Κείμενο του Γιάννη Κότσιρα για το κλείσιμο της ΕΡΤ

Ανόητε χαιρέκακεinShare

Ανόητε χαιρέκακε…
Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.
Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.
Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.
Για να το διευρύνω λίγο αυτό.
Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.
Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.
Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.
Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;
Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.
Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.
Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;
Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.
Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.
Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.
Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.
Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;
Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;
Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.
Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.
Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.
Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.

Η ΕΡΤ αγαπητέ χαιρέκακε δεν είναι ένα κανάλι.
Είναι άνθρωποι. Εργαζόμενοι.
Φίλοι. Γείτονες. Συμμαθητές. Γονείς. Συγγενείς.
Όπως ήταν οι χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργεία, στα ναυπηγεία,
οι χιλιάδες απολυμένοι σε ιδιωτικές εταιρίες που έκλεισαν.
Κι εσύ χαίρεσαι…
Να χαίρεσαι λοιπόν με την κατάντια σου.
Και να μην παραξενευτείς άμα αδιαφορήσω όταν απολυθείς.
Ούτε καν να διαμαρτυρηθείς.
Γιατί δεν θα αφορά εμένα η απόλυσή σου.
Δεν θα αφορά εμένα η εξόντωσή σου.
Είναι αδιανόητη η φίμωση της ΕΡΤ.
Είναι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης.
Είναι αδιανόητη η δική σου απάθεια.
Είναι αδιανόητη αυτή η χαρά σου για την εξόντωση 3000 οικογενειών!
Κι όμως, εγώ δεν θα χαρώ με την δική σου εξόντωση.
Θα παλέψω για σένα ακόμη και την ώρα που εσύ χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Αλληλεγγύη σε όλους τους εργαζόμενους.
Τους άνεργους, τους άστεγους.
Αλληλεγγύη σε όλους τους συνανθρώπους μας.
Κι αν δεν σε απασχολούν οι υπόλοιποι, σκέψου έστω το τομάρι σου.
Κάποια στιγμή θα χρειαστείς βοήθεια…
Ας έχεις κάπου να τη ζητήσεις…
Γιατί τότε δεν θα χαίρεσαι.
Ανόητε χαιρέκακε”!

Οι νέες αυτοκρατορίες και η Ελλάδα

ΚΥΡΙΑΚΉ, 7 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2013

του Γεωργίου Π. Μαλούχου

Ο κόσμος αλλάζει πιο πολύ απ’ ότι ίσως νομίζουμε, την ώρα που πολλοί επιμένουν ακόμα να πιστεύουν ότι υπάρχει αυτό που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ονομάζαμε «ενωμένη Ευρώπη» αγνοώντας την εξόφθαλμη πραγματικότητα, δηλαδή την οικοδόμηση της γερμανικής Ευρώπης. Η Ευρώπη που ξέραμε δεν υπάρχει πια: στη θέση της (ανα)γεννιέται μια νέα αυτοκρατορία με επίκεντρο την παλιά Πρωσία και αληθινή πρωτεύουσα το Βερολίνο: εκεί αποφασίζονται τα πάντα, όχι φυσικά σύμφωνα με τα «κοινά» ευρωπαικά συμφέροντα, αλλά σύμφωνα με τις εθνικές γερμανικές επιδιώξεις που μέσα από τα τρία τελευταία χρόνια κρίσης, έχουν «βαπτιστεί» ευρωπαικές. Ουδείς άλλος παίζει σήμερα ρόλο στην Ευρώπη, ούτε καν η Γαλλία, η καρδία της μεταπολεμικής οικοδόμησής της.

Την ίδια στιγμή, πολλοί είναι εκείνοι που αγνοούν και κάτι ακόμα: την προσπάθεια αναγέννηση μιας άλλης παλιάς αυτοκρατορίας και ιστορικής συμμάχου της γερμανικής αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής. Ανάμεσα σε αυτούς που την αγνοούν δεν βρίσκεται πάντως η βρετανική εφημερίδα Guardian που προ ημερών περιέγραψε σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και βαθύ κείμενο τις προσπάθειες της Αγκυρας να την αναστήσει. Η αλματώδης οικονομική ανάπτυξη, η διείσδυση σε βαλκανικές χώρες, το τέλος της κουρδικής απειλής, το χτίσιμο μίας πολεμικής μηχανής ισχυρότερης από ποτέ στο παρελθόν – ουδεμία «σύγκριση» με την Ελλάδα είναι πλέον εφικτή -, και, κυρίως, η θέση της Τουρκίας στον περιφερειακό καταμερισμό ισχύος και οι εξαιρετικά δουλεμένες συμμαχίες της, την μετατάσσουν σε κάτι πολύ διαφορετικό από ότι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε. 

Κακά τα ψέματα: την ώρα που την Ελλάδα την κυβερνούν διαδοχικά και επί χρόνια γόνοι πολιτικών οικογενειών και άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, η Τουρκία διοικείται από μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες της εποχής μας σε διεθνές επίπεδο: γιατί είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, αυτό ακριβώς είναι ο πρωθυπουργός της Ταγίπ Ερντογάν και τίποτα λιγότερο. Είναι ο άνθρωπος που έχει δώσει στη χώρα του την ισχύ, το ρόλο και την αίγλη που μόνον στα ισχυρότερα χρόνια της εποχής της «Υψηλής πύλης» είχε – ούτε καν στα χρόνια του Κεμάλ…

Ταυτόχρονα με όλα αυτά, η Ρωσία ισχυροποιείται στο διεθνές γίγνεσθαι, έχοντας κι αυτή έναν άλλο μεγάλο ηγέτη, τον πρόεδρό της Βλαντιμίρ Πούτιν, που επίσης κατάφερε κάτι πολύ σημαντικό για την πατρίδα του: να της δώσει εκ νέου τη χαμένη, στα πρώτα μετασοβιετικά χρόνια, ισχύ και διεθνή υπόσταση. Αυτοί είναι οι «μεγάλοι παίκτες» σήμερα μέσα και γύρω από την Ευρώπη.

Είμαστε μπροστά σε αναθεώρηση των τετελεσμένων των Βαλκανικών Πολέμων;

Που βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα, ακριβώς εκατό χρόνια μετά τον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο; Οι νέες αναδιατάξεις ενδέχεται να επηρεάσουν τα τετελεσμένα των Βαλκανικών Πολέμων; Ουδείς μπορεί να απαντήσει. Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε σε μια απολύτως νέα, αλλά και «παλιά» ταυτόχρονα, διάταξη δυνάμεων στην Ευρώπη και γύρω από αυτή που συσχετίζεται ευθέως με τις συνθήκες και τις δυνάμεις που είχαν πριν από εκατό χρόνια αναδιατάξει την περιοχή μας – απλώς αυτή τη φορά με την Ελλάδα σε πολύ δυσμενή θέση.

