Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μετά τη μεταπολίτευση και κυρίως τη δεκαετία του '80, για λόγους
μικροπολιτικών σχεδιασμών των κομμάτων, εκχωρήθηκε μέρος της εξουσίας
στον συνδικαλισμό, ο οποίος την εξουσία αυτή την καταχράστηκε, με
αποτέλεσμα, αντί για ένα κίνημα προάσπισης των δικαιωμάτων των
εργαζομένων και, τελικά, της ίδιας της κοινωνίας, να έχουμε μια τάξη μη
εργαζομένων, συνήθως καταχρώμενη την εξουσία που της εκχωρήθηκε. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αλλοτρίωσης και της απόκλισης από τον
πραγματικό σκοπό, είναι το γεγονός της
συμμετοχής-συνενοχής των συνδικαλιστών στο έγκλημα των Ομολόγων των
Ασφαλιστικών Ταμείων, οι οποίοι, παρότι συμμετέχουν στα διοικητικά
συμβούλια των οργανισμών των οποίων η περιουσία κυριολεκτικά
ξεπουλήθηκε, όχι μόνο δεν αντέδρασαν, αλλά συνυπέγραψαν το έγκλημα, μέ
βάση τα όσα μέχρι στιγμής γνωρίζουμε (Στο σύνολον των ΔΣ οι συνδικαλιστές ήταν 77 επί συνόλου μελών 95).

Το γεγονός της αλλοτρίωσης,
της ανεύθυνης και ενίοτε καταχρηστικής λειτουργίας του συνδικαλιστικού
κινήματος στην Ελλάδα, είχε επιπτώσεις και στην συνδικαλιστική παιδεία
του λαού, ο οποίος, εθιζόμενος στην αυθαιρεσία και τον ανορθολογισμό,
για να μην πούμε παραλογισμό πολλές φορές των συνδικαλιστικών
αιτημάτων, υιοθέτησε πρακτικές, που βάζουν πάνω απ' όλα το συντεχνιακό
συμφέρον, αδιαφορώντας για τους συνανθρώπους τους, για άλλες κοινωνικές
ομάδες που πλήττονται από τις πρακτικές τους, για τις επιπτώσεις στην
εθνική οικονομία, αλλά και στα εθνικά συμφέροντα. Θα λέγαμε, μάλιστα,
ότι η ποιότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, καθόρισε σε ένα βαθμό και
την καταστροφική πορεία του τόπου τις τελευταίες δεκαετίες.

Μια από
τις μορφές αυτοκαταστροφικής συνδικαλιστικής έκφρασης και δράσης, είναι
τα τρακτέρ των αγροτών και το κλείσιμο των δρόμων επί ημέρες και
εβδομάδες, με τραγικές επιπτώσεις για την ήδη χειμαζόμενη οικονομία, η
οποία, στην ουσία, τρώει ακόμα μια σπρωξιά προς το γκερμό που βαδίζει
ολοταχώς.

Ασφαλώς, τα προβλήματα της αγροτιάς είναι μεγάλα, η
ευθύνη, όμως, του κράτους είναι η μικρότερη. Τη μεγαλύτερη ευθύνη την
έχουν οι ίδιοι οι αγρότες, που διέλυσαν οι ίδιοι ή επέτρεψαν σε άθλιους
αγροτοσυνδικαλιστές και πολιτικούς να διαλύσουν τους συνεταιρισμούς και
τώρα είναι εντελώς απροστάτευτοι στην αγριότητα της ελεύθερης αγοράς.
Και η ευθύνη τους δεν σταματά εκεί. Δεν ανέπτυξαν οι ίδιοι ένα υγιές
αγροτικό κίνημα, που θα ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις
των καιρών, εναποθέτοντας την τύχη και την επιβίωσή τους στο κράτος.
Και τώρα θερίζουν ό,τι ακριβώς έσπειραν. Και επειδή η "σοδιά" δεν είναι
καλή, ζητούν από το κράτος και την κοινωνία να πληρώσει τα λάθη τους.

Και
το κυριότερο, δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι το "πάρτι" τελείωσε και το
κλείσιμο των δρόμων, απλά θα επιταχύνει την ολική καταστροφή, στη
λογική του "αποθανέτω η ψυχή μου μετά τον αλλοφύλων".

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση οι αλλόφυλοι δεν κάθονται με
σταυρωμένα τα χέρια.

Διαβάστε παρακάτω:



Δίοδο για τους μεταφορείς της ζήτησε η
Βουλγαρία από την Ελλάδα, εξαιτίας των αγροτικών κινητοποιήσεων




Το
υπουργείο Μεταφορών της Βουλγαρίας ζήτησε από τις αρμόδιες ελληνικές
αρχές να εξασφαλίσουν δίοδο για την ελεύθερη οδική μετάβαση των
Βούλγαρων μεταφορέων, μέσω της ελληνικής επικράτειας, με αφορμή τις
κινητοποιήσεις των Ελλήνων αγροτών.

Σε ανακοίνωση του βουλγαρικού Υπουργείου, αναφέρεται ότι «η
βουλγαρική Πολιτεία αποδέχεται το δικαίωμα των πολιτών των χωρών της ΕΕ
να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους, καθώς και το δικαίωμα των
Ελλήνων αγροτών να διαμαρτύρονται, αλλά όχι, σε περίπτωση που η
διαμαρτυρία παραβιάζει βασικά δικαιώματα και ελευθερίες άλλων πολιτών
της ΕΕ
».

Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ακόμη ότι «η
Βουλγαρία θα προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να εγγυηθεί τις
βασικές ελευθερίες των Ευρωπαίων πολιτών και τις θεμελιώδεις αρχές της
ενιαίας εσωτερικής αγοράς της Κοινότητας, που προκύπτουν από την
ευρωπαϊκή οδηγία 2679/98, αν δεν ληφθούν τα απαιτούμενα μέτρα εκ μέρους
των αρμοδίων αρχών της Ελλάδας
».

«Τυχόν
αποκλεισμός όλων των συνοριακών σταθμών ελέγχου στα ελληνοβουλγαρικά
σύνορα θα προκαλέσει προβλήματα στους μεταφορείς από τη Βουλγαρία και
από άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ, που ταξιδεύουν στην Ελλάδα μεταφέροντας
προϊόντα με άμεση ημερομηνία λήξεως
», αναφέρεται στην ανακοίνωση.






Σχόλιο
Η παρεμπόδιση των συγκοινωνιών συνιστά ποινικό αδίκημα; Και αν ναι τι έχουν πράξει οι κυβερνήσεις σε ανάλογες περιπτώσεις;
ΣΓΣ

20100116 Μονόδρομος για τα Σκόπια η συμφωνία για την ονομ

Μονόδρομος για τα Σκόπια η συμφωνία για την ονομασία

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Σάββατο, 16 Ιανουαρίου 2010 07:00

Νίκος Μπέλλος, 318 λέξεις, ΠΟΛΙΤΙΚΑ
URL: http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1766201

Βρυξέλλες,



H εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο ζήτημα της ονομασίας είναι ο μόνος δρόμος για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, δήλωσε χθες ο γενικός γραμματέας της συμαχίας, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν μετά τη συνάντηση που είχε με τον Πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρουέφσκι.



Εποικοδομητική στάση από τα Σκόπια περιμένει ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν.

«Πήραμε μια καθαρή απόφαση στο Βουκουρέστι να ξεκινήσουμε ενταξιακές διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια αμέσως μόλις φθάσουμε σε αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα της ονομασίας», ανέφερε ο κ. Ράσμουσεν, προσθέτοντας ότι «Αυτό το πρόβλημα αποτελεί εμπόδιο και καθώς επιθυμώ να δω πρόοδο, ενθαρρύνω και τις δύο πλευρές να επιδείξουν πραγματισμό και να βρουν μία λύση το συντομότερο δυνατόν». «Ελπίζουμε να δούμε μία εποικοδομητική στάση από τα Σκόπια προκειμένου να γίνει εφικτός ένας συμβιβασμός», κατέληξε ο κ. Ράσμουσεν.



Από την πλευρά του, απαντώντας στην ίδια ερώτηση ο κ. Γκρουέφσκι τόνισε ότι οι πόρτες του ΝΑΤΟ είναι ανοιχτές για τη χώρα του, αλλά σύμφωνα με τους κανόνες της συμμαχίας χρειάζεται ομοφωνία και εάν μία χώρα είναι αντίθετη η ένταξη δεν μπορεί να προχωρήσει. «Επικεντρωνόμαστε πολύ σ' αυτό το πρόβλημα προσπαθώντας να βρούμε μία λύση, που θα είναι ικανοποιητική και για τις δύο πλευρές», κατέληξε.



Εκτός από τη ζήτηση της ονομασίας, στη συνάντηση συζητήθηκε επίσης η αυξανόμενη συνεισφορά της ΠΓΔΜ στην αποστολή της ISAF στο Αφγανιστάν, όπου ο κ. Ρασμούσεν αφού ευχαρίστησε τον κ. Γκρουέφσκι τον διαβεβαίωσε ότι αυτή η συνεισφορά εκτιμάται σε μεγάλο βαθμό και αποτελεί μία ξεκάθαρη ένδειξη ότι πλέον η ΠΓΔΜ είναι μία χώρα που παρέχει ασφάλεια.



