20110720 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Προς τον

Πρόεδρον της Ελληνικής Δημοκρατίας

κ. Κάρολον Παπούλια

Ενταύθα

Φαξ : 210 7232342

Τετάρτη, 20 Ιουλίου 2011

Κύριε Πρόεδρε,

Έλαβα και την φετινή πρόσκληση για τη γιορτή της Δημοκρατίας. Όπως και για όλες τις προηγούμενες, πλην της πρώτης, έχω αποποιηθεί, κατά τα προβλεπόμενα και έχω ζητήσει να μην μου σταλεί ξανά πρόσκληση, επειδή δεν με αφορούν αυτού του είδους οι αυτοδοξασίες, ειδικότερα αυτή την εποχή όπου ο λαός στενάζει κάτω από τα συνεχώς επιβαλλόμενα επαχθή οικονομικά μέτρα.

Η καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμμετοχή μου στην πτώση της χούντας και στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ήταν καθαρά  ανιδιοτελής και δεν απέβλεπε σε κανενός είδους εύσημα και ανταλλάγματα Τις μέρες του ζόφου και των ανακρίσεων μετά παρρησίας είχα δηλώσει: «Επιθυμώ να διευκρινίσω ότι ανεξαρτήτως του εάν εμυήθην ή και συναποφάσισα, αισθάνομαι εξ ίσου υπεύθυνος μετά των πρωταιτίων, καθ’ όσον ψυχικώς, ηθικώς και ιδεολογικώς συνεμερίσθην την κίνησιν του Ναυτικού δι’ ό και επιθυμώ όπως τύχω της ίδιας μετ’ αυτών τύχης και τιμής».

Επαναλαμβάνω ότι δεν μου είναι δυνατόν να συμμετέχω, να συμπράττω και να συνευρίσκομαι με πρόσωπα που, μερικά εξ αυτών, μας οδήγησαν στο σημερινό χάλι και εξακολουθούν να πράττουν με ιδιοτέλεια.

Η τυχόν σιωπή και η ανοχή, συνιστούν συνενοχή και συμβάλλουν στην υπονόμευση της πολιτικής ζωής και των συμφερόντων του ελληνικού λαού, για τον οποίο όταν μου δόθηκε η ευκαιρία θυσίασα τα πάντα, τιμώντας τον όρκο μου και το Σύνταγμα μας.

Βλέπω να συντελείται μια σκληρή συναλλαγή, ένα οικονομικό παιχνίδι που δεν αφήνει περιθώρια για όνειρα στις επερχόμενες γενεές για τις οποίες μερικοί από εμάς θυσίασαν πολλά.

Προφανώς, εξ όσων βιώνουμε τον τελευταίο καιρό διαπιστώνεται σημαντικό έλλειμμα αυτογνωσίας που αποτελεί τη μεγαλύτερη ανήθικη πράξη.

Μόνον όταν οι υπηρετούντες αυτόν τον τόπο θεωρούν ότι η προσφορά τους είναι άθλημα ανιδιοτέλειας, αυταπάρνησης, αυτοπροσφοράς, τότε δημιουργούνται σχέσεις ακατάλυτες από τον χρόνο. Σ’ αυτή την περίπτωση έχουμε την κοινωνίας που δωρίζει ποιότητα ζωής, τη χαρά της συνύπαρξης, τη δυναμική της καλλιέργειας – πράγματα «πολυτίμητα».

Αρνούμαι και αδυνατώ να συνάδω και να συνοδοιπορώ με μια πολιτική κατάσταση η οποία ευαγγελίζεται διαφορετικά πράγματα από μέρα σε μέρα με συνέπεια να είναι όλως αναποτελεσματική και να μας οδηγεί σ’ όλο και χαμηλότερα σκαλοπάτια.

Έχω γαλουχηθεί να κάνω πάντα το σωστό. Αυτό ευχαριστεί κάποιους ανθρώπους και προκαλεί έκπληξη στους υπόλοιπους.

Πιστεύω ότι το μέλλον δεν είναι δώρο και ότι είναι ένα επίτευγμα. Κάθε γενιά βοηθά να φτιάξει το δικό της μέλλον για τους επιγόνους της και αυτό αποτελεί την ουσιαστική πρόκληση του εκάστοτε παρόντος.

Πάντα ένιωθα υπερηφάνεια για τους προγόνους μου, άμεσους και απώτερους, και σε καμιά περίπτωση δεν θα στερήσω αυτήν τη δυνατότητα απ' τους απόγονούς μου.

Παρακαλώ για μια ακόμη φορά : Μην μου στείλετε πρόσκληση ξανά.

Ευχαριστώ

Σωτήριος Γ. Σωτηρόπουλος

Στρατ. Ιωάννου 4

116 36, ΑΘΗΝΑΙ