Επίσης, η νέα πραγματικότητα που σήμερα διαμορφώνεται έχει αφήσει πίσω της οριστικά τα αποτελέσματα όχι μόνον του Δεύτερου αλλά και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία έχουν αντιστραφεί πλήρως στο ευρωπαικό πλαίσιο. Οι μεγάλοι παίκτες που αναδύονται τώρα δυναμικά στο προσκήνιο είναι επί της ουσίας τα μεγάλα εθνικά – αυτοκρατορικά κέντρα της παλιάς Ευρώπης, με τη διαφορά ότι σε αυτό τον καταμερισμό δεν συμμετέχουν πια η Αγγλία (προς στιγμή τουλάχιστον – γιατί ο πρωθυπουργός της Ντέιβιτ Κάμερον ήδη εξήγγειλε ένα γιγάντιο εξοπλιστικό πρόγραμμα για τη χώρα) και η Γαλλία, η οποία έχει βρεθεί, δυστυχώς, σε περίπου ανύπαρκτο πια ρόλο στα πλαίσια της γερμανικής Ευρώπης.

Την ίδια στιγμή, κάτι επίσης πολύ σημαντικό συμβαίνει που θυμίζει ακόμα περισσότερο τον παλιό ευρωπαικό κόσμο και συμβάλλει κατά πολύ στην αναγέννηση των αυτοκρατοριών: οι ΗΠΑ κρατούν αποστάσεις από την Ευρώπη, μένουν διακριτικά μακριά, για τους δικούς τους εσωτερικούς οικονομικούς αλλά και γεωπολιτικούς λόγους σχετιζόμενους με άλλα μέτωπα, όπως λ.χ. η Βόρεια Κορέα ή το Ιράν. Τέλος, ο άλλος μεγάλος παίκτης, η ταχύτερα αναδυόμενη δύναμη του σημερινού κόσμου, η Κίνα, δεν έχει ιδιαίτερα ενεργή ανάμειξη στα ευρωπαικά πράγματα, παρά το γεγονός ότι η κατοχή μεγάλου τμήματος ευρωπαικού χρέους την αφορά άμεσα.

Οι παρεμβάσεις από Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ και Πεκίνο

Αυτή ακριβώς είναι η εικόνα σήμερα, στις αρχές του 2013. Και σε αυτή την εικόνα, η Ελλάδα είναι, δυστυχώς, περίπου παντελώς ανύπαρκτη. Δεν έχει λόγο, δεν έχει ρόλο, δεν ακούγεται αλλά και δεν ρωτάται για τις ευρύτερες εξελίξεις: απλώς, λόγοι ευρύτερων ισορροπιών έχουν λειτουργήσει ως ένα βαθμό προστατευτικά μέχρι στιγμής γι αυτήν και ασφαλώς ερήμην της, όπως λ.χ. οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ υπέρ της Ελλάδας στις πιο οξείες στιγμές της οικονομικής κρίσης, απέναντι σε ένα πολύ επιθετικό Βερολίνο. Παρεμβάσεις υπήρξαν και από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου υπέρ της χώρας μας σε μία τουλάχιστον περίπτωση κινδύνου «έκρηξης» στις σχέσεις της Ελλάδας με το Βερολίνο. Ένα άλλο σημείο που ενδιαφέρει πολύ τόσο τους Αμερικανούς όσο και εν μέρει το Ισραήλ, έχει να κάνει και με τα ζητήματα της ενέργειας, όχι μόνον ως προς την εξαγωγή της, αλλά και ως προς την προοπτική της πώλησής της προς την Ευρώπη εφόσον και όποτε αυτή καταστεί αξιοποιήσιμη στην Ελλάδα και την Κύπρο: έχει ιδιαίτερη σημασία αν το δολάριο θα παραμείνει και σε αυτή την περίπτωση το νόμισμα πώλησης των υδρογονανθράκων, ή αν τη θέση του θα λάβει το ευρώ. Επίσης, παρέμβαση υπήρξε και από το Πεκίνο, λίγο πριν από την ξαφνική επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ στην Αθήνα. Σύμφωνα με ασφαλείς πηγές, η Κίνα, την οποία το Βερολίνο υπολογίζει σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη χώρα, εκφράστηκε ξεκάθαρα υπέρ της ανάγκης παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ, καθώς έχει προχωρήσει στη στρατηγική επιλογή της αντιμετώπισης της χώρας μας ως εμπορικής πύλης προς την Ευρώπη. Το ταξίδι εκείνο της καγκελαρίου στην Αθήνα συνδέεται ευθέως με αυτή την παρέμβαση.

Όμως, όλα τα παραπάνω, που έχουν συμβεί σε διάφορες στιγμές στα τελευταία τρία χρόνια στο διεθνές διπλωματικό παρασκήνιο, δεν αλλάζουν τη βασική εικόνα: ότι η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά αδύναμη στο μάτι του κυκλώνα μιας πρωτοφανούς διπλής κρίσης: όχι μόνον αυτής του χρέους, αλλά και εκείνης του να «ανήκει» πια πολιτικά, οικονομικά και διοικητικά πλήρως στη γερμανική αυτοκρατορία, ενώ να μην είναι πια σαφές του που «ανήκει» γεωπολιτικά. Κάτι τέτοιο, ουδέποτε έχει συμβεί στο παρελθόν και είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Μάλιστα, η διακινδύνευση μεγαλώνει ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος, δεν είναι πλέον σημαντικές μόνον για τη γεωπολιτική τους θέση, κάτι που και πάλι αδυνατούν πλήρως να το κεφαλαιοποιήσουν, αλλά και λόγω των προαναφερθέντων νέων δεδομένων στα ενεργειακά κοιτάσματα που επίσης ξεπερνούν, όπως όλα δείχνουν, τις πολιτικές και στρατιωτικές δυνατότητες εθνικής υπεράσπισης και αξιοποίησής τους – και γι αυτό φυσικά ουδείς φταίει άλλος από εμάς τους ίδιους.