Σε ερώτηση προς τον κ. Γκρουέφσκι εάν αισθάνεται άβολα στέλνοντας τόσους στρατιώτες και θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους στο Αφγανιστάν, έχοντας όλες τις υποχρεώσεις ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ και κανένα από τα πλεονεκτήματα και πότε πιστεύει ότι τα Σκόπια θα γίνουν πραγματικό μέλος, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός απάντησε ότι η ένταξη, όπως έχει εξηγηθεί, θα γίνει όταν βρεθεί λύση στο ζήτημα που άνοιξε η Ελλάδα πριν 18 χρόνια και για το οποίο λέει ότι μας «μπλοκάρει».



ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΛΟΣ


ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ για την ΚΥΡΙΑΚΗ 17_1_PKMav

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ για την ΚΥΡΙΑΚΗ 17/1ου

 



Αυτή τη Κυριακή το πρωΐ (17/1oυ), να πάρουμε τα παιδιά μας, τους φίλους μας και να πάμε στο Σύνταγμα, στην μεγάλη αλλαγή της Φρουράς. Βγαίνει όλη, με την Σημαία της μπροστά. Με την επίσημη στολή με την χρυσοποίκιλτη φέρμελη. Πάμε να τιμήσουμε το παράδειγμα. Να τιμήσουμε το ένοπλο χέρι του Έθνους, τον θεματοφύλακα της Ελευθερίας μας. Αντε, αφήστε τα πληκτρολόγια και πάμε. Πάμε να δούμε να «περνάει ο Στρατός της Ελλάδος φρουρός». Ναι, ρε, ο Στρατός. Αμ’ ποιος; Ο …Αλιβιζάτος;


«…της Ελλάδος φρουρός»

Απ’ αλλού το περιμένεις κι απ’ αλλού σου έρχεται. Ποιό; Το παράδειγμα. Μια μικρή ελπίδα.
Η «πνευματική ηγεσία», παχιά – παχιά, περιφέρει κούτσα – κούτσα την ιδεοληπτική καμπουρίτσα της στις στήλες των συγκροτημάτων. Η κοντοστούπα ψυχή τους πότε μας έδωσε, εδώ και χρόνια μια ανάταση; Αν δεν ήταν κάτι κοσμοκαλόγεροι των βιβλιοθηκών και της έρευνας κι ο Μίκης, που και που, θα κοντεύαμε να ξεχάσουμε πως είναι η πνευματική πρωτοπορία μ’ όλους αυτούς τους γκρίζους που πάνε από ΜΚΟ σε «Ανεξάρτητη Αρχή» και τούμπαλιν.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που διαβάσατε ή ακούσατε για μια πράξη τους και είπατε; Αααα, μα τι είπε ή τι έκανε ο άνθρωπος και τρέξατε να το μοιραστείτε με τους φίλους σας, το φέρατε σαν παράδειγμα στα παιδιά σας; Πότε νοιώσατε τη βαθιά συγκίνηση που προκαλεί ο αυθεντικός, πρωτογενής Λόγος από μια ψυχή που αναζητά την αλήθεια, την γνώση κι αγαπάει βαθιά τον τόπο και το λαό; Πότε ήταν η τελευταία φορά που νοιώσατε ότι το παράδειγμα κάποιου σας συγκλονίζει και σας καλεί στο καθήκον;

Ήρθανε λοιπόν τρεις πιτσιρικάδες Εύζωνες και αδιαφορώντας για τον προφανή κι άμεσο κίνδυνο, απλώς παρέμειναν στη θέση τους. Άγρυπνοι Φρουροί. Αγέρωχοι. Ακίνητοι. Αμίλητοι. Οι αυτοϊκανοποιούμενοι «επαναστάτες» της πλάκας διατάραξαν την τάξη αλλά έδωσαν την ευκαιρία σε τρεις γιους, αδελφούς κι εγγόνια μας να δώσουν σε όλους ένα μεγάλο μάθημα. Τιμή στους ίδιους και στους γονείς που τους ανάθρεψαν. Τιμή στον Έλληνα Δάσκαλο που τους έμαθε γράμματα και φιλότιμο. Τιμή στον Διοικητή και τους Αξιωματικούς που εμπνέουν τέτοια Πίστη , τέτοια Τιμή.

Λοιπόν, είσαστε να κάνουμε κάτι; Να δώσουμε μια απάντηση στους ρουφιάνους, στους προβοκάτορες, στους ένοπλους «ιαχωβάδες» και στα πρακτόρια;

Αυτή τη Κυριακή το πρωΐ, να πάρουμε τα παιδιά μας, τους φίλους μας και να πάμε στο Σύνταγμα, στην μεγάλη αλλαγή της Φρουράς. Βγαίνει όλη, με την Σημαία της μπροστά. Με την επίσημη στολή με την χρυσοποίκιλτη φέρμελη. Πάμε να τιμήσουμε το παράδειγμα. Να τιμήσουμε το ένοπλο χέρι του Έθνους, τον θεματοφύλακα της Ελευθερίας μας. Αντε, αφήστε τα πληκτρολόγια και πάμε. Πάμε να δούμε να «περνάει ο Στρατός της Ελλάδος φρουρός». Ναι, ρε, ο Στρατός. Αμ’ ποιος; Ο …Αλιβιζάτος;
ΦΑΗΛΟΣ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗΣ
diktyo21


Read more: http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/01/blog-post_3903.html#ixzz0cOzvaIqr


20100116 Και με θετική προσέγγιση για Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη

Και με θετική προσέγγιση για Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Σάββατο, 16 Ιανουαρίου 2010 07:00

298 λέξεις, ΠΟΛΙΤΙΚΑ
URL: http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1766242

Το άριστο -όπως το χαρακτήρισαν- επίπεδο των ελληνοβουλγαρικών σχέσεων διαπίστωσαν οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Γιώργος Α. Παπανδρέου και Μπόικο Μπορίσοφ, οι οποίοι συναντήθηκαν χθες στην παραμεθόρια πόλη Ζλάτογκραντ.



Προηγουμένως οι κ.κ. Παπανδρέου και Μπορίσοφ είχαν εγκαινιάσει τη διασυνοριακή οδό Θερμών-Ζλάτογκραν, κάνοντας λόγο για ένα νέο ξεκίνημα για μια πιο δυναμική στάση στις διμερείς σχέσεις.


Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι προσβλέπει σε σχέσεις - πρότυπο στην οικονομία, το εμπόριο, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το περιβάλλον και τον πολιτισμό και τις σχέσεις μεταξύ των δύο λαών, σχέσεις οι οποίες, όπως είπε, μπορούν να αποτελέσουν και μοντέλο διμερών σχέσεων για όλα τα Βαλκάνια.



Ακόμη, επεσήμανε πως η ιδιότητα της Βουλγαρίας ως πλήρους μέλους της Ε.Ε. δίνει περισσότερες δυνατότητες για τις διμερείς αυτές σχέσεις, για την προώθηση της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. ως το 2014 και την επίλυση λεπτών προβλημάτων στην περιοχή.



Ο κ. Παπανδρέου σημείωσε ακόμη ότι -όπως διαπίστωσε- ο Βούλγαρος ομόλογός του είναι και αυτός αποφασισμένος, ώστε να προχωρήσουν οι δύο χώρες μαζί με τις καλύτερες προοπτικές.


Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός τόνισε πως είναι τιμή για τη Βουλγαρία να υποδέχεται έναν από τους πιο γνωστούς πολιτικούς της Ευρώπης, είπε ότι προσυπογράφει όλα όσα δήλωσε ο Ελληνας πρωθυπουργός και επισήμανε ότι μετά τα εγκαίνια της διασυνοριακής διάβασης για πρώτη φορά ανοίγεται διάβαση σε μήκος 350 χιλιομέτρων ελληνοβουλγαρικής μεθορίου.



Ο κ. Μπορίσοφ σημείωσε ότι η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο ηγετών θα συμβάλει στην προώθηση των διμερών σχέσεων, αλλά και στη βοήθεια προς τις άλλες βαλκανικές χώρες, ενώ τέλος είπε ότι μπορούμε μαζί να συμμετέχουμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία θα δώσουν τόνωση στην περιοχή.



Στην κατ΄ιδίαν συνάντησή τους οι δύο πρωθυπουργοί συζήτησαν το θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, με θετικό πνεύμα, ώστε αυτή η μεγάλη επένδυση να λειτουργήσει, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής.



20100116 Και με θετική προσέγγιση για Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη

Και με θετική προσέγγιση για Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Σάββατο, 16 Ιανουαρίου 2010 07:00

298 λέξεις, ΠΟΛΙΤΙΚΑ
URL: http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1766242

Το άριστο -όπως το χαρακτήρισαν- επίπεδο των ελληνοβουλγαρικών σχέσεων διαπίστωσαν οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών, Γιώργος Α. Παπανδρέου και Μπόικο Μπορίσοφ, οι οποίοι συναντήθηκαν χθες στην παραμεθόρια πόλη Ζλάτογκραντ.



Προηγουμένως οι κ.κ. Παπανδρέου και Μπορίσοφ είχαν εγκαινιάσει τη διασυνοριακή οδό Θερμών-Ζλάτογκραν, κάνοντας λόγο για ένα νέο ξεκίνημα για μια πιο δυναμική στάση στις διμερείς σχέσεις.


Ο πρωθυπουργός τόνισε ότι προσβλέπει σε σχέσεις - πρότυπο στην οικονομία, το εμπόριο, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, το περιβάλλον και τον πολιτισμό και τις σχέσεις μεταξύ των δύο λαών, σχέσεις οι οποίες, όπως είπε, μπορούν να αποτελέσουν και μοντέλο διμερών σχέσεων για όλα τα Βαλκάνια.



