικού τύπου 214 στα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ.
»Εγκρίνει τα υποβρύχια να ναυπηγηθούν με τη συνεργασία του Γερμανικού Οίκου Ferrostaal/HOWALDTS WERKE DEUTSHE WERFT.
»Το θέμα του δικαιώματος προαίρεσης (OPTION) ενός (1) επιπλέον υποβρυχίου θα αποφασιστεί αφού προηγουμένως αξιολογηθούν οι διάφορες εναλλακτικές περιπτώσεις ναυπήγησης στα ΕΝΑΕ ή στα γερμανικά ναυπηγεία, με εκτίμηση των προσφορότερων χρόνων παράδοσης και του τελικού κόστους.
»Να εξασφαλιστούν αντισταθμιστικά ωφελήματα». Στα μέλη του τότε ΚΥΣΕΑ είναι και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Ανάπτυξης, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης, και, βέβαια, ο Γιώργος Παπανδρέου –υπουργός Εξωτερικών πλέον–, που απουσιάζει.
Λεπτομέρειες απομένουν για την ολοκλήρωση της προμήθειας, η υλοποίηση της οποίας ξεκινά το Φεβρουάριου του 2001 με την κατασκευή του πρώτου υποβρυχίου στο ναυπηγείο της FS, στο Κίελο της Γερμανίας. Ένα χρόνο αργότερα, στις 16 Φεβρουαρίου 2002, το ΚΥΣΕΑ αποφασίζει –όταν στη θέση του Άκη Τσοχατζόπουλου βρίσκεται πια ο Γιάννος Παπαντωνίου– την επέκταση της συμφωνίας, με την ενεργοποίηση της option για ένα ακόμα υποβρύχιο, και τον εκσυγχρονισμό των υποβρυχίων «Ποσειδών» που διέθετε το Π.Ν. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι παρών στη συγκεκριμένη συνεδρίαση και υπογράφει την απόφαση, όπως και οι Κώστας Σκανδαλίδης και Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ως υπουργοί Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης αντίστοιχα. 
(Επίκαιρα)

2500 χιλιαδες χρονια μετα!

Απο το 1996 ως τα σημερα τιποτε δεν καλλιτερεψε! Ακομα ο Λεωνιδας περιφερεται μονος στους σκοτεινους δρομους της Αθηνας!
Ακομα περιμενει τους ΤΡΑΚΟΣΙΟΥΣ ΤΟΥ να βγουν στην μαχη!
Πιο δυστυχισμενος απο ποτε, ξερει οτι κανενας δεν ειναι πια στο πλαι του..
οτι αλλοι φοβηθηκαν, αλλοι πουληθηκαν, αλλοι ξεχασαν την γενια τους , αλλοι ντρεπονται γι αυτην!Μονος…..Παντερμος….με τους Περσας τριγυρω, παντου!
http://olympia.gr/2012/03/14/2500-%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1/

Η γερμανική Q-cells αναλαμβάνει 4 φωτοβολταϊκά στη Θεσσαλία

Τέσσερις παραγγελίες για εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών έλαβε από την Ελλάδα η γερμανική εταιρεία Q-cells, σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής έκδοσης των Financial Times. Όπως αναφέρεται, ο γερμανικός όμιλος, ο οποίος αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, θα υλοποιήσει δύο έργα κοντά στη Λάρισα για την παραγωγή 500kW, ενώ δύο ακόμη μεγάλες εγκαταστάσεις με απόδοση 530 και 830 kW, θα γίνουν σε στέγες βιομηχανικών μονάδων στη Λάρισα και στα Φάρσαλα. Παρά το γεγονός ότι η Q-cells δεν έδωσε συγκεκριμένα στοιχεία για το μέγεθος της παραγγελίας, η τιμή της μετοχής της σημείωσε άνοδο κατά 7%. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ

Sea2Sea: Διάδρομος συνδυασμένων μεταφορών για τη σύνδεση του Αιγαίου με τη Μαύρη Θάλασσα