Η σημασία των ανακατατάξεων των Βαλκανικών Πολέμων

Με λίγα λόγια, αυτό που σήμερα ζούμε, εκατό χρόνια μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, είναι ότι το σκηνικό που εκείνοι διαμόρφωσαν, τώρα αναδιατάσσεται. Οι δυνάμεις έχουν μεταβληθεί άρδην, τα εθνικά κέντρα έχουν και πάλι τον πλήρη έλεγχο των εξελίξεων, οι παλιοί ανταγωνισμοί έχουν έρθει στην επιφάνεια, όπως και οι αντίστοιχες εθνικές φιλοδοξίες όλων, πλην της Ελλάδας, που κάθε άλλο παρά βρίσκεται εκεί που ο Ελευθέριος Βενιζέλος την είχε οδηγήσει: είναι πια μόνη, δεν μετέχει πρωτογενώς σε συμμαχικά σχήματα, είναι πλήρως οικονομικά και πολιτικά εξαρτημένη, τελεί σε εσωτερική αποσάρθρωση, είναι, με μία λέξη, αδύναμη, σε ένα κόσμο γεμάτο νέους και φιλόδοξους ισχυρούς. Και γι αυτό ακριβώς η περίοδος αναφοράς είναι πλέον οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, που έδωσαν στην Ελλάδα, παρούσα με ισχύ δίπλα στις χώρες της Δύσης, ένα πολύ σημαντικό τμήμα των όσων άφηνε πίσω της η τότε υπό διάλυση Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό τον ρόλο, δεν τον ασκεί πια.

Όλα αυτά, δεν σημαίνουν ασφαλώς ότι θα οδηγηθούμε αναγκαστικά σε πολέμους: η γνωστή ρήση θέλει τον πόλεμο να είναι η συνέχιση της διπλωματίας με άλλα μέσα. Δεν είναι νομοτελειακό ή «απαραίτητο» να ξεσπάσουν και πάλι πόλεμοι, χωρίς όμως και ουδείς, σε καμία περίπτωση πλέον, να μπορεί και να τους αποκλείσει. Ουδείς επίσης γνωρίζει πως θα επιδράσει σε όλα αυτά μια ενδεχόμενη διάσπαση της ευρωζώνης, όπως και το ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας αν κάτι τέτοιο τελικά επέλθει: με ποια κριτήρια θα συμβεί και που τελικά η χώρα θα «ανήκει»: εκεί, μπορεί να υπάρξουν μεγάλες εκπλήξεις. Το πιο πιθανό πάντως, είναι ότι οι αναδιατάξεις καταμερισμού ισχύος που πρόκειται να γίνουν και ήδη σαφώς προετοιμάζονται, θα γίνουν «δια της διπλωματικής οδού»: οι μεγάλες χώρες έχουν την ιστορική εμπειρία να ξέρουν πια καλά τι πρέπει να αποφύγουν – θα δούμε αν έχουν και τη σοφία να το πράξουν. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι οι εθνικές φιλοδοξίες και διεκδικήσεις τους θα μείνουν πίσω. Θα εκδηλωθούν, θα συζητηθούν, θα γίνουν αντικείμενα διαπραγμάτευσης μεταξύ τους. Αυτή η διαδικασία έχει σαφέστατα ήδη ξεκινήσει. Και η τραγωδία της Ελλάδας είναι ότι δεν βρίσκεται ανάμεσα στα «υποκείμενα», στους συνομιλητές, αλλά στα «αντικείμενα» της…

Τα επίκαιρα αίτια του Α’ Παγκοσμίου

Στις 8 Απριλίου 1904, πριν από 99 χρόνια όταν η Γαλλία και η Αγγλία υπέγραψαν την «Αντάντ», την συνθήκη της «Εγκάρδιας συνεννόησης» που άνοιξε ένα νέο, μεγάλο ιστορικό κεφάλαιο στις σχέσεις τους και το οποίο σύντομα συμπληρώθηκε από τις αντίστοιχες συμφωνίες των δύο κρατών με τη Ρωσία. Ηταν η συνθήκη που έμελλε, σε λίγα χρόνια, να εξελιχθεί στην δυτική συμμαχία εναντίον της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας, όταν αυτές, οι «Κεντρικές αυτοκρατορίες», τον Αύγουστο του 1914, ξεκίνησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό τον πόλεμο, οι ΗΠΑ μπήκαν αργά: κήρυξαν τον πόλεμο στη Γερμανία μόλις στις 6 Απριλίου 1917. Οπως άλλωστε αργά μπήκαν και στον Δεύτερο, μόνον όταν βομβαρδίστηκε το Περλ Χάρμπορ από την Ιαπωνία.

Όμως, ποια ήταν τα πιο σημαντικά αίτια του ξεχασμένου σήμερα Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου; Αν πιστέψουμε απλώς αυτά που διδάσκουμε στα παιδιά μας στο σχολείο, το πρώτο από τα αίτια ήταν ο γερμανικός ιμπεριαλισμός. Αντιγράφω από εγχειρίδιο ιστορίας για την τρίτη τάξη γυμνασίου: «Ιμπεριαλισμός: υπήρξε η κυριότερη αιτία του πολέμου. Η επιθετική προσπάθεια της ταχύτατα αναπτυσσόμενης Γερμανίας να καλύψει τις ανάγκες της σε πρώτες ύλες, καύσιμα και αγορές μέσω της αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου και των αποικιών». Και η περιγραφή συνεχίζεται: «…αυτό συμβαίνει είτε μέσω άμεσης εδαφικής κατάκτησης ή εποικισμού, είτε διαμέσου εμμέσων μεθόδων άσκησης ελέγχου στα πολιτικά και/ή τα οικονομικά πράγματα άλλων κρατών». Ως δεύτερο αίτιο στο ίδιο κείμενο αναφέρεται ο εθνικισμός. Σήμερα, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ, ο άνθρωπος που την επανένωσε, κατηγορεί δημοσίως την Αγκελα Μέρκελ ακριβώς γι αυτό: ότι έχει «επανεθνικοποιήσει την Ευρώπη». 

Εννέα δεκαετίες μετά από το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου, οι πιο πάνω διατυπώσεις για τα αίτιά του ηχούν τρομακτικές ακριβώς επειδή κυριολεκτικά φωτογραφίζουν όσα ζούμε. Τι θα σήμαιναν σε σχέση με τη ζώσα πραγματικότητα αν κάποιος τα διάβαζε πριν από πέντε μόλις χρόνια; Απολύτως τίποτα. Και τι σημαίνουν σήμερα; Δεν χρειάζεται λοιπόν να φτάσει κανείς στον Χομπσμπάουμ ή στους άλλους Βρετανούς και μη μεγάλους ιστορικούς του 20ου αιώνα που έγραψαν τόμους για το ρόλο της Γερμανίας στον «Μεγάλο Πόλεμο»: ακόμα και βιβλία για το σχολείο τον έχουν καταγράψει.