Ακόμη, επεσήμανε πως η ιδιότητα της Βουλγαρίας ως πλήρους μέλους της Ε.Ε. δίνει περισσότερες δυνατότητες για τις διμερείς αυτές σχέσεις, για την προώθηση της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. ως το 2014 και την επίλυση λεπτών προβλημάτων στην περιοχή.



Ο κ. Παπανδρέου σημείωσε ακόμη ότι -όπως διαπίστωσε- ο Βούλγαρος ομόλογός του είναι και αυτός αποφασισμένος, ώστε να προχωρήσουν οι δύο χώρες μαζί με τις καλύτερες προοπτικές.


Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός τόνισε πως είναι τιμή για τη Βουλγαρία να υποδέχεται έναν από τους πιο γνωστούς πολιτικούς της Ευρώπης, είπε ότι προσυπογράφει όλα όσα δήλωσε ο Ελληνας πρωθυπουργός και επισήμανε ότι μετά τα εγκαίνια της διασυνοριακής διάβασης για πρώτη φορά ανοίγεται διάβαση σε μήκος 350 χιλιομέτρων ελληνοβουλγαρικής μεθορίου.



Ο κ. Μπορίσοφ σημείωσε ότι η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο ηγετών θα συμβάλει στην προώθηση των διμερών σχέσεων, αλλά και στη βοήθεια προς τις άλλες βαλκανικές χώρες, ενώ τέλος είπε ότι μπορούμε μαζί να συμμετέχουμε σε ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία θα δώσουν τόνωση στην περιοχή.



Στην κατ΄ιδίαν συνάντησή τους οι δύο πρωθυπουργοί συζήτησαν το θέμα του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, με θετικό πνεύμα, ώστε αυτή η μεγάλη επένδυση να λειτουργήσει, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής.



Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Κ. Μητσοτάκης: Χαμένα χρόνια η διακυβέρνηση Καραμανλή

Published on TVXS.gr (http://tvxs.gr)

Αρχική > Κ. Μητσοτάκης: Χαμένα χρόνια η διακυβέρνηση Καραμανλή

Κ. Μητσοτάκης: Χαμένα χρόνια η διακυβέρνηση Καραμανλή

By Kat_Kontini
Created 15/01/2010 - 10:03

Κατά του Κώστα Καραμανλή στράφηκε ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Alter. «Χάσαμε πεντέμιση πολύτιμα χρόνια. Η κυβέρνηση Καραμανλή έχει την ευθύνη ότι ενώ ανέλαβε σε πολύ καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τι σημερινές, άλλα έλεγε και άλλα έκανε», είπε ενώ εκφράστηκε με θετικό τρόπο για την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου.


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Προσοχή , μην βάζετε ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια σας , γιατί μπορεί και να σας κάψουν.

Θ.Γ

Αυτή τη στιγμή στο Κουκάκι κάνουν πορεία κάποια νέα παιδιά δεν γνωρίζω ποιού χώρου οι οποίοι κρατάνε ένα πανό που γράφει "ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ"
Ως εδώ καλά
Σταματάνε κάτω από ένα μπαλκόνι που είχε ένας άνθρωπος μια Ελληνική σημαία και κοιτούσαν προς το μέρος του
Ο άνθρωπος αυτός τους είπε "Κι εγώ δικός σας είμαι παιδιά"
Σαν να λέει ότι συμφωνεί μαζί τους στο να δείχνουμε αλληλεγγύη στους μετανάστες.
Και γυρίζει ένας μάγκας και του λέει "ΑΜΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΓΙΝΕΙΣ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ"
Και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι
Γιατί εξοργίζονται όταν βλέπουν Ελληνική σημαία
Είναι δυνατόν ;
Γιατί θα πρέπει υποχρεωτικά ή να μην σέβεσαι τη χώρα σου για να σεβαστείς τους μετανάστες ή να μην σέβεσαι τους μετανάστες για να σεβαστείς τη χώρα σου;
Δεν μπορεί να σέβεσαι ΚΑΙ τη χώρα σου με την Σημεία της και τους κατατρεγμένους μετανάστες ;

Σχόλιο

Κάτι δεν πάει καθόλου καλά ...

ΣΓΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΑΣ



ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΞΗΘΟΥΜΕ ΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΙΠΟΤΑ

Ρωσικής κατασκευής ο πρώτος τουρκικός πυρηνικός σταθμός - Υπογραφή από Β.Πούτιν και Τ.Ερντογάν


Ρωσικής κατασκευής ο πρώτος τουρκικός πυρηνικός σταθμός - Υπογραφή από Β.Πούτιν και Τ.Ερντογάν
Εκτύπωση
E-mail


13-01-2010 21:10:46
«Είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα για την κατασκευή του σταθμού έναντι των ανταγωνιστών μας», δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου μετά την υπογραφή ο Ρώσος πρωθυπουργός, ο οποίος μεταξύ άλλων εκτίμησε ότι οι διμερείς σχέσεις έχουν φθάσει σε τέτοιο σημείο εμπιστοσύνης και συνεργασίας, ώστε οι δύο χώρες να μπορούν να ανταλλάσσουν μετοχές στα ενεργειακά σχέδια, όπου συμμετέχουν.

«Η Τουρκία παραμένει ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς εταίρους της Ρωσίας, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία», είπε ο Β. Πούτιν, ο οποίος σημείωσε ωστόσο την πτώση κατά 40% στις διμερείς ανταλλαγές κατά την περασμένη χρονιά της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Και οι δύο πλευρές διαβεβαίωσαν, πάντως, ότι παραμένουν σταθερές στο στόχο τους να αναβαθμιστούν οι διμερείς οικονομικές σχέσεις και να φθάσουν εντός πενταετίας τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια από τα περίπου 35 του πλέον επιτυχούς 2008!

Ο Ταγίπ Ερντογάν χαιρέτισε την «πολιτική βούληση και από τις δύο πλευρές» για βελτίωση και εμβάθυνση των διμερών σχέσεων και ανακοίνωσε ότι τον ερχόμενο Μάιο ή Ιούνιο αναμένεται στην Άγκυρα για επίσημη επίσκεψη ο Ρώσος πρόεδρος Μεντβιέντεφ. Ανακοίνωσε μάλιστα ότι οι δύο χώρες ολοκληρώνουν την προετοιμασία, ώστε το διμερές τους εμπόριο να διεξάγεται πλέον "με απευθείας συναλλαγές στα εθνικά νομίσματα των δύο χωρών, την τουρκική λίρα και το ρωσικό ρούβλι, χωρίς μεσολάβηση άλλου διεθνούς νομίσματος". Φαίνεται ότι κάποιοι μπορούν να ζήσουν χωρίς το ευρώ...

Στο επίκεντρο των συνομιλιών βρέθηκαν τα ενεργειακά σχέδια μεταξύ των δύο χωρών, με τη Μόσχα να επιβεβαιώνει ότι «θα συμμετάσχει ενεργά» στον έως σήμερα τουρκο-ιταλικό πετρελαιαγωγό Σαμψούντα-Τζεϊχάν, ο οποίος προορίζεται να καλύπτει με πετρέλαιο και μετά την κατασκευή διυλιστηρίου με πετρελαιοειδή την αγορά της Μ.Ανατολής. Η προετοιμασία νέας τριμερούς ιταλο-ρωσο-τουρκικής συμφωνίας είναι «θέμα χρόνου» κατά τον Β. Πούτιν.

Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε επίσης ότι "η Τουρκία θα δώσει φέτος το πράσινο φως για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream".

«Συμφωνήσαμε ότι μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 2010 η τουρκική κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει τις αξιολογήσεις και θα μας δώσει την έγκριση για την κατασκευή του South Stream», ανέφερε ο Βλαντιμίρ Πούτιν, εννοώντας βέβαια το τμήμα που περνάει από την τουρκική ΑΟΖ στον Εύξεινο Πόντο. «Ο Τούρκος πρωθυπουργός επιβεβαίωσε σήμερα αυτή τη πρόθεση», πρόσθεσε ο Ρώσος πρωθυπουργός.

Σχετικά με την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Σαμσούντας-Τσεϊχάν που θα διοχετεύει το ρωσικό πετρέλαιο στην Ευρώπη παρακάμπτοντας την Ουκρανία, ο κ. Πούτιν έχει προτείνει τη σύναψη «τριμερών συμβάσεων μεταξύ της Τουρκίας, της Ρωσίας και της Ιταλίας» .

«Ο πρωθυπουργός είναι σύμφωνος. Θα συζητήσουμε αυτό το ζήτημα με τους Ιταλούς εταίρους μας», ανέφερε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Τ. Ερντογάν ο οποίος συνάντησε και τον Ρώσο πρόεδρο Ντμίτρι Μεντβέντεφ χαιρέτισε από την πλευρά του την «υποδειγματική» συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες στον ενεργειακό τομέα. «Ο ενεργειακός τομέας έχει μεγάλη σημασία. Σε αυτόν τον τομέα η συνεργασία μας είναι υποδειγματική», σημείωσε ο Τούρκος πρωθυπουργός.

Άραγε τι έχει να πει η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη που εισηγήθηκε στον αδύναμο Κώστα Καραμανλή το φθινόπωρο του 2008, το "πάγωμα" των ελληνορωσικών σχέσεων, υποτίθεται λόγω της συμπεριφοράς της Ρωσίας στην Γεωργία;  Αλλά σε αυτή την χώρα ποτέ τα "τζάκια" δεν λογοδοτούν. Τον λογαριασμό τον πληρώνουν οι πολίτες και η χώρα...