Στην ανάπτυξη ενός διαδρόμου συνδυασμένων μεταφορών για τη σύνδεση του Αιγαίου με τη Μαύρη Θάλασσα, προσανατολίζονται οι διοικήσεις των Λιμένων Αλεξανδρούπολης, Καβάλας, Burgas και Varna Βουλγαρίας. Πριν από ένα χρόνο, τα δύο λιμάνια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης (Καβάλα και Αλεξανδρούπολη) ξεκίνησαν μία συντονισμένη προσπάθεια διερεύνησης πιθανών συνεργασιών με τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας και ειδικότερα με τα λιμάνια Burgas και Varna στη γειτονική Βουλγαρία. Όπως αναφέρει ο πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Αλεξανδρούπολης, Χρήστος Σκεύας, οι πρώτες διερευνητικές επαφές του εγχειρήματος έγιναν στο πλαίσιο του Βαλκανικού Συνεδρίου Συνδυασμένων Μεταφορών, που πραγματοποιήθηκε στη Σόφια τον Ιούνιο του 2011 και συνεχίσθηκαν με τη συμμετοχή των ελληνικών λιμένων στην ετήσια συνάντηση της Ένωσης Λιμένων Μαύρης Θάλασσας (BASPA) τον επόμενο Οκτώβριο. Οι συναντήσεις αυτές ανέδειξαν ως κύριους τομείς δυνητικής συνεργασίας, αυτούς των εμπορευματικών μεταφορών και της κρουαζιέρας. Στον τομέα των εμπορευματικών μεταφορών, ανέφερε ο κ. Σκεύας, η αρχική ιδέα των ελληνικών λιμένων αφορούσε τη δημιουργία ενός διαδρόμου συνδυασμένων μεταφορών, με κομβικά σημεία τα λιμάνια των δύο χωρών. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που έδειξαν τα λιμάνια της γειτονικής χώρας στην ιδέα αυτή, οδήγησε τις διοικήσεις των λιμένων Καβάλας και Αλεξανδρούπολης στις αρχές του χρόνου σε μία συνάντηση με το Βουλγαρικό Υπουργείο Μεταφορών, η οποία οργανώθηκε με μέριμνα της ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια. Στη συνάντηση αυτή, η αρχική ιδέα του διαδρόμου συνδυασμένων μεταφορών άρχισε να παίρνει πιο συγκεκριμένη μορφή. Πριν από λίγες ημέρες, πραγματοποιήθηκε μία τεχνική συνάντηση στην Καβάλα στην οποία μετείχαν από ελληνικής πλευράς εκπρόσωποι των δύο ελληνικών λιμανιών και του ΟΣΕ και από βουλγαρικής πλευράς εκπρόσωποι του Υπουργείου Μεταφορών, των σιδηροδρόμων, της εταιρείας διαχείρισης υποδομών λιμένων και του λιμένα της Βάρνας. «Αντικείμενο της συνάντησης αποτέλεσε η διαμόρφωση κοινής πρότασης για τη μελέτη του συγκεκριμένου διαδρόμου συνδυασμένων μεταφορών, η οποία θα κατατεθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ένταξη στο πρόγραμμα των διευρωπαϊκών δικτύων», τόνισε ο κ. Σκεύας, σημειώνοντας πως ο διάδρομος αυτός, με τη χαρακτηριστική ονομασία Sea2Sea (δηλαδή από λιμάνι σε λιμάνι), πρόκειται να περιλαμβάνει τα εξής τμήματα: Α)Τμήμα θαλάσσιας μεταφοράς από τις κύριες ρότες της Μεσογείου στα λιμάνια της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης. Β) Τμήμα σιδηροδρομικής μεταφοράς από τα δύο ελληνικά λιμάνια στα λιμάνια Burgas και Varna και από εκεί στο λιμάνι του Russe στο Δούναβη και Γ)Τμήμα θαλάσσιας μεταφοράς από τα δύο βουλγαρικά λιμάνια προς τα λιμάνια της βόρειας και ανατολικής Μαύρης Θάλασσας. Παράλληλα ο κ. Σκεύας έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα πλεονεκτήματα του διαδρόμου, σε σχέση με την υφιστάμενη σύνδεση του Αιγαίου με τη Μαύρη Θάλασσα, που γίνεται μέσω των στενών του Βοσπόρου. Όπως ανέφερε, η σύνδεση αυτή, λόγω της μοναδικότητας αλλά και της γεωγραφίας της (περιορισμένο πλάτος σε πολλά σημεία), συνοδεύεται από μία σειρά προβλημάτων. Μεταξύ αυτών τα σημαντικότερα είναι το υψηλό κόστος (είτε με τη μορφή τελών διέλευσης είτε με τη μορφή αυξημένου χρόνου διέλευσης) και ο αυξημένος κίνδυνος ατυχημάτων (θέματα ασφάλειας και περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε περίπτωση κάποιου ατυχήματος), ως αποτελέσματα της υψηλής συμφόρησής της. Η εκτίμηση των διοικήσεων των τεσσάρων Λιμένων είναι ότι ο σχεδιαζόμενος διάδρομος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εναλλακτική διαδρομή της διάσχισης των στενών του Βοσπόρου για συγκεκριμένους τύπους φορτίων. Με τη λειτουργία του, θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ευρύτερης περιοχής ως πύλης εισόδου φορτίων προς την κεντρική Ευρώπη, αλλά και στην ενίσχυση των τεσσάρων λιμένων (ελληνικών και βουλγαρικών) κατά μήκος του διαδρόμου και των σιδηροδρομικών επιχειρήσεων των δύο κρατών. Παράλληλα θα συνέβαλε και στην περαιτέρω ενδυνάμωση του υφιστάμενου διευρωπαϊκού δικτύου μεταφορών, με τη λειτουργική διασύνδεση του θαλάσσιου διαδρόμου (Motorway of the Sea) της Ανατολικής Μεσογείου με τον άξονα 7 του «ευρωπαϊκού σιδηροδρομικού δικτύου ανταγωνιστικών εμπορευματικών μεταφορών» και το ευρωπαϊκό έργο προτεραιότητας 18 (Δούναβης). Επίσης δε, στην οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής και στην αύξηση της ελκυστικότητας της περιφερειακής λιμενικής βιομηχανίας όσον αφορά την προσέλκυση επενδύσεων. «Η υλοποίηση ενός θαλάσσιου-σιδηροδρομικού διαδρόμου μέσα από τον οποίο θα διακινούνται φορτία από τις ακτές του Αιγαίου ως τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας και τον Δούναβη, με ανταγωνιστικό κόστος και χρόνο μεταφοράς, δεν προϋποθέτει απλά υποδομές», υποστηρίζει ο κ. Σκεύας, υπογραμμίζοντας πως έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικά βήματα είτε στον τομέα των λιμενικών είτε των σιδηροδρομικών υποδομών και ακόμη περισσότερα βρίσκονται σε εξέλιξη. Διευκρινίζει όμως ότι το όλο εγχείρημα «προϋποθέτει πάνω απ' όλα μία διαφορετική λογική από την σημερινή όπου τα διάφορα μέσα (θαλάσσια μεταφορά, σιδηροδρομική μεταφορά) και σημεία μεταφόρτωσης (λιμάνια, σιδηροδρομικοί σταθμοί) απλά συνυπάρχουν με τις υφιστάμενες δυνατότητες τους και τον επιμέρους προγραμματισμό και λειτουργία τους. Προϋποθέτει μια λογική λειτουργίας ενιαίου διαδρόμου, η οποία περιλαμβάνει τον συντονισμό των δραστηριοτήτων όλων των εμπλεκόμενων τμημάτων και κόμβων (έτσι ώστε να μην υφίστανται διαδικαστικά και χρονικά κενά και ταυτόχρονα να μειώνεται το συνολικό κόστος) και ένα σημείο επαφής (οργανωτικά και τεχνολογικά) για τον πελάτη που θα χρησιμοποιεί τον διάδρομο». Όλα τα ανωτέρω αναμένεται να αξιολογηθούν στο πλαίσιο του αιτήματος χρηματοδότησης για τη μελέτη του άξονα, που πρόκειται να κατατεθεί στα μέσα Απριλίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΜΠΕ

Σχεδιάζουν να κλείσουν την Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού στην Ύδρα!!!

12 Μαρ 2012 Posted by Κωνσταντίνος

Θα τολμήσουν;
Εδώ και αρκετό καιρό κυκλοφορεί η φήμη ότι η Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Ύδρας θα «κλείσει», θα «μεταφερθεί», θα «καταργηθεί».
Ψάχνοντας και ρωτώντας μάθαμε ότι κάτι τέτοιο μαγειρεύεται από τους «υπηρεσιακούς παράγοντες» των αρμόδιων υπουργείων χωρίς κανείς να ξεκαθαρίζει τι μέλλει γενέσθαι με τη Σχολή μας.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, μόνο ανεγκέφαλοι και άσχετοι θα μπορούσαν να διανοηθούν το κλείσιμο της Σχολής της Ύδρας. Της Σχολής που είναι η παλαιότερη εν ενεργεία Ναυτική Σχολή της Ευρώπης ή και του Κόσμου ολόκληρου, και η οποία υπήρξε το λίκνο που ανέδειξε τα ικανότερα στελέχη της Ναυτιλίας μας, αυτούς που ήταν και είναι οι κύριοι συντελεστές του θαύματος της σύγχρονης Ελληνικής Ναυτιλίας.

Ρωτάμε λοιπόν τους αρμοδίους: Θα σκέπτονταν ποτέ οι Άγγλοι να κλείσουν τη ναυτική σχολή του Σαουθάμπτον ή οι Γερμανοί τη σχολή του Αμβούργου; Όχι βέβαια, γιατί οι λαοί αυτοί είναι περήφανοι για τις ναυτικές σχολές τους, φροντίζουν για τη συνέχιση της λειτουργίας τους και σέβονται την ιστορία τους.

Κι όμως, εμείς εδώ, στον τόπο μας, αντί να διατηρήσουμε τη φημισμένη και ιστορική Ναυτική Σχολή της Ύδρας ζωντανή, προβάλλουμε διάφορες αιτιολογίες για το κλείσιμό της, όπως το ιδιοκτησιακό καθεστώς των κτηρίων, η έλλειψη υποδομών, κλπ. Αλλά γι αυτά, ποιος είναι υπεύθυνος;;; Μα, το διαλυμένο κράτος.

Υπάρχει έλλειψη πόρων, μας λένε οι «υπηρεσιακοί παράγοντες». Δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι, δεν μπορούν να πληρώσουν καθαρίστρια, δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα του διδακτικού προσωπικού. «Αιδώς Αργείοι», η ανικανότητα και η αναξιοπιστία σας δεν έχει τέλος!!!

Αξίζει ν’ αναφέρουμε ότι στην τελετή υποδοχής των πρωτοετών σπουδαστών της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Ύδρας στις 2 Δεκεμβρίου 2011, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ.κ. Εφραίμ απευθυνόμενος προς όλους τους παρευρισκομένους εδήλωσε χαρακτηριστικά ότι αν, για οποιονδήποτε λόγο, υπήρχε ανάγκη να λειτουργεί μία και μόνη ναυτική σχολή στη χώρα μας, τότε αυτή, για λόγους ιστορικούς και ναυτικής παράδοσης, θα έπρεπε να είναι η Ναυτική Σχολή της Ύδρας.

Σ’ εμάς που φοιτήσαμε και γαλουχηθήκαμε στη Ναυτική Σχολή της Ύδρας προπολεμικά και μεταπολεμικά, υπηρετήσαμε και υπηρετούμε τα Ελληνικά πλοία και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις με τεράστια συμβολή στο θαύμα της Ναυτιλίας μας, είναι αδιανόητο ότι ότι κάποιοι στεριανοί «καλαμαράδες» προσπαθούν να δώσουν τέλος στη μεγάλη και ένδοξη ιστορική και ναυτική παράδοση της Σχολής μας. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν στις μέρες μας «υπηρεσιακοί παράγοντες» που θέλουν να στερήσουν από τα νέα παιδιά της πατρίδας μας τη δυνατότητα να σπουδάσουν σ’ αυτήν την ιστορική Σχολή και να προσφέρουν στη μεγάλη Ναυτιλία μας.