Πολλοί θα πουν «τότε δεν υπήρχε ενωμένη Ευρώπη». Αλλοι θα πουν «μα γίνονται πλέον πόλεμοι;», ή θα αναφερθούν στους δεσμούς που γεννά ο σύγχρονος παγκοσμιοποιημένος κόσμος. Όμως, τα όρια της σημασίας αυτής της πλευράς της παγκοσμιοποίησης δεν τα γνωρίζουμε. Το πόσο υπάρχει ή δεν υπάρχει πια αληθινά «ενωμένη» Ευρώπη είναι κάτι που όλοι πλέον το αντιλαμβανόμαστε. Μπορεί να μη θέλουμε να το πιστέψουμε, αλλά, πρέπει να κλείσεις τα μάτια για να μη βλέπεις την πορεία της – τουλάχιστον ο πρώην πρόεδρος του eurogroup Γιούνγκερ που αναφέρθηκε προ μηνός στα φαντάσματα του πολέμου, δεν το κάνει. Και δεν είναι ο μόνος. Οσο για το αν «γίνονται πια σήμερα αυτά», είναι ακριβώς ότι έχει ειπωθεί πριν από τόσους και τόσους πολέμους… 

Πηγή: Το Βήμα

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΙΤΑΛΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΓΕΡΟΥΣΙΑΣΤΗ για το σχέδιο ανασύστασης της “Οθωμανικής Αυτοκρατορίας”!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουνίου 10, 2013

ΝΕΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Ρ. ΚΑΠΛΑΝ (Το σχέδιο της Γερμανίας για ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με τις πλάτες των ΗΠΑ. Ελλάδα με χρέος και εσωτερικό εχθρό…)

“ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗ” ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ – ΔΝΤ.

ΣΧΕΔΙΟ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟ 1 ΕΚ. ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΚΟΣΣΟΒΟ ΚΑΙ “ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ” ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ

ΜΟΝΟ Η ΣΥΡΙΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ, ΕΝΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΗΣ!

Με αφορμή ορισμένες επισημάνσεις του φίλου Fernando Rossi για την Τουρκία και την Ελλάδα Επισημαίνει ο ιταλός π. Γερουσιαστής Fernando Rossi, πρώην κομμουνιστής και σήμερα με τα… κινήματα των πολιτών…  «το σχέδιο των corporations που στηρίζουν τον Ερντογάν, μαζί με τις μασονικές στοές, είναι ο σχεδιασμός της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κι ας μην ξεχνάμε την επιχείρηση προώθησης στην Ελλάδα 1.000.000 παράνομων μεταναστών, μεταξύ των ετών 2007 – 2012 (σε σύνολο 10 εκατομμυρίων κατοίκων), με στόχο την αποσταθεροποίηση κι αποδυνάμωση της Ελλάδας. Και έτσι σήμερα η τουρκική εξάπλωση… που μέσω των δικών της corporations αγόρασε σε “εκπτώσεις” ελληνικές εταιρίες, υπηρεσίες και ελληνικά εδάφη, πάντα σε επιταγή της Τρόικας».
Λέτε να είναι τόσο πολύ ευφάνταστος ο αριστερός (και φυσικά όχι ροζ κι εκσυγχρονισμένος “αριστερός”) Fernando Rossi και εμείς στην Ελλάδα πανηγυρίζουμε για τη συνεισφορά του Ερντογάν στην οικονομική “σωτηρία” της Ελλάδας μέσω της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, των εκποιητών  δημόσιας περιουσίας για το καλό μας π.χ. με τις Μαρίνες που αγοράζουν οι Τούρκοι; Όμως, τι μπορεί να συμβαίνει στη γειτονική Τουρκία, τη χώρα χωροφύλακα του ΝΑΤΟ στην περιοχή, μαζί με το σιωνιστικό ισραηλινό ναζιστικό καθεστώς;
Το τουρκικό καθεστώς του “εκσυγχρονιστή” και πρωτεργάτη της “Αραβικής Άνοιξης made in USA” Ερντογάν, ξεκίνησε βίαια καταστολή και δολοφονίες διαδηλωτών. Αμέσως τα “ευαίσθητα” δυτικά ΜΜΕ και ειδικότερα τα τηλεοπτικά κανάλια εκφράζουν ανησυχίες και έντονη κριτική…
Εντελώς ΑΝΑΙΣΘΗΤΑ, ήταν και είναι τα δυτικά ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι σε διατεταγμένη Νατοϊκή υπηρεσία όσον αφόρα τη χυδαία κι απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική επίθεση -με “όπλο” τους μισθοφόρους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα και βάση επίθεσης της Τουρκία-, σ’ ένα γειτονικό, ανεξάρτητο, κυρίαρχο κράτος… τη Συρία.
Το τουρκικό καθεστώς απέτυχε να γίνει ο εξαγωγέας της “Αραβικής Άνοιξης” στη Συρία. Ήταν εύκολη υπόθεση η Λιβύη, η Αίγυπτος, η Τυνησία, για την Τουρκία που είχε αναλάβει τον πρώτο ρόλο στις επονομαζόμενες από τα ΜΜΕ «εξεγέρσεις». Η εξαγωγή «δημοκρατίας» είχε συντελεστεί πριν μερικά χρόνια στην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ. Κι όμως, δύο ολόκληρα χρόνια συμπληρώθηκαν κι η Συρία αντιστέκεται, αρνείται πεισματικά να εκδημοκρατιστεί από τον Ερντογάν, τα αραβικά δικτατορικά καθεστώτα Κατάρ, Σαουδική Αραβία, τη χώρα με τις πιο στενές σχέσεις με την Τουρκία, το Ισραήλ και φυσικά το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την βραβευμένη προσφάτως με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, η βίαια εμπλοκή της σε μια χυδαία επίθεση εναντίον ενός κυρίαρχου κι ανεξάρτητου κράτους, η στράτευση της με την «τρομοκρατική» οργάνωση Αλ Κάιντα, την οποία χρηματοδοτεί εξοπλίζει και νομιμοποιεί πολιτικά, σηματοδοτεί το οριστικό τέλος όλων εκείνων των διακηρύξεων, των μεγάλων λόγων περί ένωσης λαών, δημοκρατικών δικαιωμάτων κι άλλες ανοησίες που παγίδευσαν λαούς και κινήματα (π.χ. Ευρωκομουνισμός).
Συνεπώς δεν πρέπει να θεωρείται ως απίθανο σενάριο να δούμε τους κατασκευαστές των «Ανοίξεων» να βομβαρδίζουν και ν’ ανατρέπουν τον Ερντογάν.
Άλλωστε ένα Κόσσοβο, μια «Μακεδονία» -όπως αρέσκονται οι σύμμαχοί μας να ονομάζουν τα Σκόπια- δεν θα ήταν κακή επιλογή για τα αφεντικά της Τουρκίας. Ένα Κουρδικό κράτος που ουσιαστικά θα αποδυνάμωνε περισσότερο τον ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική σ’ αυτές τις εξελίξεις;
Αν η πολιτική της Ελλάδας στην εποχή που καίγεται η Μεσόγειος κι η Μέση Ανατολή ήταν ανύπαρκτη ή κακή, θα ήταν ευτύχημα!
Η Ελλάδα με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ έχει εμπλακεί σε έναν πόλεμο και μάλιστα με εντυπωσιακές-καταστροφικές πρωτοβουλίες:
1.    Παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο, που επικαλούμαστε συχνά πυκνά για την Κύπρο, αναγνώρισε την παράνομη κυβέρνηση εξορίας της Αλ Κάιντα…
2.    Παραβιάζοντας κάθε έννοια Δικαίου απέλασε την πρέσβειρα της νόμιμης και δημοκρατικά εκλεγμένης Συριακής κυβέρνησης και ουσιαστικά κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Συρίας…
3.    Προχώρησε σε εμπάργκο του Ιρανικού πετρελαίου, το οποίο κάλυπτε περίπου το 45% των ενεργειακών μας αναγκών, το αγοράζαμε σε σχεδόν μισή τιμή από εκείνο του καρτέλ των 7 αδελφών και μάλιστα επί πιστώσει…
4.    Παρέχει επιχειρησιακή υποστήριξη για την πολεμική επιχείρηση εναντίον της Συρίας και του Ιράν…
5.    Στηρίζει την Τουρκική πολιτική της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας, εκποιεί δημόσια περιουσία σε τουρκικά συμφέροντα…
6.    Εγκατέλειψε οριστικά την Κύπρο (θα επανεμφανιστεί με την οριστικοποίηση της διχοτόμησης της Μεγαλονήσου με ένα νέο σχέδιο Ανάν).
Άραγε που βρίσκεται ο λαλίστατος κ. Πάγκαλος; Τώρα το Γκολάν που υπερασπίστηκε με εντυπωσιακές ενέργειες φλέγεται. Η φίλη Συρία, που στην κρίση του Μάρτη 1987 έδωσε προβάδισμα στην Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία, αντιστέκεται. Το κόμμα του και τα σημερινά στελέχη του ως συνιστώσα της δεξιάς συγκυβέρνησης Σαμαρά “δικαίως” ακολουθούν αυτή την πολιτική της υποτέλειας και του εξευτελισμού, στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού και των επιταγών των τραπεζιτών. Αυτός δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά συμμετείχε στις κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου… Σιωπά και γιατί;
Η Συρία θα κερδίσει τη μάχη και θα νικήσει. Χαμένη είναι η Ελλάδα!
Του Νίκου Κλειτσίκα
http://www.nikosklitsikas.gr/
http://press-gr.blogspot.gr/2013/06/blog-post_5421.html