20100115 Αντιδρά η Λευκωσία σε κάλπικη «χρυσή ευκαιρία» Νταβούτογλου

Αντιδρά η Λευκωσία σε κάλπικη «χρυσή ευκαιρία» Νταβούτογλου

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
Παρασκευή, 15 Ιανουαρίου 2010 07:00
354 λέξεις, ΠΟΛΙΤΙΚΑ
URL: http://www.naftemporiki.gr/news/redirstory.asp?id=1765783

Για «χρυσή ευκαιρία» λύσης του Κυπριακού έκανε λόγο ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε συνέντευξή του στη "Σαμπάχ" που προκάλεσε τις αντιδράσεις της Λευκωσίας, η οποία την χαρακτήρισε ως "επικοινωνιακό παιχνίδι".




Ο Τούρκος υπουργός εξέφρασε την εκτίμηση ότι η διεθνής κοινότητα έχει σωστά αποτιμήσει τη συμβολή της Τουρκίας στη λύση του Κυπριακού...
Ειδικότερα, ο κ.Νταβούτογλου - ο οποίος προανήγγειλε, μεταξύ άλλων, μια νέα δέσμη προτάσεων στο πλαίσιο των απευθείας διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό- υποστήριξε ότι υπάρχει " εύλογος χρόνος" μέχρι τις εκλογές στην κατεχόμενη Κύπρο, γεγονός το οποίο "θα πρέπει να αξιολογηθεί σωστά από την ελληνοκυπριακή πλευρά".

"Είμαστε ανοιχτοί σε κάθε πρόταση, αρκεί οι νέες προτάσεις να μην αργήσουν", είπε, ενώ κατέστησε σαφές ότι "ουδείς πρέπει να περιμένει μονόπλευρες υποχωρήσεις".

Αναφερόμενος, πιο συγκεκριμένα, στην απομάκρυνση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, επανέλαβε ότι "εάν υπάρξει λύση, τότε θέματα, όπως αυτά που συμπεριλάμβανε και το σχέδιο Ανάν όπως η απόσυρση στρατευμάτων, μπορεί να συζητηθούν".

Ο Τούρκος υπουργός εξέφρασε την εκτίμηση ότι η διεθνής κοινότητα έχει σωστά αποτιμήσει τη συμβολή της Τουρκίας και της τουρκικής πλευράς στη λύση του Κυπριακού, ενώ σημείωσε ότι οι καλές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας θα διευκολύνουν τη λύση.

"Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις κινούνται προς μια θετική προοπτική. Θα συμβάλουν θετικά στη λύση. Η κυβέρνηση Παπανδρέου συμβάλλει και αυτή στη διαδικασία", είπε. "Έχουμε ενώπιόν μας μια λαμπρή ευκαιρία σχέσεων καλής γειτονίας. Η λύση του Κυπριακού προβλήματος θα συμβάλει ακόμη περισσότερο στο μέλλον των λαμπρών αυτών σχέσεων", κατέληξε.

Ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στ. Στεφάνου ενέταξε την προαναγγελία του Τούρκου υπουργού για επιπρόσθετες προτάσεις στο πλαίσιο των επικοινωνιακών παιχνιδιών της Τουρκίας.

Εξάλλου, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, Νίκος Αναστασιάδης δήλωσε χθες ότι εξήγησε στον ειδικό σύμβουλο του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Αλεξάντερ Ντάουνερ, ότι είναι αδύνατο να υποστηριχθεί μια λύση, η οποία όχι μόνο δεν θα βελτιώνει σημαντικά την απορριφθείσα πρόταση λύσης (σχέδιο Ανάν, 2004), αλλά θα αποτελεί και μια δραματική οπισθοδρόμηση.

Σε παρατήρηση ότι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου έχει χαρακτηρίσει τις προτάσεις ισορροπημένες και ότι υπάρχουν έτοιμες προτάσεις για τα υπόλοιπα κεφάλαια οι οποίες θα επιδοθούν σύντομα, ο κ. Αναστασιάδης απάντησε: "Τον έχω ακούσει. Αν είναι το ίδιο ισορροπημένες και οι υπόλοιπες προτάσεις, αντιλαμβάνεστε πόση ανισορροπία υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο".


Σύγκρουση ακταιωρών στα Ίμια

Ενταση στα όρια του θερμού επεισοδίου προκάλεσαν χτες οι Τούρκοι στα Ίμια, καθώς επιδόθηκαν σε μπαράζ προκλήσεων, που ξεκίνησε με «έφοδο» αλιευτικών στα ελληνικά χωρικά ύδατα και κατέληξε σε σύγκρουση ενός σκάφους του Ελληνικού Λιμενικού με τουρκική ακταιωρό, στις 9.30 το πρωί.
http://www.enkripto.com/2010/01/blog-post_1293.html

--
ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΤΟ 2010.

Κάθε μέρα, κάθε ώρα υπάρχει κάτι νέο στα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ & ΕΠΙΚΑΙΡΑ [http://sotsot36.blogspot.com] + στο ΑΡΧΕΙΟ SOTSOT36 [http://arxeio-sotsot36.blogspot.com] + οπωσδήποτε το "η ζωή μέσα απ'τα μάτια του αρχιτέκτονα" [//bloggerkm2009.blogspot.com]

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ-ΕΛΛΗΝΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Ύποπτη η προσπάθεια απόδοσης Ιθαγένειας και όχι Υπηκοότητας...!

Ποια η διαφορά της ιθαγένειας από την υπηκοότητα;
 Μας προξένησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια λεπτομέρεια που δεν σχολιάστηκε από πολλούς σε ότι αφορά τις βλέψεις του ΠΑΣΟΚ για απόδοση ιθαγένειας στους (λαθρο) μετανάστες…!
Γνωρίζαμε μέχρι τώρα ότι όταν ένα παιδί μεταναστών γεννηθεί για παράδειγμα …στην Γερμανία, αποκτά την Γερμανική υπηκοότητα..!
Εδώ εμείς, σύμφωνα με το εθνοκτόνο σχέδιο του κ. Παπανδρέου θα δώσουμε την Ελληνική ιθαγένεια…!
Κανείς λοιπόν στα «έγκυρα» και «έγκριτα» Μ.Μ.Ε δεν στάθηκε σε αυτήν την… λεπτομέρεια, η οποία όμως είναι ταυτόχρονα και επικίνδυνη και ύποπτη…!
Για ποιόν λόγο ο Πρωθυπουργός της χώρας θέλει να δώσει την Ελληνική ιθαγένεια και όχι την Ελληνική υπηκοότητα στους ανθρώπους αυτούς;
Γνωρίζει ποια είναι η διαφορά μεταξύ των 2 αυτών όρων;
Εμείς καλοπροαίρετα θα θεωρήσουμε πως δεν γνωρίζει την διαφορά. Ας δούμε λοιπόν συνοπτικά και με απλά λόγια την διαφορά έτσι όπως την εντοπίσαμε σε ένα απλό λεξικό στο διαδίκτυο.

Υπηκοότητα: ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη ενός κράτους με το κράτος αυτό! ή το πρόσωπο που έχει την υπηκοότητα ενός κράτους, ο πολίτης ενός κράτους ή αυτός που έχει πολιτικά δικαιώματα
Ιθαγένεια: ο νομικός και πολιτικός δεσμός που συνδέει το άτομο ως πολίτη με το κράτος στο οποίο ανήκει! ή που ανήκει στον λαό που υπήρχε σε μια χώρα πριν την αποικιοκράτησή της ή που κατάγεται από τη χώρα για την οποία μιλούμε, που δεν το έφεραν από αλλού ή ντόπιος

Συνειδητοποιείτε συνέλληνες την διαφορά μεταξύ των 2 όρων;
Στην υπηκοότητα έχουμε να κάνουμε απλά με τον πολιτικό δεσμό ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος, ενώ στην ιθαγένεια έχουμε να κάνουμε με τον πολιτικό δεσμό ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος στο οποίο αυτός ανήκει!! Δηλαδή το κράτος του, την πατρίδα του!! Ιθαγενείς είμαστε εμείς οι Έλληνες στην πατρίδα μας δηλαδή!! Εδώ που είναι οι ρίζες μας!! Με το να δώσει λοιπόν ο αξιότιμος Πρωθυπουργός την Ελληνική Ιθαγένεια και όχι την Υπηκοότητα τους κάνει σαν εμάς!!
Αφού περάσει λοιπόν το νομοσχέδιο, το οποίο δεν θα το επιτρέψουμε, η γη η Ελληνική θα τους ανήκει δικαιωματικά καθώς θα είναι Ιθαγενείς!!! Δεν θα έχουν μόνο την υπηκοότητα αλλά και κάτι παραπάνω! Η επεξήγηση του όρου είναι ξεκάθαρη! Θα τους ανήκει η γη μας! Η γη των προγόνων μας! Θα τους ανήκει η χώρα μας!
Το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο ενώ σε όλη την Ευρώπη έχουμε απόδοση υπηκοότητας …εμείς είμαστε τόσο γενναιόδωροι και δίνουμε Ιθαγένεια;;;
Φυσικά εμείς δεν θέλουμε τίποτα από τα 2! Αφυπνισθείτε Έλληνες! Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε σε καμία περίπτωση! Η γη αυτή ανήκει στους Έλληνες! Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες! [ΕΤΣΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΓΑΠ, ΑΓΠ]. Ξεσηκωθείτε και αντιδράστε καθώς αν περάσει η εθνοκτόνος σκέψη του ΠΑΣΟΚ η γη αυτή θα ανήκει και στους μετανάστες, που θα είναι Έλληνες Ιθαγενείς και όχι απλά Έλληνες υπήκοοι!!
Αφυπνισθείτε επιτέλους Έλληνες!
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ! την διαφορά μεταξύ των 2 όρων;  Στην υπηκοότητα έχουμε να κάνουμε απλά με τον πολιτικό δεσμό ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος, ενώ στην ιθαγένεια έχουμε να κάνουμε με τον πολιτικό δεσμό ανάμεσα στον πολίτη και το κράτος στο οποίο αυτός ανήκει!! Δηλαδή το κράτος του, την πατρίδα του!! Ιθαγενείς είμαστε εμείς οι Έλληνες στην πατρίδα μας δηλαδή!! Εδώ που είναι οι ρίζες μας!!  Με το να δώσει λοιπόν ο αξιότιμος Πρωθυπουργός την Ελληνική Ιθαγένεια και όχι την Υπηκοότητα τους κάνει σαν εμάς!! Αφού περάσει λοιπόν το νομοσχέδιο, το οποίο δεν θα το επιτρέψουμε, η γη η Ελληνική θα τους ανήκει δικαιωματικά καθώς θα είναι Ιθαγενείς!!! Δεν θα έχουν μόνο την υπηκοότητα αλλά και κάτι παραπάνω! Η επεξήγηση του όρου είναι ξεκάθαρη! Θα τους ανήκει η γη μας! Η γη των προγόνων μας! Θα τους ανήκει η χώρα μας! Το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο ενώ σε όλη την Ευρώπη έχουμε απόδοση υπηκοότητας …εμείς είμαστε τόσο γενναιόδωροι.