Η Ναυτική Σχολή της Ύδρας είναι για όλους εμάς φάρος γνώσης και σύμβολο ναυτοσύνης και προκοπής. Η σχέση μας με τη Σχολή είναι είναι σχέση αγάπης και έντονης μνήμης. Και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ σε άναυτους «λογιστάδες» να στερήσουν τη χαρά και τη συγκίνηση που νοιώθουμε όλοι εμείς οι απόφοιτοι, όταν κάθε χρόνο πραγματοποιούμε το προσκύνημά μας στην ιστορική μας Σχολή και το ηρωϊκό νησί της Ύδρας. Η Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Ύδρας, η Ναυτική Σχολή της Ύδρας, το Φυτώριο Καπεταναίων και Ηρώων, η Μητέρα Ναυτική Σχολή, η Σχολή των Σχολών της Ναυτικής Εκπαίδευσης στην πατρίδα μας, πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί ζωντανή και να συνεχίσει να λειτουργεί στο χώρο που γεννήθηκε κι αντρώθηκε. Η πορεία της στο χρόνο και την ιστορία των παλαιών και νεότερων χρόνων δεν εκχωρεί σε κανένα «υπηρεσιακό παράγοντα» το δικαίωμα ν’ αποφασίσει το κλείσιμο, τη μεταφορά ή την κατάργησή της!!!

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου
Ευάγγελος Τσιγκάρης, Πρόεδρος
Αθανάσιος Ζεύκης, Γεν. Γραμματέας

12 Μαρ 2012 Posted by Κωνσταντίνος

Θα τολμήσουν;

Εδώ και αρκετό καιρό κυκλοφορεί η φήμη ότι η Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Ύδρας θα «κλείσει», θα «μεταφερθεί», θα «καταργηθεί».

Ψάχνοντας και ρωτώντας μάθαμε ότι κάτι τέτοιο μαγειρεύεται από τους «υπηρεσιακούς παράγοντες» των αρμόδιων υπουργείων χωρίς κανείς να ξεκαθαρίζει τι μέλλει γενέσθαι με τη Σχολή μας.

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, μόνο ανεγκέφαλοι και άσχετοι θα μπορούσαν να διανοηθούν το κλείσιμο της Σχολής της Ύδρας. Της Σχολής που είναι η παλαιότερη εν ενεργεία Ναυτική Σχολή της Ευρώπης ή και του Κόσμου ολόκληρου, και η οποία υπήρξε το λίκνο που ανέδειξε τα ικανότερα στελέχη της Ναυτιλίας μας, αυτούς που ήταν και είναι οι κύριοι συντελεστές του θαύματος της σύγχρονης Ελληνικής Ναυτιλίας.

Ρωτάμε λοιπόν τους αρμοδίους: Θα σκέπτονταν ποτέ οι Άγγλοι να κλείσουν τη ναυτική σχολή του Σαουθάμπτον ή οι Γερμανοί τη σχολή του Αμβούργου; Όχι βέβαια, γιατί οι λαοί αυτοί είναι περήφανοι για τις ναυτικές σχολές τους, φροντίζουν για τη συνέχιση της λειτουργίας τους και σέβονται την ιστορία τους.

Κι όμως, εμείς εδώ, στον τόπο μας, αντί να διατηρήσουμε τη φημισμένη και ιστορική Ναυτική Σχολή της Ύδρας ζωντανή, προβάλλουμε διάφορες αιτιολογίες για το κλείσιμό της, όπως το ιδιοκτησιακό καθεστώς των κτηρίων, η έλλειψη υποδομών, κλπ. Αλλά γι αυτά, ποιος είναι υπεύθυνος;;; Μα, το διαλυμένο κράτος.

Υπάρχει έλλειψη πόρων, μας λένε οι «υπηρεσιακοί παράγοντες». Δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι, δεν μπορούν να πληρώσουν καθαρίστρια, δεν μπορούν να καλύψουν τα έξοδα του διδακτικού προσωπικού. «Αιδώς Αργείοι», η ανικανότητα και η αναξιοπιστία σας δεν έχει τέλος!!!

Αξίζει ν’ αναφέρουμε ότι στην τελετή υποδοχής των πρωτοετών σπουδαστών της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Ύδρας στις 2 Δεκεμβρίου 2011, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ.κ. Εφραίμ απευθυνόμενος προς όλους τους παρευρισκομένους εδήλωσε χαρακτηριστικά ότι αν, για οποιονδήποτε λόγο, υπήρχε ανάγκη να λειτουργεί μία και μόνη ναυτική σχολή στη χώρα μας, τότε αυτή, για λόγους ιστορικούς και ναυτικής παράδοσης, θα έπρεπε να είναι η Ναυτική Σχολή της Ύδρας.

Σ’ εμάς που φοιτήσαμε και γαλουχηθήκαμε στη Ναυτική Σχολή της Ύδρας προπολεμικά και μεταπολεμικά, υπηρετήσαμε και υπηρετούμε τα Ελληνικά πλοία και τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις με τεράστια συμβολή στο θαύμα της Ναυτιλίας μας, είναι αδιανόητο ότι ότι κάποιοι στεριανοί «καλαμαράδες» προσπαθούν να δώσουν τέλος στη μεγάλη και ένδοξη ιστορική και ναυτική παράδοση της Σχολής μας. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι υπάρχουν στις μέρες μας «υπηρεσιακοί παράγοντες» που θέλουν να στερήσουν από τα νέα παιδιά της πατρίδας μας τη δυνατότητα να σπουδάσουν σ’ αυτήν την ιστορική Σχολή και να προσφέρουν στη μεγάλη Ναυτιλία μας.