Η διαχρονική και παγκόσμιας εμβέλειας επιρροή της Λέσχης Βilderberg

Ἀναρτήθηκε στὸ 10 Ἰουνίου 2013 ἀπὸ τὸν/τὴν filologos10

Του Steve Watson* 
Prisonplanet.com 
8 Ιουνίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 
Παρά τα αμέτρητα παραδείγματα που συγκλίνουν προς το αντίθετο, οι επικριτές και αμφισβητίες δεν παύουν να υποστηρίζουν ότι η Λέσχη Bilderberg δεν διαθέτει καμία ισχύ, αλλά αντίθετα είναι απλά ένα «στέκι» όπου συχνάζουν και φλυαρούν πρώην ισχυροί της διεθνούς ελίτ. Σήμερα, ωστόσο, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, έχουν προκύψει αποδείξεις ότι στην σύνοδο αυτή παίρνουν σχήμα οι αυριανές πολιτικές και υπογράφονται συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων μεταξύ των επικεφαλής πολυεθνικών επιχειρήσεων και μεταξύ ηγετών διάφορων κυβερνήσεων.
Σε χθεσινό της άρθρο, με τίτλο «Λέσχη Bilderberg: Συνομωσία; Όχι, απλά η πιο ισχυρή λέσχη στον κόσμο», η λονδρέζικη εφημερίδα The Telegraph αναφέρει ότι αυτές τις μέρες μια μείζονος σημασίας συμφωνία – η σπουδαιότερη στον κόσμο, για την ακρίβεια – άρχισε να δρομολογείται στην σύνοδο της Λέσχης Bilderberg: 

«Όσο για τους επικεφαλής επιχειρήσεων, είναι μια τέλεια ευκαιρία για να θέσουν τις βάσεις για μελλοντικές διαπραγματεύσεις», αναφέρει το δημοσίευμα.

Η μεγαλύτερη συγχώνευση πετρελαϊκών κολοσσών συμφωνήθηκε σε σύνοδο της Βilderberg.

«Σύμφωνα με το βιβλίο του Tom Bergin «Spills and Spin», μια ερευνητική ματιά στην ιστορία του πετρελαϊκού κολοσσού BP, όπου επιχειρείται και μια ανάλυση της περιβαλλοντικής καταστροφής στον Κόλπο του Μεξικού λόγω εκτεταμένης διαρροής, ο Λόρδος Browne, επικεφαλής της BP, εκμεταλλεύθηκε κατάλληλα έναν περίπατο πλάι στη Λίμνη Κόμο στη σύνοδο Bilderberg του 2004 στην Ιταλία, για να προτείνει την μεγάλη συγχώνευση της BP με την εταιρεία Shell, από την οποία προέκυψε η μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου στον κόσμο». 
«Μετά τον περίπατο, ο Λόρδος Browne ήταν βέβαιος ότι η συγχώνευση θα πραγματοποιούνταν», αναφέρει το άρθρο.