Με απλά λόγια, εγώ καταλαβαίνω ότι εκχωρώ το δικαίωμα στον αλλοδαπό κηπουρό μου να εργάζεται στον κήπο μου και να αμείβεται για την προσφορά εργασίας του και επειδή είναι καλός και έχει γυναίκα και παιδιά για να του συμπαρασταθώ του δίνω το δικαίωμα χρήσης του ξενώνα μου, αυτή είναι η κατάσταση του υπηκόου (υπακούει στους κανόνες που εγώ θέτω στην περιουσία που διαφεντεύω). Αν όμως τον βαπτίσω ιθαγενή τότε τον καθιστώ συνδικαιούχο στο χωράφι μου.

20091230 Διασπορά ψευδών ελπίδων…


Διασπορά ψευδών ελπίδων…



Τετάρτη, 30 Δεκέμβριος 2009 01:23



ΕκτύπωσηPDF






Οι σχεδιασμοί της Κομισιόν, η ανεξέλεγκτη αποβιομηχανοποίηση και ο ανατροφοδοτούμενος φαύλος κύκλος του χρέους, «προδιαγράφουν» την ολοκληρωτική απώλεια της ανεξαρτησίας μας





Μετά την οδυνηρή, διεθνή «εμπειρία» της Lehman Brothers, θεωρούμε ότι πολύ δύσκολα θα επαναληφθούν στο μέλλον «συστημικά» λάθη τέτοιου μεγέθους και «καταστροφικότητας» - πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κυρίαρχες χώρες και μάλιστα για μέλη διακρατικών ενώσεων. Η άποψη μας ενισχύεται πλέον από το γεγονός ότι, ακόμη και οι ειδικοί του γερμανικού κοινοβουλίου, οι οποίοι ανέλυσαν την ενδεχόμενη αδυναμία της χώρας μας να ανταπεξέλθει με την πληρωμή των χρεών της, κατέληξαν στο συμπέρασμα πως δεν επιτρέπεται  να αποκλεισθεί ένα μέλος της Ευρωζώνης - να «εκδιωχθεί» δηλαδή, λόγω χρεοκοπίας.



Εν τούτοις, κατά τους ίδιους, η μη τήρηση εκ μέρους ενός κράτους-μέλους των κοινών «νομισματικών κανόνων» (η πτώχευση είναι το αποκορύφωμα μίας τέτοιας «απειθαρχίας»), μπορεί να οδηγήσει στο να τεθεί σε «διαθεσιμότητα»: για παράδειγμα, στους συνεχείς και «στενούς» ελέγχους της κυβέρνησης του, καθώς επίσης στην απώλεια της ψήφου του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο - στη στέρηση δηλαδή των δημοκρατικών (εκλογικών) του δικαιωμάτων!!



Η Ε.Ε., κατά την άποψη μας και χωρίς να αποκλείουμε κανένα άλλο ενδεχόμενο, δεν μπορεί να διακινδυνεύσει τη χρεοκοπία ενός κράτους-μέλους της ζώνης του Ευρώ, όταν δεν έχει ταυτόχρονα τη δυνατότητα να το «εκδιώξει» (στο άρθρο μας «Έξοδος από την Ευρωζώνη», έχουμε αναφερθεί αναλυτικά). Τα επακόλουθα άλλωστε ενός τέτοιου γεγονότος είναι πολύ δύσκολα προβλέψιμα - ακόμη περισσότερο, επειδή οι ευρωπαϊκές τράπεζες είναι σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένες μεταξύ τους. Για παράδειγμα, τα γερμανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν δανείσει συνολικά 2.119 δις € εντός της Ευρώπης – 38 δις στην Ελλάδα, 183 δις € στην Ιρλανδία, 237 δις στην Ισπανία κοκ. Η μη πληρωμή επομένως των δανείων εκ μέρους μίας χώρας, θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα στους ισολογισμούς των υπολοίπων -  «αλυσιδωτά» κατά κάποιον τρόπο, εκτός βέβαια από τον τεράστιο πανικό που θα προκαλούσε στις διεθνείς χρηματαγορές: οι επενδυτές θα απέσυραν αμέσως τα χρήματα τους, τουλάχιστον από τις «ελλειμματικές» χώρες.



Ο «σχεδιασμός» λοιπόν της Κομισιόν, η λύση δηλαδή στο «Ελληνικό αδιέξοδο» που φαίνεται να προκρίνεται (θα ακολουθήσει σύντομα το «Ιταλικό αδιέξοδο» κοκ), επικεντρώνεται στη δημιουργία ενός «ταμείου» ειδικών αναγκών, στο οποίο θα συνεισφέρουν όλες οι χώρες της Ε.Ε. Το ταμείο αυτό, ένα είδος ευρωπαϊκού ΔΝΤ (ειδικά η Γερμανία, αλλά και άλλα κράτη, δεν επιθυμούν την ανάμιξη του ΔΝΤ στις χώρες της Ευρωζώνης), θα δανείζει τα κράτη που τυχόν αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας, έναντι όμως πολύ αυστηρών μέτρων - υπό την ολοκληρωτική πλέον «επιτήρηση» των Βρυξελών και με πολύ επώδυνες κυρώσεις.



 



Το ουσιαστικό θέμα όμως της χώρας μας, όσο παράδοξο και αν ακούγεται, δεν είναι το από πού θα δανεισθεί στο μέλλον - ενδεχομένως το ΔΝΤ θα ήταν (δυστυχώς) προτιμότερο, εάν «παρείχε» χαμηλότερα επιτόκια, με λιγότερες απαιτήσεις. Το βασικό πρόβλημα είναι το πώς θα επιλύσει τα χρόνια προβλήματα της Οικονομίας της, τα γνωστά μας «διαρθρωτικά» - κυρίως δε το πως θα εξασφαλίσει την «ανασύσταση» του παραγωγικού της μηχανισμού, χωρίς τον οποίο θα καταλήξει ξανά στην ίδια θέση: πολύ πιο χρεωμένη. Το δημόσιο χρέος είναι ουσιαστικά μία «κινούμενη άμμος», μία «κεντροφόρα» πανίσχυρη δίνη που, όσο περισσότερο προσπαθεί να ξεφύγει ένα κράτος, πόσο μάλλον απεγνωσμένα και σπασμωδικά, τόσο πιο πολύ βυθίζεται στο θανάσιμο «εναγκαλισμό» της.   



 



Δυστυχώς, κάτι που δυσκολεύει «τα μέγιστα» τη χώρα μας, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ένας χώρος ομοιόμορφων κρατών, αλλά ένα έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον, με ισχυρά κράτη που επιδιώκουν (εύλογα) την «ηγεμονία» της – γεγονός που αποδεικνύεται από την αντίθεση της Γερμανίας στη δημιουργία ενός κοινού Ευρωπαϊκού Οικονομικού Υπουργείου, το οποίο προτάθηκε από τη Γαλλία, ενός «Ευρωομολόγου» που ζητήθηκε από την Ιταλία και από διάφορα άλλα.



 



Η χώρα μας λοιπόν, επιλέγοντας την παραμονή της στην Ευρωζώνη, οφείλει όχι μόνο απλά να επιβιώσει, δανειζόμενη περαιτέρω αλλά, κυρίως, να καταφέρει να ανταγωνισθεί με επιτυχία όλα τα υπόλοιπα κράτη - έτσι ώστε να μην καταλήξει σε έναν «άβουλο δορυφόρο» ενός ευρωπαϊκού «μορφώματος», πίσω από το οποίο κινεί τα νήματα μία «σκοτεινή εξουσία» (δεν αναφερόμαστε φυσικά σε κάποια συνωμοσία, αλλά σε ένα εξόφθαλμο γεγονός). Είναι όμως σε θέση να το επιτύχει (εάν υποθέσουμε βέβαια ότι είναι βιώσιμο το Ευρώ), παρά τις διαφορετικές οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην Ευρώπη και την ανομοιομορφία των κρατών της;



 



Ας μην ξεχνάμε ότι, από οικονομικής «σκοπιάς», δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε εισαχθεί το € σε μία περιοχή που δεν συνιστά «άριστο νομισματικό χώρο». Ο λόγος λοιπόν της απόφασης «εισαγωγής» του κοινού νομίσματος δεν μπορεί να ήταν οικονομικός (οι οικονομικές γνώσεις των ισχυρών, των ηγετικών μάλλον ευρωπαϊκών χωρών, είναι εκτός κάθε αμφιβολίας), αλλά πιθανότατα πολιτικός - στρατηγικός καλύτερα.