Η Ναυτική Σχολή της Ύδρας είναι για όλους εμάς φάρος γνώσης και σύμβολο ναυτοσύνης και προκοπής. Η σχέση μας με τη Σχολή είναι είναι σχέση αγάπης και έντονης μνήμης. Και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ σε άναυτους «λογιστάδες» να στερήσουν τη χαρά και τη συγκίνηση που νοιώθουμε όλοι εμείς οι απόφοιτοι, όταν κάθε χρόνο πραγματοποιούμε το προσκύνημά μας στην ιστορική μας Σχολή και το ηρωϊκό νησί της Ύδρας. Η Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού Ύδρας, η Ναυτική Σχολή της Ύδρας, το Φυτώριο Καπεταναίων και Ηρώων, η Μητέρα Ναυτική Σχολή, η Σχολή των Σχολών της Ναυτικής Εκπαίδευσης στην πατρίδα μας, πρέπει πάση θυσία να διατηρηθεί ζωντανή και να συνεχίσει να λειτουργεί στο χώρο που γεννήθηκε κι αντρώθηκε. Η πορεία της στο χρόνο και την ιστορία των παλαιών και νεότερων χρόνων δεν εκχωρεί σε κανένα «υπηρεσιακό παράγοντα» το δικαίωμα ν’ αποφασίσει το κλείσιμο, τη μεταφορά ή την κατάργησή της!!!

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου

Ευάγγελος Τσιγκάρης, Πρόεδρος

Αθανάσιος Ζεύκης, Γεν. Γραμματέας

Χουντής: Ζητάει την έκθεση της ΕΚΤ για το swap της Goldman Sachs

12 Μαρ 2012 Posted by Κωνσταντίνος

Να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της ΕΚΤ για το swap της Goldman Sachs, ζητά ο Νίκος Χουντής με ερώτησή του στον Πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι.

«Μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εξακολουθεί να αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα, την έκθεση που είχε συντάξει για το swap του 2001, που αγόρασε η Ελλάδα από την Goldman Sachs, αν της το ζητήσει η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ή άλλες δικαστικές αρχές;»

Αυτό το ερώτημα θέτει προς τον Πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Χουντής.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Χουντής, με ερώτησή του προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που κατέθεσε σήμερα, αναφέρεται:

- Πρώτον, στο “δημοσιογραφικό πρακτορείο Bloomberg, που έχει στραφεί δικαστικά σε βάρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, διότι αρνείται να δημοσιοποιήσει έκθεσή της σχετικά με τον τρόπο που η Ελλάδα χρησιμοποίησε νομισματικό swap, που αγόρασε από την επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs, επικαλούμενη την αναστάτωση που θα προκληθεί στις διεθνείς αγορές” και

- Δεύτερον στην “εξεταστική επιτροπή της ελληνικής Βουλής που εξετάζει την υπόθεση της διόγκωσης των ελληνικών ελλειμμάτων” όπου ο Πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ ανέφερε “ότι με το αρχικό swap της Goldman Sachs το χρέος της γενικής κυβέρνησης μπορεί να επιβαρύνθηκε κατά 2.8 δις ευρώ, αλλά όταν αυτό τέθηκε υπό διαπραγμάτευση μετά και άλλαξε χέρια, η αγοραία αξία του αυξήθηκε και έφτασε το 2008-2009 να είναι 5.3 με 5.4 δις ευρώ”.

Στην ερώτησή του ο Νίκος Χουντής ζητά από τον Πρόεδρο της ΕΚΤ να του παράσχει στοιχεία για τη διάρθρωση, τις προμήθειες της Goldman Sachs και την πορεία του εν λόγω swap, και καταλήγει, καλώντας τον κ. Ντράγκι να αποστείλει την έκθεση στις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές της Ελλάδας ή στην εξεταστική επιτροπή της ελληνική Βουλής, εάν του ζητηθεί.

Κορνήλιος Kαστοριάδης: Ο μεγάλος φιλόσοφος που εφηύρε τον "ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο"

ΚΥΡΙΑΚΉ, 11 ΜΆΡΤΙΟΣ 2012 11:17

 

.Επιμέλεια: Ανδρέας Μπελιμπασάκης

«Τι θα απομείνει από τη φιλοσοφία του εικοστού αιώνα;»  ρώτησαν τον Γάλλο φιλόσοφο Εντγκάρ Μορέν. “Το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη!” απάντησε.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (1922 – 1997), φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους διανοητές του 20ου αιώνα. Διευθυντής σπουδών στη Σχολή Ανώτερων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, οι απόψεις του επηρέασαν τους επαναστατικούς κύκλους της εποχής εντός και εκτός γαλλικών συνόρων. Η αναγνώριση του ιδίου όμως άργησε να έρθει, καθώς χρησιμοποιούσε διάφορα ψευδώνυμα (Pierre Chaulieu, Paul Cardan, Marc Noiraud κ.α) από το 1945 εώς το 1970. Αυτό συνέβαινε επειδή ο Καστοριάδης ζούσε υπό το φόβο της απέλασης στην Ελλάδα μέχρι το 1970, οπότε και απέκτησε τη γαλλική υπηκοότητα. Το 1989 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και το 1993 επίτιμος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Αποκλήθηκε «φιλόσοφος της αυτονομίας», υπήρξε συγγραφέας του σημαντικού βιβλίου «Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας» και συνιδρυτής του περιοδικού«Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα».

 Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Μαρτίου 1922 και λίγο μετά τη Μικρασιατική καταστροφή βρέθηκε στην Αθήνα με την οικογένειά του. Αρκετά νωρίς, από τα 13 του, αναμίχθηκε στην πολιτική και κοινωνική δράση. Μέλος παράνομης κομμουνιστικής οργάνωσης την περίοδο της δικτατορίας Μεταξά, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται. Σπουδάζει νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1941 εντάσσεται στο ΚΚΕ. Θα το εγκαταλείψει ένα χρόνο αργότερα για να ενταχθεί στην τροτσκιστική ομάδα του Σπύρου Στίνα. Αυτό θα έχει ως συνέπεια να βρεθεί ανάμεσα σε δύο πυρά, των Γερμανών και των ορθόδοξων κομμουνιστών.

Το 1944 δημοσιεύει το πρώτο του δοκίμιο για τον Μαξ Βέμπερ, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Αρχείο Κοινωνιολογίας και Ηθικής». Στα «Δεκεμβριανά» θα βιώσει ως τροτσκιστής την τρομοκρατία του ΕΛΑΣ και θα αποδοκιμάσει τις μεθόδους του ΚΚΕ. Το 1945 εγκαθίσταται στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης, μαζί με τους Κώστα Αξελό, Κώστα Παπαϊωάννου, Ιάννη Ξενάκη, Μιμίκα Κρανάκη, Μέμο Μακρή κ.ά. Έκτοτε, η γαλλική πρωτεύουσα θα αποτελέσει το επίκεντρο της ζωής και των δραστηριοτήτων του. Την Ελλάδα θα την επισκέπτεται μόνο τα καλοκαίρια και μετά τη μεταπολίτευση.

Στο Παρίσι, παράλληλα με τις σπουδές του, δημιουργεί την ομάδα «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» που ιδεολογικά και πολιτικά ασκεί δριμύτατη κριτική στο σοβιετικό μαρξιστικό μοντέλο, το οποίο χαρακτηρίζει «γραφειοκρατικό καπιταλισμό». Είναι η ψυχή της ομάδας και αυτός, που κυρίως επεξεργάζεται τις θέσεις και γράφει τα σημαντικότερα κείμενα στο ομότιτλο περιοδικό.

Τότε είναι που αρχίζει να διαμορφώνει την έννοια της αυτονομίας, ως «αυτονομία του προλεταριάτου». Εκκινώντας από την εκτίμηση ότι το εργατικό κίνημα έχει υποστεί πολύμορφες διαστρεβλώσεις που αλλοίωσαν τον ιστορικό ρόλο του προλεταριάτου, θεωρεί ως βασικό όρο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μιαν αυτόνομη δράση του προλεταριάτου, που θα έχει ως αντικειμενικό σκοπό την κατάλυση του γραφειοκρατικού δημόσιου μηχανισμού και τη μεταβίβαση της εξουσίας σε μαζικούς οργανισμούς των παραγωγικών τάξεων.

Το 1966 η ομάδα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» και το περιοδικό παύει να εκδίδεται. Ωστόσο, δύο χρόνια αργότερα, τα κείμενα και η σκέψη της ομάδας και κυρίως του Καστοριάδη αποτελούν βασική πηγή έμπνευσης των εξεγερμένων φοιτητών του Μάη του '68. Το διάστημα αυτό εργάζεται ως οικονομολόγος στον ΟΟΣΑ και το 1970 αποκτά τη γαλλική υπηκοότητα. Έτσι θα πάψει να αρθρογραφεί με ψευδώνυμο (Πιερ Σολιέ, Πολ Καρντάν κ.ά.), υπό τον φόβο της απέλασης και θα γίνει ευρύτερα γνωστός.

Η βαθιά κριτική του μαρξισμού συνοδεύεται από μια άνευ προηγουμένου πνευματική περιέργεια και παραγωγικότητα. Ο Καστοριάδης ασχολείται με τα μαθηματικά, την οικονομία και την ψυχανάλυση, την οποία και εξασκεί επαγγελματικά το 1974. Αυτή η στροφή προς την ψυχανάλυση χαρακτηρίζει πλέον το σύνολο της σκέψης του, που τον οδηγεί σε μια καινούργια φιλοσοφική κατανόηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του ανθρώπου, η οποία αποτυπώνεται στο κλασικό, πλέον, έργο του «Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας» (1975). Γύρω από αυτό το σύγγραμμα ο Καστοριάδης θα δομήσει το φιλοσοφικό του σύστημα. Ξαναφέρνοντας στο φως τις απαρχές της δημοκρατικής συγκρότησης της αθηναϊκής κοινωνίας του 5ου π.Χ. Αιώνα, όσο και όλες τις άλλες μεγάλες δημιουργικές στιγμές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, η σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να δει τον εαυτό του ως αυτόνομο υποκείμενο και δημιουργό της Ιστορίας του.

Ο Καστοριάδης αρνείται την ύπαρξη οποιασδήποτε προδιαγεγραμμένης πορείας της κοινωνίας (ντετερμινισμού), καθώς αυτή είναι συνεχής δημιουργία που γεννιέται και νοηματοδοτείται μέσω του «Κοινωνικού Φαντασιακού». Σύμφωνα με τον Καστοριάδη, αν και όλες οι κοινωνίες δημιουργούν, οι ίδιες τις φαντασιακές σημασίες τους (δηλαδή τους θεσμούς, τους κανόνες, τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις κ.λ.π.) δεν έχουν όλες συνείδηση του γεγονότος αυτού. Πολλές κοινωνίες συγκαλύπτουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της θέσμισης των φαντασιακών σημασιών τους, αποδίδοντας τη θέσμιση και τη θεμελίωσή τους σε εξωκοινωνικούς παράγοντες (π.χ. το Θεό, την παράδοση, το νόμο, την ιστορία). Με βάση αυτή την συνείδηση της αυτοθέσμισης των φαντασιακών σημασιών από κάθε κοινωνία, ο Καστοριάδης διέκρινε μεταξύ των αυτόνομων κοινωνιών, αυτών δηλαδή που είχαν συνείδηση της αυτοθέσμισης αυτής, και των ετερόνομων κοινωνιών, στις οποίες η θέσμιση αποδιδόταν σε κάποια εξωκοινωνική αυθεντία.

Ετερονομία κατά τον Καστοριάδη είναι όταν η κοινωνία, στην προσπάθεια να διαφυλάξει τους θεσμούς που η ίδια έχει δημιουργήσει, φαντάζεται ότι αυτοί οι θεσμοί δεν είναι έργο ανθρώπινο, αλλά εξωκοινωνικό. Παλιότερα παρουσιαζόταν ως έργο των θεών ή του θεού, ενώ σε πιο σύγχρονες κοινωνίες η εξωκοινωνική αυτή “δύναμη” παίρνει τη μορφή των ιστορικών, των φυσικών ή των λογικών νόμων. Το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι να μας δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι αυτούς τους θεσμούς δεν μπορούμε να τους αλλάξουμε. Αυτό που σήμερα (αλλά και στη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνιών του παρελθόντος) επικρατεί είναι το καθεστώς της ετερονομίας.

Αντίθετα, μια αυτόνομη κοινωνία έχει συνείδηση της αυτοθέσμισής της. Παρά την κριτική που θα μπορούσαμε να ασκήσουμε στην αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, δε θα έπρεπε ωστόσο να παραβλέψουμε το γεγονός ότι εμπεριείχε στοιχεία αυτονομίας. Οι Αθηναίοι πολίτες (δηλ. οι ελεύθεροι άνδρες) γνώριζαν ότι οι νόμοι τους είχαν θεσπιστεί από τους ίδιους, ήταν δηλαδή αυτονομιμοποιούμενοι και άρα μπορούσαν και να τους αλλάξουν. Παρόλ΄ αυτά η τήρηση των νόμων και ο σεβασμός προς αυτούς, όχι μόνο δεν ήταν κατώτεροι από ό,τι σε μια κοινωνία ετερονομίας, αλλά αντίθετα, ίσως ήταν και πιο ισχυροί Αυτονομία λοιπόν για τον Καστοριάδη σημαίνει να μπορούμε να θέτουμε υπό αμφισβήτηση τις προϋποθέσεις της σκέψης μας και να τις ξανασκεφτόμαστε, να μην είμαστε δογματικοί, να μη θεωρούμε ότι υπάρχουν κάποιοι συγγραφείς που είναι αναμφισβήτητοι, κλπ. Η αυτονομία βέβαια δεν είναι μια πανάκεια που θα “σώσει”την ανθρωπότητα ή που θα δώσει από μόνη της τις απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν ή που έχουν κατά περιόδους απασχολήσει τις διάφορες κοινωνίες του κόσμου (Η Δύση και Ο Τρίτος Κόσμος). Μας δίνει την αίσθηση της δύναμης ότι μπορούμε να αλλάξουμε κάποιους θεσμούς και γενικά τα “κακώς” κείμενα της κοινωνικής μας πραγματικότητας.

Από τον άνθρωπο καταναλωτή στον ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο

Ο Καστοριάδης ήταν απαισιόδοξος με το σύγχρονο άνθρωπο-καταναλωτή. Πίστευε πως το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα δημιουργεί ανθρώπους πολιτικά απαθείς, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η αύξηση της κατανάλωσης. Η μόνη αξία που το σύστημα αυτό δημιουργεί σε συνεργασία με τα “μέσα μαζικής δήθεν ενημέρωσης”, είναι ο καθένας από εμάς να κερδίζει ολοένα και περισσότερα. Βλέπει λοιπόν ο Καστοριάδης ότι η εμμονή των σημερινών κοινωνιών με την απεριόριστη διεύρυνση της παραγωγής και της κατανάλωσης, έχει ως αποτέλεσμα το πρόταγμα της αυτονομίας να παίζει δευτερεύοντα (ή και συχνά ανύπαρκτο) ρόλο στη διαμόρφωση των ίδιων των κοινωνιών. Η παραχώρηση μικρών ελευθεριών και η παροχή κάποιων “απολαύσεων” από μέρους της εξουσίας (της “φιλελεύθερης ολιγαρχίας” κατά τον Καστοριάδη) είναι αρκετή σήμερα για να “κοιμίσει” τις συνειδήσεις των ατόμων-καταναλωτών, το σύγχρονο ανθρωπολογικό τύπο, άμεσο παράγωγο του καπιταλισμού (Η Ιδέα της Επανάστασης).