Πράγματι, τα χαρτιά παραμένουν σταθερά «πάνω στο τραπέζι» όσον αφορά στην εν λόγω συμφωνία, ενώ εμπειρογνώμονες του κλάδου εκφράζουν την βεβαιότητά τους για το γεγονός ότι είναι απλά θέμα χρόνου η προώθηση της συγχώνευσης.
Εκπρόσωποι τόσο της ΒP όσο και της Shell συμμετέχουν στην φετινή σύνοδο της Bilderberg, ως συνήθως, καθώς και τα μέλη της ολλανδικής βασιλικής οικογένειας και ο Ολλανδός πρωθυπουργός. Η Shell Oil είναι θυγατρική της Royal Dutch Shell, η οποία ιδρύθηκε βάσει βασιλικής ρήτρας.

Το δημοσίευμα της Telegraph επισημαίνει επίσης πως ο Λόρδος Healey (φωτό), επί σειρά ετών σύνεδρος της Bilderberg, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα υπενθυμίζει τη σημασία των συζητήσεων που διεξήχθησαν εκεί όσον αφορά τις πολιτικές που χαράχθηκαν και κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, αλλά και (κυρίως) κατά τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης:

«Ο Λόρδος Healey θυμάται ακόμη το ρόλο της Bilderberg στην σύγκλιση των «αρχιτεκτόνων» ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης – τον Schmidt, τον Pompidou, τον Giscard d’Estaing, τον Leone – για την διεξαγωγή ανοιχτών συζητήσεων με τραπεζίτες και οικονομολόγους γύρω από τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να λειτουργήσει το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα. 

»Το μεγάλο πλεονέκτημα της όλης υπόθεσης Bilderberg ήταν ότι ποτέ δεν ήταν απαραίτητο να καταλήξει κανείς σε κάποια συμφωνία. Οι σύνεδροι είχαν και έχουν όσο χρόνο χρειάζονται για να συζητήσουν διάφορα ζητήματα με προσωπικότητες που επηρεάζουν τα γεγονότα και τις οποίες κανονικά δεν θα είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν». 

Και προσθέτει: «Οι σύνεδροι έχουν την ευκαιρία να εκφράζονται ελεύθερα, πολύ πιο ελεύθερα από ό, τι θα συζητούσαν ο καθένας στη χώρα του». 
Τον ρώτησα: «Θα μπορούσε, άραγε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ενιαίο νόμισμα να είχαν λάβει τη μορφή που έχουν σήμερα, χωρίς αυτές τις πρώτες συνεδριάσεις της Λέσχης Bilderberg;» 
«Πιστεύω ότι έπαιξαν άκρως σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση και των δύο», μου απάντησε ο Λόρδος . «Αλλά θα ήταν παρακινδυνευμένο να πει κανείς με σιγουριά και σε όλες τις περιπτώσεις, ότι θα είχαν διαμορφωθεί με τη σημερινή μορφή τους».

Πράγματι, έγγραφα που παρουσιάστηκαν σε ζωντανή εκπομπή του BBC και αργότερα κυκλοφόρησαν από την ιστοσελίδα Wikileaks, αποκαλύπτουν ότι μέλη της Bilderberg συζητούσαν για τη δημιουργία του ευρώ, του ενιαίου νομίσματος, σχεδόν 40 χρόνια πριν την πρώτη επίσημη αναφορά στην δημιουργία του στη Συνθήκη του Μάαστριχτ του 1992. 
Σε δημοσίευμά της από τον Μάρτιο του 2009, η εφημερίδα EU Observer αναφέρει:

«Η σύνοδος του ερχόμενου Ιουνίου της Λέσχης Bilderberg, μιας άτυπης ομάδας που απαρτίζεται από κορυφαίους πολιτικούς, επιχειρηματίες και αναλυτές, υπό την προεδρία του κ. Davignon, ίσως να εστιάσει, μεταξύ άλλων, και στη βελτίωση της κατανόησης σχετικά με μελλοντικές δράσεις, όπως ακριβώς συνέβη με τη συμβολή στη δημιουργία του ευρώ στη δεκαετία του 1990».

Όπως έχουμε διεξοδικά τεκμηριώσει, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που λειτουργούν ως αδιάσειστα επιχειρήματα υπέρ της άποψης ότι η Bilderberg δεν είναι απλώς ένα «στέκι» για ανταλλαγές απόψεων, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι δημοσιογράφοι του εταιρικού Τύπου, αλλά ένας χώρος όπου διαμορφώνονται συναινέσεις για την εφαρμογή πολιτικών, τόσο στο εθνικό όσο και στο γεωπολιτικό επίπεδο. 
Την άνοιξη του 2002, όταν τα «γεράκια του πολέμου» της κυβέρνησης Bush πίεζαν γιαεισβολή στο Ιράκ το ίδιο καλοκαίρι, τα μέλη της Bilderberg εξέφρασαν την προτίμησή τους για καθυστέρηση των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα η επίθεση να μην ξεκινήσει πριν τον Μάρτιο του επόμενου έτους.
Το 2006, οι δημοσιογράφοι που είχαν πρόσβαση σε εσωτερικούς κύκλους της Bilderberg προέβλεψαν ότι οι τιμές αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ θα έφταναν πρώτα στα ύψη και αμέσως μετά θα έσκαγε η «φούσκα», με πολύ αρνητικές συνέπειες, γεγονός το οποίο επαληθεύτηκε ακριβώς.

Τον Ιούνιο του 2008, πληροφορηθήκαμε ότι στην Σύνοδο Bilderberg αποφασίστηκε η δημιουργία των προϋποθέσεων για μια μεγάλων διαστάσεων οικονομική κρίση, γεγονός που ξεκίνησε λίγους μήνες αργότερα, με την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Τελετάρχες της «στέψης» ηγετών ανά τον κόσμο
Παράλληλα, είναι άφθονα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν το γεγονός ότι η Bilderberg έχει αναπτύξει πλούσια δράση στα πλαίσια του ρόλου της ως «τελετάρχη» της «στέψης» ηγετών ανά τον κόσμο. Η οργάνωση επιλέγει συνήθως προεδρικούς υποψήφιους, πρωθυπουργούς, καθώς και ανώτερους αξιωματούχους των κυβερνήσεων.