 



Επομένως, το «δράμα» που ζούμε σήμερα, θα μπορούσε να έχει προβλεφθεί πριν από πολλά χρόνια «εν αγνοία» μας (επίσης «εν αγνοία» πολλών άλλων ελλειμματικών χωρών) – πολύ περισσότερο όταν διαπιστώνουμε ολοκάθαρα μία «μονοδρομημένη» μέθοδο επίλυσης του, η οποία δεν προσπαθεί καθόλου να επικεντρωθεί στον πυρήνα του προβλήματος: στην «αποψίλωση» δηλαδή του παραγωγικού ιστού. Κάτω από αυτό το διαφορετικό πρίσμα, η χρηματοπιστωτική κρίση λειτουργεί προς όφελος των πλεονασματικών χωρών της Ε.Ε. – όπως επίσης προς όφελος των ελάχιστων άλλων κερδοφόρων Οικονομιών, στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» (ιδιαίτερα της Κίνας).



 



Για να τεκμηριώσουμε το συμπέρασμα μας, η Γερμανία (εν μέρει ίσως και η Γαλλία), αυξάνει συνεχώς την ανταγωνιστικότητα της – δυστυχώς «εις βάρος» των υπολοίπων Ευρωπαϊκών χωρών. Ταυτόχρονα «αποβιομηχανοποιεί» συστηματικά, με τη βοήθεια των «dumping» μισθών των εργαζομένων της και όχι μόνο, σχεδόν ολόκληρο τον «Ευρωχώρο». Κάτι τέτοιο λειτουργεί μόνο με τη βοήθεια του κοινού νομίσματος, του € δηλαδή - κυρίως επειδή η ζήτηση των γερμανικών προϊόντων αυξάνεται, λόγω της υπερχρέωσης των ελλειμματικών κρατών (έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στο άρθρο μας «Ο αδύναμος κρίκος»).



 



Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι στο «σύστημα» μας, τα χρήματα «δημιουργούνται» μόνο μέσω των χρεών (κατά το παράδειγμα των τραπεζών και της σχεδόν γεωμετρικά «πολλαπλασιαστικής» σχέσης μεταξύ των καταθέσεων και των πιστώσεων που έχουμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο μας). Εάν λοιπόν μία χώρα εξάγει «πλεονασματικά», εάν δηλαδή οι «καθαρές εξαγωγές» είναι μεγαλύτερες των εισαγωγών της, τότε οι χώρες «καθαρής εισαγωγής» χρεώνονται απέναντι της, στο αντίστοιχο ποσόν που προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ των εισαγωγών και των εξαγωγών τους (εμπορικό ισοζύγιο), για να αγοράσουν τα προϊόντα της.



 



Έτσι, δημιουργείται ένας αυτονόητος, ένας «ανατροφοδοτούμενος φαύλος κύκλος», επειδή τα συνεχώς αυξανόμενα χρέη οδηγούν έμμεσα (μεταξύ άλλων) σε υψηλότερο εργατικό κόστος, το οποίο «συμβάλλει» στην περαιτέρω αποβιομηχανοποίηση της χώρας που χρεώνεται – άρα σε όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση της από τις εισαγωγές, με συνεχώς ακριβότερες τιμές αγοράς.  



 



Στο τέλος, μία τέτοια χώρα εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από το νέο δανεισμό και τους δανειστές της: καταλήγει να επιβιώνει δηλαδή «τεχνητά», συνδεδεμένη άρρηκτα με έναν «πιστωτικό ορό». Εάν δε προσπαθήσει κανείς να την αποκόψει από τον «ορό», θα την οδηγήσει υποχρεωτικά σε απίστευτα καταστροφικές, κοινωνικές και άλλες «εκρήξεις», ενδεχομένως με παγκόσμια «εμβέλεια». Ειδικά όσον αφορά τη σχέση Ε.Ε. – Ελλάδας (Ιρλανδίας Ισπανίας, Ιταλίας, Λετονίας, Πολωνίας, Αυστρίας κλπ), η ποία «διέπεται» από τα παραπάνω, εάν η Ευρώπη δεν αναθεωρήσει δραστικά τις απόψεις της, τότε έχει τις παρακάτω «επιλογές»:



 



(α)  Να συνεχίσει να «επιδοτεί» την Ελληνική Οικονομία όπως, αργά ή γρήγορα,  και τις υπόλοιπες ελλειμματικές.



 



(β)  Να κλείσει ερμητικά τα σύνορα της, λαμβάνοντας αποστάσεις από την παγκοσμιοποίηση.



 



(γ)  Να δημιουργήσει μία νέα γενιά «πεινασμένων» οικονομικών μεταναστών, με τεράστια προβλήματα κοινωνικής ενσωμάτωσης.           



 



Αναλυτικότερα, ειδικά όσον αφορά τους «dumping» μισθούς που αναφέραμε, η Γερμανία δεν περιορίζεται μόνο στη σταθερότητα ή στη μείωση τους - σε πλήρη αντίθεση με την «αναγκαστική» αύξηση των μισθών των ελλειμματικών χωρών. Ουσιαστικά, οι μισθοί επιδοτούνται από το κράτος, επαυξημένα σε περιόδους ύφεσης, παρά το ότι κάτι τέτοιο «διαστρεβλώνει» τον ανταγωνισμό και οφείλει να «τιμωρείται» από την Ε.Ε. (οι άμεσες επιδοτήσεις επιχειρήσεων εντός της Ε.Ε. απαγορεύονται δήθεν αυστηρά από την Κομισιόν).



 



Η επιδότηση αυτή, σε συνδυασμό με το έκτακτο μέτρο της απόσυρσης των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων («βλακωδώς» συνέβαλλαν και πολλές άλλες χώρες, με ανύπαρκτη αυτοκινητοβιομηχανία), συνετέλεσε στην επιτυχή, μέχρι σήμερα, αντιμετώπιση της παγκόσμιας ύφεσης από τη Γερμανία (μείωση της ανεργίας στο 7,9% από το 8,7% πριν από την κρίση κλπ). Αντίθετα, ενέτεινε σε μεγάλο βαθμό το ήδη «τραγικό» πρόβλημα των υπολοίπων ευρωπαϊκών και άλλων χωρών (η ανεργία αυξήθηκε στη Γαλλία από 8,4% στο 9,5%, στη Μ. Βρετανία από 5,5% στο 8,8% και στις Η.Π.Α. από 4,5% στο 10%).    



 



Η επιδότηση της «μικρότερης απασχόλησης», ένα καθαρά γερμανικό, εξαιρετικό αναμφίβολα «μοντέλο», δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα διάθεσης των προϊόντων τους, να μειώνουν το χρόνο εργασίας του προσωπικού τους (από 30% μέχρι και εξ ολοκλήρου) - έως και για ένα χρονικό διάστημα 24 μηνών. Το 65% περίπου της απώλειας του καθαρού μισθού των εργαζομένων πληρώνεται από το κράτος - καθώς επίσης το 50%των εργοδοτικών εισφορών (μετά τους 6 μήνες, ακόμη και το 100%).



 



Κατ’ αυτόν τον τρόπο (κόστισε μέχρι στιγμής περί τα 5 δις € στη Γερμανία, όσο και η απόσυρση δηλαδή), η ανεργία δεν αυξάνεται (οι εργαζόμενοι με μειωμένο ωράριο αυξήθηκαν από 39.000 πριν την κρίση στο 1,1 εκ. σήμερα – ποσοστό 3,8% επί του συνόλου), οπότε αφενός μεν δεν περιορίζεται η κατανάλωση, αφετέρου δε οι επιχειρήσεις διατηρούν το εξειδικευμένο προσωπικό τους, χωρίς να υποχρεώνονται σε απολύσεις (αποφεύγοντας ταυτόχρονα τις απεργίες, τις εργασιακές διαμάχες, τις έντονες κοινωνικές αναταραχές κλπ).



 



Την ίδια στιγμή όμως μειώνουν δραστικά το κόστος λειτουργίας τους και αυξάνουν γεωμετρικά τη «συγκριτική» ανταγωνιστικότητα τους – ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης. Πρόκειται λοιπόν για ένα έμμεσο, για ένα «κρυφό» καλύτερα «όπλο» «υπόγειας» ενίσχυσης των γερμανικών επιχειρήσεων, το οποίο διαστρεβλώνει τη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς και «αποβιομηχανοποιεί» εγκληματικά όλες τις υπόλοιπες χώρες - με τη βοήθεια των υφέσεων και των κρίσεων.     



 



Κάτω από τέτοιες συνθήκες, οι οποίες καλλιεργούν σκόπιμα τεράστιες ανισότητες εντός της Ευρώπης, πως είναι αλήθεια δυνατόν να ανταπεξέλθει ένα ελλειμματικό κράτος το οποίο, συν τοις άλλοις, είναι «υπέρ του δέοντος» χρεωμένο; Επιβάλλοντας νέους φόρους και καταστέλλοντας τη φοροδιαφυγή (τα μέτρα αυτά λειτουργούν συχνά προς την αντίθετη πλευρά, όπως έχει αποδειχθεί σε πολλές περιπτώσεις – «άνθηση» της φοροδιαφυγής στην Αργεντινή εν μέσω κρίσης και κατασταλτικών ΔΝΤ μέτρων, μέσα από τη λειτουργία επιχειρήσεων χωρίς νόμιμη άδεια κλπ), μπορεί αλήθεια



 



(α)  να «αναστήσει» τον απονεκρωμένο παραγωγικό του μηχανισμό, ο οποίος «βάλλεται» από παντού,



 



(β)  να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του και να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα του ή, μήπως,



 



(γ)  οδηγείται «μονοδρομημένα» στην αυτοκτονία – στην υποδούλωση του  δηλαδή και στην πλήρη «δορυφοροποίηση»;  



 



Ενδεχομένως, οι πίνακες που ακολουθούν να αναδείξουν την «ανεπάρκεια» αυτών που φαντάζονται ότι μπορούμε μόνοι μας, έστω με μεγάλες θυσίες, να λύσουμε συσσωρευμένα προβλήματα δεκαετιών - μέσα στην Ευρωζώνη, χωρίς νομισματικά «εργαλεία», «δεμένοι χειροπόδαρα», εν μέσω μίας παγκόσμιας ύφεσης σε εξέλιξη και με τη γεωμετρική ενδυνάμωση των πλεονασματικών κρατών, εις βάρος των ελλειμματικών.



 



ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη δημοσίων χρεών και δημοσίων ομολόγων (σε εκ. €) στην Ελλάδα



 



































































ΕΤΟΣ




Δημόσιο Χρέος




Ποσοστό επί ΑΕΠ




Ομόλογα Δημοσίου*




 




 




 




 




2003




179.008




117,00%




137.684




2004




198.832




120,90%




157.387




2005




209.723




118,90%




173.247




2006




224.162




105,10%




184.530




2007




237.742




104,20%




200.968




2008




260.439




108,90%




216.614




2009




299.570




124,80%




254.316




2010




325.225




133,20%




283.040




Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών   Πίνακας: Β. Βιλιάρδος



* Χρηματοδότηση υπολοίπου δημοσίου χρέους από κοινοπρακτικά και λοιπά δάνεια



Έτος 2009 υπολογιστικά και έτος 2010 προϋπολογιστικά



 



Από τον πίνακα διαπιστώνουμε ότι, το δημόσιο χρέος μας αυξήθηκε από το 2003 έως το 2009 κατά 120.562 εκ. € (το 2010 είναι θεωρία ακόμη και «άσκηση επί χάρτου»). Αντίστοιχα, τα ομόλογα που εξέδωσε το δημόσιο για τη χρηματοδότηση του χρέους, αυξήθηκαν κατά 116.635 εκ. €. Ουσιαστικά λοιπόν, τα στοιχεία είναι «ισοσκελισμένα», οπότε είναι μάλλον σωστά (δεν συμπεριλαμβάνεται βέβαια η χρέωση των διαφόρων ΔΕΚΟ κλπ, η οποία επιβαρύνει τους δικούς τους ισολογισμούς).



 



Περαιτέρω, το ποσοστό του δημοσίου χρέους επί του ΑΕΠ μειώθηκε «ξαφνικά» το 2006, όπου όμως αναθεωρήθηκε αυθαίρετα προς τα πάνω το ΑΕΠ (από τη «μαύρη εργασία»), για να επανέλθει «δριμύτερο» σήμερα (το 2010 υπολογίζουμε ότι θα υπερβεί το 150% - με πολύ μέτριες προσδοκίες και όχι απαραίτητα από τυχόν ανεπάρκεια της κυβέρνησης μας, από «φορολογική ασυδοσία» των Ελλήνων ή από «συνδικαλιστικές εξάρσεις»). Προφανώς, εάν το ΑΕΠ μας δεν είναι επακριβώς υπολογισμένο (πολλοί αμφιβάλουν για την ανεξαρτησία και την ορθότητα των στοιχείων της ΕΣΥΕ), τότε τόσο τα ποσοστό των χρεών μας επ’ αυτού, όσο και τα ελλείμματα μας, είναι «εκτός ελέγχου». 



 



ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙ: Εξέλιξη ΑΕΠ, εσόδων, δαπανών και ελλειμμάτων (των ζημιών δηλαδή του κράτους) σε εκ. €, στην Ελλάδα  



 













































































ΕΤΟΣ




ΑΕΠ*




Έσοδα




Δαπάνες




Έλλειμμα




 




 




 




 




 




2003




153.045




37.500




40.735




-3.235




2004




164.421




40.700




45.414




-4.714




2005




196.609




42.206




48.685




-6.479




2006




213.085




46.293




50.116




-3.823




2007




228.180




49.153




55.733




-6.580




2008




239.141




51.680




61.642




-9.962




2009




240.150




49.260




71.438




-22.178




2010




244.233




53.799




69.976




-16.096




 Πηγή: Υπουργείο Οικονομικών   Πίνακας: Β. Βιλιάρδος



Έτος 2009 υπολογιστικά και έτος 2010 προϋπολογιστικά



* ΑΕΠ 2005 αναθεωρημένο, δηλαδή 20% περίπου αυξημένο σε σχέση με το 2004, μετά την πρόσθεση εσόδων από την «μαύρη οικονομία» εκ μέρους της κυβέρνησης, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα να μειωθεί το ποσοστό του ελλείμματος και να βρεθεί εντός του συμφώνου σταθερότητας της Ε.Ε. για πρώτη και τελευταία φορά (ουσιαστικά, υποθετικό ΑΕΠ). 



 



Το ΑΕΠ μας αυξήθηκε από το 2003 έως το 2009 κατά 57% περίπου, ενώ τα δημόσια έσοδα κατά 30%, οι δαπάνες κατά 75% και το έλλειμμα σχεδόν κατά 7 φορές. Η διαφορά της αύξησης των εσόδων, σε σχέση με την αύξηση του ΑΕΠ, είναι σε τέτοιο βαθμό «μη ισορροπημένη», επειδή η μεγέθυνση του ΑΕΠ προήλθε κυρίως από την προς τα πάνω «αναθεώρηση» των στοιχείων (παρά το ότι σήμαινε αυξημένες «εκροές» προς τα ταμεία της Ε.Ε., αφού προσδιορίζονται ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) και όχι από «φυσιολογικές» προϋποθέσεις.



 



Εκτός του ότι η «μεγέθυνση» του ΑΕΠ μας είναι «πλασματική» (εάν πράγματι η «μαύρη οικονομία» ξεπερνάει τα 30 δις €, τότε σίγουρα δεν δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, ενώ είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και όχι μόνο Ελληνικό), μας οδήγησε δυστυχώς σε ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των δαπανών. Εάν δηλαδή δεν είχε αναπροσαρμοσθεί το ΑΕΠ, πόσο μάλλον σε τέτοιο βαθμό, θα είχαμε αποφύγει την υπερβολική αυτή διόγκωση των δαπανών και τη διαφοροποίηση τους από τα έσοδα – άρα το υπερβολικό χρέος και τα τεράστια ελλείμματα. Απλούστερα, τα περίπου 30 δις € που «αναθεώρησαν» το ΑΕΠ μας, οδηγήθηκαν δυστυχώς, σχεδόν στο σύνολο τους, στις δαπάνες - «εκτινάσσοντας» τα ελλείμματα και το χρέος (είναι άλλωστε ανθρώπινο, εύλογο δηλαδή, να ξοδεύουμε περισσότερα, όταν πιστεύουμε, έστω «ουτοπικά», ότι διαθέτουμε περισσότερα - όπως επίσης όταν βρίσκουμε πρόθυμους δανειστές, για την χρηματοδότηση των καταναλωτικών και λοιπών μας «υπερβολών»). 



       



Η μείωση τώρα των δαπανών κατά 1,5 δις € που «εισηγείται» η κυβέρνηση, η αύξηση των εσόδων κατά 4,5 δις € περίπου, καθώς επίσης η «ισοδύναμη» αύξηση του ΑΕΠ (κατά 4 δις €), είναι μεν εφικτοί (αν και αστείοι) στόχοι, όχι όμως σε περιόδους ύφεσης - ανάγκης επείγουσας λήψης διαρθρωτικών μέτρων, επιτακτικής υποχρέωσης ανάκτησης μέρους της ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής οικονομίας, εξαιρετικά αυξημένου ρίσκου δανεισμού/επιτοκίων και αθέμιτου ανταγωνισμού των «εταίρων» μας. Εάν παρ’ ελπίδα οδηγήσουν σε μείωση του ΑΕΠ μας, ένα αρκετά πιθανό σενάριο, τότε θα καταρρεύσει όλος ο προγραμματισμός και θα οδηγηθούμε σε απόλυτα αδιέξοδα.  



 



ΠΙΝΑΚΑΣ ΙΙΙ: Εξέλιξη εμπορικού ισοζυγίου* και ακαθάριστου εξωτερικού χρέους** (σε εκ. €) στην Ελλάδα



 










































ΕΤΟΣ




ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΙΣΟΖΥΓΙΟ




ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΧΡΕΟΣ




 




 




 




2004




-25.435




185.953




2005




-27.558




222.899




2006




-35.286




252.906




2007




-41.499




308.539




2008




-44.048




362.587




Πηγή: Τράπεζα της Ελλάδος   Πίνακας: Β. Βιλιάρδος



*    Εξαγωγές μείον εισαγωγές



** Περιλαμβάνει υποχρεώσεις έναντι μη κατοίκων της Ελλάδας, όλων των κλάδων  της Ελληνικής οικονομίας (ιδιωτικού και δημοσίου).  Στο τέλος του 2009 αυξήθηκε στα 400 δις € (άρα το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου μας μειώθηκε ελαφρά στα -38 δις €).



 



Το εμπορικό ισοζύγιο μας μεταξύ των ετών 2004 και 2008 επιδεινώθηκε συνολικά κατά σχεδόν 174 δις €, ενώ το εξωτερικό χρέος μας ανάλογα - κατά 177 δις € (το 2009 έχει υπερδιπλασιαστεί). Όπως λοιπόν αναφέραμε πιο πάνω (από την αντίθετη πλευρά), αποδεικνύεται και στην πράξη ότι, εάν μία χώρα εισάγει «ελλειμματικά», εάν δηλαδή οι εξαγωγές είναι μικρότερες των εισαγωγών της, τότε σαν χώρα «καθαρής εισαγωγής» χρεώνεται διαχρονικά - στο αντίστοιχο ποσόν που προκύπτει από τη διαφορά μεταξύ εισαγωγών και εξαγωγών (εμπορικό ισοζύγιο), για να αγοράσει τα προϊόντα της. Ουσιαστικά λοιπόν, «αυτού καθ’ εαυτού» τα μέτρα μείωσης των δαπανών ή αύξησης των εσόδων (υψηλότερη φορολογία κλπ), ελάχιστα «αμβλύνουν» την υπερχρέωση της – απλά περιορίζουν το ρυθμό της (κάτι σαν αργός θάνατος δηλαδή).



 



Τα συνεχώς αυξανόμενα χρέη οδηγούν (έμμεσα) σε σταθερά υψηλότερο εργατικό και βιομηχανικό κόστος, το οποίο «συμβάλλει» γεωμετρικά στην περαιτέρω αποβιομηχανοποίηση του κράτους που (υπέρ) χρεώνεται. Η «κινούμενη άμμος» λοιπόν αυτοτροφοδοτείται από τις όποιες απεγνωσμένες προσπάθειες διαφυγής, «καταπνίγοντας» τις πάσης φύσεως αντιστάσεις των «θυμάτων» της. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δε, οι «οικονομικές θυσίες» που επιζητούνται από την κυβέρνηση, αλλά και από τους ίδιους τους Πολίτες, είναι δυστυχώς άνευ αξίας και αντικειμένου – αν όχι εντελώς ανεύθυνη και επικίνδυνη, ποινικά κολάσιμη «διασπορά ψευδών ελπίδων».        



 



Ολοκληρώνοντας, εάν δεν είχαμε εισέλθει στην Ευρωζώνη (εννοούμε βέβαια απροετοίμαστοι), η ίδια η αγορά θα μας είχε προειδοποιήσει έγκαιρα για τους κινδύνους χρεοκοπίας μας. Αυξανομένου του δημοσίου χρέους μας, θα αυξανόταν τα επιτόκια δανεισμού μας (τα CDS επίσης), οπότε θα είχαμε οδηγηθεί σε υποτιμήσεις του νομίσματος μας (σε τεχνητό πληθωρισμό κλπ), χωρίς να «αναγκασθούμε» να «αποβιομηχανοποιήσουμε» τη χώρα μας - καταστρέφοντας εντελώς την ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας μας. Σήμερα όμως είναι πια πολύ αργά, αφού η καταστροφή έχει «επιτελεσθεί» και είναι αδύνατον πλέον, πόσο μάλλον εκτός του στενού χώρου «προστασίας» του Ευρώ, να επιβιώσουμε στηριζόμενοι στις δικές μας αποκλειστικά δυνάμεις. 



 



Εάν δεν βιαστούμε να εξασφαλίσουμε τις σωστές λύσεις, όσο ακόμη διαρκεί η διεθνής ύφεση (προηγούμενα άρθρα μας – για παράδειγμα άνοιγμα των αγορών της Ε.Ε. για τα ελληνικά προϊόντα, ουσιαστική βοήθεια για την ανάπτυξη του παραγωγικού μας ιστού - όχι απλά επιδοτήσεις κλπ), παραμένοντας «στατικοί» στην διαρκή αναζήτηση χρηματοδότησης του χρέους μας, θα χάσουμε εντελώς το «μέλλον» μας.



 



Η λήξη της κρίσης θα σημάνει την γεωμετρική ανάπτυξη των χωρών που επωφελήθηκαν «συγκριτικά» από την έλευση της, με αποτέλεσμα την αύξηση της «απόστασης» τους από την πλειοψηφία των υπολοίπων. Ίσως τότε να μην αγωνιούμε τόσο για την παραμονή μας στην Ευρωζώνη, όσο, αντίθετα, για την ενδεχόμενη υιοθέτηση, εκ μέρους κάποιων πλεονασματικών χωρών, ενός δικού τους «εθνικού» νομίσματος - αφού δεν θα έχουν πια την ανάγκη του Ευρώ για να εξυπηρετήσουν τα «αναπτυξιακά» και λοιπά σχέδια τους.      



 







 



 



Αθήνα, 29. Δεκεμβρίου 2009



Βασίλης Βιλιάρδος



viliardos@kbanalysis.com 



 



   Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου








Σχόλιο



Αν κάνεις search με το λήμμα "Έξοδος από την Ευρωζώνη" θα βρεις πλήθος πληροφόρησης.



ΣΓΣ


Πολλά απο αυτά που γράφει είναι σωστά . Κατ αρχήν μπήκαμε με υπερτιμημένη δραχμή στο Ευρώ κανονικά έπρεπε το ευρώ να έκανε πάνω από 550 δρχ και όχι 340. Ο Σημίτης δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά διότι η δραχμή ήταν ήδη υπερτιμημένη και εάν η τελευταία υποτίμηση λίγο πριν μπούμε στο ευρώ που ήταν γύρω στο 5% , ήταν μεγαλλίτερη θα ανέβαινε ο πληθωρισμός πάνω απο το όριο εισδοχής και δεν θα μπέναμε στο Ευρώ. Το ευρώ έκανε έναρξη με τιμή προκαθορισμένη νομίζω με ένα δολλάριο υποτιμήθηκε στα 80% του δολλαριου και εν συνεχεία ανατιμήθηκε λόγω της οικονομικής πολιτικής του Μπούς στο 150% του δολλαρίου. Το πολύ υπερτιμημένο νόμισμα ήταν καταστροφικό για την παραγωγική βάση της Ελλάδας αλλά και όλης της Ευρωζώνης. Ο ανταγωνιστής δεν είναι η Γερμανία και οι χώρες της Ευρωζώνης αλλά οι χώρες χαμηλού εργατικού κόστους δηλαδή πρώτη η Κίνα και μετά η Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία κ.λ.π εκεί μετακόμισαν οι Βιομηχανίες μας και οι βιοτεχνίες μας. Η Γερμανία και η Γαλλία δεν έκαναν "νταμπινκ" μισθών για να μας κλέψουν θέσεις εργασίας έκαναν το αυτονόητο για να μην χάσουν θέσεις εργασίας και κυρίως στην αυτοκινητοβιομηχανία απο την Τσεχία Σλοβακία κ.λπ. Εμείς δεν κάναμε το αυτονόητο για να αυξησουμε τίς θέσεις εργασίας μας και να αντικαταστήσουμε αυτές που χάσαμε. Παράδειγμα τέτοιων χωρών η Φινλανδία και η Δανία. Η Φινλανδία μετά την πτώση τών χωρών του Υπαρκτού Σοσιαλισμού αντιμετώπισε τεράστια οικονομική κρίση διότι ήταν απόλυτα εξαρτημένη οικονομικά απο την Σοβιετική Ένωση. Τι έκανε, πολύ μικρό δημόσιο τομέα και οι υπάλληλοι δουλεύουν με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου, κανείς μόνιμος, τρομερή εκπαίδευση και τρομερά πανεπιστήμια τα οποία παράγουν έρευνα και τεχνολογία. Μετεκπαίδευση όσων χάνουν την εργασία τους λόγω απαξίωσης της εργασίας τους απο την τεχνολογία και τον παγκόσμιο ανταγωνισμό . Έτσι η Νόκια  από βιομηχανία ξυλείας έγινε η πρώτη παγκοσμίως στα κινητά τηλέφωνα με 37% της παγκόσμιας αγοράς και η Φινλανδία έχει πολύ μικρή ανεργία και πολύ υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα. Ανάλογα συμβαίνουν και στην Δανία. Εάν θέλεις άλλο παράδειγμα που αρχίζει απο το 1974 πάρε την Ν.Κορέα. ΜΗΔΕΝ δημόσιο τομέας ανθηρές 3 πελώριες βιομηχανίες που ανταγωνίζονται Ιάπωνες και Κινέζους με τρομερά πανεπιστήμια που παράγουν έρευνα και τεχνολογία. Δέν έχουν διαλυμμένα Πανεπιστήμια φυτώρια τεμπέληδων και αργομίσθων και δημόσιο τομέα τεράστιο εκτροφείο τεμπέληδων και διαφθοράς. Είχαμε πολύ διορατικούς πολιτικούς με πρωτο και αξεπέραστο τον Ανδρέα Παπανδρέου .

                                                                  Σ.ΔΑΝΑΛΗΣ