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης εκφράζει την απορία του για το σύγχρονο πολιτικό σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Αναρωτιέται: τι είναι αυτό το περίεργο καθεστώς στο οποίο οι λίγοι κυβερνούν τους πολλούς, γιατί υποτίθεται ότι μόνο οι λίγοι καταλαβαίνουν και οι πολλοί δε θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στα πράγματα διότι δεν καταλαβαίνουν. Αλλά αυτοί οι πολλοί, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τα ζητήματα, καταλαβαίνουν αρκετά ώστε να καταλάβουν ποιοι τα καταλαβαίνουν και να τους εκλέξουν (Η Πολιτική Σήμερα).

Ο Καστοριάδης για την τηλεόραση

H τηλεόραση αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα: κάτι που βρίσκεται στο κέντρο της επικαιρότητας για ένα εικοσιτετράωρο, γίνεται τελείως ασήμαντο (παύει να υπάρχει) ακριβώς μετά από αυτό το εικοσιτετράωρο, είτε διότι βρέθηκε είτε διότι πρέπει να βρεθεί κάτι άλλο για να πάρει τη θέση του. Λατρεία του εφήμερου, η οποία καταλήγει στην πιο ακραία συρρίκνωση του χρόνου.

Αυτό που στην αμερικανική τηλεόραση ονομάζεται attention span (δηλαδή ο ωφέλιμος χρόνος προσοχής του θεατή) πριν από μερικά χρόνια ήταν 10 λεπτά. Στη συνέχεια, βαθμιαία, έπεσε σε πέντε λεπτά, σε ένα λεπτό και, τώρα, είναι μόλις 10 δευτερόλεπτα. Το τηλεοπτικό σποτ των 10 δευτερολέπτων θεωρείται το πιο αποτελεσματικό. Τόση είναι η διάρκεια που έχουν τα σποτ τα οποία χρησιμοποιούνται στις προεκλογικές προεδρικές καμπάνιες. Είναι απολύτως κατανοητό ότι αυτά τα σποτ δεν περιέχουν τίποτα το ουσιαστικό, αλλά επικεντρώνονται σε δυσφημιστικούς υπαινιγμούς. Προφανώς, αυτό είναι το μόνο πράγμα που ο θεατής είναι ικανός να αφομοιώσει.

Αυτό, όμως, είναι και αληθές και ψευδές. H ανθρωπότητα δεν έχει εκφυλιστεί βιολογικά. Οι άνθρωποι είναι ακόμη ικανοί να παρακολουθήσουν ένα λόγο με επιχειρήματα και με κάποια χρονική διάρκεια. Όμως, είναι, επίσης, αληθές ότι το σύστημα και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «καλλιεργούν» (δηλαδή, παραμορφώνουν με τρόπο συστηματικό) τους ανθρώπους, ούτως ώστε να μην είναι σε θέση τελικά να ενδιαφερθούν για κάτι το οποίο έχει διάρκεια μεγαλύτερη από κάποια δευτερόλεπτα, το πολύ κάποια λεπτά. Υπάρχει εδώ μια συνομωσία, όχι με την αστυνομική αλλά με την ετυμολογική έννοια του όρου: όλα «συν-ομνύουν», όλα τείνουν προς την ίδια κατεύθυνση, την κατεύθυνση μιας κοινωνίας στην οποία κάθε κριτική χάνει την αποτελεσματικότητά της.

Ο Καστοριάδης για την σύγχρονη Ελλάδα (ΒΙΝΤΕΟ)

_________

Το 1979 γίνεται διευθυντής σπουδών στην «Ανωτάτη Σχολή για τις Κοινωνικές Επιστήμες» (Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales). Τα τελευταία χρόνια της ζωής του επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα, δίνοντας σειρά διαλέξεων στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τον Βόλο, το Ρέθυμνο κ.α. Το 1989 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Πέθανε στο Παρίσι στις 26 Δεκεμβρίου 1997, από επιπλοκές μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, σε ηλικία 75 ετών. Στη διάρκεια της ζωής του, ο Καστοριάδης παντρεύτηκε δύο φορές: Πρώτα την ψυχαναλύτρια Pierra Aulignier και, μετά, την Ζωή Kαστοριάδη, από τις οποίες απέκτησε δύο κόρες, την Σπάρτη και την Κυβέλη.

 ** Τα ΒΙΝΤΕΟ είναι από την εξαιρετική εκπομπή Παρασκήνιο της Τέτας Παπαδοπούλου το 1983. Οι λήψεις έγιναν στο Λεωνίδιο όπου ο Καστοριάδης προσκεκλημένος του δήμου μίλησε για την δημοκρατία στη Αρχαία Ελλάδα.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Η γραφειοκρατική κοινωνία [2 τόμοι] («Ύψιλον»)

Η φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας («Ράππας»)

Ο Θρυμματισμένος κόσμος ("Ύψιλον")

Τα σταυροδρόμια του λαβύρινθου («Ύψιλον»)

Η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για μας σήμερα («Ύψιλον»)

Η ελληνική ιδιαιτερότητα: Από τον Όμηρο στον Ηράκλειτο («Κριτική»)

Ανθρωπολογία, Πολιτική, Φιλοσοφία («Ύψιλον»)

Ομιλίες στην Ελλάδα («Ύψιλον»)

Πηγές: Youtube, Αρχείο Insider, EΡΤ, Εκπομπή "Παρασκήνιο"της Τέτας Παπαδοπούλου, Grivas info, Αριστερό Βήμα