Παρά την ευρέως διαδεδομένη άποψη που ήθελε τον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Tony Blair να ανακηρύσσεται πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου Herman Van Rompuy επιλέχθηκε για το αξίωμα λίγες μόλις μέρες μετά την συμμετοχή του σε συνεδρίαση-δείπνο της Λέσχης Bilderberg.
Και ο Bill Clinton και ο Tony Blair «πλασαρίστηκαν» από τη μυστική οργάνωση στις αρχές της δεκαετίας του 1990, προτού καν αναδυθούν στο πολιτικό προσκήνιο.
Ο υποψήφιος για την θέση του αντιπροέδρου στο πλευρό του Barack Obama, Joe Biden,επιλέχθηκε από τον «επιφανή» της Bilderberg, James A. Johnson, και ο συνυποψήφιος του John Kerry για το ίδιο αξίωμα το 2004, John Edwards, είχε επίσης λάβει το «χρίσμα» από την λέσχη, μετά από μια ομιλία του που απέσπασε θετικές εντυπώσεις στη σύνοδο του 2004.
Παρά το γεγονός ότι τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης, πολλοί «βαρόνοι» των οποίων είναι μέλη της Bilderberg, μονίμως υποτιμούν το ρόλο της επιρροής της λέσχης στα διεθνή δρώμενα, σε ραδιοφωνική συνέντευξή του το 2010 ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ και μέλος της Λέσχης Bilderberg, Willy Claes, παραδέχθηκε  ότι οι συμμετέχοντες στην σύνοδο παίρνουν εντολές να εφαρμόζουν τις αποφάσεις που έχουν διατυπωθεί κατά τη διάρκεια του εκάστοτε ετήσιου συνεδρίου των «μεσιτών εξουσίας» από όλο τον κόσμο. 
Αν και τα θέματα της ημερήσιας διάταξης συνήθως αποκαλύπτονται κατά τη διάρκεια της συνόδου της Bilderberg, γνωρίζουμε ήδη ότι η ομάδα πρόκειται να προωθήσει την εκλογή του υποψήφιου για την αντιπροεδρία στο πλάι του Mitt Romney στις επόμενες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, ενώ ο γερουσιαστής της Φλόριντα Marco Rubio παραμένει σταθερά ένας από τους ευνοούμενους της λέσχης.
Ο Rubio έκανε πρόσφατα επίδειξη των απόψεών του για την εξωτερική πολιτική σε ομιλία του στο Ίδρυμα Brookings της Ουάσιγκτον, στα πλαίσια της οποίας κάλεσε τις ΗΠΑ να επιτεθούν στη Συρία και το Ιράν. 

Το ξενοδοχείο The Grove του Watford φιλοξενεί την φετινή σύνοδο.

Τα πράγματα, όσον αφορά το απόρρητο των συζητήσεων κατά τη διάρκεια της συνόδου, άρχισαν να γίνονται κάπως «σκούρα». Η λέσχη έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος αυτού, εξ ου και οι αστεϊσμοί κάποιων σύνεδρων για την πιθανή διεξαγωγή ανοιχτής συνέντευξης Τύπου.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η σύνοδος του 2013 θα πρέπει να θεωρείται ως μια άνευ προηγουμένου «επανάσταση», η οποία προβάλλει εσκεμμένα μια εικόνα ενότητας και σύμπνοιας των μελών στην φετινή συνεύρεσή τους στο ξενοδοχείο The Grove του Watford της Βρετανίας, στα μάτια εκείνων για τους οποίους οι αξίες της διαφάνειας στην διακυβέρνηση και της εταιρικής υπευθυνότητας έχουν τεράστια αξία.
*Ο Steve Watson συνεργάζεται ως συντάκτης και αρθρογράφος στα ιστολόγια Infowars.comκαι Prisonplanet.com του Alex Jones. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς Σχέσεις στο Τμήμα Πολιτικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Nottingham. Έχει σπουδάσει επίσης Λογοτεχνία και Δημιουργικό Γραπτό Λόγο στο Πανεπιστήμιο του Nottingham Trent. 

Μυστικές συμφωνίες με την Τουρκία για Αιγαίο και ΑΟΖ παραδέχθηκε ο Α.Σαμαράς...

ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ "ΗΡΕΜΙΑΣ"

06/09/2013 - 20:23

Εξαιρετικά λάθος μήνυμα έστειλε ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς στην Τουρκία την επαύριο των διελεύσεων τουρκικών πολεμικών πλοίων - και για πρώτη φορά στολίσκου αποτελούμενου από δύο πολεμικά - σε απόσταση λίγων μιλίων από τις ακτές της ανατολικής Αττικής, μιλώντας στο προσυνέδριο του κόμματός του στην Θεσσαλονίκη.

Ένα μήνυμα που στην ουσία καταλήγει με το "Όλα καλά, δεν τρέχει τίποτα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις".

Aλλά ταυτοχρόνως μίλησε και για "συμφωνίες" με την Τουρκία. Πού είναι αυτές οι συμφωνίες και γιατί δεν έχουν τεθεί σε γνώση των πολιτών της χώρας;

Ας δούμε ολόκληρη την αποστροφή της ομιλίας του για τα συγκεκριμένα θέματα:

"Τέλος, με την Τουρκία, δύο πράγματα είναι προφανή: Πρώτον, ότι τα προβλήματά μας δεν έχουν λυθεί. Και δεύτερον, ότι και οι δύο κυβερνήσεις θέλουν να υπάρξει μια περίοδος ηρεμίας στις μεταξύ μας σχέσεις. Το θέλουμε κι εμείς, για προφανείς λόγους.

Αλλά πρέπει να πω ότι το θέλει πλέον και η Τουρκία. Κι αυτό είναι μια πολύ θετική εξέλιξη.

Δεν δεχόμαστε εμβαλωματικές λύσεις που κυοφορούν χειρότερα προβλήματα για το μέλλον. Δεν κρύβουμε, επαναλαμβάνω, προβλήματα κάτω από το χαλί που θα τα βρούμε μπροστά μας στο μέλλον.

Δεν αφήνουμε ανύπαρκτα προβλήματα να πάρουν διαστάσεις επικίνδυνες. Δεν εκβιαζόμαστε αλλά καιδεν εκβιάζουμε. Δημιουργούμε συνθήκες ηρεμίας ανάμεσά μας. Ηρεμίας που την έχουν ανάγκη και οι δύο χώρες.

Προσπαθούμε να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσά μας. Εμπιστοσύνης που θα ωφελήσει πολύ μελλοντικά. Εμπιστοσύνης με μηνύματα αλήθειας. Θα το έλεγα μια διπλωματία αλήθειας,

Ήδη τα συζητήσαμε μεταξύ μας σε βάθος όλα αυτά. Τα συμφωνήσαμε σε μεγάλο βαθμό. Κι εφ’ όσον τηρηθούν τα συμφωνημένα, το κλίμα ανάμεσά μας μπορεί πράγματι να αλλάξει. Αυτό, άλλωστε, νομίζω ότι αποτελεί μια  μεγάλη ελπίδα και για τους δύο λαούς μας".

Οι τέσσερις φράσεις-κλειδιά είναι

- "Θέλουν (σ.σ.: οι Τούρκοι) να υπάρξει μια περίοδος ηρεμίας στις μεταξύ μας σχέσεις".

- "Δεν αφήνουμε ανύπαρκτα προβλήματα να πάρουν διαστάσεις επικίνδυνες"

- "Δεν εκβιάζουμε"

- "Τα συμφωνήσαμε σε μεγάλο βαθμό. Κι εφ’ όσον τηρηθούν τα συμφωνημένα, το κλίμα ανάμεσά μας μπορεί πράγματι να αλλάξει".

Κατ'αρχήν ομολογεί με την τελευταία φράση όχι απλώς μια μυστική διαβούλευση, αλλά και ύπαρξη "συμφωνίας". Καλό θα ήταν να έλεγε στον ελληνικό λαό τι ακριβώς έχουν συμφωνήσει.:

Γιατί βάσει της συμπεριφοράς της Τουρκίας στο Αιγαίο πρέπει να έχουν συμφωνήσει για:

- Έρευνες για υδρογονάνθρακες επάνω στην ελληνική υφαλοκρηπίδα

- Κατάργηση της ΑΟΖ που συνιστά η ύπαρξη του συμπλέγματος νησιών της Μεγίστης

- Υπερπτήσεις επάνω από ελληνική νησιά,

- Πλόες τουρκικών πολεμικών ελάχιστα μίλια από τις ακτές του νομού της πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους

- Ανάληψη αποστολών έρευνας-διάσωσης εντός του ελληνικού FΙR και

- Παραβιάσεις των εναέριων συνόρων μας με ρυθμό "πολυβόλου".

Αυτά έχει συμφωνήσει ο Α.Σαμαράς με την Τουρκία;

Εδώ λοιπόν, δύο τινά συμβαίνουν: Είτε ότι αυτός ΝΟΜΙΖΕΙ ότι έχουν συμφωνήσει στην Άγκυρα να πάψουν την αναθεωρητική πολιτική τους και τις προκλήσεις τους και ζει σε έναν κόσμο εικονικής πραγματικότητας, πλέον.

Είτε ότι συμφώνησε να μοιράσει το Αιγαίο και τα δικαιώματα που απορρέουν από την ελληνική εδαφική κυριαρχία στο Αιγαίο.

Στην πρώτη περίπτωση κάνει το ίδιο εγκληματικό λάθος που έκανε ο Τσάμπερλεν στο Μόναχο το 1936. Στην δεύτερη περίπτωση έχει απλά τελέσει το αδίκημα της προδοσίας.

Αλλά δεν πιστεύουμε ότι υφίσταται περίπτωση να ισχύει το δεύτερο ενδεχόμενο. Άρα μένουμε στο πρώτο.

Το ότι πιστεύει ότι τον σέβονται οι Τούρκοι και συμφωνούν μαζί του είναι καλό για την προσωπική του αυτοπεποίθηση, αλλά κανονικά θα έπρεπε να είχε αντιληφθεί ότι στην Άγκυρα "γράφουν" και αυτόν και όλους τους Έλληνες πρωθυπουργούς της τελευταίας 20ετίας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους...

Το ότι "θέλουν οι Τούρκοι να υπάρξει μια περίοδος ηρεμίας στις μεταξύ μας σχέσεις" είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι το ισχυρίζεται, όταν τα γεγονότα λένε άλλα: 219 παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου, δύο φορές πτήσεις επάνω από το ελληνικό έδαφος και 111 παραβιάσεις των Εθνικών Χωρικών Υδάτων, μέχρι τις 30 Απριλίου 2013, βάσει των στοιχείων του ΓΕΕΘΑ.

Άλλη μία φορά πέταξαν επάνω από ελληνικό έδαφος τα μαχητικά τους πριν δύο εβδομάδες. Αυτά είναι τα γεγονότα.

Προφανώς προσπαθώντας να διασκεδάσει ακριβώς αυτά τα γεγονότα, δήλωσε ότι "Δεν αφήνουμε ανύπαρκτα προβλήματα να πάρουν διαστάσεις επικίνδυνες". Εδώ μιλάει το φάντασμα των Ιμίων. Και δείχνει και τι θα ακολουθήσει σε ανάλογη περίπτωση στο μέλλον: Ανάλογες εκδηλώσεις της τουρκικής επιθετικότητας θα χαρακτηριστούν "ανύπαρκτα προβλήματα" ή "Δεν θα κάνουμε και πόλεμο για έναν βράχο" που είχε πει και ο Γ.Αρσένης μετά το φιάσκο των Ιμίων στην περίφημη συνέντευξή του.

Και τέλος είπε το περίφημο "Δεν εκβιάζουμε".

Πρώτον, γιατί να "εκβιάσουμε"; Δεν διεκδικούμε τίποτα. Η Τουρκία διεκδικεί. Αυτή "σκρινάρει" στο Αιγαίο. Αυτή είναι η αναθεωρητική δύναμη, όχι η Ελλάδα.

Πως μπορεί να εκβιάσει ένα κράτος το οποίο απλά επιζητεί να ισχύσουν οι συνθήκες; Εκβιάζει ο νοικοκύρης τον δυνητικό κλέφτη ή τον επίδοξο καταπατητή του χωραφιού του; Όχι βέβαια!

Άρα η φράση "Δεν εκβιαζόμαστε αλλά και δεν εκβιάζουμε", απλά έβαλε στην ίδια ζυγαριά το θύμα και τον θύτη.

Άσε που και για να "εκβιάσεις" σε διακρατικό επίπεδο μια χώρα σαν την Τουρκία, πρέπει να έχεις κότσια ή "balls" που λένε και οι Αμερικανοί.

Κάτι που είναι είδος εν ανεπαρκεία στην ελληνική πολιτική ελίτ, εξέχων μέλος της οποίας είναι ο, κατά τ'άλλα, συμπαθής Α.Σαμαράς...

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr